Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Πέμπτη 12 Απριλίου 2018

"Καλώς όρισες στην τρέλα!" - Η άνθηση των ψευδαισθήσεων

" Yπάρχει ένας λαβύρινθος στην έρημο. φτιαγμένος από άμμο και πέτρα. Ένας αχανής λαβύρινθος με μονοπάτια και διαδρόμους. 160 χλμ. σε μάκρος, 1600 χλμ. σε πλάτος. Γεμάτος με στροφές και αδιέξοδα. Φαντάσου το ως παζλ. Περπατάς... και στο τέλος του λαβύρινθου ένας θησαυρός που περιμένει να ανακαλυφθεί. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να βρεις το δρόμο.
 Μπορείς να δεις το λαβύρινθο; Τα τείχη και τα πατώματά του; Τις στροφές και τις παγίδες του;
Ωραία. επειδή ο λαβύρινθος που δημιούργησες στο μυαλό σου είναι από μόνος του ένας λαβύρινθος.
Δεν υπάρχει έρημος, ούτε πέτρα ή άμμος. Υπάρχει μόνο η ιδέα του. Αλλά πρόκειται για μια ιδέα που θα κυριέψει τη σκέψη και τα όνειρά σου. Βρίσκεσαι πλέον μέσα στο λαβύρινθο! Δεν μπορείς να ξεφύγεις.
 Καλώς όρισες στην τρέλα!



Και τώρα πρέπει να μιλήσουμε για τον Ζουάνγκ Ζου. Κοιμήθηκε μια μέρα κι ονειρεύτηκε ότι ήταν πεταλούδα. Φτερούγιζε για ώρες στον ζεστό χειμωνιάτικο ήλιο, μέχρι που δεν θυμόταν πια ότι κάποτε ήταν ο Ζουάνγκ Ζου. Ξαφνικά, όμως, ξύπνησε και ήταν πάλι ο Ζουάνγκ Ζου. Αλλά δεν το ήξερε τότε. Ήταν ο Ζουάνγκ Ζου που ονειρευόταν ότι ήταν πεταλούδα ή πεταλούδα που ονειρευόταν πως ήταν ο Ζουάνγκ Ζου;
Μια ψευδαίσθηση ξεκινάει όπως κάθε άλλη ιδέα, σαν ένα αβγό. Πανομοιότυπο στο εξωτερικό, τέλεια διαμορφωμένο. Δεν μπορείς να καταλάβεις αν πηγαίνει κάτι λάθος, κρίνοντας από το κέλυφός του. Αυτό που έχει σημασία είναι αυτό που είναι μέσα.
-πχ:- Ο Άλμπερτ είχε μια ιδέα. Μια μέρα, ενώ περπατούσε, σκόνταψε. Για μια στιγμή του φάνηκε ότι το δεξιό του πόδι δεν ήταν δικό του. Κάπως έτσι ξεκινάει. Το πόδι ήταν ξεκάθαρο πως είναι του Άλμπερτ. Ήταν προσκολλημένο στο σώμα του κι όταν το τσίμπησε πόνεσε. Αλλά, παρ'όλα αυτά, η ιδέα που είχε φούντωνε μέσα του...Κάπως έτσι είναι η δύναμη της ιδέας. Καθώς περνούσαν οι μέρες, ο Άλμπερτ γινόταν όλο και πιο σίγουρος ότι το πόδι δεν ήταν δικό του. Αποφάσισε λοιπόν πως του ήταν αχρείαστο πλέον. Και μια μέρα πήγε σ'ένα κατάστημα σιδερικών. -Κι αγόρασε ένα πριόνι και κατόπιν πήγε σπίτι του κι έκοψε το ίδιο του το πόδι!- 
 Βλέπετε, μια ιδέα από μόνη της δεν είναι αρκετή. Έχουμε ιδέες συνεχώς. Τυχαίες σκέψεις και θεωρίες. Oι περισσότερες πεθαίνουν...πριν ωριμάσουν. Για να ευημερήσει μια ψευδαίσθηση, πρέπει άλλες, πιο ορθολογικές ιδέες, να απορριφθούν. Να καταστραφούν. Μόνο έτσι μια ψευδαίσθηση μπορεί να ανθίσει σε πλήρη ψύχωση! "

Από την τηλεοπτική σειρά "Legion", season 2, η οποία εντυπωσιάζει και για τις υπερρεαλιστικές πινελιές που εναλάσσονται με ψυχεδελικής αισθητικής πλάνα ή αποτελούν ενισχυτικό κομμάτι αυτών.

ΚΑΙ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΙΣ ΙΔΕΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΙΕΣ ΜΑΣ! 
Ή στα "εμφυτεύματα" μέσα στο "hardware" του εγκεφάλου,  ευάλωτου σε διεισδύσεις "κακόβουλων λογισμικών".


Ο Ένοικος...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου