Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Παρασκευή 28 Απριλίου 2017

Εμβολιασμοί της συμφοράς (κυριολεκτικά) και ανθρώπινα πειραματόζωα σε σκοτεινές ατζέντες...

“Ο άνθρωπος δεν μπορεί να δει με τα μάτια του, αν ο νους του είναι τυφλός”


Αεροψεκασμοί και Εμβόλια
Brucella freq 20450 (brucellosis) 1423, 748, 643, 695

Το 1946, η μελλοντική φαρμακευτική czar George Merck θα αναφέρει στην γραμματεία του πολέμου των ΗΠΑ, ότι κατάφερε να να κάνει όπλο την τοξίνη που εξάγεται από το βακτήριο Brucella και να την απομονώσει σε μια ακατάλυτη κρυσταλλική μορφή, χρησιμοποιώντας μόνο τα σωματίδια του DNA. Οι αεροψεκασμοί των κρυστάλλων μέσω των αεροπλάνων αναπτύχθηκαν σε πληθυσμούς Κινέζων και Κορεατών κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Κορέας. Πολλοί βετεράνοι του πολέμου ανέπτυξαν αργότερα Σκλήρυνση κατά Πλάκας. Ο στρατός αναγνώρισε ότι η σκλήρυνση κατά πλάκας προκλήθηκε από τον ιό Brucella και κατέβαλε αποζημίωση στους βετεράνους.

Παρά το γεγονός ότι το μυκόπλασμα Brucella παραμένει αδρανές για δεκαετίες, μπορεί να προκληθεί από τα εμβόλια. Τα εμβόλια είναι υποχρεωτικά στο στρατό των ΗΠΑ από το 1911. Εκτός από την σκλήρυνση κατά πλάκας, αυτό το βακτήριο έχει συνδεθεί με μια ποικιλία ασθενειών, συμπεριλαμβανομένων του AIDS, του καρκίνου, του διαβήτη, του Πάρκινσον, του Αλτσχάιμερ και της αρθρίτιδας. Το 2000, ο Δρ Charles Engel του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας δήλωσε ότι το μυκόπλασμα Brucella ήταν υπεύθυνο για το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης καθώς και της ινομυαλγίας.
Σε αντίθεση με το αεροζόλ, τα κουνούπια ελέγχθηκαν ως παράγοντες διασποράς του παθογόνου. Στη δεκαετία του 1950, στο Εργαστήριο του Μπελβίλ, στον Καναδά ανάτρεφαν 100 εκατ. κουνούπια ανά μήνα. Στη συνέχεια αποστέλλονταν στο Πανεπιστήμιο Queens στο Κίνγκστον και σε άλλες εγκαταστάσεις όπου είχαν μολυνθεί με το κρυσταλλικό παράγοντας της νόσου. Ένα μεγάλο ξέσπασμα χρόνιας κόπωσης αναφέρθηκε το 1957 στο Punta Gorda, της Φλόριντα. Αρκετές φορές μια τεράστια εισροή κουνουπιών είχε αναφερθεί. Το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας ανέφερε ότι 450 άτομα ασθένησαν με χρόνια κόπωση εντός ενός μηνός. Πολλές τέτοιες δοκιμές έχουν διεξαχθεί σε πολίτες κατά τη διάρκεια των τελευταίων 50 ετών.

Ο Δρ Maurice Hilleman, επικεφαλής ιολόγος της Merck, δήλωσε πρόσφατα ότι το παθογόνο Brucella «μεταφέρεται» πλέον από όλους στη Βόρεια Αμερική κι ενδεχομένως σε όλο τον κόσμο. Το 1993, ο Δρ Shyh-Ching Lo ανώτερος ερευνητής στο Ινστιτούτο της παθολογίας Ενόπλων Δυνάμεων, πατεντάρισε αρκετά λοιμογόνα στελέχη του μυκοπλάσματος. Δήλωσε στους δικούς του κύκλους ότι προκαλούν το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης. Το Ινστιτούτο σήμερα ανακατασκευάζει την ισπανική γρίπη του 1918, την εισάγει σε σύγχρονες γρίπες για την ενίσχυση της θνησιμότητας της. Η ισπανική γρίπη σκότωσε 675.000 Αμερικανούς στο διάστημα 1918-1919.

Πολλοί από τους νεκρούς ήταν εμβολιασμένοι στρατιώτες. Ο καθένας που γεννήθηκε μετά το 1918 δεν έχει ανοσία στην ισπανική γρίπη. Από την 9-11 όλα τα αεροδρόμια των ΗΠΑ έχουν τεθεί υπό στρατιωτικό έλεγχο. Σύμφωνα με μια αξιόπιστη πηγή, υπάρχει ένα project γνωστό ως «τριφύλλι» που χρησιμοποιεί εγχώριες αερομεταφορές εφοδιασμένες με ειδικές δεξαμενές για να ψεκάζουν τον άμαχο πληθυσμό με μια ποικιλία χημικών ουσιών. Αυτός ο συνταξιούχος επιστήμονας της κυβέρνησης συνεχίζει λέγοντας ότι ανακατασκευασμένες εκδόσεις της γρίπης θα μπορούν να εισαχθούν σε εμβόλια μαζί με μια πιο ήπια ουσία του εμβολίου προκειμένου να επιβραδύνουν την εξέλιξη στο πιο θανατηφόρο συστατικό του.

