Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Σάββατο 23 Αυγούστου 2014

Σαν μανιφέστο: Έτσι αντιλαμβανόμαστε εμείς εδώ την έννοια της "πατρίδας"



 Έτσι αντιλαμβανόμαστε την έννοια της "πατρίδας"

από τον ανιχνευτή


Η δικιά μας πατρίδα δεν καθορίζεται από σύμβολα, ιδεοληπτικές στάμπες, ευαγγέλια και μπούρκες και σαχλαμάρες περί εκλεκτών λαών ελιτιστών θεών. Και δεν υπόκειται στα προηγούμενα εργαλεία ελέγχου μαζικών ανακλαστικών. Είναι ασύμβατη με καταθέσεις πατριωτικών και λογής ιδεολογικών φρονημάτων, ούτε τη βρίσκει με σωτηριολογικές ή θανατολάγνες (ή και τα δυο μαζί) ονειρώξεις. Που έχει αποδειχτεί ιστορικά τόσες φορές ότι λειτουργούν προς όφελος μαυραγοριτών, σαράφηδων(=ο αργυραμοιβός) και κάθε μικρού ή μεγάλου τοκογλύφου που θησαυρίζει τρελά από "παιχνίδια" μαζικού ολέθρου κι από παζάρια μεταξύ των χειραγωγών πατριωτών και πατριδοκάπηλων.

Η δικιά μας πατρίδα δεν είναι δυνατόν να αποδεχτεί ως "κανονικότητα" ροπαλοφόρους κι ένοπλους φύλακες και λογής δήμιους (σε αυτούς εντάσσουμε και τα hedge funds κι οκόκληρη τη χρηματοπιστωτική πανούκλα), να την ευτελίζουν, να τη φιμώνουν και να την κακοποιούν κάθε φορά που γυρεύει να αυτοκαθοριστεί. Και να υφάνει με χρώματα και σχήματα, που εμπνέουν την ψυχή της, το "χαλί" που πάνω του θα πατάει και το τοπίο που μέσα του θα υπάρχει. Γιατί η δικιά μας πατρίδα δεν ευδοκιμεί ούτε στο ελάχιστο μέσα σε κουτιά αφύσικου κατακερματισμού των δυνατοτήτων ανάπτυξης κάθε ικανότητας και ταλέντου. Ούτε είναι δυνατόν να αναπνεύσει μέσα σε σκοτεινά κελιά εγκλεισμού της γνώμης της, των κινήσεών της, της διαφορετικότητάς της.

Η δικιά μας πατρίδα δεν είναι δυνατόν να μισεί ή να υπονομεύει την ετερότητα, αλλά τη σέβεται και συνδιαλλέγεται μαζί της και για το δικό της και για το κοινό όφελος. Ούτε όμως ανέχεται να ξεγελιέται από κούφιες ιδιοτελείς ρητορείες περί ισοπέδωσης της ελευθερίας της υπόστασής της προς όφελος της ομοιομορφίας, δηλαδή μιας ύπουλης μορφής υλικών και πνευματικών δεσμών. Δεν κοιμάται μακάρια και δεν αφήνεται άναυδη στο έλεος πισώπλατων μαχαιρωμάτων από φίδια που μπορεί να ζεσταίνει και στον κόρφο της.

Η δικιά μας πατρίδα αγαπάει τη θαλπωρή της ανθρώπινης επαφής και των ανεκτίμητων δώρων της κι απεχθάνεται το άνεϋ όρων τάξιμο και την προπαγανδιστική εργασία υπέρ απελευθερωτικών καθηκόντων, που καταλήγουν να στραγγαλίζουν τη δημιουργική χαρά της ύπαρξης και τη ζωτική σημασία της ατομικότητας. Γιατί η δική μας πατρίδα λαχταρά ελεύθερους χώρους για να κινείται, να στοχάζεται, να μοιράζεται, να αλληλεπιδρά και  να δρα. Δεν έχει καμία θέση μέσα σε απόλυτα προβλέψιμες πορείες νοικοκυρεμένης ανίας και θαψίματος της ζωής, μέσα σε αγέλες (μικρές ή μεγάλες) που στοχοποιούν την ενσυνειδησία της προσωπικότητας και το χάρισμα της ευθικρισίας υπέρ ομόφωνων κι απαρέγκλιτων βελασμάτων.
 Και, φυσικά, θεωρεί ολέθρια τραγικό το να βρεθεί μέσα σε πεδία μαχών υπέρ δογμάτων και "πατρώων ιδανικών" και ιδεολογιών ενάντια στα "εχθρικά" ανάλογα ιδανικά κι "αξίες". Πάντα προς όφελος των μεγαλο-κατασκευαστών και μικρών ή μεγάλων εμπόρων, που κατασκευάζουν κι εμπορεύονται σαν κομποσχοίνια, για μαζική διανομή, ιδεολογήματα και ιδανικά. Τιμωρώντας, ραπίζοντας και μαστιγώνοντας όσους αρνούνται τα αλισβερίσια τους και την ψυχαναγκαστική κατανάλωση των πνευματικά απονεκρωτικών προϊόντων τους.

 Η δική μας πατρίδα εδρεύει πρώτιστα μέσα στα ελεύθερα πεδία της καρδιάς. Και στεριώνει όπου της παρέχονται (είτε απλόχερα είτε μέσα από τη δική της επίμονη προσπάθεια) όλες οι δυνατότητες ώστε όλο το εσωτερικό δυναμικό της να εξωτερικευτεί σε διεργασίες που οδηγούν σε μια αρμονική κι ολοκληρωμένη ζωή. Που όταν νιώθει πως απειλείται από τους ορκισμένους εχθρούς της, δεν φοβάται να υπερασπιστεί τα δικαιώματά της στον αυτοπροσδιορισμό και την ελευθερία έκφρασης και ύπαρξης.

Η δικιά μας πατρίδα δεν φιλοδοξεί βέβαια να επιβληθεί στις πατρίδες των άλλων. Αλλά να συνυπάρχει μαζί τους, χωρίς να επιτρέπει ούτε την αφομοίωσή της απ'αυτούς ούτε την υποτίμηση κι εκμετάλλευσή τους.

Η δικιά μας πατρίδα αρέσκεται να έχει το μυαλό της τόσο στη γη όσο και στον έναστρο ουρανό! Για να ταξιδεύει σε ανεξερεύνητες διαδρομές ως τα πέρατα των κόσμων. Μήπως και συναντήσει τους σπινθήρες κι άλλων ταξιδευτών ώστε να γίνουν συνοδοιπόροι. "Συνωμοτώντας" στο χτίσιμο μιας ου-τοπικής πραγματικότητας, όπου η έννοια πατρίδα θα είναι συνυφασμένη με αυτή της ολότητας, της αυτο-επίγνωσης και της ανεξαρτησίας της αντίληψης.

Δηλαδή με αυτό το είδος ανεξαρτησίας που θεωρούμε ως δομικό υλικό κάθε "πατρίδας".
Ατομικής ή συλλογικής.

Προσθήκη εκ των υστέρων από τον Ένοικο :
Και βεβαίως "η δικιά μας πατρίδα" θέλει να εξελίσσεται. Mέσω και του στοχασμού και αναστοχασμού. Μαθαίνοντας απ'τα λάθη της, τις αστοχίες, λανθασμένες εκτιμήσεις και τις πάντα υπάρχουσες όποιες ευθύνες της. Έχει ειπωθεί ότι "πρέπει να έχουμε το θάρρος της γνώμης μας". Όμως καλό είναι, όπως έχει επισημάνει και κάποιος άλλος, "να έχουμε το θάρρος να επιτεθούμε και στις ίδιες τις γνώμες μας". "Τα πάντα ρει". Άρα υπόκεινται σε αλλαγή!
 Διαφορετικά ο άνθρωπος θα καθηλωνόταν στο στάδιο των προϊστορικών σπηλαίων.

Ο Ένοικος...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου