Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τετάρτη 27 Αυγούστου 2014

" Ο παθών μαθών "




του ανιχνευτή

Oι άνθρωποι δεν είναι ομόλογα για να επενδύει κανείς συναισθηματικά πάνω τους! Εξάλλου, είδαμε όλοι τι συνέβη σε Ελλάδα, Κύπρο, αλλά και σε άλλα μέρη του κόσμου, με τους επενδυτές ομολόγων και την καταπόντιση των δεύτερων που παρέσυραν και τους πρώτους. Όπως υπάρχουν τοξικά ομόλογα, πάνω στα οποία πόνταραν τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων οι κυβερνητικοί τζογαδόροι όλα τα προηγούμενα χρόνια, έτσι υπάρχουν και "τοξικά συναισθήματα". Που μετατρέπουν τους ανθρώπους σε εγωτικές κινούμενες συμφορές, σε χαμερπείς παλιάτσους που επιστρατεύουν χίλια δυο γελοία τερτίπια για ν'αποσπάσουν τον οίκτο, τη συμπάθεια, το ενδιαφέρον, ακόμα και την αγάπη των άλλων.  Κι έτσι δημιουργούνται νοσηροί προσωπικοί φαύλοι κύκλοι:
  •  "φιλικές" συντροφιές που απλώς ικανοποιούν την ανάγκη συνύπαρξης (συχνά μονομερώς από κάποιον που φορτώνει κι επιβάλλει την παρουσία του σε κάποιον άλλο/ους). Ακόμα κι αν σε αυτή τη συνύπαρξη έρπουν σαν σκιές συναισθήματα αρρωστημένα και αισθήματα που έχουν σχέση με οτιδήποτε αποτελεί το αντίθετο της αγάπης κι εκτίμησης, αλλά και της μάθησης που απορρέει από μια δυνατή φιλία. (Στην αρχαιότητα η φιλία θεωρούνταν πολύ σημαντική στην εξέλιξη του ανθρώπου, με μεγαλύτερη βαρύτητα από τον έρωτα, που συχνότατα αποδεικνύεται εφήμερος, αντίθετα με το δέσιμο και την ωφέλεια της φιλίας.) Με αποτέλεσμα να αναπαράγονται καταστάσεις χειραγώγησης, επιβολής και χρησιμοποίησης του άλλου. Που όχι μόνο δεν κάνουν το άτομο καλύτερο, αλλά και που μπορεί και να αποδειχτούν έως και καταστροφικές. Τόσο για το χαρακτήρα του όσο και για την ψυχική ηρεμία του και την ολοκλήρωσή του ως άνθρωπο.
  • Ερωτικές, συζυγικές, οικογενειακές σχέσεις με τελείως συμβατικά έως σαθρά θεμέλια, όπου η συνοχή τους "εξασφαλίζεται" με μελοδραματικές και στομφώδεις παραστάσεις, απειλές, ψυχική καταπίεση και τυραννία, ακόμη και μέσα από την επιδίωξη όρκων πίστης (πχ σε μια σχέση) και κουτοπόνηρα αισχρά καμώματα πρόκλησης οίκτου ή ενοχών ή οποιουδήποτε άλλου ψυχικού κάτεργου: " αν φύγεις θα σκοτωθώ", "αν δεν κάνεις αυτό που λέω θα πάθω τίποτα και θα φταις εσύ", "αν κάνεις αυτό που λες θα με χάσεις", "έχω πάντα δίκιο", "οι γονείς ξέρουν πάντα το καλό σου", "εμείς σαν παλιότεροι ξέρουμε περισσότερα από εσένα"(άρα δεν δικαιούσαι να δοκιμάσεις πράγματα στη ζωή σου και να βιώσεις ακόμα και το δικαίωμά σου στην αποτυχία!) κλπ κλπ. Η λίστα με τις ατάκες της χειραγώγησης κι εκμετάλλευσης, έστω κι ασυνείδητης, είναι ατέλειωτη! Σε τέτοιες όμως καταστάσεις, υπάρχει κι ένα όριο αντοχής, που όταν πια ξεπεραστεί οριστικά, οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές, απρόβλεπτες, οργισμένες, αμετάκλητες. Ή απλώς οδηγούν σε οριστική δραπέτευση άρα και σωτηρία...της ψυχής.
Συμπέρασμα: Θέλετε να ζήσετε περισσότερο και, κυρίως, πιο ποιοτικά; Τότε μακριά από παθολογικά ανόητους-άρα και ιδιαίτερα επικίνδυνους (κάτι που δεν κρύβεται στα μάτια του στοιχειωδώς ευφυούς ανθρώπου), αθεράπευτα μίζερους, μονίμως κυνικούς (κάτι που το διαφημίζουν κι ως εξυπνάδα), μικρόψυχους, παραιτημένους από κάθε προσπάθεια για βελτίωση της ζωής (πάνω απ'όλα της δικής τους), εξόφθαλμα στενοκέφαλους και ορκισμένα δογματικούς...κλώνους! Που αδειάζουν τους άλλους κι από ενέργεια, σαν ένα είδος (ψυχικών) βαμπίρ! Και λέω κλώνους γιατί τέτοια πρότυπα μοιάζουν σα να'χουν βγει από καλούπια, σε μαζική παραγωγή, από κακόβουλους "σχεδιαστές", για να δυναμιτίζουν την πολύτιμη καθημερινότητα, φτιαγμένη από μοναδικές και ανεκτίμητες στιγμές. Και να υποσκάπτουν κάθε απόπειρα για επιδίωξη ουσίας στη ζωή. Των ανθρώπων.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου