-Θα ευχόσουν να εξαφανιζόταν ως διά μαγείας και σαν να μη συνέβη ποτέ, όλη αυτή η μαυρίλα των εποχών για να ξανανιώσεις καλά; Αλλά με τα ίδια μυαλά που δημιούργησαν το γόνιμο έδαφος στην εξάπλωση της "μεγάλης νύχτας";
Το πλέον πιθανό, στα επόμενα γενέθλιά σου να ξανακάνεις την ίδια ευχή!
Αν τα λυσσασμένα θηρία των κατακτητών σου, που παράτησαν πια τις κερκόπορτες και εισβάλλουν από τις κύριες εισόδους της ζωής σου, δεν σου'χουν αρπάξει το "κερί" μαζί με τη φλογα του...
-Θα ήθελες πραγματικά να χωθείς μέσα σ'ένα ασφαλές κι απάνεμο καταφύγιο, αν έβρισκες κάτι τέτοιο, αλλά μόνο για σένα και τους πολύ δικούς σου; Ενώ οι θύελλες των καιρών σαρώνουν έξω όλα όσα γνώριζες κι όσα αγνοούσες.
Ναι; Αλλά, μαζί με όλα τα άσχημα, όλα τα ωραία συμβαίνουν, κι αποκτούν και τη μορφή που τους δίνουμε, ΕΚΕΙ ΕΞΩ! Ντροπή στον άνθρωπο που τρέμει το ρίσκο και τον κίνδυνο, γιατί αυτό ονοματίζει τη θανατηφόρα στασιμότητα της γούρνας των σκλαβων. Και την τιποτοσύνη των μη αναστρέψιμα προσκυνημένων...
-Φοβάσαι τόσο μήπως και πονέσεις, μήπως υποφέρεις, μήπως ματώσεις;
Μα το νικηφόρο πέρασμα μέσα από τις συμπληγάδες όλων των πόνων-ακόμα κι αν συνοδεύεται από ανάλογο "στραπατσάρισμα"-είναι το Δώρο που περιέχει νοήματα ζωής! Και διδάσκει μάθηση απελευθέρωσης. Από τις "λάμιες" που σε κατατρέχουν και τους φόβους που σε κατέχουν...
Ο καθένας από εμάς είναι μοναδικός. Διότι, στην ουσία, δεν υπάρχουν άνθρωποι με ολόιδιες τις "πτυχές" τους κι άρα βολικά πατήματα για αγελοποίηση, άσχετα αν συμβαίνει κατά κόρον το τελευταίο. Και συνάμα, ο καθένας μας αποτελεί ένα πολύπλοκο σύστημα με πληθώρα δυνατοτήτων. Και προορισμός μας είναι ο κόσμος του θαυμαστού κι όχι οι ανθρώπινες φάρμες...
O Ένοικος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου