Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!
Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Δευτέρα 14 Ιουνίου 2021

The place is here and the time is now

- Κείμενο που είχε ανεβεί στο antidras τον Απρίλιο του 2020-

The place is here and the time is now

Ο χρόνος είναι τώρα, στο σημείο αυτό που το παρόν γεφυρώνει τους κόσμους του παρελθόντος και του μέλλοντος. ΤΩΡΑ! Είναι η κομβική, είναι η ιστορική στιγμή για να αφήσουμε τις κερκίδες και να παίξουμε μπάλα.

Δεν είναι απλά μια οπισθοδρόμηση σε παλιότερες εποχές.
Δεν είναι απλά μια βίαιη απώλεια όλων των κατακτήσεων μέσα από επίμονους κι αιματηρούς κοινωνικούς αγώνες.
Δεν έχει μόνο να κάνει με ένα παρανοϊκό σχέδιο διατήρησης κι αέναης συσσώρευσης κέρδους πάνω σε πτώματα κοινωνιών. Πάνω σε εκατομμύρια καθημερινές ιστορίες ατομικών και συλλογικών δραμάτων, δυστυχίας, απελπισίας και ατέρμονου πόνου, που κάνει και τ' αστέρια να χλωμιάζουν για την πτώση του ανθρώπου.

Δεν είναι μόνο η πιο χυδαία προδοσία όλων των δακρύων, όλων των έργων τέχνης που πηγάζουν από τα πιο αυθεντικά και υψηλά πεδία της ανθρώπινης διανόησης. Όλων των ελπίδων και οραμάτων, όλου του μόχθου και των θυσιών εν μέσω των αιώνων, για έναν ΑΛΛΟ κόσμο.
 Έχει να κάνει με μια ελεύθερη πτώση στο πιο αποτρόπαιο σκοτάδι.
Είναι ένα φριχτό και θανατηφόρο πισωγύρισμα στην αθλιότητα που απλωνόταν και το τέλμα  που λίμναζε πριν την Αναγέννηση και πριν την έλευση του Διαφωτισμού. Και με αμφίβολες πιθανότητες επαναφοράς σε στάδια κάποιας προόδου και επανάκαμψης του βιοτικού επιπέδου των ανθρώπινων κοινωνιών.

 ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.
ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΗ ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΕΙΔΟΥΣ.

Είναι το κομβικό σημείο που αν δεν ξανακερδηθεί το δικαίωμα της Aνθρώπινης Ύπαρξης και δημιουργικότητας και αξιοποίησης υπέρ του ανθρώπου όλων των καινούργιων συγκλονιστικών επιτευγμάτων των επιστημών, τότε θα χαθούν διά παντός όλα!

O χώρος είναι εδώ, είναι παντού πια, ολόγυρα, σε όλα τα σημεία του ορίζοντα και τις γεωγραφικές συντεταγμένες. Ο χρόνος είναι τώρα, στο σημείο αυτό που το παρόν γεφυρώνει τους κόσμους του παρελθόντος και του μέλλοντος. ΤΩΡΑ! Είναι η κομβική, είναι η ιστορική στιγμή για να αφήσουμε τις κερκίδες και να παίξουμε μπάλα. Ο πλανήτης ο ίδιος είναι το τερέν. Ελάτε. Ας κλείσουμε τα αυτιά στα τοξικά γλοιώδικα λόγια, στις λέξεις με το απέραντο κενό που βυθίζεται η ζωή.

 Ας μην φοβηθούμε τις δύσβατες πορείες, μας τιμάνε στην ουσία. Ας μην μας τρομάζει τίποτε άλλο εκτός της προδοσίας από τον ίδιο μας τον εαυτό. Ας αντλήσουμε δύναμη από τα παιδικά προσωπάκια με το καθαρό βλέμμα.Τι αντίθεση με το σιχαμερό ύφος των δυναστών μας, με το φριχτό σύριγμα που βγαίνει από τα στόματα όταν βυσοδομούν απευθυνόμενοι σε μας και στοχεύοντας στα παιδιά μας! Ελάτε. Ξεθώριασαν, έσβησαν μέσα στα κοινά κελιά μας όλα αυτά που φρόντισαν να μας διδάξουν.  Να μας γαλουχήσουν, με τόνους μελανιού, με δίχως τέλος και έλεος εκπομπές δηλητηρίων εθελοντικής υποταγής, με αντιεπιβιωτικά και ούτε καν μισής αλήθειας κηρύγματα. Αυτά που πραγματικά μας δένουν σε κοινή μοίρα είναι πολύ πιο πολλά από όσα σχεδόν κατάφεραν να μας πείσουν ότι μας χωρίζουν.
Ελάτε. Να ενώσουμε τα χέρια.

The time is now, the place is here.

Η ουτοπία δεν είναι ένας τόπος που δεν υπάρχει, αλλά που δεν υπάρχει ακόμα.
Η ενσωμάτωση στην "κανονικότητα" είναι η δυστοπία που υπάρχει, αλλά δεν είναι και βέβαιο πως θα υπάρχει για πολύ.....ακόμα!

Ο Ένοικος...

Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)