Χημικές ουσίες στους αεροψεκασμούς αναφέρονται σε εθνικό επίπεδο κατά τη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας, οι οποίες μπορούν να βοηθήσουν στη σύντηξη με κύτταρα του πνεύμονα, εξασφαλίζοντας την ευκολία της διείσδυσης και της μόλυνσης. Οι άνθρωποι θα περάσουν την γρίπη σε άλλους και στη συνέχεια, θα ξεκινήσουν να πέφτουν σαν τις μύγες. Αυτό θα προκαλέσει πανικό, ζήτηση για περισσότερα εμβόλια γρίπης, επιταχύνοντας έτσι τον κύκλο. Έτσι άτομα που δεν εμβολιάστηκαν θα κατηγορηθούν για τη διάδοση της νόσου. (δες την σειρά UTOPIA)

{ σημείωση από εμάς: μετά από δυο εκπληκτικούς και σίγουρα σοκαριστικούς κύκλους, που άφηναν ανοιχτή πόρτα και για τον επόμενο κύκλο (ποιοι, που δεν μπορεί να τους "αγγίξει" κανένας νόμος, και γιατί φτιάχνουν θανάσιμους ιούς με στόχο τη μαζική διασπορά στους ανθρώπινους πληθυσμούς και τι είδους δολοπλόκες, μυστικοπαθείς και ψυχοπαθητικές μεθόδους χρησιμοποιούν για να πετύχουν τους στόχους τους), η βρετανική και πολύ τολμηρά αποκαλυπτική σειρά "UTOPIA" διακόπηκε χωρίς ουσιαστικά εξηγήσεις, προκαλώντας την απορία και διαμαρτυρία πολλών τηλεθεατών...
Αναζητήστε την!}

Το 2002 το Υπουργείο Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών αγόρασε 286 εκατομμύρια δόσεις του εμβολίου από τον βρετανικό προμηθευτή Acambis. Η Washington Post ανέφερε το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους ότι όλο το σύνολο του πληθυσμού των Ηνωμένων Πολιτειών μπορούσε να εμβολιαστεί εντός 5 ημερών. Συνακόλουθα, το Τμήμα σύνταξε ένα νόμο, γνωστό ως το μοντέλο έκτακτης ανάγκης της υγείας. Ο νόμος απαιτεί από οποιοδήποτε άτομο να εμβολιαστεί. Η μη συμμόρφωση του θεωρείται κακούργημα. Η τελευταία θεραπεία θαύμα που προωθείται από το ιατρικό κατεστημένο είναι τα γενετικά εμβόλια. Είναι όπως χαρακτηρίστηκε η τελευταία γραμμή της άμυνας μεταξύ των ανθρώπων και του μυκοπλάσματος.

Πέμπτη 27 Απριλίου 2017

Stargates: επιστημονική φαντασία, επιστήμη & αρχαιολογία

Η ιδέα των Stargates  (="αστροπύλες") ενυπάρχει εδώ και περίπου μία δεκαετία, σε πληθώρα τηλεοπτικών σειρών επιστημονικής φαντασίας καθώς και μυθιστορημάτων.

Φυσικά και η παρουσίαση μίας θεωρίας μέσω αυτού του πλαισίου σκέψης, ίσως να οδηγήσει αρκετούς από εμάς στην γρήγορη απόρριψή της, πράξη όμως εντελώς λανθασμένη. Φυσικά και ως θεωρία πρωτοπαρουσιάστηκε στο ευρύ κοινό ως ένα καθαρά φανταστικό δημιούργημα αλλά όλα τα δεδομένα που απαρτίζουν τη δομή της θεωρίας είναι άκρως επιστημονικά όπως θα δούμε παρακάτω και ίσως να έχουν ανταπόκριση και στην αρχαιολογική πραγματικότητα.

Η ιδέα γεννήθηκε αρχικά (1994) ως τηλεοπτικό προϊόν στα studio αρχικά του Showtime channel κι έπειτα στο κατεξοχήν κανάλι εκπομπών επιστημονικής φαντασίας, Sci Fi. Η τηλεοπτική σειρά ονομαζόταν Stargate SG-1 και η βασική πλοκή της ιστορίας της διαδραματιζόταν ως εξής: Η Αμερικάνικη, πολεμική αεροπορία χρησιμοποιεί ως μέσο μεταφοράς μεταξύ πλανητών στο γαλαξία μία εξωγήινη “κερκόπορτα” στους αποδεκτούς νόμους της Φυσικής, μία αστροπύλη (stargate). Η αστροπύλη, σε σχήμα δαχτυλιδιού ανοίγει μία “σκουληκότρυπα” προς εξωγήινους κόσμους. Μία επίλεκτη ομάδα των Αμερικάνικων δυνάμεων γνωρίζει στο πέρασμά της υλικούς πολιτισμούς, ανώτερων τεχνολογικά. Οι συγκεκριμένοι πολιτισμοί λατρεύτηκαν ως οι ιδρυτές των αντίστοιχων ανθρώπινων πολιτισμών..
Σε πρώτο άκουσμα, αρκετοί απλά θα κουνήσουν αδιάφορα τους ώμους τους. Κι όμως τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά.

Τρίτη 25 Απριλίου 2017

Η ομορφιά...



Η ομορφιά δεν ισχυρίζεται τίποτα για τον εαυτό της.
Δεν χρειάζεται να το κάνει.
Η ομορφιά είναι.
Φαίνεται, ακτινοβολεί ως αυτόφωτη που είναι, μετέχει της ζωής για να την χρωματίσει και να την πλημμυρίσει με ευωδιές άνοιξης και θαλπωρή τζακιού μέσα στο χειμωνιάτικο διαπεραστικό ψύχος.
Η ομορφιά η πραγματική δεν απαιτεί, δεν κορδώνεται, δεν μετατρέπεται σε κατάρα μήτε σε αιτία δεινών, αντίθετα είναι σεμνή μέσα στη λάμψη και την απλότητά της και συχνά εύθραυστη σαν υπέροχο αγριολούλουδο. Το οποίο αδράττει την ευκαιρία να διεκδικήσει το χώρο και το χρόνο που του αναλογεί και του πρέπει μέσα στην άγρια βλάστηση της ύπαρξης.
Η ομορφιά είναι "νέκταρ μέλισσας και μπουμπούκια αγριοτριανταφυλλιάς πάνω σε σώμα ελαφίσιο" (να θυμηθούμε και κάποια λόγια του συγγραφέα Τομ Ρόμπινς). Είναι η θλίψη του ποιητή για έναν κόσμο που δεν τον χωράει και δεν τον καταλαβαίνει. Είναι η μοναξιά που αγκαλιάζει τη φύση της, είναι το γέλιο των εραστών που χαίρονται δίχως ενοχές το σμίξιμο των κορμιών τους, είναι το γέλιο της χαράς μπροστά στη μαγεία της στιγμής. Είναι η γλυκιά μελαγχολία και η βραδύτητα μέσα στους θορύβους, τα βιαστικά απλανή βλέματα, τα κλισαρισμένα λόγια και συνθήματα, τα δίχως γεύση φιλιά, τα δίχως πνοή λόγια και τους φρενήρεις κι άνισους ρυθμούς της μεγαλούπολης.
Η ομορφιά είναι ο ναυαγός στο ξερονήσι της ζωής που αρνείται να ενδώσει και να ενσωματωθεί στα σαλπίσματα της πασπαλισμένης με χημικά σκευάσματα και φανταχτερά μπογιατίσματα ασχήμιας και να παραδοθεί στις νόρμες του πρόωρου εκφυλισμού. Ακόμη κι αν αυτό της στοιχίσει πολύ ακριβά...

Αν πραγματικά σε γοητεύει, ανακάλυψέ την.
Αγκάλιασέ την στοχαστικά κι απαλά, όχι άσκεφτα και βουλιμικά, και γίνε κομμάτι της. Ο προστάτης και προστατευόμενός της συνάμα.



ανιχνευτής

Προσθήκη εκ των υστέρων: το παρακάτω βίντεο με το συνοδευτικό σχόλιο μας το'στειλε μια φίλη, ως συμπλήρωμα γι'αυτήν την ανάρτηση. Την ευχαριστούμε!



"Η ομορφιά είναι πολυπρόσωπη και υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι για να την εισπράξεις. Με όλες σου τις αισθήσεις αλλά και τις ανώτερες νοητικές λειτουργίες. Ένα μόνο από αυτά τα πρόσωπα είναι η μορφή. Ένα άλλο, πολύ πιο σημαντικό, είναι η αντίληψη που έχεις για την ελευθερία. "

Κυριακή 23 Απριλίου 2017

ΟΤΑΝ ΤΟ ΜΝΗΜΑ ΡΑΓΙΖΕΙ


ΟΤΑΝ ΤΟ ΜΝΗΜΑ ΡΑΓΙΖΕΙ


Είναι ατελέσφορη και σχιζοφρενική
η πορεία μονίμως σε ευθείες γραμμές.
Θέλει να ριζώσει μέσα σου η γελοιότητα
αν όλο πιο συχνά ξεσηκώνεις
καμώματα κι ατάκες του παλιάτσου.
Άλλωστε γελοιοποιείται όποιος νιώθει ο ίδιος γελοίος.

Είναι ασυγχώρητα σκληρή η κατασκευή
των καθημερινών ρώσικων ρουλετών.
Των "δεν γίνεται αλλιώς" παραχωρήσεων,
των ατιμωτικών συμβιβασμών,
των υποταγμένων προσκολλήσεων,
των αταίριαστων ταυτίσεων.
Είναι αποκαρδιωτική δειλία
η αυτοϊκανοποίηση στη φαντασίωση του θανάτου.


Μα αν νιώθεις
πως μια ολάκερη ατμόσφαιρα περιρρέουσα
σε σκλαβώνει, σε ρουφάει, σε πνίγει,
γύρεψε τις οάσεις που ο αγέρας καθαρός φυσάει.
Γιατί ακόμα και στην πιο μεγάλη έρημο
υλοποιούνται τα εδάφη που βλασταίνουν
οι πιο γόνιμες και θαυμαστές υποσχέσεις ζωής.

Για σκέψου: Γίνε...
Ο σκαπανέας δίχως επιστάτες και ημερομίσθια.
Ο στρατιώτης δίχως στράτευμα και στολή
και ο αρχηγός χωρίς διακριτικά κι αρχόμενους. 
Ο εραστής ή ερωμένη δίχως όρκους και υπογραφές
για μια ωφελιμιστική, τσίγκινη, δήθεν αιωνιότητα.
Ο σύντροφος ή συντρόφισσα κι ο φίλος ή φίλη
που ωφελεί και ωφελείται δίχως να χειραγωγεί ή να χειραγωγείται.
Ο τρελός και μεθυσμένος μέσα στο μέγα ίδρυμα
βαλτώδους λογικής και γλιτσιασμένης νηφαλιότητας.
Ο έχων/έχουσα το μυαλό στους αιθέρες
δίχως να'ναι έρμαιο των ανέμων.
Ο ποιητής ή η ποήτρια
που τους αρνήθηκαν ένα αποστειρωμένο πόστο
στα εμπαθή γρανάζια της πλατωνικής πολιτείας.

Σε πείσμα 
κάθε νοικοκυρεμένης ομοιομορφίας,
    ευπρόβλεπτης αταραξίας, 
παγωμένης βουβαμάρας,
κάθε είδους νεκροταφείου.

 
Και ίσως τα μνήματα ν'αρχίσουν να ραγίζουν
και να σπάνε με υπέροχο πάταγο.
Και οι θαμμένοι ζωντανοί
έξω να ξεχυθούνε για να πάρουν πίσω 
τους ορίζοντες και τα θαύματα της ζωής.
Από τους εργολάβους και τους νεκροθάφτες της.

Αυτή κι αν είναι νεκρανάσταση!


 ανιχνευτής

" AΣΤΕΡΙ: Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ "



AΣΤΕΡΙ: Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

"  Είμαι ένα αστέρι. Στέκομαι στο πλανητικό στερέωμα απέναντί σου, αλλά εκατομμύρια μίλια μακριά από εσένα. Είμαι εκείνο το άστρο που σαν παιδί ξέχασες να μετρήσεις ή δεν πρόλαβες διότι σε πήρε ο ύπνος. Σε παρακολουθώ σιωπηλά από το παρελθόν να ζεις την καθημερινότητά σου στο τώρα, πάνω στο μικρό μπλε πλανήτη. Σε παρακολουθώ σιωπηλά από κάθε χρονική στιγμή κι από κάθε τόπο ταυτόχρονα. Είμαι άχρονο. Είμαι δίχως ιστορία. Είμαι όλη η ιστορία του σύμπαντος.
 Δεν θα μάθεις ποτέ το όνομά μου. Ίσως να μην αποκτήσω και ποτέ. Ίσως και να έχω χίλια ονόματα. Είμαι το αστέρι που ξεχνάς το ξημέρωμα και που βλέπεις μόνο την αυγή.

 Είμαι ο μαύρος αδάμας. Ένας εβένινος μεταξοσκώληκας που μεταμορφώνεται συνεχώς αλλάζοντας μορφή. Μουγκρίζω, περιδινούμαι, δημιουργώ και καταστρέφω. Είμαι ένα καλαμάκι που ρουφάει αχόρταγα ό,τι βρεθεί στον ορίζοντά μου. Είμαι η εν δυνάμει πεταλούδα.
 Με τα φιλιά μου ανασταίνω τη Θεά του Κάλλους και μαζί γεννάμε και τίκτουμε πέντε κορυφές και πέντε κόρες. Είμαι η Διάνοια που ξεπηδά μέσα από κάθε Ένωση. Είμαι το φωτεινό σκοτάδι. Είμαι το σκοτεινό φως. Eίμαι θεός που τρεμοπαίζει και θεοποιός που εκρύγνυται.

 Ζω στη γαλαξιακή σπείρα. Ζω στη ράχη ενός σαλιγκαριού. Βαδίζω ασάλευτα στο Γαλακτώδη Δρόμο. Η λάμψη μου ταξιδεύει μέσα από το Έρεβος και τη Νύχτα για να φωτίσει εραστές που κολυμπάνε στα μαύρα νερά της Στυγός, χρυσαφένιους Τελχίνες και φτέρνες που έμειναν αβάπτιστες. Είμαι μια κρεμ-άστρα. Κάθε φορά που κοιτάς τον ουρανό φαντάζεσαι να με στηρίζουν αόρατα νήματα. Ανύπαρκτα βέβαια. Διότι εγώ πέφτω σε μια ατέρμονη λούπα μέχρι να μην υπάρχουν άλλες ευχές για να εκπληρωθούν. Είμαι το Χάος. Είμαι η Τάξη. Είμαι κάπου στο ενδιάμεσο. Είμαι το στολίδι μιας κρυστάλλινης χειμωνιάτικης νύχτας μέσα σ'ένα καυτό καζάνι που λέγεται ζωή. Είμαι το στολίδι που κοσμεί την κορφή του χριστουγεννιάτικου δέντρου. Το κοιτάς και ασυναίσθητα ονειροπολείς. Γιατί κάπου μέσα σου ξέρεις ότι είμαι πολλά περισσότερα από ένα απλό μπιχλιμπίδι. Κάποτε με είδαν και ακολούθησαν τρεις μάγοι. Κάποτε είδα και ακολούθησα εγώ τρεις Μάγους. Έχει σημασία; Μάλλον καμία , διότι εγώ είμαι ακόμα εκεί και φωτίζω λαμπρά το δρόμο όλων των πιθανών και απίθανων Μάγων. Είμαι η μαγεία που ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια σου κάθε βράδυ.

 Είμαι το κάθε αστέρι που φώτισε το ουράνιο στερέωμα. Είμαι η μνήμη όλου του κόσμου. Είμαι η λήθη της αρχής και του τέλους. Είμαι όλες οι πιθανότητες και καμία. Είμαι το άναρχο όνειρο που ακόμα δεν συνετίστηκε. Είμαι η επιθυμία που ακόμα δεν θέλησες. Είμαι το αστέρι που στροβιλίζεται μέσα σου και που περιμένει απλά να το κοιτάξεις για να πυροδοτήσει τη σπίθα της αλήθειας. Ποιας αλήθειας; Εσύ θα μου πεις..."

ΜΑΡΙ-ΣΟΦΙ ΣΓΟΥΡΟΥ

πάρθηκε από το 14ο τεύχος (Δεκεμβρίου του 2016) του περιοδικού Nimbus, το οποίο αποτελεί ένα μικρό διαμάντι για τους αναζητητές "των εικόνων πίσω από και μέσα σε εικόνες", της γνώσης μέσα από την πλημμυρίδα και τον ορυμαγδό του infojunk, της λεγόμενης αιρετικής ή "μυστικής ροής" πληροφοριών. Αυτών δηλαδή που κάνουν τη διαφορά στη διαμόρφωση της πραγματικότητας ή πραγματικοτήτων που μας περιβάλλουν, σαν νέφη πιθανοτήτων ή κυματοσυναρτήσεων που περιμένουν την κβαντική τους κατάρρευση.
  Μέσα σε αυτόν τον (πολύ, αλήθεια) παράξενο κόσμο που μας φιλοξενεί και τον μεταφέρουμε σε κάθε βήμα, επιλογή, αστοχία, λύπη, χαρά, ανακάλυψη και υπέρβασή μας.

Τετάρτη 12 Απριλίου 2017

Το δικό μας "αναστάσιμο μήνυμα" δεν μπορεί παρά να είναι μόνο αυτό:


Δεν σκοπεύω να αναφερθώ σε μυστικά διευθυντήρια και αόρατα εργαστήρια κατασκευής αδίστακτων τρομοκρατών στην υπηρεσία των όποιων σκοτεινών σχεδίων μιας μυστικοπαθούς και μισάνθρωπης ελίτ. Τα οποία κοστίζουν πάμπολλες ζωές αθώων ανθρώπων, που σπάνε σαν εύθραυστα στάχυα στο σφύριγμα απαίσιων ανέμων.

Σκοπεύω να μιλήσω για το "ζουμί" αυτής της ζοφερής ιστορίας που τείνει να στοιχειώσει σαν μακάβρια κατάρα τον όποιο ανθρώπινο πολιτισμό και τις προοπτικές να ακμάσει και να ευδοκιμήσει. Για το αποτέλεσμα που συγχρόνως αποτελεί και αίτιο στοχευμένης εκπόρευσης κυρίαρχων μεθοδεύσεων και εκδήλωσης αγκυλώσεων με παθογενή πυρήνα κι απονεκρωτικών κυριαρχημένων συμπεριφορών.
 Η ανθρωπότητα μοιάζει να έχει άνισα διαιρεθεί σε δυο κατηγορίες.
Δυστυχώς αυτή της  αποκαρδιωτικής πράγματι πλειοψηφίας  των σκιαγμένων, που διαφέρουν μόνο στο βαθμό της οξύτητας ή της έντασης των συμπτωμάτων σε κάθε πτυχή της ζωής τους.
- Εδώ να επισημάνω ότι το εύπλαστο πεδίο του υποσυνείδητου αποτελεί μεγάλη παγίδα και κερκόπορτα για χειραγώγηση από κάθε είδους προπαγανδιστές και δημαγωγούς, αλλά και συγχρόνως μεγάλη ευκαιρία εξέλιξης και υπέρβασης για όσους επιθυμούν να εξερευνήσουν τις λειτουργίες του και να τις χειριστούν με σκοπό την απελευθέρωσή τους -

Όσο για την άλλη κατηγορία -αν η ποιότητα και ο βαθμός ανεξαρτησίας της αντίληψης κάνει την ειδοποιό διαφορά- που σχεδόν αναφέρεται σε άλλο είδος ανθρώπων, κατά κάποιο τρόπο: Πρόκειται για μια μειοψηφία, ωστόσο πιστεύουμε όλο και πιο ελπιδοφόρα αυξανόμενη, εκείνων που κλείνουν αυτιά και γυρίζουν την πλάτη σε επίσημες ερμηνείες και διάτρητα, κακοστημένα πακέτα εξηγήσεων για το πώς λειτουργούν ή οφείλουν να λειτουργούν τα "πράγματα". Εκείνων που αρνούνται να δελεαστούν από ψυχαναγκαστικούς ήχους των σύγχρονων ύπουλων Σειρήνων, που απαξιούν να συμμορφωθούν με τις άνωθεν υποδείξεις, που αρνούνται να αποδεχτούν την επιβαλλόμενη τάξη πραγμάτων και τις νόρμες της, που δεν κιοτεύουν μπροστά σε απειλητικά νοούμενα και υπονοούμενα και εκφοβιστικούς  βρυχηθμούς, που δεν δειλιάζουν να ακολουθήσουν συναρπαστικές ατραπούς και δύσβατα μονοπάτια.  Πρόκειται για εκείνη την "πάστα ανθρώπων" που συχνά στοχοποιούνται μνησίκακα τόσο από τους πάνω όσο κι από τους κάτω και ακόμη πιο συχνά αποκαλούνται ταραχοποιοί ή ό,τι άλλο φορτισμένο με αρνητική σημασία για το ευρέως αποδεκτό κοινωνικό status. Πολύ συχνά αποκαλούνται ακόμα και τρελοί. Αν και αυτό περισσότερο ταιριάζει στην επούλωση ψυχικών πληγών παρά σε εκδήλωση ψυχικών παθήσεων και προβληματικών συμπεριφορών. Πρόκειται από απλούς ανθρώπους αλλά με συνειδήσεις σκληρές σαν καρύδια μέχρι δονκιχωτικές φιγούρες, μέχρι και εμβληματικές μορφές πολεμιστών, που μοιάζουν μερικές φορές να εισχωρούν στην κυρίαρχη μιζέρια από εναλλακτικά σύμπαντα. Και που τα λόγια, τα μηνύματα, οι δράσεις τους, οι αυτοσχεδασμοί και η ευελιξία τους, η δυσκολία καταχώρησής τους σε αναγνωρίσιμα κουτιά και φακέλους, προκαλούν την οργή και την εκδικητική αντίδραση. Τόσο των εποπτών του "ιδρύματος" όσο και των ιδρυματοποιημένων "τροφίμων", ώστε να δοθεί η "λύση" για να "αποκατασταθεί" η "ομαλότητα".

