Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τετάρτη 27 Αυγούστου 2014

Ενάντια στο ρεύμα κι αποφεύγοντας τα σκουπίδια


Όλες οι εγωτικές και οι ομαδικές περιφρουρήσεις παγιωμένων "αληθειών" αποτελούν μια αλυσίδα επαναλαμβανόμενων δεινών. Και απόρροια δυστυχίας και μαρτυρίων.

Όλες οι λυσσαλέες συγκρούσεις θεωριών, με παράλληλη κατασκευή θέσφατων αρχών και θεωρήσεων περί κανονικότητας, επαναστατικής ορθότητας, πρωτοκόλλων σκέψης και βίου, ιδεολογικών ή επιστημονικών ευαγγελίων. Μοιάζουν πολύ συχνά με κακόγουστες ιστορικές φάρσες, καθώς στο βωμό τους σπαταλούνται ατέλειωτες ανθρώπινες ζωές κι ακυρώνονται ή προσπερνούνται (σκόπιμα) ευκαιρίες που θα μπορούσαν να υψώσουν τον άνθρωπο σε νέα πεδία γνώσης και κατανόησης του εαυτού και του κόσμου. Και δεσμεύουν την ανθρώπινη ενέργεια σε σημεία στραγγίσματός της.

Λόγοι, ιδέες, δράσεις που αγνοήθηκαν ή καταστάλθηκαν και οι οποίες συχνά μετέφεραν στη ροή τους γενναία και πρωτότυπα κι "αιρετικά" (άρα επαναστατικά) πακέτα αληθειών.

Κι ακόμα πιο συχνά οι κόσμοι της διανόησης, της πολιτικής, των επιστημών, ακόμα και οι χώροι των κινημάτων για την όποια ζητούμενη αλλαγή, δίνουν την εντύπωση τυφλών που λογομαχούν για το ποιος βλέπει καλύτερα. Ή, σε μια πιο βελτιωμένη περίπτωση, μοιάζουν με μονόφθαλμους που διεκδικούν την ικανότητα αρτιότερης όρασης, ο καθένας για τον εαυτό του(= αδιάλλακτες ομάδες, σέχτες, φατρίες, δογματικές παγιώσεις, συντεχνίες, μαντριά παραγωγής πνευματικής φυλάκισης).
 Κι όλοι ερίζουν, περισσότερο, για το περίφημο αύριο. Το οποίο θα ξημερώσει φέρνοντας τις νέες εξελίξεις ή διατηρώντας τα ήδη υπάρχοντα, που αυτοί επιθυμούν.

Αλλά...

Όλα τα δάκρυα, οι χαρές και οι λύπες. Οι αναμνήσεις και η εισροή των μελλούμενων. Οι πλάνες και νοητικές μετατοπίσεις. Οι σκοτεινές ή διαυγείς, οι αναμενόμενες ή απρόβλεπτες συλλήψεις. Τα εκτρώματα του φόβου και η ζωογόνος ανάσα της ελπίδας. Οι αλλοτινοί και μελλούμενοι πόθοι. Τα πάντα που έγιναν αντιληπτά κι όσα είναι να κατανοηθούν.
 ΟΛΑ ΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΧΩΡΑ ΤΩΡΑ! Τώρα! Στον άτμητο ετούτο ορίζοντα. Μπροστά στα μάτια σου. Τα πάντα συμβαίνουν! Ακόμα κι αυτά που είναι να συμβούν και βρισκόμενα σε κβαντική υπέρθεση , περιμένουν ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ εστιασμένη ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ και ΔΡΑΣΗ.

Έχε ανοιχτά μάτια για να βλέπεις τις μεγαλόστομες ανοησίες, τα κενά και τους "μολυσματικούς παράγοντες" σε ό,τι σου σεβίρουν κάθε στιγμή, ακόμα κι ανύποπτη, με την απαίτηση να καταπιείς κι αμάσητο. Και τις συχνότητές σου συντονισμένες με τη φυσική ροή των πραγμάτων, γιατί η Φύση δεν εχθρεύεται τα ένστικτα και τις διαισθήσεις σου, αντίθετα αποτελούν μέρος του μηχανισμού της. Ακόμα κι αν χρειαστείς να πορευτείς ενάντια στα (αφύσικα, όπως έχουν εκφυλιστεί) ανθρώπινα "ρεύματα". Τα οποία και μεταφέρουν ένα σωρό σκουπίδια, οπότε  θα εξασκείσαι και στην αποφυγή τους.

Και μη ξεχνάς: "Το χθες είναι μια άκυρη επιταγή και το αύριο ένα υποσχετικό σημείωμα. Όλα τα μετρητά στο χέρι είναι στο ΤΩΡΑ. Ξόδεψέ τα όσο πιο τρελά (για τους "λογικούς") μπορείς". Κι αν οι κάθε λογής καθηγητάδες, καθοδηγητές, υπεύθυνοι "για το καλό σου" κτλ. σού κάνουν κήρυγμα περί εργατικών, ομαδικών στο πνεύμα και πειθαρχημένων μυρμηγκιών, θύμισέ τους κάτι:
 τα μυρμήγκια έχουν βασίλισσες που τα κατευθύνουν απόλυτα στο κάθε τι και επιτίθενται σε άλλες αποικίες για να παίρνουν σκλάβους.
 
Εξάλλου...είσαι άνθρωπος!



Ο Ένοικος...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου