Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!
Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τετάρτη 27 Αυγούστου 2014

Ένα πλέον και δικό μου παραμύθι...



Ανοίχτηκα στη θάλασσα των Σαργασσών δίχως πλήρωμα και ιστιοφόρο. Δίχως να το ονειρευτώ. Απλά μεταφέρθηκα με το σκαρί των εσώτερων κυμάτων μου, με καπετάνιο τον πιο φευγάτο πόθο...

Και αντίκρισα θαλάσσια τέρατα, εποχών κρυμμένων σε καταφύγια θρύλων, να τσακίζουν καράβια. Γοργόνες μ'ένα χτύπημα της ουράς να υψώνουν κυματοφράχτες που έκοβαν βίαια την πορεία φθηνών τυχοδιωκτών. Και διέκρινα στο βυθό να διαγράφονται θαμπά πανάρχαιες πολιτείες, που ξεγλιστρούσαν απ'τους μύθους για να διεκδικήσουν ξανά την ύπαρξή τους.


Όλες οι ιστορίες από σελίδες βιβλίων, που'χα ξεφυλίσσει δονούμενος από σκιρτήματα παιδικών μαγικών σαλεμάτων, επαιρναν σάρκα και οστά. Και γίνονταν μια ιστορία που αναβαπτιζόταν μ'ένα όνομα δικό μου. Ένα δήθεν παραμύθι, πέρα για πέρα πραγματικό για μένα.

Ο ηρωικός Πέρσυ Χάρρισον Φώσσετ, ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της σύγχρονης εξερεύνησης
 Φτιαγμένο από τους πόθους και υπερβάσεις συνοδοιπόρων ατρόμητων. Από βουτιές τολμηρών ερευνητών σε σκονισμένα ράφια και καλά κρυμμένα μυστικά. Από δάκρυα λύπης για το απονεκρωτικό κοντόφθαλμο και την ανορεξική φαντασία τόσο πολλών ανθρώπων.


Ένα πλέον και δικό μου παραμύθι...

Έι! Εσείς! Άφοβε Φιλέα Φογκ κι άρχοντα των αλανιών Τομ Σώγερ! Ετοιμαστείτε για νέους γύρους και καινούργια κόλπα! Οι φύλακες στα περάσματα, οι μπαμπούλες-επιβλέποντες για παρεκκλίνοντες ονειροπόλους, οι χλευαστές των θαυμάτων και εραστές της μονολιθικότητας του σκεπτικισμού, η ασχήμια των σύγχρονων "ρεαλιστικών"δολοφόνων της μαγείας στην επίγεια περατζάδα μας...Όλα αυτά δε μετράνε για μας, δεν μας τρομάζουν!

ΓΙΑΤΙ Η ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΗ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ!

Μοχέντζο ντάρο: τα ευρήματά του δυναμιτίζουν τα θεμέλια της γεμάτης κενά, έτσι κι αλλιώς, επίσημης Ιστορίας του κόσμου

Ξεκινά από τα εσώτερα προσωπικά "εδάφη" για ν'απλωθεί προς τα έξω και να αδράξει τα πέρατα των κόσμων και των μυστηρίων τους. Με σύντροφο αχώριστο την αποκτούμενη γνώση ότι ο Φόβος δεν είναι πραγματικός. Και δεν ταιριάζουν στη φύση μας τα σκοτεινά κελιά του!


Ο Ένοικος...


Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)