Ταξίδι Xωρίς Tέλος

" Πίσω μου είπε μονολογώντας είναι το γνωστό, το στατικό, το επαναλαμβανόμενο, το μονότονο, το ίδιο. Μπρος μου βρίσκεται το άγνωστο-γνωστό "

Ταξίδι Xωρίς Tέλος

Το διαστημόπλοιο «ΙΙΖ 975 Ε» συνέχιζε την πορεία του ανάμεσα σε άλλα ηλιακά συστήματα, που βρίσκονταν χιλιάδες εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τον πλανήτη Γη. Ο Σαμ, παιδί ενός αστροναύτη, βρισκόταν τώρα μπροστά στον πατέρα του που του έλεγε … «τι άλλο», σκεπτόταν ο μικρός, «τις αλήθειες».

«Παιδί μου, αύριο για σένα είναι η μεγάλη μέρα. Μαζί με όλους τους άλλους που φέτος γίνατε 18 ετών, θα λάβεις το ‘βάπτισμα’ της ενηλικιώσεως. Σε φώναξα να σου το πω πριν το μάθεις από τον Αρχηγό γιατί θα ήθελα να μιλήσουμε λίγο σχετικά με τη ζωή σου, μ’ αυτά τα 18 χρόνια που πέρασες εδώ, μαζί μας, στο πλοίο. Πες μου Σαμ, νομίζεις ότι απέναντι στους άλλους, στην οικογένεια σου, σε μένα έχεις φερθεί όπως έπρεπε; Σε παρακαλώ να μου απαντήσεις Σαμ … Δεν ξέρω αν θα έχουμε άλλη ευκαιρία να κουβεντιάσουμε έτσι φιλικά, αφού μετά το ‘βάπτισμα’ θα πάψης να ανήκεις στην οικογένεια σου»

«Τι να σου πω πατέρα», είπε συλλογισμένος ο νέος. «Φαίνεται ότι έχεις δίκιο. Αλλά τι μπορούσα … τι μπορώ να κάνω; Πνίγομαι εδώ μέσα. Σκάω, θέλω να κινηθώ και δεν μπορώ, θέλω ελευθερία και δεν μπορώ τίποτα να κάνω, διψάει η ψυχή μου και …»
«Προς Θεού Σαμ, μίλα πιο σιγά γιατί αν μας ακούσουν …»
«Τα βλέπεις, πατέρα! Σκλάβοι είμαστε και ας τρέχει ελεύθερο το πλοίο μας στο απέραντο διάστημα.»
«Μα παιδί μου, αλίμονο αν δεν υπήρχε σιδερένια πειθαρχία. Για σκέψου τι θα γίνονταν τόσοι άνθρωποι, τόσα χρόνια τώρα μέσα στο διαστημόπλοιο, αν ο καθένας …»

Ο Σαμ χαμήλωσε το κεφάλι και με βήματα μικρά, αργά, τράβηξε προς την έξοδο. Εκεί, κοντοστάθηκε, έριξε μια ματιά πίσω του και λυπημένος είπε: «Πες μου. Άλλος κανένας εδώ μέσα … ποτέ του- ποτέ δεν ζήτησε να μάθει το γιατί; Ποτέ;»

«Πολλοί το θέλησαν Σαμ, αλλά όλοι πριν από τα 18 τους χρόνια. Όπως εσύ… Όχι όμως με το δικό σου πείσμα και την επίμονη σκληρότητα σου. Όσο μεγάλωναν καταλάβαιναν ότι δεν έπρεπε ούτε τα αδύνατα να ζητούν, ούτε να έχουν ανησυχίες περιττές, αφού ο Αρχηγός και το επιτελείο του…»
«Μας έδωσαν χαρά;» ξέσπασε ο Σαμ. «Πού είναι ο νέος πλανήτης; Που θα σταματήσουμε; Που θα κατεβούμε; Πότε θα δούμε ένα πράσινο φύλλο; Πότε θα μυρίσουμε ένα λουλούδι; Πότε θα δροσιστούμε στον αφρό τον κάτασπρο της θάλασσας και στο νερό της πηγής; Το χώμα, η γη, πότε ποια θα την πατήσουμε; Να τη χαρούμε, να τη σκάψουμε, να τη φυτέψουμε, να θερίσουμε; Πότε; Πότε;»

«Σαμ, με τρομάζεις. Τόσα πολλά φαίνεται ότι διάβασες, που έχασες τα λογικά σου. Σου έλεγα παιδί μου, ότι αυτά κάνεις μετά τη βάπτιση σου, με ακούς παιδί μου; Κανείς ποτέ δεν τόλμησε όχι να ζητήσει, μα ούτε να σκεφτεί μετά τα 18 του χρόνια. Εσένα όμως σε φοβάμαι. Είσαι επικίνδυνος. Για σένα, για την οικογένεια σου, για όλους μας, εδώ στο πλοίο είσαι επικίνδυνος»

Μόλις κοιμήθηκαν τα αδέρφια του, ο Σαμ, σηκώθηκε από την κουκέτα του, πέρασε αθόρυβα το χώρισμα άνοιξε με προσοχή την πόρτα και βγήκε στο σκοτεινό διάδρομο. Έξι άνθρωποι ζούσαν σε μια μικροσκοπική καμπίνα. Τέσσερις κουκέτες από τη μια πλευρά, η μια πάνω από την άλλη, δυο από την απέναντι πλευρά, στο ύψος του ταβανιού και από κάτω κενό, ο χώρος για τα πράγματα. Αυτό το μέρος χωριζόταν με ένα διάφανες υλικό και ήταν για τους γονείς, δυο κουκέτες. Έτσι ακριβώς ζούσαν όλες οι οικογένειες μέσα στο «ΙΙΖ 975 Ε». Ο Σαμ, στο διάδρομο φόρεσε τη φόρμα του και στο μισοσκόταδο, γιατί τα νυχτερινά φώτα ήταν πάντα πολύ μικρότερα από τις λάμπες ημέρας. Προχώρησε ως την κρυψώνα του. Εκεί πια, μονάχος, ελεύθερος άρχισε πάλι να σκέφτεται όλα όσα, χρόνια τώρα, τον βασάνιζαν.

Την άλλη μέρα, όπως όλοι οι νέοι της ηλικίας του, ο Σαμ φόρεσε τα καλά του ρούχα από συνθετική ύλη και στις 10 το πρωί μπήκε στη μεγάλη αίθουσα των τελετών. Όλοι ήταν εκεί. Οι συνομήλικοι του, οι μεγαλύτεροι, οι γονείς κι όλοι φορούσαν τα ίδια ρούχα, τα καλά. Περίπου εκατό άνθρωποι μαζεύτηκαν. Έλειπαν τα παιδία, οι κάτω των 18 ετών νέοι, οι φύλακες τους κι όσοι είχαν υπηρεσία στην αίθουσα οδηγήσεως του διαστημόπλοιου. Στις 10.30 ο Αρχηγός, το επιτελείο του και ο ιερέας μπήκαν στην αίθουσα. Τα μεγάφωνα μετέδωσαν τον ύμνο κι αμέσως ο παπάς άρχισε τη τελετή με την ευχή «Υπέρ των απολεσθέντων επί της Γης και επί των πλανητών…»

«Πλανήτες, πλανήτες σαν εμάς, πόσοι άραγε άλλοι υπάρχουν;» συλλογιζόταν ο Σαμ.

Oι εκπληκτικές πυραμίδες της Βοσνίας - δεύτερο μέρος..

" μια τεράστια ανακάλυψη που μπορεί να συγκριθεί με την ανακάλυψη τάφων στην Αίγυπτο ή των πυραμίδων των Μάγιας και των Αζτέκων "

Συνέχεια του αφιερώματος, με ένα πολύ ενδιαφέρον, παρμένου αυτή τη φορά από ένα αξιόλογο στο είδος του περιοδικό αναζήτησης και "εξερεύνησης του Παράξενου", μικρό άρθρο.

" OI ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ ΤΗΣ ΒΟΣΝΙΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΟΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΣΤΗ ΓΗ;"

"Δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι πυραμίδες της Βοσνίας και οι σήραγγές τους φανερώνουν υπολείμματα ενός άγνωστου αναπτυγμένου πολιτισμού. Η παραμονή σε αυτές τις σήραγγες μπορεί να προκαλέσει πολύ ισχυρές και θετικά μετρήσιμες επιπτώσεις στη συναισθηματική και φυσιολογική υγεία των ανθρώπων. Το επίπεδο της ενεργειακής δραστηριότητας δείχνει ότι πρόκειται για μια θετική ενέργεια", δήλωσε ο Ρώσος καθηγητής Konstantin Korotkov, κορυφαίος εμπειρογνώμονας στον κόσμο πάνω στην ενέργεια του χώρου και των ζωντανών όντων. Ο Ρώσος καθηγητής μαζί  με έναν πυρηνικό φυσικό από τη Ρωσία, τον Oleg Smirnov, πραγματοποίησαν για αρκετές ημέρες μια έρευνα για τις πυραμίδες της Βοσνίας.
"Αυτή είναι μια τεράστια ανακάλυψη που μπορεί να συγκριθεί με την ανακάλυψη τάφων στην Αίγυπτο ή των πυραμίδων των Μάγιας και των Αζτέκων", σημειώνει ο καθηγητής Korotkov. Πολλοί ειδικοί παγκοσμίως, έπειτα από πολλές επιστημονικές έρευνες, ανακήρυξαν τις πυραμίδες της Βοσνίας ως τον μεγαλύτερο θεραπευτικό χώρο στον κόσμο. Πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι έχουν ηλικία 25.000 ετών -!- και είναι πολύ πιο παλιές από τις αιγυπτιακές πυραμίδες, γεγονός που αλλάζει εντελώς την ιστορία του πολιτισμού μας. Υπάρχουν ακόμη κάποιοι μυστηριώδεις χώροι μέσα στις πυραμίδες, καθώς και μια λίμνη με καθαρό νερό χωρίς βακτήρια, φύκια, μύκητες , μικροοργανισμούς ή λάσπη.
 Υπάρχουν συνολικά πέντε πυραμίδες που ανακαλύφθηκαν στο Βίσοκο της Βοσνίας και ονομάζονται Ήλιος, Σελήνη, Γη, Δράκος και Αγάπη. 
Η πυραμίδα του Ήλιου είναι η υψηλότερη στον κόσμο με 220 μέτρα ύψος. Σε σύγκριση, η περίφημη Πυραμίδα του Χέοπα έχει μόλις 145 μέτρα ύψος.
Από πού προέρχεται η θεραπευτική ενέργεια στις σήραγγες των βοσνιακών πυραμίδων;  Ο δρ Osmanagic είπε ότι η έρευνα που διεξήχθη από ντόπιους και ξένους επιστήμονες έδειξε ότι η πηγή ηλεκτρομαγνητικής ενέγειας βρίσκεται σε βάθος 2.440 μέτρων! Ποια μυστηριώδης ενεργειακή πηγή να κρύβεται άραγε εκεί;
 Το καλοκαίρι του 2017 τις πυραμίδες θα επισκεφτούν όχι μόνον και άλλοι ειδικοί, αλλά και δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι από όλον τον κόσμο -κάποιοι από αυτούς έρχονται με περιέργεια να δουν το μυστήριό τους και κάποιοι άλλοι για να αντλήσουν την άφθονη θεραπευτική τους ενέργεια.

(Περισσότερα για τις αινιγματικές πυραμίδες της Βοσνίας μπορείτε να βρείτε στο ομώνυμο κεφάλαιο του βιβλίου "Άγνωστη Σερβία" των Γιώργου Στάμκου και Μίλιτσας Κοτσάνοβιτς)
- άποψη του Ένοικου: πρόκειται για ένα μαγευτικό ταξίδι, γεμάτο εκπλήξεις και συναρπαστικές αφηγήσεις, σε μια πραγματικά θαυμαστή χώρα -

το παραπάνω κείμενο πάρθηκε από το περιοδικό "Strange", τεύχος 167 Αυγούστου-Σεπτεμβρίου 2017 

 Η αποκαλούμενη, εκπληκτική, "Πυραμίδα του Ήλιου" 

 

Oι εκπληκτικές πυραμίδες της Βοσνίας - πρώτο μέρος..

"To παράδοξο είναι μια σύγκρουση ανάμεσα στην πραγματικότητα και στην άποψή μας για το πώς οφείλει να είναι η πραγματικότητα" Ρίτσαρντ Φίλλιπς Φάινμαν, νομπελίστας Φυσικός για την πρωτοποριακή του δουλειά στον τομέα της κβαντομηχανικής.

Περίπου 30 χλμ. από το Σαράγεβο βρίσκεται ένα από τα πιο αινιγματικά μέρη του πλανήτη μας, του οποίου η ύπαρξη αγνοείται σε μεγάλο βαθμό από το "πλατύ κοινό". Πρόκειται ίσως για τις πιο παλιές -;- πυραμίδες στη γη, τις "μητέρες όλων των πυραμίδων" όπως τις έχουν αποκαλέσει. Οι πανάρχαιες πυραμίδες της Βοσνίας, που φαίνεται να κρύβουν εκπληκτικά μυστικά, των οποίων η αποκωδικοποίηση μπορεί να σχετίζεται με την -σκοπίμως θαμμένη και- ξεχασμένη ιστορία του πλανήτη μας και των πολιτισμών που άκμασαν πάνω σε αυτόν! -ή και έξω από αυτόν;- 

Πιθανών φορέων γνώσης και τεχνολογίας τις οποίες σήμερα η συμβατική επιστήμη "αδυνατεί να κατανοήσει". Και άρα ή αγνοεί προκλητικά τα στοιχεία ή, όποτε μπορεί και την παίρνει, τα θάβει κάτω από το χαλί - βλέπε αποθήκες Σμιθσόνιαν κι άλλων "μαγαζιών" και ιδρυμάτων "αναγνωρισμένου επιστημονικού κύρους" από τα ιερατεία της παραχάραξης και εσκεμμένης επιστημονικής αρτηριοσκλήρωσης, τόσο στο πεδίο της αρχαιολογικής έρευνας και ιστορικής μελέτης όσο και φτάνοντας μέχρι και στον τομέα της ιατρικής έρευνας πάνω στον καρκίνο και άλλες εκφυλιστικές ασθένειες.

Γι'αυτό λοιπόν το συναρπαστικό θέμα, τεράστιου κατά την εκτίμησή μας ενδιαφέροντος, θα προχωρήσουμε στην παράθεση επιλεγμένων άρθρων από το διαδίκτυο και όχι μόνο, καθώς και σχετικών βίντεο. Ένα αφιέρωμα σε δύο ή τρία μέρη, στα πλαίσια κυρίως της θεματικής μας ενότητας στην οποία ανήκει και η ανάρτηση με τίτλο Η αφήγηση της πραγματικής ανθρώπινης Ιστορίας πρέπει να ξαναειπωθεί;

"Πώς ξέρεις ότι γνωρίζεις αυτά που νομίζεις ότι γνωρίζεις; Αν αφαιρέσεις την παράδοξη απάντηση "απλά το ξέρω" αυτό που απομένει ανήκει στη σφαίρα της απιθανότητας". 

Ηώ Αναγνώστου

Ο Ένοικος...


"It is interesting to point that pyramids found here are the oldest pyramids in the world."


Η ΠΥΡΑΜΙΔΑ της ΒΟΣΝΙΑΣ είναι ΠΟΜΠΟΔΕΚΤΗΣ με ΜΑΚΡΙΝΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥΣ γράφει ο Σπύρος Μακρής

Ο Δρ Σεμίρ Οσμανάγκιτς, αυτός που ανακάλυψε τις Πυραμίδες της Βοσνίας, όπως εξηγεί ο ίδιος έχει κάνει μια ακόμα συναρπαστική ανακάλυψη που αλλάζει όχι μόνο την ιστορία της ευρωπαϊκής ηπείρου, αλλά και ολόκληρου του πλανήτη…Η ανακάλυψη του αυτή αφορά τα στάσιμα κύματα Tesla στην κορυφή της Βοσνιακής Πυραμίδας του Ήλιου -τα οποία πιστεύεται ότι ταξιδεύουν γρηγορότερα από την ταχύτητα του φωτός, ενώ δεν χάνουν την δύναμή τους καθώς περνούν μέσα από κοσμικά σώματα- τα οποία αποδεικνύουν την ύπαρξη αυτού που αναφέρεται ως ένα «κοσμικό διαδίκτυο» που επιτρέπουν άμεσες διαγαλαξιακές επικοινωνείες σε όλο το σύμπαν, αναφέρει ο Δρ Osmanagić.

Έχουν καταγραφεί ενεργειακά φαινόμενα πάνω από την Πυραμίδα του Ήλιου στο Visoko, για τα οποία αναζητείται ένας διαφορετικό ορισμός της πυραμίδας σε σύγκριση με τις συμβατικές και δογματικές εξηγήσεις. Οι πυραμίδες είναι ενισχυτές ενέργειας που στέλνουν και λαμβάνουν πληροφορίες μέσα από τον ήλιο αλλά και προς αυτόν…
Ένα κοσμικό ίντερνετ;

Για πολλούς άλλους ερευνητές, μεταξύ των οποίων ο πιο σημαντικός είναι ο Nikola Tesla, τα βαθμωτά κύματα, ή στάσιμα κύματα, που δημιουργούνται σε αλληλεπίδραση πεδίου στρέψης, ταξιδεύουν με μεγαλύτερες ταχύτητες από το φως. Εκτιμάται ότι είναι 10 δισεκατομμύρια φορές ταχύτερα από ό, τι το φως του Ήλιου. Με αυτόν τον τρόπο, τα πεδία στρέψης μπορεί να κινηθούν μέσα από οποιοδήποτε άλλο κοσμικό σώμα (πλανήτες, ήλιους) χωρίς σπατάλη ενέργειας. Αυτό σημαίνει ότι είναι σε θέση να ταξιδεύουν με μεγάλη ταχύτητα, να μεταφέρουν πληροφορίες (σε μορφή ενέργειας) και ότι δεν υπάρχει καμία απώλεια στην ποιότητα και την ποσότητα αυτών των πληροφοριών.

Το ιδανικό θα ήταν να υπάρχουν δύο άκρα (απομακρυσμένα μέρη του Σύμπαντος) στα οποία θα είναι εγκατεστημένοι δύο παραγωγοί (γεννήτριες) της ενέργειας, τα οποία θα αποτελούν/προσφέρουν την αμοιβαία επικοινωνία μέσω των πεδίων στρέψης του Tesla. Η μεταβίβαση πληροφοριών θα είναι σχεδόν στιγμιαία ανάμεσα στα δύο απομακρυσμένα μέρη του Σύμπαντος, οπότε οι πληροφορίες δεν θα χάνουν την ποιότητά της κατά τη διάρκεια της μεταφοράς. (sarajevotimes.com)

Η πυραμίδα είναι το πιο ισχυρό από όλα τα γεωμετρικά σχήματα, σε σχέση με τις ενέργειες. Αν βρίσκεται πάνω από ένα ισχυρό σημείο ενέργειας (το οποία πηγάζει ενδεχομένως από την γη), τότε η πυραμίδα γίνεται ο ενισχυτής ενέργειας.

Κάτω από την Βοσνιακή Πυραμίδα του Ήλιου, υπάρχουν σιδερένια ελάσματα (τα οποία παράγουν ηλεκτρομαγνητικό πεδίο). Επιπλέον, υπάρχουν δύο υπόγειες ροές νερού. Η πιο κοντινή στην επιφάνεια (που απελευθερώνει αρνητικά ιόντα), ενώ η δεύτερη που βρίσκεται πιο βαθιά από την προηγούμενη, δημιουργεί ηλεκτρικό ρεύμα, σε συνδυασμό με τα προαναφερθέντα. Επίσης, εντοπίζεται φυσικός μαγνητισμός και οργόνη.

Αυτά τα ενεργειακά φαινόμενα μπορούν να μετρηθούν με επιστημονικά όργανα.

Αλλά, πώς μπορούμε να μετρήσουμε τα ενεργειακά φαινόμενα για τα οποία δεν έχουμε ακόμη αναπτύξει τα επιστημονικά όργανα;

Στην επιφάνεια της Βοσνιακής Πυραμίδας του Ήλιου, κατά τη διάρκεια αρχαιολογικών ανασκαφών, έχουν βρεθεί άφθονοι κρύσταλλοι χαλαζία. Ο κρύσταλλος είναι, επίσης, παρόν σε υπόγειες σήραγγες, αλλά πιθανότατα και κάτω από την πυραμίδα.

Είναι γνωστό ότι ο χαλαζίας λαμβάνει και ενισχύει την ενέργεια.
Κοιλότητες ή υπόγειες σήραγγες μπορούν να ενισχύσουν την ενέργεια. Η σπειροειδής διάταξη των επτά επιπέδων των σηράγγων μέσα στις πυραμίδες οδηγούν στην επιτάχυνση της ενέργειας της κίνησης και ενισχύουν την έντασή της.

Ο Φιλανδός ερευνητής Mika Virpiranta διαπίστωσε ότι 26 ηφαιστειακές γραμμές οδηγούν προς τη Βοσνιακή Πυραμίδα του Ήλιου.

Egyptian headdress and human brain

The external features of the brain best seen on its Ventral surface are shown. Extending along the inferior surface of the frontal lobe near the midline are the olfactory tracts(Smell), which arise from enlargements at their anterior ends called the olfactory bulbs. The olfactory bulbs receive input from neurons in the epithelial lining of the nasal cavity whose axons make up the first cranial nerve (cranial nerve I is therefore called the olfactory nerve. On the ventromedial surface of the TemporalLobe, the parahippocampal gyrus conceals the hippocampus, a highly convoluted cortical structure that figures importantly in memory. Slightly more medial to the parahippocampal gyrus is the uncus, a slightly conical protrusion that includes the pyriform cortex. The pyriform cortex is the target of the lateral olfactory tractand processes olfactory information. At the most central aspect of the ventral surface of theforebrain is the optic chiasm, and immediately posterior, the ventral surface of thehypothalamus, including the infundibular stalk(the base of pituitary gland) and the mammillary bodies. Posterior to the hypothalamus are two large tracts, oriented roughly rostral/caudally, called the cerebral peduncles. These tracts contain axons from the cerebral hemispheres that project to the #MotorNeurons in the brainstem and into the lateral and ventral columns of the spinal cord. Finally, the ventral surfaces of the pons, medulla, and cerebellar hemispheres can be seen on the ventral surface of the brain.
Davinci rediscovered what the ancients already knew about the human anatomy.
That’s 4biddenknowledge

Πηγή:  http://4biddnknowledge.tumblr.com/page/2
 

Τime to shine!

«Στη ζωή, το θέμα δεν είναι να κρατάς καλά χαρτιά, αλλά να παίζεις καλά ένα άσχημο φύλλο» Robert Louis Stevenson, 1850-1894, Σκωτσέζος συγγραφέας

«Χωρίς εργασία, η ζωή σαπίζει, αλλά όταν η εργασία γίνεται δουλειά και είναι άψυχη, η ζωή εκφυλίζεται και ξεψυχάει» Albert Camus, 1913-1960, Γάλλος συγγραφέας, Νόμπελ 1957

«Το να ζεις είναι το πιο σπάνιο πράγμα στον κόσμο. Οι περισσότεροι άνθρωποι απλά υπάρχουν, αυτό είναι όλο» Oscar Wilde, 1854-1900, Ιρλανδός συγγραφέας

«Μην προσπαθείς να προσθέσεις χρόνια στη ζωή σου. Καλύτερα πρόσθεσε ζωή στα χρόνια σου.» Blaise Pascal, 1623-1662, Γάλλος στοχαστής



Χμ!  Kι όταν έρθει η ώρα να λάμψεις...ας μην είσαι και ο πιο λαμπερός! Αρκεί να λάμψεις!
Οι παραπάνω ρήσεις και το βίντεο πάρθηκαν από μια διόλου βαρετή ανάρτηση του businesslife με τίτλο "Πράξε τώρα" 

Σίγουρα η τελευταία ρήση, του Pascal, έχει μεγάλη σχέση με τον εκπληκτικό "παππού" του βίντεο που προηγήθηκε. Αυτό τον θαυμαστό άνθρωπο, τον αεικίνητο, ανήσυχο στο πνεύμα και κάτι παραπάνω από υγιή στο σώμα, τον ανικανοποίητο και δημιουργικότατο όσον αφορά τα πράγματα που θέλει (και ξέρει πως μπορεί) ακόμη να πετύχει παρά την "προχωρημένη ηλικία" του συμφωνα με την "κοινή λογική". Αλλά αν διαθέτεις μια χαλύβδινη θέληση κι ένα πολύστροφο μυαλό, τότε μπορείς ακόμη και τον "πανδαμάτορα χρόνο" να δαμάσεις και να τον χειριστείς υπέρ του σκοπού που κάθε φορά θέτεις (=ΚΙΝΗΣΗ!) όσον αφορά αυτή τη ζωή. Που συνήθως γονατίζει κάτω από το ασήκωτο τοξικό βάρος της διαρκούς μιζέριας και αρνητίλας, η οποία διαβρώνει και εκφυλίζει την ύπαρξη των περισσότερων ανθρώπων, ασχέτως αν σαν δικαιολογία μπορεί κανείς να επικαλεστεί την απαράδεκτη κοινωνική κατάσταση και τις δυσμενείς εξωτερικές (πχ. πολιτικές, οικονομικές) συνθήκες. Αλλά ακόμη και αυτό είναι η φυσική ροή των πραγμάτων όταν ο άνθρωπος υιοθετεί στερεότυπα. Τα οποία τον ενδύουν με ρόλους, όπως αυτόν του "θύματος",  που δεν έχουν σχέση με την αυθεντική ζωή. Ακόμη και η αρνητική ροή των πραγμάτων μπορεί να ανατραπεί και να μεταμορφωθεί σε Δύναμη και Ουσία, όταν ο άνθρωπος επιλέγει να επιλέγει, να διεκδικεί το πιο ταιριαστό, τόσο για τον ίδιο όσο και γα τον Άλλον με τον οποίο ζει σε διαρκή αλληλεπίδραση (που υφαίνει μια ευρύτερη ζωτικότατη σχέση ισορροπίας ή ανισορροπίας) και να προσεγγίζει την εσώτερη θαυμαστή φύση του απαλλαγμένος από την τυραννία του Φόβου και την κατάντια του αυτοματισμού.
Και όπως είχε γράψει και ο Βέλγος στοχαστής Ραούλ Βάνεγκεμ: " Η μη αυθεντική ζωή τρέφεται από μη αυθεντικές σκέψεις. Κι όσο για τα στερεότυπα, αυτά αποτελούν εκφυλισμένες μορφές αρχαίων ηθικών κατηγοριών: ο ήρωας, ο ιππότης, ο άγιος, ο αμαρτωλός, ο προδότης, ο έμπιστος ακόλουθος, ο τίμιος άνθρωπος (ή σκυφτός, υπάκουος, φοβισμένος, ανθρωπάκος;)..."
 Αυτά όμως τι σχέση έχουν με...ζωή; και όλες τις ανεξάντλητες δυνατότητες που η ανθρώπινη φύση είναι προικισμένη; Κι αν θέλουμε,όπως συχνά πιάνουμε τον εαυτό μας να κομπάζει, "να αλλάξουμε τον κόσμο"...ε! ας κοιτάξει ο καθένας τι παίζεται με τον εαυτό του πρωτίστως, διότι όπως είχε επισημάνει και ο Νίτσε: "το μεγαλύτερο βάρος του ανθρώπου είναι ο εαυτός του, γιατί κουβαλάει πολλά άχρηστα πράγματα στην πλάτη του"!

ανιχνευτής

Το μυστήριο της Μεγάλης Λευκής Πυραμίδας στην Κίνα, καθώς και των υπόλοιπων εκεί, τις οποίες αγνοούν τόσο οι Δυτικοί όσο και οι περισσότεροι Κινέζοι..

Το παρακάτω κείμενο είναι σε μετάφραση από εμένα. Το πρωτότυπο βρίσκεται εδώ:
Mysterious Great Pyramid Of China: Almost Totally Unknown Even To Most Chinese
Τα σχόλια με χρώμα μέσα σε παρενθέσεις είναι επίσης από εμένα. 
Κι αφού διαβάσετε το παρακάτω, μπορείτε στη συνέχεια να επισκεφτείτε, είτε για πρώτη φορά είτε με δεύτερη, ανανεωμένη, ματιά την ανάρτηση  Η αφήγηση της πραγματικής ανθρώπινης Ιστορίας πρέπει να ξαναειπωθεί; Και να περιηγηθείτε στους συμπληρωματικούς και θέλω να πιστεύω πολύ ενδιαφέροντες συνδέσμους που περιέχει.

Ο Ένοικος...

" Βρίσκεται περίπου 40 μίλια νοτιοδυτικά της κινέζικης πόλης Xian, πρωτεύουσας της επαρχίας Shaanxi, η μεγαλύτερη από τις δεκαέξι πυραμίδες, οι οποίες έχουν εντοπιστεί σε μια περιοχή που αποκαλείται "Shensi" ή "η περιοχή όπου απαγορεύεται η πρόσβαση", μια απαγορευμένη ζώνη από τις κομμουνιστικές αρχές της χώρας. Αυτοί οι περιορισμοί καθιστούν εξαιρετικά δύσκολο για τους Δυτικούς να επισκεφθούν την πυραμίδα και να την φωτογραφήσουν. Ωστόσο, κάποια άτομα προερχόμενα από τη Δύση κατάφεραν πραγματικά να βρουν έναν τρόπο ώστε να δουν αυτό το εντυπωσιακό οικοδόμημα.

Δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς υψώθηκε η "Μεγάλη Πυραμίδα" της Κίνας -σημείωση: αρκετά μεγαλύτερη από την περίφημη Μεγάλη Πυραμίδα στην Γκίζα της Αιγύπτου, κάτι που καθιστά ακόμα πιο ενδιαφέρον αυτό το αρχαιολογικό μυστήριο, που σαφώς οι προεκτάσεις του έχουν να κάνουν με την πραγματική Ιστορία του πλανήτη μας-. Σύμφωνα με κάποιους Κινέζους αρχαιολόγους, η πυραμίδα χτίστηκε κατά τη διάρκεια της δυναστείας των "Χsia", που διήρκησε από το 2205 μεχρι το 1767 πριν την -υποτιθέμενη- γέννηση του Χριστού. Τα αρχαία αρχεία που σώζονται σε ένα παλιό μοναστήρι κοντά στα σύνορα με τη Μογγολία περιγράφουν την πυραμίδα της Xian.  
 Το οικοδόμημα λέγεται ότι έχει ύψος 1.000 ποδιών που το καθιστά ως την υψηλότερη πυραμίδα στον κόσμο (η Μεγάλη Πυραμίδα της Αιγύπτου είναι 450 πόδια σε ύψος).

Σύμφωνα λοιπόν με τα μοναστηριακά στοιχεία η πυραμίδα θεωρούνταν ήδη εξαιρετικά παλιά την εποχή που φτιάχτηκαν αυτά τα αρχεία.

Στις κοιλάδες που περιβάλλουν την πυραμίδα της Xian υπήρχαν δεκάδες άλλες πυραμίδες, μερικές από τις οποίες ανέρχονταν σε σχεδόν τεράστια ύψη!

 Τα εναπομείναντα ίχνη των χρωστικών ουσιών δείχνουν ότι η μεγάλη κινεζική πυραμίδα ήταν βαμμένη με διαφορετικά χρώματα σε κάθε μία από τις τέσσερις πλευρές της -και το μυστήριο αποκτά ακόμη πιο ενδιαφέρουσες διαστάσεις!-.
Η ανατολική πλευρά είχε ένα γαλαζωπό γκρίζο χρώμα, ενώ το λευκό χρώμα έβλεπε προς τη δύση, το μαύρο στο βορρά και το κόκκινο στο νότο. Εδώ πρέπει να επισημανθεί ότι άλλα αρχαία μνημεία, όπως των Μάγιας, των Αζτέκων και πολλών ινδιάνικων φυλών της βόρειας Αμερικής, συνδέουν τις τέσσερις κύριες κατευθύνσεις του ορίζοντα με διαφορετικά χρώματα -άρα πρόκειται για μια κοινή τεχνοτροπία με το μυστηριώδη λαό που κατασκεύασε τη Μεγάλη Πυραμίδα της Κίνας καθώς και τις άλλες κοντινές της;- .

  Με βάση όσα είναι γνωστά, οι πρώτοι Δυτικοί που είδαν την πυραμίδα ήταν δύο Αυστραλοί έμποροι. Αργότερα, το 1912, ένας Αμερικανός έμπορος ονόματι Fred Meyer Schroeder προσέλαβε έναν μοναχό ως οδηγό, ο οποίος του είπε για το μοναστήρι και ότι σε αυτό βρίσκονταν σημαντικές πληροφορίες για την πυραμίδα. "Περνούσαμε γύρω από αυτό, ψάχνοντας για σκάλες ή πόρτες, αλλά δεν είδα τίποτα", είπε αργότερα ο Schroeder.

Το επόμενο άτομο από τη Δύση που είδε τη Μεγάλη Πυραμίδα της Κίνας ήταν ο James Gaussman, Αμερικανός πιλότος. Κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, ο Gaussman πέταξε ένα αεροσκάφος μεταφοράς C-47 με προμήθειες από μια αμερικανική βάση στην Ινδία. Όταν γυρνούσε πίσω στο Assam, ο Gaussman αντιμετώπισε ξαφνικά προβλήματα στον κινητήρα λόγω των συνθηκών παγετού που επικρατούσαν. Ο Gaussman έριξε το αεροπλάνο σε χαμηλότερο υψόμετρο, αναζητώντας πιο υψηλές θερμοκρασίες, ελπίζοντας να ξεπαγώσει τις γραμμές καυσίμων. Ο Gaussman φοβόταν ότι το αεροπλάνο θα συντριβόταν σε μια εντελώς ανεξερεύνητη περιοχή των Ιμαλαΐων, μεταξύ Ινδίας και Κίνας. Ακόμα κι αν επιζούσε από μια συντριβή εκεί, κανείς δεν θα τον έβρισκε ποτέ. Ενώ πετούσε χαμηλά στην περιοχή, είδε ξαφνικά μια ευρεία, επίπεδη κοιλάδα μπροστά του. Εκεί πήρχε η πυραμίδα της Xian που του φάνηκε μεγαλύτερη από τη Μεγάλη Πυραμίδα της Αιγύπτου. Οι κινητήρες του Gaussman λειτουργούσαν πλέον σωστά και έκανε κύκλους πάνω από το αρχαίο αυτό οικοδόμημα πριν επιστρέψει στη βάση του.

"Πέταξα γύρω από ένα βουνό και στη συνέχεια βγήκαμε σε μια κοιλάδα. Ακριβώς από κάτω ήταν μια γιγαντιαία λευκή πυραμίδα. Φαινόταν σαν να ήταν βγαλμένη από παραμύθι. Η πυραμίδα ήταν τυλιγμένη σε αστραφτερό λευκό. Θα μπορούσε να είναι μέταλλο ή κάποια άλλη μορφή πέτρας. Ήταν λευκό σε όλες τις πλευρές. Το πιο περίεργο με αυτό ήταν η κορυφή της, ένα μεγάλο κομμάτι που έμοιαζε με πολύτιμο υλικό ανεκτίμητης αξίας. Ήμουν βαθιά συγκλονιμένος από το κολοσσιαίο μέγεθος αυτού του πράγματος", ανέφερε ο Gaussman.

Αργύρης Χιόνης, Ποιήματα

ΕΙΚΟΣΙ ΤΕΣΣΕΡΑ ΚΑΡΦΙΑ ΓΙΑ ΜΑΛΑΚΑ ΚΡΕΒΑΤΙΑ, ΙΙΙ

Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους
Τα δίνουν – τάχα χαιρετώντας – σ’ άλλους
Τ’ αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες
Ή – το χειρότερο – τα ρίχνουνε στις τσέπες τους και τα ξεχνούνε
Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα
Ένα σωρό ποιήματα άγραφα

ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΘΑ ΣΤΡΑΓΓΑΛΙΖΟΝΤΑΙ ΜΟΝΑΧΟΙ ΤΟΥΣ

Θα’ ρθει μια μέρα που οι άνθρωποι θα μισήσουν τόσο τον
εαυτό τους, ώστε θα σφίγγουν με τα χέρια το λαιμό τους
και θα στραγγαλίζονται μονάχοι τους. Λίγο πριν απ’ το τέλος,
θα παραλύουν και θα λύνονται τα χέρια τους. Θα συνέρχονται
και θα ξαναρχίζουν. Αυτό θα γίνεται επ’ άπειρον και θα ‘ναι η
κόλαση που κανείς δεν προφήτεψε ως τώρα.

© 2006, Αργύρης Χιόνης, “Η φωνή της σιωπής”, Εκδόσεις Νεφέλη.

