“είμαστε εμείς που χτίζουμε τις πολιτείες και δεν έχουμε σπίτι
εμείς που ζυμώνουμε και δεν έχουμε ψωμί
εμείς που βγάζουμε το κάρβουνο και κρυώνουμε
είμαστε εμείς που δεν έχουμε τίποτα
κι ερχόμαστε να πάρουμε τον κόσμο”
ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
Κι είμαστε εμείς που γευτήκαμε την αδικία και τις παραφωνίες της Ιστορίας!
Που θρέψαμε με τον ιδρώτα, το χρόνο και το αίμα μας όλους εκείνους που γέμιζαν τα στομάχια τους με τις σάρκες μας, τα όνειρα και τους καημούς μας και έχτιζαν παλάτια πάνω στα κόκκαλά μας!
Που μας εξαπάτησαν, μας πρόδωσαν, μας παραπλάνησαν, μας διαίρεσαν, μας πρόσφεραν βορά στις ορέξεις των εμπόρων κάλπικων ιδανικών, στο όνομα ανύπαρκτων θεών, μέσα από αιματοβαμμένα πεδία μαχών. Για να θησαυρίζουν οι τσελιγκάδες ακόμα περισσότερο και να μας αποζημιώνουν με γλοιώδικα μετάλλια ανδρείας και κούφιες αποδόσεις τιμών μετά τον άδικο χαμό μας. Μας έλεγαν και ήρωες επειδή αφανίζαμε τους όμοιούς μας, τα αδέλφια μας, για τα δικά τους ύπουλα τερτίπια και υπολογιστικά τεφτέρια...
Είμαστε και αυτοί που κυνηγηθήκαμε από πολύ παλιά σαν μάγοι και μάγισσες για τις ιδέες μας, τους στοχασμούς μας, τις ανακαλύψεις μας, τα μηνύματά μας, τις αλήθειες που φωτίζαμε κουρελιάζοντας τα ξεδιάντροπα ψέματά τους!