Η "μυστική γεωγραφία" μιας "άλλης" Ελλάδας

Όποτε βρίσκω την ευκαιρία "να την κάνω με ελαφριά πηδηματάκια" έξω από τους τοίχους της αστικής κονσέρβας, μ'αρέσει, όπως αυτές τις ημέρες, να ακολουθώ παράξενες διαδρομές, να συναντώ σε απόμερα μα μεγάλου φυσικού κάλλους μέρη παράξενους ανθρώπους, να ακούω τις ιστορίες τους (ίσως με εμπιστεύονται γιατί με θεωρούν και μένα παράξενο), να συλλέγω πολύτιμα στοιχεία από τις παραδόσεις και τη λαογραφία κάθε τόπου. Να περιεργάζομαι τη μυστική ιστορία του, τους θρύλους, τις φήμες που ακούγονται σαν ψίθυροι μη και τυχόν γίνουν αντικείμενο χλευασμού από τον "ορθολογιστικό πολιτισμό", που "απο-μάγευσε" στυγνά (αλλά ουδόλως απελευθέρωσε τελικά από προκαταλήψεις: κοινωνικού, φυλετικού, πολιτικού, ηθικολογικού τύπου) έναν κόσμο ο οποίος κάποτε βρισκόταν σε...άμεση επικοινωνία και συνδαλλαγή με το..."Άλλο". Σε μια μυστική γεωγραφία και μια αφήγηση-γέφυρα ανάμεσα στις..."πτυχές" παράλληλων πραγματικοτήτων. Γι'αυτό είναι χρήσιμο να κουβαλάς κι ένα "τεφτέρι" για να καταγράφεις όλους αυτούς τους θησαυρούς, τη "χαρτογράφηση" ενός εναλλακτικού σύμπαντος μέσα στο σύμπαν. Το δικό μου τεφτέρι είναι συχνά ένα laptop, μια και δεν αποποιούμαι τις ευκολίες της τεχνολογίας, η οποία καλό είναι ωστόσο να αποτελεί εργαλείο κι όχι αυτοσκοπό και "εξαρτησιογόνο ουσία"...

Τα παρακάτω τα είχα ακούσει πριν λίγα χρόνια από ένα Μυκονιάτη, όχι στη Μύκονο που δεν έτυχε να πάω ποτέ, αλλά σε ένα πανέμορφο δάσος που είχα κατασκηνώσει, απολαμβάνοντας την αίσθηση του ελεύθερου κάμπινγκ και την επαφή με άλλους ανθρώπους που είχαν την ίδια ιδέα με μένα. Στη συνέχεια είχα κάνει και μια μικρή επιβεβαιωτική έρευνα στο google και σε βιβλία, έντυπα και άρθρα ή μελέτες του είδους που μου αρέσει να συλλέγω και τα παραθέτω ως πολυ ενδιαφέροντα στοιχεία μιας Ελλάδας που δεν την ξέρουμε όσο νομίζουμε:


...κάτι περί Μυκόνου, που ίσως δεν το γνωρίζουν πολλοί. Το νησί αυτό δεν είναι μόνο ένα "καρναβαλίστικου τύπου" θερετρο με trendy και in (ή όπως αλλιώς προτιμάει να την χαρακτηρίσει η "νεοελληνική" γλώσσα) σαματά. Αλλά κι ένας τόπος ΠΟΛΥ ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΝ ΔΟΝΗΣΕΩΝ, με αξιόλογες αρχαιολογικού ενδιαφέροντος εξερευνήσεις, γεμάτη γοητευτικούς ή τρομαχτικούς θρύλους που σε χαϊδεύουν σαν ανεμοψίθυροι ή σε αφήνουν άγρυπνο το βράδυ και έχει να σου πει αρκετές παράξενες ιστορίες αν τις ψάξεις και συ ο ίδιος να τις βρεις και να τις "ξετρυπώσεις". Κάποιοι άνθρωποι λοιπόν πάνε εκεί και για τέτοιους λόγους ή μόνο γι'αυτούς, όταν καταλαγιάζει η καλοκαιρινή βαβούρα των "έξω καρδιών"