τα διαβάσαμε ΕΔΩ

" O Μυστικός Κώδικας των Τροβαδούρων "

{ σαν σύντομο σχόλιο: ένα συναρπαστικό αφηγηματικό ταξίδι, από τα μυστήρια των τροβαδούρων (με το στοιχείο του παγανισμού και των "άλλων" καταστάσεων συνείδησης να αποτελούν αναπόσπαστο και υποβόσκον στοιχείο τους) και της αίρεσης των "Καθαρών" (τους οποίους και εξόντωσε η ρωμαιοκαθολική εκκλησία με απίστευτη ωμότητα) μέχρι τα βήματα προς μια διαφορετική στάση ζωής. Ιδιαίτερα χρήσιμης στη σύγχρονη κοινωνία της νεύρωσης, της μαζικής ζάλης, της μονολιθικότητας, της απονοηματοδότησης των αξιών και της κατεστημένης προπαγάνδας σε όλα τα επίπεδα...}

O Μυστικός Κώδικας των Τροβαδούρων 
 
του Νικήτα Κόραλη

( Eνότητες: ΟΙ ΡΑΨΩΔΟΙ ΤΗΣ ΠΡΟΒΗΓΚΙΑΣ - Ο ΚΩΔΙΚΑΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ -  ΕΝΑ ΑΒΕΒΑΙΟ ΤΕΛΟΣ - ΟΙ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ ΤΟΥ ΕΖΡΑ ΠΑΟΥΝΤ - ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΣΤΑΣΗ ΖΩΗΣ )

«Είσαι το αληθινό ζαφείρι που κάθε πόνο θεραπεύει, το σμαράγδι που φέρνει χαρά, το ρουμπίνι που φωτίζει και παρηγορά την καρδιά. Με κάνεις να απεχθάνομαι το κακό και να επιθυμώ την αρετή».

Όταν ο Guillaume de Machaut, τροβαδούρος του 14ου αιώνα, συνέθετε την παραπάνω ωδή με τίτλο Πίστη, το ακροατήριό του στο Παρίσι ήξερε πως έπρεπε να διαβάσει τα λόγια του με δυο τρόπους: για τους πολλούς ο de Machaut τραγουδούσε τον έρωτά του για μια απόμακρη Κυρία, για κάποιους άλλους όμως, μιλούσε κωδικοποιημένα για μια πολύ βαθύτερη ανθρώπινη λαχτάρα.
Οι τροβαδούροι, βλέπετε, δεν ήταν συνηθισμένοι τραγουδιστές και συνθέτες ερωτικών ασμάτων, αλλά χρησιμοποιούσαν τις συνθέσεις τους σαν ένα είδος μυστικού κώδικα, που αναφερόταν σε μια άλλη, απόκρυφη αγάπη – ένας κώδικας που έκανε την εμφάνισή του στην πιο μυστηριακή περιοχή της Ευρώπης, στο νότο της Γαλλίας, στο προπύργιο της σέκτας των Καθαρών, στην Προβηγκία…

ΟΙ ΡΑΨΩΔΟΙ ΤΗΣ ΠΡΟΒΗΓΚΙΑΣ

Η κουλτούρα της Προβηγκίας άνθισε ανάμεσα στο 1100 και στο 1300 μ.Χ., σε μια περίοδο όπου ο Γαλλικός Νότος διαχωριζόταν από το Βορρά όχι μόνο πολιτικά αλλά και σε επίπεδο γλώσσας.
Η κοινωνία των ανθρώπων που ζούσαν εκεί, αφομοιώνοντας λατινικές, μαυριτανικές και εβραϊκές επιρροές, φημιζόταν σε όλη την Ευρώπη για τον πλούτο και το υψηλό βιοτικό της επίπεδο, ενώ η περιοχή ήταν γνωστή για τα υπέροχα κάστρα και τις ωραίες γυναίκες της.
Οι γυναίκες ήταν το κεντρικό μοτίβο της Ευγενούς Αγάπης των τροβαδούρων. Για την κοινή γνώμη, οι τροβαδούροι (από το ρήμα trobar που σημαίνει «βρίσκω» ή «εφευρίσκω») ήταν απλώς περιπλανώμενοι ραψωδοί, που τραγουδούσαν στο όνομα της τέχνης και του έρωτα.
Ο τροβαδούρος ήταν συνήθως αριστοκράτης, ο οποίος συνέθετε τραγούδια που τα αφιέρωνε σε μια όμορφη Κυρία. Τα τραγούδια συνοδεύονταν με μουσική από έναν μαθητευόμενο (jongleur), που τα παρουσίαζε στο κοινό, ενώ μόνο κάποιες φορές ο ίδιος ο ποιητής έπαιζε τα τραγούδια.
Ο πυρήνας όμως της λατρείας τους ήταν ο ανεξάντλητος και πανίσχυρος πόθος, καθώς ο τροβαδούρος δεν είχε ποτέ πρόσβαση στη γυναίκα την οποία υμνούσε, που ήταν αγέρωχη και συνήθως η γυναίκα κάποιου άλλου.
Αλλά ακόμα κι αν την κατακτούσε, η γαμήλια ένωση ήταν και πάλι ανέφικτη λόγω ταξικών δεσμεύσεων. Εντέλει, αυτή η κατάσταση, η γλυκιά σκλαβιά, ο μεθυστικός πόνος του ανικανοποίητου, ήταν που έτρεφε την πένα του ποιητή και αυτήν εξυμνούσε.
Ωστόσο, υπήρχε και η άποψη ότι η ποίηση των τροβαδούρων αναφερόταν κωδικοποιημένα σε λατρείες και πρακτικές μιας απαγορευμένης θρησκευτικής σέκτας.
Η άποψη αυτή υιοθετήθηκε σε κάποιο βαθμό αφενός από την Εκκλησία που κατηγόρησε τους τροβαδούρους για βλασφημία, αφετέρου από μυστικιστές, σαν τον Dante Gabriel Rosetti και τον G. R. S. Mead, και αργότερα, στις αρχές του 20ού αιώνα από τον σπουδαίο ποιητή Έζρα Πάουντ, με αποτέλεσμα πολλοί να αρχίσουν να αναζητούν ίχνη αυτής της μυστικής λατρείας και στοιχεία από το χαμένο πολιτισμό του Γαλλικού Νότου.

Η "τιμωρία" του κιοτή...

H " τιμωρία " του κιοτή..!

Κάπου από σπόντα είχες διαβάσει

ότι μια ιδέα δεν υπάρχει πραγματικά,

είτε καλή κι αν είναι είτε κακή είτε αλλόκοτη,

αν κάποιος δεν τη θέσει σε εφαρμογή.

Και τώρα σε κατατρέχει μία σκέψη να κάνεις πράξη

που 'χεις ξεχάσει αν κτήμα σου ήταν ή εμφύτευμα

και μεταλάσσεται πια σε παρόρμηση επίμονη.

Να τινάξεις

τα υποταγμένα, μικροαστικά, καταθλιπτικά σου μυαλά

στο πνιγηρό το τίποτα της ανυπαρξίας των υλιστών.

Αυτό όμως που σε τρομάζει και σε κωλύει

έτσι που ως εκ θαύματος σε σπρώχνει

σε σκέψεις που μοιάζουνε σε λαθρεπιβάτισσες

και οδηγούν ίσια στις αγκάλες μιας ύπαρξης πιο τολμηρής

είναι ότι ο δακρύβρεχτος ο θάνατός σου

θα'θελες να είναι γρήγορος και πλήρως ανώδυνος.

Βόλεψη ως το τέλος νοσηρή!

Να μην πονέσεις!

λες και ποτέ ως τα τώρα δεν σε κέντρισε ο πόνος.

Φτου σου, κιοτή!

θέλεις στο θάνατό σου να τη βγάλεις καθαρή;

Δεν έχεις λοιπόν

παρά να τιμωρήσεις την αφεντιά σου

με την επιλογή του ρίσκου μιας επανεκκίνησης!

Και την ανακατεύθυνση προς τις συχνότητες μιας θαυμαστής ζωής...

Αντέχεις;

ανιχνευτής

Σύνδεση με αυτό:  Συνήθειες (ή ρομποτικές βδέλλες)

Η Αρχή της Αβεβαιότητας του Heisenberg

Ένα πάρα πολύ καλό βίντεο σχετικά με την περίφημη "Αρχή της Αβεβαιότητας" ενός εκ των κορυφαίων all time επιστημόνων στο νευραλγικό τομέα της Φυσικής: του Werner Heisenberg.

 Kι όπως πολύ εύστοχα αναρωτιέται και κάποιος στα σχόλια που αναρτήθηκαν στο youtube: "Το τρομακτικό της υπόθεσης είναι αν και τι θα συνέβαινε στην περίπτωση που τα σωματίδια κινούνταν με σχετικά μικρή ταχύτητα.." - Δεν θέλουμε, καλύτερα, να ξέρουμε!

"Strange Residues"

"Strange Residues"- Παράξενα κατάλοιπα (ή υπολείμματα)
Ένα πολύ ιδιαίτερο βίντεο του Αυστραλού, σπουδαίου δημιουργού, Alex Proyas, γεννημένου από Έλληνες της Αιγύπτου. Σκηνοθέτη της περίφημης ταινίας "Dark City" (trailer - εκπληκτική ταινία, παρά τις όχι επιτυχημένες εισπράξεις, το σενάριο της οποίας ίσως και... να μην απέχει και πάρα πολύ από την πολύ παράξενη "πραγματικότητα" του κόσμου μας..!), του "Εγώ, το Ρομπότ" (στηριγμένη στο ομώνυμο βιβλίο του μεγάλου Ισαάκ Ασίμοφ), της "cult" ταινίας "Το Κοράκι", καθώς και του πολύ γνωστού "Κnowing" (trailer) και της μεγάλης εισπρακτικής επιτυχίας "Οι Θεοί της Αιγύπτου" (trailer)

Το "μυστικό μήνυμα" του γερο-Ινδιάνου στους αστροναύτες

Bραχογραφία Ινδιάνων στην πολιτεία της Γιούτα, με χρονολόγηση γύρω στα 2.500 χρόνια από τις μέρες μας

" Στις 20 Ιουλίου 1969 ο Νηλ Άρμστρονγκ και ο Μπαζ Όλντριν προσεδαφίστηκαν στην επιφάνεια της Σελήνης. Τους μήνες που προηγήθηκαν της αποστολής τους, οι αστροναύτες του Apollo 11 εκπαιδεύτηκαν σε μια απομονωμένη, σεληνόμορφη έρημο στις δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες. Η περιοχή αυτή είναι η πατρίδα διάφορων κοινοτήτων αυτόχθονων Αμερικανών και υπάρχει μια ιστορία ή θρύλος που περιγράφει τη συνάντηση των αστροναυτών με κάποιον από τους ντόπιους.

Μια μέρα καθώς έκαναν την εκπαίδευσή τους, οι αστροναύτες συνάντησαν έναν ηλικιωμένο Ινδιάνο. Εκείνος τους ρώτησε τι έκαναν εκεί και του απάντησαν ότι ήταν μέλη μιας εξερευνητικής αποστολής που θα έφευγε σύντομα με σκοπό να εξερευνήσει τη Σελήνη. Όταν ο γέροντας το άκουσε αυτό, έμεινε σιωπηλός για λίγα λεπτά και μετά ρώτησε τους αστροναύτες αν θα μπορούσαν να του κάνουν μια χάρη. Κι εκείνοι τον ρώτησαν τι θέλει.

" Ξέρετε", είπε ο γέροντας, "οι άνθρωποι της φυλής μου πιστεύουν ότι στη Σελήνη ζουν ιερά πνεύματα. Σκεφτόμουν αν θα μπορούσατε να τους δώσετε ένα σημαντικό μήνυμα εκ μέρους του λαού μου".
"Τι μήνυμα;" ρώτησαν οι αστροναύτες.
"Α, δεν μπορώ να σας πω. Είναι ένα μυστικό που μπορούν να το γνωρίζουν μόνο η φυλή μας και τα πνεύματα".

 Όταν γύρισαν στη βάση τους οι αστροναύτες έψαξαν να βρουν κάποιον που γνώριζε τη γλώσσα της φυλής και του ζήτησαν να τους μεταφράσει το μυστικό μήνυμα. Όταν επανέλαβαν τις λέξεις που τους είχε πει ο Ινδιάνος και είχαν απομνημονεύσει, ο μεταφραστής άρχισε να γελάει ασυγκράτητα. Όταν ηρέμησε, οι αστροναύτες τον ρώτησαν τι σήμαινε το μήνυμα. Εκείνος τους εξήγησε ότι η πρόταση που είχαν απομνημονεύσει τόσο προσεχτικά έλεγε: "Μην πιστέψετε λέξη απ' ότι σας πουν αυτοί οι άνθρωποι. Έχουν έρθει να κλέψουν τη γη σας "..."