Τρίτη 11 Απριλίου 2017

«Ο θεός είναι ένα σπουργίτι που κουτσούλισε μια πέτρα» ή «Απίθανες πιθανότητες και πιθανές απιθανότητες»

Σε μια γωνιά της πιο άνυδρης και αφιλόξενης για ζωή ερήμου κάποια ημέρα ξεκίνησαν εργασίες. Σκοπός των εργασιών ήταν να περάσει ένας αγωγός πόσιμου νερού προς ένα χωριό.

Όταν ολοκληρώθηκαν οι εργασίες ο αγωγός παρουσίασε μια μικρή διαρροή . Η πρώτη από μια σειρά πιθανών συμπτώσεων είχε συμβεί. Αυτό το μικρό σημείο της ερήμου δεν ήταν πια αφιλόξενο. Παρ όλα αυτά όμως ακόμα δεν είχε ζωή

Ένα σπουργίτι που έτυχε να περνάει κατέβηκε να πιεί λίγο νερό και να ξεκουραστεί. Φεύγοντας κουτσούλισε στην υγρή άμμο. Ο δεύτερος και σημαντικότερος παράγοντας της εξίσωσης είχε προστεθεί. Η άμμος μολύνθηκε με ζωή. Εκατομμύρια βακτήρια αποίκησαν μια μικρή πέτρα.

Μέσα σε λίγες ημέρες τα βακτήρια με τον μικρό για εμάς κύκλο ζωής μέτραγαν ήδη αρκετές γενεές.

Μάλιστα ανέπτυξαν και πολιτισμό. Από τα πρώτα βακτήρια είχαν μείνει μόνο κάποιες προφορικές παραδόσεις που μίλαγαν για τον θεό «Πουλί» ο οποίος δημιούργησε  την ζωή. Του είχαν χτίσει και ναούς και λατρευόταν συστηματικά. Έφτιαξαν και ένα βιβλίο με την ιστορία του πουλιού και με τις οδηγίες του για κερδίσουν τα βακτήρια μια θέση στον παράδεισο. Στο τέλος του βιβλίου υπήρχε και μια υπόσχεση ότι κάποια ημέρα θα επιστρέψει για να τα σώσει από την δύσκολη ζωή τους στο αφιλόξενο περιβάλλον της ερήμου.

Μια ημέρα το απόλυτο κακό χτύπησε. Ένας κακός θεός που κάποιοι ονόμασαν «Άνθρωπο» ήρθε και διόρθωσε την διαρροή με αποτέλεσμα να αρχίσει να στεγνώνει το νερό .

Ήταν προφανές ότι ο πολιτισμός τους έφτανε στο τέλος του.

Κάποια βακτήρια άρχισαν να προσεύχονται στο πουλί να τα σώσει.

Κάποια άλλα είπαν ότι έπρεπε να αναπτύξουν τεχνολογία που θα τους επέτρεπε να εγκαταλείψουν την πέτρα και να ταξιδέψουν πέρα από την έρημο οπού υπήρχε πιθανότητα να σώσουν το είδος τους.

 Κάποια από αυτά είχαν οραματιστεί ότι πέρα από την έρημο υπήρχαν εκτάσεις με νερό και άγνωστες μορφές ζωής. Θα έφταναν μέχρι τις κατοικίες των θεών πουλιών όπου υπήρχε αφθονία τρεχούμενου νερού και τροφής και θα ζούσαν ευτυχισμένα με τους θεούς τους.

Οι αντιδράσεις ήταν πολλές . Με την ταχύτητα που ταξιδεύουν θα χρειαζόντουσαν πολλές γενεές βακτηρίων μέχρι να φτάσουν στην άκρη της ερήμου και το τι θα βρίσκαν εκεί ήταν αβέβαιο . Τα ταξίδια με αυτές τις ταχύτητες σε τόσο μεγάλες αποστάσεις είναι αδύνατα. Για αυτό τον λόγο και οι άγνωστες μορφές ζωής δεν έχουνε επισκεφτεί την πέτρα τους ή απλώς δεν υπάρχουν
.
Τελικά τα βακτήρια πέθαναν προσπαθώντας να βρουν λύση και προσευχόμενα στον θεό πουλί για λύτρωση η οποία δεν ήρθε ποτέ.

Τα συμπεράσματα από αυτό το γελοίο παραμυθάκι:

1.       Μη ψάχνεις σκοπό στην ύπαρξη ζωής . Το πουλί στην ιστορία μας ικανοποίησε μια ανάγκη του. Η ζωή που άφησε ήταν απλά παρενέργεια

2.       Αν κάποια ανώτερη μορφή ζωής μας καταστρέψει μπορεί και να μην υπάρχει αιτία. Ο άνθρωπος στην ιστορία μας απλά διόρθωσε την διαρροή . Η καταστροφή του πολιτισμού των βακτηρίων ούτε που του πέρασε από το μυαλό ούτε τον ενδιαφέρει. Απλά βρέθηκαν στον δρόμο του

3.        Αν περιμένεις λύτρωση από κάποιο προηγμένο πολιτισμό ή κάποια ανώτερη ύπαρξη έχε κατά νου ότι μπορεί να αγνοεί την ύπαρξή μας ή να τον ενδιαφέρει να μας σώσει τόσο όσο ενδιαφέρει εσένα να σώσεις τα μυρμήγκια σε μια φωλιά που κατά λάθος πλημμύρησες με νερό στον κήπο σου

4.       Οι χρόνοι και οι αποστάσεις είναι σχετικές . Τα βακτήρια δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τον μικρόκοσμό τους και να κάνουν μια απόσταση που ένας άνθρωπος κάνει σε δευτερόλεπτα

5.       Σε ένα σύμπαν που εκτείνεται σε τιτάνιες διαστάσεις στον τρισδιάστατο χώρο και σε άπειρα επίπεδα στον πολυδιάστατο όλες οι απιθανότητες είναι πιθανές έως και σίγουρες


Το παρακάτω απλά για να έχουμε αίσθηση των μεγεθών 


Και αυτό


ventas

Δευτέρα 10 Απριλίου 2017

Για αυτούς που αντέχουν την Σιωπή……


Για αυτούς που αντέχουν την Σιωπή……



Σιωπή………….πάνε δυο χρόνια ίσως και περισσότερα που απαρνήθηκα την αγαπημένη μου έκφραση, αυτήν που με πάει σ΄άλλους φανταστικούς κόσμους. Απαρνήθηκα τα ταξίδια της και όλα εκείνα που μου δίνανε το θάρρος να κατέβω σε κάτι μονοπάτια δύσβατα και σκοτεινά.
Και όμως μέσα σε όλη την οχλαγωγία του κόσμου άκουγα από την απέναντι μεριά να με φωνάζει η σιωπή, να με τραβάει μέσα στην χαοτική της αγκαλιά και να βάζει φωτιά σε ότι πήγαινε να γράψει η ψυχή.
Μου άφησε μόνο μάτια να βλέπω και λίγες νότες να παίζω για να μην τρελαθώ από τις εικόνες που κατέγραφαν τα μάτια μου.

Λίγες νότες για να απαλύνω τον πόνο και την θλίψη που μου προκαλούσε η κατάντια των καιρών.

Λίγες μόνο νότες για να χαλινέψω την οργή που με βασάνιζε κάθε βράδυ μέσα στα όνειρα της ψυχής μου.
Κάθε φορά που προσπαθούσα να δραπετεύσω από τις εικόνες των ματιών μου εμφανιζόταν η σιωπή άλλοτε σαν άγγελος και άλλοτε σαν δαίμονας καταφέρνοντας πάντα να με κρατάει με τα μάτια ανοιχτά.
Κοίτα μου έλεγε σαν παρηγοριά. Κοίτα καθαρά με πρόσταζε την άλλη. Μα τα μάτια μου την μια ήταν θολά από τα δάκρυα της θλίψης, την άλλη σκοτεινά από τα δάκρυα της οργής μα πάντα κάτι βλέπανε, κάτι σαν σκιές κάτι σαν φιγούρες από ασπρόμαυρη ταινία.
Και να που σιγά σιγά άρχισα να βλέπω λίγα χρώματα, μπορούσα δειλά δειλά να κοιτάξω τον ουρανό, μπορούσα να χαθώ μέσα στους ήχους την θάλασσας, μπορούσα να κοιτάξω το πιο ψηλό βουνό χωρίς να έχω τα μάτια ανοιχτά, χωρίς λέξη μπορούσα να μοιραστώ όλα μου τα συναισθήματα και ας τ΄άκουγε μόνο η σιωπή και ας τα ένιωθε μόνο το πρώτο όνειρο της μέρας.

Κυριακή 2 Απριλίου 2017

Γιατί να υπάρχει κάτι και όχι το τίποτα;



Γιατί να υπάρχει κάτι και όχι το τίποτα;
του 

Όλοι έχουμε αναρωτηθεί, μάλιστα από μικρή ηλικία. Γιατί υπάρχει το σύμπαν; Ποιός είναι ο δημιουργός του; Ποιός είναι ο δημιουργός του δημιουργού; Τι είναι το “τίποτα”; Θα μπορούσε να υπάρχει μόνο αυτό; Γιατί τελικά υπάρχει κάτι, ό,τι κι αν είναι, όπως και αν προέκυψε; Ανησυχίες κι ερωτήματα του είδους προκαλούν πονοκέφαλο — και βέβαια όχι μόνο στους “κοινούς” θνητούς. Φυσικοί, μαθηματικοί, φιλόσοφοι και θεολόγοι έχουν να πουν πολλά για το όλο ζήτημα.

Όπως είναι αναμενόμενο, τελεσίδικη απάντηση σε ερωτήματα σαν τα προηγούμενα κανείς δεν είναι σε θέση να δώσει — τουλάχιστον όχι προς το παρόν. Πάντως, μια πρώτη εξήγηση για την ύπαρξη και το σκοπό ολόκληρου του σύμπαντος παίρνουμε όλοι, από τα πρώτα κιόλας μαθητικά μας χρόνια:

Το σύμπαν το έφτιαξε ο θεός.

Το γιατί το έκανε είναι καθαρά δική του υπόθεση, αλλά μια δημοφιλής αιτιολόγηση εγκαλείται συναισθήματα αγάπης. Ο θεός έφτιαξε τον κόσμο ολόκληρο λόγω της τεράστιας αγάπης που τρέφει προς τη φύση και κυρίως προς τον άνθρωπο. Όχι επειδή δεν είχε τίποτε καλύτερο να κάνει, ούτε επειδή βαριόταν. Εδώ που τα λέμε, από τη στιγμή που ο θεός είναι άχρονος, όπως επίσης μαθαίνουμε, ακόμη και την εκδοχή της βαρεμάρας θα μπορούσαμε να δεχτούμε (χωρίς ιδιαίτερη απροθυμία, ομολογουμένως). Όμως το πρόβλημα με τον θεό δεν αφορά μόνο στην αχρονικότητα αλλά και στην ίδια του την ύπαρξη ή φύση, αν προτιμάτε. Όταν ένα παιδί ακούει για πρώτη φορά ότι ο θεός έφτιαξε τον κόσμο, εύλογα αναρωτιέται: Ωραία, και τον θεό ποιος τον έφτιαξε; Η απάντηση που παίρνει είναι εξίσου ελλιπής και φυσικά αποτυγχάνει να απαλύνει την υπαρξιακή αγωνία: Κανένας. Ο θεός δεν είναι μόνο άχρονος, είναι και άκτιστος. Απλά υπάρχει. Τελεία και παύλα. Κάθε προσπάθεια περαιτέρω εξήγησης ή διερεύνησης αυτής της αλήθειας, απλά στερείται νοήματος. Ως όντα δεν έχουμε τις απαιτούμενες νοητικές ικανότητες, ώστε να συλλάβουμε το μυστήριο της ύπαρξης. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να θαυμάσουμε το μεγαλείο της.

Κάποιοι άνθρωποι σταματούν εδώ, επιλέγοντας να μην ασχοληθούν περισσότερο με ερωτήματα που δείχνουν να μην οδηγούν κάπου. Πολλοί άλλοι, όμως, είναι αρκετά ανήσυχοι για να μείνουν ικανοποιημένοι με την ιδέα ενός άκτιστου κι άχρονου δημιουργού, ο οποίος, κάποια στιγμή, για εντελώς δικούς του λόγους, αποφάσισε κι έφτιαξε όλα όσα βλέπουμε ή αντιλαμβανόμαστε γύρω μας.

Το μεγαλύτερο τζάμπα γεύμα
Στον συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Robert Heinlein οφείλεται η γνωστή ρήση “δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως το δωρεάν γεύμα” (“there ain’t no such thing as a free lunch”), που απλά συνοψίζει την ιδέα πως όλα τα πράγματα στον κόσμο έχουν ένα κόστος, έστω κι αν αυτό είναι καλά κρυμμένο. Το κόστος αυτό ενδέχεται να είναι χρηματικό, ενεργειακό, οικολογικό, κοινωνικό, πολιτικό κ.ο.κ. Για να το θέσουμε διαφορετικά, όλα τα πράγματα κοστίζουν και ποτέ δεν είναι δυνατό να πάρεις κάτι από το τίποτε. Κι όμως, ένα σύγχρονο κοσμολογικό μοντέλο υποδεικνύει πως υπάρχει τουλάχιστον ένα δωρεάν γεύμα. Μάλιστα το γεύμα αυτό είναι το μεγαλύτερο και πλουσιότερο που μπορεί να φανταστεί κανείς: Είναι το σύμπαν ολόκληρο.

Σύμφωνα με τη λεγόμενη Θεωρία του Πληθωρισμού (Inflation Theory), η ύλη, η αντιύλη και τα φωτόνια παρήχθησαν από την ενέργεια του κενού, που κάποια στιγμή απελευθερώθηκε ως αποτέλεσμα μιας μετάβασης φάσης (phase transition).

Πρόκειται για το μετασχηματισμό ενός θερμοδυναμικού συστήματος από τη φάση στην οποία βρίσκεται σε μία άλλη. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της μετάβασης φάσης, είναι η ξαφνική και απότομη αλλαγή μιας ή περισσότερων φυσικών ιδιοτήτων του συστήματος. Παραδείγματα μεταβάσεων φάσης αποτελούν η εμφάνιση υπεραγωγιμότητας σε συγκεκριμένα μέταλλα όταν αυτά ψύχονται κάτω από μία κρίσιμη θερμοκρασία, καθώς και η εξάτμιση του νερού όταν η θερμοκρασία του ανέβει πάνω από ένα επίπεδο.

Όλα αυτά τα σωματίδια έχουν θετική ενέργεια, η οποία όμως αντισταθμίζεται από την αρνητική βαρυτική ενέργεια κάθε πράγματος, που έλκει οτιδήποτε άλλο. Έτσι, η συνολική ενέργεια του σύμπαντος είναι μηδέν. Με άλλα λόγια, το σύμπαν αποτελείται από τίποτε απολύτως, όπως είχε σημειώσει κι ο αείμνηστος Douglas Adams.

Για την ακρίβεια, στην τριλογία “The Hitchhiker’s Guide To The Galaxy” η οποία, παρεμπιπτόντως, αποτελείται από πέντε βιβλία, ο Adams είχε παρατηρήσει ότι “[…] Όπως είναι πλέον γενικά αποδεκτό, το σύμπαν αποτελείται, σχεδόν εξολοκλήρου, από τίποτε απολύτως”.

Ευτυχώς για εμάς, το “τίποτα” του σύμπαντος αποτελείται από δύο μέρη: το θετικό και το αρνητικό.
Τώρα, η μηδενική συνολική ενέργεια του σύμπαντος, συνδυασμένη με τη Θεωρία του Πληθωρισμού, υπαινίσσεται πως το μόνο που χρειάζεται για να ξεκινήσουν τα πάντα είναι ένα απειροελάχιστα μικρό ποσό ενέργειας. Το σύμπαν τότε αρχίζει και παρουσιάζει πληθωριστικές τάσεις, χωρίς όμως να παράγει πλεόνασμα ενέργειας — αυτή παραμένει συνολικά μηδέν!
Η Θεωρία του Πληθωρισμού είναι ενδιαφέρουσα κι αν μη τι άλλο διασκεδαστική, στιγματίζεται όμως από την ίδια αδυναμία που ενυπάρχει και στο κοσμολογικό μοντέλο του υπέρτατου δημιουργού, ο οποίος με μία κίνηση (ή έστω με πολλές, π.χ., σε διάστημα έξι ημερών) κατασκευάζει το σύμπαν από το απόλυτο κενό. Εν προκειμένω, λοιπόν, πώς μας προέκυψε εκείνο το αρχικό, απειροελάχιστα μικρό ποσό ενέργειας;