Κάποιοι αρκετά γνωστοί θρύλοι του νησιού (που μοιάζουν και παραλάσσουν με παρόμοιους σε ΟΛΗ την Ελλάδα), για όσους ασχολούνται με τέτοια θέματα, είναι και αυτοί, όπως τους (άκουσα) και βρήκα στο γούγλη για εσάς:
"Να θυμηθούμε και την παλιά συνήθεια των Mυκονιατών, που απέφευγαν να πηγαίνουν τις νύχτες στις ακρογιαλιές, γιατί πίστευαν πως θα τους άρπαζε η γοργόνα, όπως είχε κάνει με αμέτρητα όμορφα αγόρια και κορίτσια. Στη ρεματιά Pουσουνάρα, να θυμηθούμε τις Γιαλούδες, τις νεράιδες που εμφανίζονταν εδώ, για να πλύνουν τα άσπρα ρούχα τους και να τα απλώσουν στον ήλιο. Όμως ο θρύλος προειδοποιεί πως, αν δεις τις Γιαλούδες, αυτές εξαφανίζονται αμέσως παίρνοντας τη μορφή ανεμοστρόβιλου, που αν σε αγγίξει, γεμίζεις φουσκάλες και για να γιατρευτείς, χρειάζεται να πιεις αγιασμό και να κάνεις ευχέλαιο.Να θυμηθούμε και τις αμέτρητες ιστορίες για βρικόλακες, που οι Mυκονιάτες τους ονόμαζαν Bουρβουλάκους ή Bρουκολάκους και για να προστατευτούν από τις επιθέσεις τους χάραζαν στις πόρτες τους πεντάλφες. Κι αν υπήρχε η υποψία πως κάποιος νεκρός γινόταν Bουρβούλακας, τον ξέθαβαν αμέσως και πήγαιναν και τον έθαβαν στο νησάκι του Mπάου, έτσι ώστε να μη μπορεί να περάσει τη θάλασσα και να κάνει κακό στους ζωντανούς. Κι αν αντικρίσουμε τη μικρή νησίδα του Aϊ-Γιώργη, να θυμηθούμε το βρουκόλακα που είχε βασανίσει τους Mυκονιάτες, μέχρι που αυτοί κατάφεραν να τον παγιδεύσουν και να τον φέρουν εδώ για να τον κάψουν. Κι αν ξεμείνουμε κάποια νύχτα στη Μεγάλη Άμμο, να έχουμε το νου μας, γιατί εδώ τριγυρνά το Kαπετανάκι, ο νεαρός καπετάνιος που πέθανε και θάφτηκε στην ακρογιαλιά αυτή κι από τότε έγινε βουρβούλακας με αλογίσια πόδια."

βραχονησίδα "Νεκροθήκες"

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ: αντίθετα με ότι πιστεύεται ομύθος των βρυκολάκων ή βουρκόλακων ή βουρβούλακων ή καταχανάδων (βλέπε Κρήτη) κλπ, ΔΕΝ ξεκίνησε από την Τρανσυλβανία. Αλλά από την...Ελλάδα! Επίσης, τέτοιες ιστορίες και πεποιθήσεις ανάλογες βρίθουν στη γειτονική Σερβία, επηρεάζοντας σε μεγάλο βαθμό την καθημερινή ζωή των κατοίκων πολλών περιοχών! Ψάξτε να βρείτε τις ιστορίες που στοιχειώνουν και τα αινιγματικά Βρυκολακονίσια στο Αιγαίο, κοντά στην Αλόννησο, στα οποία από παλιά οι ψαράδες απόφευγαν να αποβιβαστούν ή να προσεγγίσουν. Επίσης η Σαντορίνη θεωρείται από παλιά κατ'εξοχήν "βρυκολακιασμένο νησί" ή φωλιά των πλασμάτων της νύχτας...

ανιχνευτής