 Πηγή: Yunal Noah Harari, Homo Sapiens: Μια σύντομη Ιστορία του Ανθρώπου, Αλεξάνδρεια.

Εμείς το διαβάσαμε στο  περιοδικό ΑΒΑΤΟΝ (των εκδόσεων ΑΡΧΕΤΥΠΟ), τεύχος 150 Απρίλιος-Μάιος 2017.


 Η απάντηση των "απολίτιστων". Αυτή που έδωσε ο αρχηγός των Ινδιάνων Seattle στον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Φράνκλιν Πηρς, ο οποίος και απαίτησε να αγοράσει τη γη τους.

Διαβάστε και από εμάς:
 Ξεφυλλίζοντας τις σελίδες της αμερικανικής Ιστορίας: σύντομο χρονικό μιας γενοκτονίας!
 Ινδιάνικη σοφία σ'ένα ψυχολογικά κατακερματισμένο κόσμο...
 " Free spirit warrior " - Eλεύθερος στο πνεύμα πολεμιστής

Η αφήγηση της πραγματικής ανθρώπινης Ιστορίας πρέπει να ξαναειπωθεί;

κάποια πράγματα από προηγούμενες αναρτήσεις μας ως εισαγωγή:

...από το Η γραμμική εξέλιξη της ανθρώπινης Ιστορίας ουδεμία σχέση έχει με την αλήθεια - Γ΄ΜΕΡΟΣ:

αναπαράσταση της κατασκευής του "εξωπραγματικού" για τους επιστήμονες, που ανακαλύφθηκε στη νοτιοανατολική Τουρκία και στέλνει στον κάλαθο των αχρήστων την επίσημη "Προϊστορία" του ανθρώπινου είδους, αυτού του μεγάλου τελικά μυστηρίου.. 
Διαβάστε σχετικά:  Το κουρέλιασμα της "επίσημης" προϊστορίας": Gobekli Tepe

...απ'όπου και αυτό:
Το εκπληκτικό και πλήρως ανατρεπτικό εύρημα -δες κι εδώ: Αντικείμενα που "δεν θα έπρεπε να υπάρχουν":O μυστηριώδης χάρτης του Piri Reis- έρχεται από τον οικισμό του Ασικλί Χουγιούκ: ένα βραχιόλι του 7.500 προ χριστού, από οψιδιανό, το οποίο είναι κυκλικό και επίπεδο σε απίστευτη τελειότητα! -διαβάστε κι εδώ: http://www.ancient-wisdom.co.uk/turkeyashikli.htm. Επιστήμονες από τα πανεπιστήμια της Κων/πολης και Λυών, σε δημοσίευσή τους πριν λίγα χρόνια, ομολογούν για τα παραπάνω και την τέλεια επίσης λείανση αλλά και συμμετρία του κοσμήματος που συγκρίνεται μόνο με φακούς τηλεσκοπίων μεγάλου μεγέθους! Αναγκάζονται να παραδεχτούν ότι για να φτιαχτεί χρησιμοποιήθηκε κάποια μηχανική συσκευή και σε μια πολύ μικρή τρύπα του βραχιολιού ο κατασκευαστής δεν μπορεί παρά να χρησιμοποίησε κάποιο είδος τρυπανιού!! Τέτοια εργαλεία υποτίθεται όμως ότι εμφανίζονται στην εποχή των μετάλλων..


Kαι εκτός από τα παραπάνω, συνδέστε το κείμενο που θα ακολουθήσει με τις εξής από εμάς αναρτήσεις: 
  Όταν η συμβατική Ιστορία καταρρέει με πάταγο!
 Αντικείμενα που "δεν θα έπρεπε να υπάρχουν": O μυστηριώδης χάρτης του Piri Reis
 Η γραμμική εξέλιξη της ανθρώπινης Ιστορίας ουδεμία σχέση έχει με την αλήθεια - Β΄ΜΕΡΟΣ
(που περιέχει κι ένα εξαιρετικό βίντεο γεμάτο στοιχεία που σε αφήνουν το λιγότερο προβληματισμένο)
Οι μυστηριώδης πέτρες ICA στο Περού
  Οι αρχαιολογικές Συγκαλύψεις
 Η γραμμική εξέλιξη της ανθρώπινης Ιστορίας ουδεμία σχέση έχει με την αλήθεια. 
(συνδέστε τις πληροφορίες εδώ με τα υαλοποιημένα τείχη που αναφέρει το κείμενο που θα ακολουθήσει, τα οποία εξηγούνται μόνο λόγω απελευθέρωσης τεράστιας ποσότητας θερμότητας, όπως ας πούμε συμβαίνει στις...πυρηνικές εκρήξεις, τις οποίες φαίνεται να περιγράφουν με ανατριχιαστικό τρόπο τα αρχαία ινδικά έπη)
Διότι η επίσημη Ιστορία μοιάζει με μια υστερική νοικοκυρά που πασχίζει αποτυχημένα να σπρώξει την πληθώρα των ενοχλητικών στοιχείων κάτω από το "αστραφτερό ακαδημαϊκό χαλί". Το οποό όμως είναι διάτρητο από ανακολουθίες, ανακρίβειες και χάσματα μέσα στα οποία η λογική πέφτει και τσσακίζεται βάναυσα. Και τα βιβλία οφείλουν μάλλον να ξαναγραφτούν και πολλές ακαδημαϊκές καριέρες βασισμένες σε δόγματα και ραφιναρισμένες ανοησίες να επανααξιολογηθούν, το λιγότερο...

Ας κάνουμε λοιπόν μια συναρπαστική περιήγηση στα..."δεν υπάρχουν κι ας υπάρχουν", όπως παρουσιάζονται στο πολυ ενδιαφέρον παρακάτω άρθρο:

ΑΠΟΛΙΘΩΜΕΝΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ
ΥΠΟΒΡΥΧΙΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ
ΧΑΜΕΝΟΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΙ

Μήπως είναι τελείως λανθασμένη η εικόνα που έχουμε για το παρελθόν; Υπήρξαν στο απώτατο παρελθόν πολιτισμοί πιο εξελιγμένοι από τον δικό μας, οι οποίοι εξαφανίστηκαν, ξεχάστηκαν ή αποσιωπήθηκαν; Μας επισκέφτηκαν κάποτε εξωγήινοι, οι οποίοι επηρέασαν την εξέλιξη μας και -ίσως- το γενετικό μας υλικό;  
(σημείωση από εμάς: δεν μπορούμε ασφαλώς να είμαστε σίγουροι περί ενός τέτοιου ενδεχόμενου, αλλά και δεν μπορούμε να μην παραθέσουμε και τα στοιχεία που συλλέξαμε μέσα από μια πραγματική πλημμυρίδα που "φουσκώνει" εδώ και δεκαετίες: H "απομυθοποίηση του Αη Βασίλη": Νομίζετε ότι τα έχετε ακούσει όλα γύρω από το πολύ μεγάλο, και σκόπιμα υποβαθμισμένο από ΜΜΕ και "ειδικούς", θέμα των A.T.I.A. ; και Τι παίζεται με τον πλανήτη Άρη και πόσο βαθιά είναι η κοροϊδία (και "ρεαλιστικοποίηση") σε βάρος των ανθρώπων;
και  "Κοσμοσυρροή" πάνω από τον πλανήτη γη! Μελετήστε τα με ανοιχτό μυαλό, το οποίο ίσως οδηγεί στην προσέγγιση και ανακάλυψη των πιο μεγάλων, έστω και άβολων, αληθειών)
Μήπως η πορεία του πολιτισμού ξεκινά ξανά και ξανά από το μηδέν και δεν είναι αδιάκοπτη, γραμμική και ανηφορική όπως μας διδάσκουν οι συμβατικές ιστορικές θεωρήσεις;...

Η συμβατική ιστορία απαντά άμεσα «όχι» σε όλα τα προηγούμενα ερωτήματα. Υπάρχουν όμως χειροπιαστά στοιχεία που μοιάζουν να τα απαντούν θετικά. «Τεχνουργήματα» (artifacts), δηλαδή τεχνητά αντικείμενα, χτίσματα, μνημεία, μηχανές, έργα τέχνης, που δεν συμβαδίζουν με την ιστορική συνέχεια που διδάσκεται στα σχολεία, αλλά παρουσιάζουν μια τελείως διαφορετική εικόνα του παρελθόντος...
Τα περισσότερα από τα τεχνουργήματα που φιλοξενούνται σ' αυτές τις σελίδες είναι αντικείμενα αμφιβολιών και αντιπαραθέσεων. Δεν είναι μόνο η αντισυμβατικότητά τους που προκαλεί τις συζητήσεις και τις προσπάθειες απομυθοποίησής τους, είναι και το γεγονός οτι η ύπαρξη των πραγμάτων αυτών διαδίδεται μονάχα μέσα απο φήμες, θρύλους και urban legends - άρα είναι φυσικό κάποιες λεπτομέρειές τους να «παραφουσκώνονται» και άλλες να έχουν διαδοθεί τελείως λανθασμένα. Αυτό όμως δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι τα συγκεκριμένα τεχνουργήματα δεν είναι αυθεντικά. Σημαίνει ίσως και ακριβώς το αντίθετο:
Ότι η αυθεντικότητα κάποιων από αυτά απειλεί ακαδημαϊκά, πολιτικά και θρησκευτικά κατεστημένα και εκείνα μάχονται εναντίον τους, αρνούμενα να τα μελετήσουν πιο επισταμένα, αδιαφορώντας προκλητικά, παρεμποδίζοντας πολλές φορές με πλάγιους τρόπους τη σωστή ενημέρωση του κοινού και τη σχετική έρευνα...

Ο ΥΠΟΒΡΥΧΙΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΜΠΙΜΙΝΙ

 Το 1968, στο νησί Μπίμινι στις Μπαχάμες, μια ομάδα αεροσκαφών που έβγαζε τοπογραφικές φωτογραφίες εντόπισε μέσα στη θάλασσα, σε απόσταση περίπου ενός χιλιομέτρου...

...από τη βόρεια ακτή τού Μπίμινι και σε βάθος περίπου πέντε μέτρων κάτω από την επιφάνεια, κτίσματα που μοιάζουν με κτήρια, τοίχους και δρόμους. Οι πιλότοι είπαν ότι έβλεπαν από ψηλά πυραμίδες, πέτρινους κύκλους και κυκλώπεια τείχη. Παραδόξως, όμως, οι φωτογραφίες που φυσιολογικά τράβηξαν τα τοπογραφικά αεροσκάφη, δεν έφτασαν ποτέ στο κοινό. Το μοναδικό κτίσμα που είδαμε από όλα τα προηγούμενα, ήταν μια σειρά από πέτρινες πλάκες που είναι δηλωμένες σε σχηματισμό δρόμου ή τείχους, o οποίος ονομάστηκε «Δρόμος τού Μπίμινι».

Αυτό το εύρημα, αν και το μέχρι τώρα γνωστό κομμάτι του δεν είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό, απέκτησε διασημότητα γιατί σχετίστηκε με μια προφητεία του γνωστού «κοιμώμενου προφήτη» Έντγκαρ Κέισι. Ο Κέισι προφήτεψε το 1936 ότι «τα πρώτα σημάδια της ανέλκυσης της Ατλαντίδας θα φανούν στις Μπαχάμες, κοντά στο νησί τού Μπίμινι, το 1967 ή 1968»! Ο Κέισι δηλαδή «έπεσε μέσα» σε μια πρόβλεψη 31 ετών! Ετσι, πολλοί ήταν αυτοί που είπαν ότι επιβεβαιώθηκε και ο Δρόμος είναι πράγματι ένα ίχνος της χαμένης Ατλαντίδας.
Υπήρξαν βέβαια και εκείνοι που απάντησαν κακοπροαίρετα ότι αυτή η σύμπτωση είναι ο μοναδικός λόγος που ο Δρόμος τού Μπίμινι έχει τραβήξει το ενδιαφέρον του κοινού...

Μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια είναι οτι ο Δρόμος έχει ένα άνοιγμα από τη μια πλευρό του, το οποίο τον σχίζει κατά μήκος. Αυτό μοιάζει να είναι μια «υποδοχή» που επιτρέπει σε ένα μεγάλο πλοίο να «σταθεί» πάνω στον δρόμο, πιθανώς για να δεχθεί επιδιορθώση. Παρόλα αυτά, είναι σίγουρο ότι κανένας ναυτικός της πρόσφατης ιστορίας δεν το έχει κατασκευάσει για αυτόν τον λόγο.

Οι ειδικοί που έχουν μελετήσει τον Δρόμο δεν έχουν καταλήξει σε ένα ξεκάθαρο συμπέρασμα τι ακριβώς είναι (ή τι δεν είναι), το ίδιο ασαφής ήταν -όπως πάντα- και ο γνωστός εξερευνητής των ωκεανών Ζακ Κουστώ που μελέτησε πριν τρεις δεκαετίες το τεχνούργημα. Δεν έχουν καταλήξει καν αν είναι τεχνητό ή όχι.Έχει λεχθεί παρόλα αυτά ότι πολλές πέτρες του Δρόμου είναι κομμάτια αρχαίων ελληνικών κιόνων! Όσο για τα υπόλοιπα κτίσματα που είχαν δει οι πιλότοι το 1968, τελικά η ύπαρξη τους επιβεβαιώθηκε.

Το 2003 ανακαλύφθηκε μια τεράστια κυκλική πέτρινη πλατφόρμα κοντά στο νησί Άνδρος στις Μπαχάμες, η οποία είναι ολοφάνερα τεχνητή. Επίσης, σε ένα υποθαλάσσιο «υψίπεδο» στα δυτικά της Κούβας, εντοπίστηκαν πριν τρία χρόνια υποθαλάσσια «κτήρια» σε συμμετρικά γεωμετρικά σχήματα, σε βάθος 900 μέτρων! Ο Μανιούελ Ιτουράλδε, ένας από τους κορυφαίους γεωλόγους της Κούβας, εξέτασε τα στοιχεία και κατέληξε ότι «είναι παράξενο, είναι αλλόκοτο, δεν έχουμε ξαναδεί κάτι σαν κι αυτό, και δεν έχουμε καμιά εξήγηση να δώσουμε». Ίσως να μην πρόκειται για την αρχαία Ατλαντίδα, κά τι σημαντικό όμως κρύβεται ανάμεσα στις Μπαχάμες και στην Κούβα. Μα οι έρευνες μοιάζουν να μην προχωρούν καθόλου...

ΥΠΟΘΑΛΑΣΣΙΑ ΚΥΚΛΩΠΕΙΑ ΚΤΙΣΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ

Ανάμεσα στην Ταϊβάν και την Ια πωνία βρίσκεται το μικρό νησί Γιοναγκούνι. Στα ανοιχτά, κα τω από τη νότια πλευρά του νη σιού, σε βάθος περίπου 20 μέτρων, ένας δύτης, ο Κιχατσίρο Αρατάκε, ανακάλυψε τον Μάρτη του 1995 έναν μυστηριώδη σχηματισμό από κυκλώπεια ερείπια (kaitei iseki) μιας αρχαίας πόλης ενός άγνωστου πολιτισμού. Εκτός από τα κυκλώπεια τείχη, που παραπέμπουν στις μυθικές υποβρύχιες πόλεις των Αβυσσαίων της μυθολογίας Κθούλου, έχουν ανακαλυφθεί αψίδες, πλακόστρωτοι δρόμοι και σκάλες. Σε ένα σημείο λέγεται ότι υπάρχει και μια τεράστια πυραμίδα!



Σύμφωνα με τους ερευνητές της, η υποβρύχια αυτή πολιτεία εκτείνεται σε ένα αδιευκρίνιστο μήκος σε ολόκληρη την περιοχή μέχρι την Οκινάουα, που απέχει από εκεί 500 χιλιόμετρα! Κάποιοι δίνουν στα κτίσματα ηλικία τουλάχιστον 8.000 ετών, αλλά η τεχνολογία που απαιτείται για να φτιαχτούν αυτά τα κτίσματα δεν ταιριάζει με καμιά γνωστή ιστορική περίοδο.

Πολλοί πιστεύουν ότι πρόκειται για κάποια πόλη της καταποντισμένης ηπείρου της Μου ή για πόλη εξωγήινων. Οι απομυθοποιητές επιμένουν ότι όλα αυτά έχουν κατασκευαστεί από κάποια παράξενη γεωλογική διεργασία (η οποία προφανώς μπορεί και κατασκευάζει και σκάλες, αψίδες, και σύμβολα...) Η περιοχή είναι επικίνδυνη για τους δυτες, όμως πολλοί Ιάπωνες την επισκέπτονται ελευθέρα και την εξερευνούν. Οι Ιάπωνες ειδικοί είναι πλέον σίγουροι ότι έχουν να κάνουν με μια αρχαία πόλη ενός άγνωστου πολιτισμού, ανάμεσα τους ο Δρ. Κιμούρο, ο οποίος δηλώνει ότι έχει μαζέψει από την πόλη αρχαία αντικείμενα και έχει καταγράψει επιγραφές και αποδείξεις υπαρξης ανθρώπων μέσα της. Το πιο ανησυχητικό όμως είναι ότι ενώ η ύπαρξη της πολιτείας είναι επιβεβαιωμένη και κανονικά ολόκληρος ο πλανήτης θα έπρεπε να ασχολείται με αυτήν, επικρατεί γύρω της μια παράξενη σιωπή...

Η ΚΕΡΑΙΑ ΤΟΥ ΕΛΤΑΝΙΝ

 Στις 29 Αυγούστου 1964, το πλοίο Eltanin βρισκόταν χίλια περίπου μίλια νότια του ακρωτηρίου Χορν της Ανταρκτικής και έκανε έρευνες κατεβάζοντας ειδικές βολίδες στο νερό που τραβούσαν φωτογραφία του πυθμένα με τη βοήθεια ειδικής κάμερας. Μια από αυτές τις φωτογραφίες κατέγραψε ένα παράξενο αντικείμενο που βρισκόταν σε βάθος 4.115 μέτρων: μια μυστηριώδη ...κεραία! Το σχήμα της είναι τελείως συμμετρικό, οι πέντε απολήξεις της είναι κανονικοί σταυροί και στρέφονται η μία σε σχέση με τις άλλες με γωνία ακριβώς 15 μοιρών, ώστε όλες μαζί να καλύπτουν έναν πλήρη κύκλο χωρισμένο σε τέσσερα τεταρτημόρια. Οι πρώτες σκέψεις ήταν ότι επρόκειτο για κάποιο μηχάνημα το οποίο έπεσε εκεί από κάποιο πλοίο, αλλά αυτό δεν εξηγεί την ακριβή τοποθέτηση της κεραίας: Είναι απόλυτα κάθετη ως πρός τον πυθμένα και μοιάζει να αδιαφορεί για τα ισχυρά ρεύματα του βυθού.

Ή τοποθέτηση της εκεί από κάποιο υποβρύχιο απορρίφθηκε ως πιθανή, γιατί δεν υπήρχε τότε κανένα βαθυσκάφος που να μπορεί να κατέβει σε τέτοιο βάθος. Μια απομυθοποιητική -αλλά πολύ πειστική- εξήγηση που κυκλοφόρησε είναι ότι πρόκειται για κάποιου είδους θαλάσσιο φυτό, ένας σπόγγος «Cladorhiza Concrescens». Κάποιοι βιολόγοι όμως απορρίπτουν την εξήγηση αυτή, γιατί η φυτική ζωή δεν μπορεί να επιβιώσει σε τέτοιο βάθος όπου δεν φτάνει το φως του Ήλιου. Η πιο παράξενη ερμηνεία που δόθηκε για αυτό το αντικείμενο το συνδέει με το ενεργειακό πλέγμα της Γης και ισχυρίζεται ότι είναι ένας αρχαίος αναμεταδότης ενέργειας, ο οποίος ξέμεινε εκεί από έναν αρχαίο πολιτισμό. Δυστυχώς, δεν μπορούμε να βγάλουμε κάποιο ασφαλές συμπέρασμα για το τι μπορεί να είναι αυτό το αντικείμενο, γιατί η «κεραία» ή το παράξενο φυτό εξακολουθεί να βρίσκεται εκεί που βρισκόταν πάντα: στον βυθό του ωκεανού...

ΛΙΩΜΕΝΑ ΤΕΙΧΗ

Στην κεντρική και βορειοανατολική Σκωτία, υπάρχουν τουλάχιστον εξήντα οχυρώματα (των αρχαίων Σκώτων, άραγε;) των οποίων τα τείχη έχουν λιώσει και υαλοποιηθεί! Τα πιο γνωστά από αυτά είναι τα Ταπ ο' Νοθ, Άρκα Ούνσκελ, Κλίκχιμιν, Κρεγκ Φαντράιγκ στο Ινβερνές, Αμπέρναθι, Κρόμαρτι, κ.ά. Το φαινόμενο όμως δεν είναι μονάχα σκωτικό: Υαλοποιημένα τείχη έχουν βρεθεί σε όλον σχεδόν τον κόσμο. Στη βόρεια Γαλλία και στη Βρετάνη τα πιο γνωστά από αυτά είναι το Σατώ-Βε και το Πεντε Γκοντί. Στη Γερμανία βρίσκονται στη λίμνη Ού-κερ στο Μπράντεμπουργκ και στο Νάχε του Ρήνου. Στην Τουρκία, τμήματα των ερειπίων της αρχαίας πόλης Χιτουσα των Χιτιτών είναι λιωμένα και υαλοποιημένα. Στο Ιράν και το Ιράκ πολλά από τα αρχαία «ζιγκουράτ» που έχουν σωθεί μέχρι σήμερα έχουν κι αυτα υαλοποιημένα τοιχώματα (πιο ονομαστό από αυτά είναι το Μπιρς Νίμροντ, το οποίο συγχέεται με τον Πύργο της Βαβέλ). Στην Αμερική, υαλοποιημένα ερείπια έχουν εντοπιστεί στην περίφημη κοιλάδα του θανάτου. Στην κοιλάδα του Ινδού, μέσα στις πόλεις Χαράππα και Μοχέντζο-Ντάρο έχουν βρεθεί μάζες υαλοποιημένων πετρωμάτων... Πολλές θεωρίες αναπτύχθηκαν για να εξηγήσουν το φαινόμενο.



Τον δέκατο όγδοο αιώνα, πίστευαν ότι οι άνθρωποι που έχτισαν τα τείχη χρησιμοποίησαν πέτρες που είχαν εκτιναχθεί από ηφαίστεια! Ο Άρθουρ Κλαρκ περιγράφει ειρωνικά μια πιο πρόσφατη άποψη, στο βιβλίο του Τα Μυστήρια του Κόσμου: «...Τα πετρώματα έλιωσαν από τα ακτινοβόλα όπλα εκείνων των πλασμάτων των τόσο αφοσιωμένων στην εξαπάτηση των σύγχρονων αρχαιολόγων, των αρχαίων αστροναυτών». H ειρωνεία όμως του Κλαρκ δεν αποκλείει καθόλου την εξήγηση που γίνεται ολοένα και πιο δημοφιλής: Ότι πυρηνικές εκρήξεις ενός πυρηνικού πολέμου έλιωσαν στιγμιαία τα τείχη...

Οι αρχαιολόγοι προτιμούν να υποθέτουν ότι τα οχυρώματα καλύπτονταν από τόνους ξυλείας που οι κατασκευαστές των τειχών έβαζαν φωτιά, με σκοπό την υαλοποίηση τους. Δεν είναι παράλογη ιδέα, έχει όμως πολλά προβλήματα. Πρώτον, τα περισσότερα υαλοποιημένα τείχη έχουν καταρρεύσει στην διαδικασία της υαλοποίησης και σίγουρα δεν είναι δυνατότερα από τα κανονικά -άρα δεν υπάρχει κανένας λόγος οι αρχαίοι να είχαν φτιάξει περισσότερα από ένα. Δεύτερον, απαιτούνται πολλοί τόνοι ξυλείας για να ανάψει η κατάλληλη φωτιά, τα ξύλα όμως δεν ήταν ποτέ κάτι που ξόδευαν ή έκαιγαν για αμφιβόλου αξίας επιχειρήματα, ειδικά σε περιοχές όπου ο χειμώνας είναι πολύ βαρύς, όπως στη Σκωτία όπου υπάρχουν τα περισσότερα λιωμένα τείχη. Τρίτον, δεν είναι ολόκληρα τα τείχη υαλοποιημένα, αλλά μονάχα κάποια τμήματα τους.Θα ήταν παράξενο αυτοί που τα έφτιαξαν να υαλοποίησαν ηθελημένα κάποιο τμήμα και να άφησαν ανέπαφο κάποιο άλλο... Η άλλη «επίσημη» θεωρία είναι πως η υαλοποίηση έγινε τυχαία, όταν τα τείχη καταστράφηκαν απο εισβολείς.

Τη δεκαετία τού 1930 οι αρχαιολόγοι Γκόρντον Τσάιλντ και Ουάλας Θόρνυκροφτ έκαναν πειράματα, στα οποία έδειξαν ότι τα σκωτσέζικα τείχη θα μπορούσαν πράγματι να είχαν πυρποληθεί απο εισβολείς που συγκέντρωσαν γύρω τους κλαδιά και ξύλα. Όμως μια ομάδα χημικών εξέτασε δείγματα πέτρας από έντεκα διαφορετικά οχυρώματα της Σκωτίας και κατέληξε ότι οι θερμοκρασίες που είναι απαραίτητες για να γίνει η υαλοποίηση ήταν τόσο υψηλές -περίπου 1.100 C- που θα ήταν αδύνατο να είχαν δημιουργηθεί από παραδοσιακούς πολεμικούς εμηρησμούς... Αν πούμε ότι οι αρχαιολόγοι δεν ξέρουν τι να υποθέσουν για τα λιωμένα τείχη, απλώς υποτιμούμε το πρόβλημα. Δεν υπάρχει καμιά εξήγηση πώς και για ποιον λόγο τα τείχη των οχυρωμάτων υαλοποιήθηκαν. Ο Νίκος Κανακάρης συμπληρώνει: «Αν τα υαλοποιημένα τείχη ήταν ένα φαινόμενο που συναντάται μόνο στη Σκωτία, θα ήταν εύκολο να αποδοθεί η ύπαρξη τους σε κάποια συγκεκριμένη τεχνική που ακολουθούσαν οι κατασκευαστές τους. Η διάδοση τους όμως σε όλο τον κόσμο αποκλείει την ορθότητα ενός τέτοιου συλλογισμού»...

ΑΠΟΛΙΘΩΜΕΝΟΙ ΑΝΑΧΡΟΝΙΣΜΟΙ

" ΑΠΟΔΡΑΣΗ "

ΑΠΟΔΡΑΣΗ 

Οι πολλοί πρόδωσαν τα ευγενή πρότυπα του Ανθρώπου και μας δέσμευσαν σε αυτήν την κατάντια στην οποία ζούμε. Οι προδότες του ανθρώπινου πνεύματος, που συνωμότησαν συγχρονικά με τις άδικες συγκυρίες, τις αναπάντεχες διαστρεβλώσεις και παρακμές, τους εκβιαστικούς τυράννους και την ανοησία. Η Ελπίδα είναι στους λίγους. Πρέπει να φανταστούμε ότι μπορούμε να βγούμε έξω από τον βούρκο τους, να εκπαιδευτούμε μυστικά για να μπορέσουμε να το πετύχουμε στ' αλήθεια. Να ατενίσουμε αληθινά τον παράξενο κόσμο μας, να τον κατανοήσουμε με νέες ερμηνείες και με νέες προσδοκίες. Να αποφασίσουμε να ζήσουμε στ' αλήθεια, να προσεγγίσουμε το Θαυμαστό και να υπερβούμε τον μικρό δειλό εαυτό μας, να πολεμήσουμε τον κόσμο και την κατάντια μας και τους δεσμοφύλακές μας, να εξερευνήσουμε το Άγνωστο, να αναζητήσουμε την Ουτοπία, να εκφράσουμε την ομορφιά και τις πολυπλοκότητές μας και να υλοποιήσουμε το Όνειρο. Να φωτιστούμε μέσα στο σκοτάδι μας, να αποδράσουμε από την καθημερινή φυλακή μας, να συνωμοτήσουμε μεταξύ μας αν χρειαστεί, ενάντια στη δεδομένη πραγματικότητα, για να τα καταφέρουμε. Η ευκαιρία είναι τώρα!... Πρέπει να αρχίσουμε να αναλύουμε νέες μεθοδολογίες προσεγγίσεων, προς το απερίγραπτο, το ακατονόμαστο, το ανεκδιήγητο και το άπιαστο. Να αφυπνιστούμε. Να συνεχίσουμε τα βήματα που οδηγούν μακριά… Γνωρίζω πως αυτό ακούγεται τρελό –ακριβώς γι’ αυτό η Ελπίδα είναι στους λίγους. Θα τα καταφέρουμε. Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς...

το διαβάσαμε στο μπλογκ του συγγραφέα Παντελή Γιαννουλάκη

και κάτι από εμάς:
 Μέσα στη μεγάλη νύχτα ας λάμψει το βλέμμα του πειρατή κι ας σπινθηρίσει η μαγιά του ονειροπόλου...

Το σώμα σου είναι ένα δάσος ολάκερο

" Το σώμα σου δεν είναι ναός. Οι ναοί μπορούν να γκρεμιστούν και να βεβηλωθούν. Το σώμα σου είναι ένα δάσος, σκιάδα από φύλλα σφενδάμων, μυρωδάτα αγριολούλουδα που βλασταίνουν δίπλα σε θάμνους ανάμεσα στα δέντρα. Θα γεννηθείς ξανά και ξανά, όσες φορές κι αν έχεις καταστραφεί "

Eγώ με τη σειρά μου να τονίσω ότι ο διαχωρισμός της ευαίσθητης συνείδησης ή διάνοιας του σώματος από τη διάνοια του πνεύματος είναι καταστροφική για κάθε ανθρώπινο πλάσμα. Αυτά τα δυο αποτελούν μια αδιαίρετη ολότητα, όπου το ένα συμπληρώνει το άλλο και βρίσκεται σε διαλεκτική σχέση μαζί του, χωρίς το καθένα να απωλέσει την αυτονομία του. Μέσα στους κύκλους, τους πόνους, τις στιγμές της γαλήνης, της ομορφιάς ή των δεινών και την αντάρα της ζωής. Για την επίτευξη της λεγόμενης φυσικής και πνευματικής ευεξίας. Κι επειδή η φύση του ανθρώπου ολοκληρώνεται μέσα στο φυσικό της περιβάλλον, είναι σημάδι υγείας να διατηρεί ο άνθρωπος αρμονική σχέση με τη φύση και ακόμη κι αν λυγίζει στην πνοή των άγριων ανέμων να καταφέρνει να μη σπάει. Σαν ένα ανθεκτικό δεντράκι που δεν το πτοεί το σφυροκόπημα των στοιχείων της φύσης. Και ειδικά η γυναίκα, η, αρχέγονη σαν τη Φύση-μεγάλη Μητέρα θεά, πηγή της ζωής και μάλλον το πραγματικά ισχυρό φύλο, διαθέτει τόσο συναισθηματική ευφυία και αυθεντική εσωτερική φωνή όσο και εκείνες όλες τις ιδιότητες -που τόσο απεχθάνθηκαν και στοχοποίησαν οι μονοθεϊστικές θρησκείες- για να αφουγκραστεί τη δύναμη και τη γεμάτη ευωδιές υφή της δικής της φύσης. Και να συντονιστεί με την ιδιαίτερη σοφία και τις φυσικές κινήσεις του σώματός της. Ακόμη κι αν κακοποιείται και πνίγεται από τα παράσιτα και "σαπρόφυτα" της ζωής-εχθρούς της ίδιας της ανθρώπινης φύσης και των "αιώνιων χαρών" της. Αυτών που δεν μπορούν απ'τη φύση τους να κλειστούν μέσα σε κάθε είδους ναούς, που κάποτε έρχεται η ώρα τους να γκρεμιστούν με πάταγο στη γη, να στριμωχτούν μέσα σε πνιγηρούς κώδικες, να εκφυλιστούν μέσα σε κελιά από αρρωστημένη ηθική και μπετόν.

 Ο Ένοικος...

εδώ βρήκα την εικόνα, τα λόγια της οποίας και μετέφρασα.

Η πόλη των ψευδών αναμνήσεων

" Η πόλη των ψευδών αναμνήσεων "

Μία από τις παραποιημένες φωτογραφίες που χρησιμοποιήθηκαν στο πείραμα της Kimberley Wade. Παλιές φωτογραφίες των συμμετεχόντων επικολλήθηκαν σε κάποια άσχετη φωτογραφία αερόστατου, κατά τρόπο ώστε να παραπέμπουν σε οικογενειακές στιγμές του παρελθόντος. Από

τους συμμετέχοντες ζητήθηκε έπειτα να καταθέσουν, κατά την πορεία τριών διαδοχικών συνεντεύξεων, όλα όσα μπορούσαν να θυμηθούν σχετικά.

(κλίκαρε πάνω στην εικόνα για μεγένθυση)

Το 1992, ο Jim Coan, φοιτητής ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο Washington, ανέλαβε, ως μέρος μιας ευρύτερης μελέτης υπό την καθηγήτρια του, Elizabeth Loftus, την εκτέλεση ενός πειράματος σε σχέση με τη δυνατότητα εμφύτευσης ψευδών αναμνήσεων σε ανθρώπους. Ο Coan επέλεξε ως υποκείμενα του πειράματος τη μητέρα, την αδερφή και τον δεκατετράχρονο αδερφό του, Chris, παραδίδοντας τους ολιγόλογες περιγραφές τεσσάρων περιστατικών που είχαν λάβει χώρα κατά την παιδική ηλικία του Chris και ζητώντας τους να σημειώσουν μέσα στις επόμενες έξι μέρες όλα όσα περισσότερα μπορούσαν να θυμηθούν σχετικά. Τα τρία από τα αναφερόμενα περιστατικά αντιστοιχούσαν σε πραγματικά γεγονότα, το τέταρτο όμως ήταν φανταστικό και περιέγραφε τον Chris να έχει χαθεί σε ένα εμπορικό mall στην ηλικία των πέντε ετών, να περιμαζεύεται από κάποιον ηλικιωμένο άνδρα, και τελικά να παραδίδεται σώος πίσω στην οικογένεια του. Τις επόμενες πέντε μέρες, ο Chris θυμήθηκε και σημείωσε διάφορες λεπτομέρειες σε σχέση με το φανταστικό περιστατικό: θυμήθηκε ότι ο κύριος που τον είχε περιμαζέψει ήταν σπουδαίος τύπος, θυμήθηκε ότι είχε φοβηθεί πως δε θα έβλεπε την οικογένεια του ποτέ ξανά, θυμήθηκε την κατσάδα που του είχε ρίξει η μητέρα του.

Μερικές εβδομάδες αργότερα, ο Chris ερωτήθηκε και πάλι. Του ζητήθηκε να βαθμολογήσει τις αναμνήσεις των τεσσάρων περιστατικών σε μια κλίμακα από το 1 ως το 11, όπου το 1 θα αντιστοιχούσε στο πολύ θολό, ενώ το 11 στο εντελώς διαυγές. Για τα τρία αληθή περιστατικά, ο Chris έδωσε βαθμολογίες 1, 10 και 5, ενώ για το φανταστικό περιστατικό με το mall έδωσε 8 - τη δεύτερη υψηλότερη. Επιπλέον, τώρα μπορούσε να θυμηθεί και άλλες λεπτομέρειες, όπως ότι ο ηλικιωμένος άνδρας φορούσε μπλε φανελένιο πουκάμισο, ότι ήταν φαλακρός και ότι φορούσε γυαλιά. Όταν ενημερώθηκε ότι το ένα από τα τέσσερα περιστατικά ήταν φανταστικό και του ζητήθηκε να το αναγνωρίσει, ο Chris επέλεξε ένα από τα αληθή περιστατικά. Και όταν τελικά του αποκαλύφθηκε ότι το περιστατικό με το mall ήταν πέρα για πέρα φανταστικό, ο Chris δυσκολεύτηκε πολύ να το πιστέψει.

Με κεντρισμένο το ενδιαφέρον, οι Loftus και Coan, σε συνεργασία με άλλα μέλη από την ομάδα, σχεδίασαν ένα νέο πείραμα, βασισμένο στις ίδιες μεθόδους, στο οποίο τη φορά αυτή πήραν μέρος 24 άτομα. Οι έξι από τους συμμετέχοντες -δηλαδή, ένας στους τέσσερις, ή ποσοστό 25%- θυμήθηκαν το ψευδές περιστατικό με το mall, ενώ από αυτούς οι πέντε, όταν τους αποκαλύφθηκε ότι μεταξύ των τεσσάρων περιστατικών το ένα ήταν φανταστικό, υπέδειξαν κάποιο από τα τρία πραγματικά τους βιώματα. Τα ίδια αποτελέσματα επαναλήφθηκαν και σε σειρά άλλων ανάλογων πειραμάτων, από διαφορετικούς ερευνητές, μετά την ανακοίνωση της μελέτης των Loftus και Coan. Ένα 25%, όχι μόνο θυμόταν το ψευδές συμβάν της παιδικής ηλικίας με το mall, αλλά μπορούσε να ανακαλέσει και διάφορες ενδιάμεσες λεπτομέρειες. Έκτοτε, το συγκεκριμένο πείραμα έμεινε γνωστό και πέρασε στη βιβλιογραφία ως τεχνική «Χαμένος στο Mall» («Lost in the Mall» technique - ενδεικτικά μόνο: https://en.wikipedia.org/wiki/Lost_in_the_mall_technique, http://users.ecs.soton.ac.uk/harnad/Papers/Py104/loftus.mem.html).

Η δημοσίευση όλων αυτών τράβηξε την προσοχή ψυχολόγων, ψυχιάτρων και ερευνητικών ιδρυμάτων. Νέα πειράματα διενεργήθηκαν γύρω από το ζήτημα της δυνατότητας εμφύτευσης ψευδών αναμνήσεων, και τα αποτελέσματα ήταν από εντυπωσιακά έως ανησυχητικά. Έτσι, αν ένα 25% είχε αποδειχθεί δεκτικό στην εμφύτευση της ψευδούς ανάμνησης με το εμπορικό mall, ένα ποσοστό 50% των συμμετεχόντων στο πείραμα της Kimberley Wade, καθηγήτριας ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο Warwick της Αγγλίας, μπορούσε να θυμηθεί την εμπειρία μιας πτήσης με αερόστατο που δεν είχε γίνει ποτέ. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν η επίδειξη παραποιημένων φωτογραφιών, όπου οι συμμετέχοντες εμφανίζονταν να επιβαίνουν στο καλάθι ενός αερόστατου και να χαμογελούν ξέγνοιαστα, σε υποτιθέμενες παλιές οικογενειακές στιγμές. Σε μία άλλη, τρομακτική περίπτωση, ο John Ingram, αξιωματικός της αστυνομίας και πολιτευτής των Ρεπουμπλικανών στην πολιτεία Washington, κατηγορούμενος από τις δύο του κόρες για σεξουαλική κακοποίηση, θυμήθηκε με λεπτομέρειες μία φανταστική επιμέρους ιστορία κακοποίησης των παιδιών του, που ο Richard Ofshoe, κοινωνιολόγος και ειδικός στο θέμα των κατασκευασμένων αναμνήσεων, του είχε προβάλει ως δήθεν πρόσθετη κατηγορία, προκειμένου να ελέγξει την αξιοπιστία της ομολογίας του. Ο Ingram είχε αρχικά αρνηθεί τα πάντα, όμως, έπειτα από επανειλημμένες ανακριτικές συνεδρίες, είχε τελικά αποδεχθεί όλες τις κατηγορίες που του απέδιδαν οι κόρες του, μεταξύ των οποίων και η συμμετοχή σε οργιαστικές σατανιστικές τελετές (σε σχέση με τα προηγούμενα: http://www.bbc.com/news/science-environment-24286258, https://en.wikipedia.org/wiki/Thurston_County_ritual_abuse_case, http://www.spring.org.uk/2008/02/implanting-false-memories-lost-in-mall.php).

 Εκείνο που έγινε πολύ σύντομα φανερό ήταν ότι το φαινόμενο των ψευδών αναμνήσεων αντιστοιχούσε σε μια σύνθετη κατάσταση, με μεγάλο φάσμα υποκατηγοριών και υποπεριπτώσεων. Γι' αυτό και η όλη διαταραχή χαρακτηρίστηκε σύνδρομο: το σύνδρομο των ψευδών αναμνήσεων («false memory syndrome» - https://en.wikipedia.org/wiki/False_memory_syndrome).

Μία από τις πολλές προεκτάσεις του ζητήματος ήταν και η νομική. Γιατί, εφόσον ψευδείς αναμνήσεις μπορούσαν, αποδεδειγμένα πλέον, να κατασκευάζονται και να ενσωματώνονται σε δικαστικές μαρτυρίες, πόσο αξιόπιστες μπορούσαν να είναι οι όποιες καταθέσεις μαρτύρων, και πόσο μπορούσαν οι δικαστές, ιδίως σε υποθέσεις δίχως απτά στοιχεία, να βασίζονται σε αυτές; Ήδη το 1992, ταυτόχρονα με την έναρξη των πειραμάτων των Coan και Loftus, στην Αμερική είχε ιδρυθεί το «Ίδρυμα για το Σύνδρομο Ψευδών Αναμνήσεων», με σκοπό την παροχή νομικών συμβουλών και καλύψεων σε κατηγορούμενους που υποστήριζαν ότι είχαν πέσει θύματα ψευδών αναμνήσεων μαρτύρων («False Memory Syndrome Foundation» - http://www.fmsfonline.org, https://en.wikipedia.org/wiki/False_Memory_Syndrome_Foundation). Κατηγορούμενοι για εγκλήματα παιδικής κακοποίησης -αθώοι και ένοχοι- ήταν από τους πρώτους που προσέφυγαν στις υπηρεσίες του, καθώς τα κατηγορητήρια τους βασιζόταν συνήθως σε μαρτυρικές καταθέσεις συμβάντων του παρελθόντος, που πλέον μπορούσαν εύκολα να αμφισβητηθούν και να απορριφθούν στα δικαστήρια. Την ίδια χρονιά είχε ιδρυθεί και το «Innocence Project», ένα ινστιτούτο που προωθούσε την αναψηλάφηση δικαστικών υποθέσεων στις οποίες υπήρχε η υποψία κακοδικίας λόγω, μεταξύ άλλων, λανθασμένων ή και ολότελα ψευδών αναμνήσεων μαρτύρων (http://www.innocenceproject.org).

Πέρα από τα πρακτικά ζητήματα, οι ασχολούμενοι με τη διερεύνηση της όλης ιστορίας δεν άργησαν να φτάσουν και σε ορισμένες περίεργες διαπιστώσεις. Από την αρχή ήταν φανερό ότι οι περισσότερες περιπτώσεις ψευδών αναμνήσεων αφορούσαν άτομα που υποβάλλονταν από ψυχοθεραπευτές σε συνεδρίες αναδρομής υπό ύπνωση, προκειμένου να επαναφέρουν στη μνήμη τους απωθημένα τραυματικά συμβάντα του παρελθόντος και να μπορέσουν έτσι να τα αντιμετωπίσουν. Μεταξύ των ατόμων αυτών, λοιπόν, δύο ασυνήθιστα μοτίβα παράξενων αναμνήσεων διαπιστώθηκε ότι αναδύονταν με αυξημένη συχνότητα. Το πρώτο αφορούσε αναμνήσεις απαγωγής από εξωγήινους - «αναμνήσεις αστρόπλοιων», όπως έμειναν γνωστές («starship memories» - http://news.harvard.edu/gazette/story/2002/10/starship-memories). Το δεύτερο είδος ήταν πιο συχνό και αφορούσε, όπως στην περίπτωση του John Ingram που είδαμε, αναμνήσεις σατανιστικών τελετών. Στην ανάδυση των δύο αυτών μοτίβων αναμνήσεων είχε αναφερθεί ο γνωστός αστροφυσικός και συγγραφέας Carl Sagan, στο βιβλίο του «The Demon-Haunted World: Science as a Candle in the Dark» (https://en.wikipedia.org/wiki/The_Demon-Haunted_World). Πολύ πιο εκτεταμένη, ωστόσο, ήταν η έρευνα του ψυχιάτρου Colin Ross, ο οποίος, μέσα από το βιβλίο «Satanic Ritual Abuse: Principles of Treatment», εξέτασε το φαινόμενο των αναμνήσεων σατανιστικών τελετών υπό διαφορετικές οπτικές γωνίες, εκθέτοντας λιγότερο γνωστές πτυχές του (https://books.google.gr/books/about/Satanic_Ritual_Abuse.html?id=3PkKrgn2CrUC&redir_esc=y). Όπως σημειώνεται από τον Ross, μεταξύ των περιπτώσεων που εξέτασε, τόσο οι άνθρωποι που ανακαλούσαν στη μνήμη τους περιστατικά απαγωγής από εξωγήινους όσο και εκείνοι που διατηρούσαν αναμνήσεις σατανιστικών τελετών ήταν στην πλειοψηφία τους εχέφρονες, συνηθισμένοι κατά τα λοιπά πολίτες, που μάλιστα δυσπιστούσαν έντονα, οι μεν για τις ιστορίες των δε και αντιστρόφως. Ο ίδιος ερευνητής είχε προχωρήσει και σε μία ενδιαφέρουσα επισήμανση: από τα επιστημονικά και διοικητικά μέλη του Ιδρύματος για το Σύνδρομο Ψευδών Αναμνήσεων -του ιδρύματος παροχής νομικής στήριξης, στο οποίο αναφερθήκαμε πριν- ένας σημαντικός αριθμός ήταν άνθρωποι που σχετίζονταν με πειράματα ελέγχου του νου μέσω του σχεδίου MKUltra της CIA, έχοντας σε αρκετές περιπτώσεις λάβει χρηματοδότηση από την εν λόγω υπηρεσία (συγκεκριμένα: http://whale.to/c/falsememory.html - για το σχέδιο MKUltra: https://en.wikipedia.org/wiki/Project_MKUltra).

Υπάρχουν πολλά περισσότερα στην ιστορία αυτή, όμως ας αφήσουμε εδώ την ανασκόπηση. Στόχος της ήταν να μας εισαγάγει σε μία συζήτηση για τους αφανείς μηχανισμούς και τις κερκόπορτες της μνήμης - μιας λειτουργίας συνυφασμένης με τη ζωή σε βαθμό ώστε τα προϊόντα της να συγχέονται συχνά με αυτή. Μιλάμε για ένα περίπλοκο σύστημα καταγραφής εικόνων, σκέψεων, πράξεων, συναισθημάτων, προσώπων, χώρου, χρόνου, αισθήσεων, και γενικά εμπειριών κάθε είδους, με «καλωδίωση» που ξεκινά από τον πυρήνα της ύπαρξης και φτάνει ως τη συνείδηση. Βασικά κέντρα της αποτελούν δομές του εσώτερου εγκεφάλου, όπως ο ιππόκαμπος, η παρεγκεφαλίδα, τα βασικά γάγγλια και οι εγκεφαλικές αμυγδαλές, αλλά και νευρωνικά δίκτυα που διατρέχουν όλο τον εγκεφαλικό φλοιό. Δυσλειτουργία του υπερπολύπλοκου αυτού συστήματος, εκτός από συνήθεις σχετικά διαταραχές, του τύπου της αμνησίας ή της παραμνησίας, μπορεί να οδηγήσει και σε πολύ πιο παράξενες καταστάσεις, όπως η υπερθυμησία (εξαιρετικά εκτεταμένη και λεπτομερής μνήμη κάθε σχεδόν μέρας ζωής του ατόμου, γνωστή και ως αυτοβιογραφική μνήμη), η επιλεκτική αμνησία ενός μεμονωμένου γεγονότος (αμνησία που αφήνει ένα κενό στο αρχείο της μνήμης - «lacunar amnesia») ή η αποσυνδετική διαταραχή ταυτότητας (εναλλαγή δύο ή περισσότερων προσωπικοτήτων στη συμπεριφορά του ατόμου, γνωστή και ως διαταραχή πολλαπλών προσωπικοτήτων - ενδεικτικά σε σχέση με τις διάφορες διαταραχές της μνήμης: https://en.wikipedia.org/wiki/Category:Memory_disorders).
 

Στο σχήμα σημειώνονται η αριστερή εγκεφαλική αμυγδαλή, ο ιππόκαμπος και η παρεγκεφαλίδα. Κάθε μία από τις εγκεφαλικές αυτές δομές εξυπηρετεί διαφορετικά είδη μνήμης, με την παρεγκεφαλίδα να είναι υπεύθυνη για τη λεγόμενη διαδικαστική μνήμη, τη μνήμη δηλαδή που σχετίζεται με την εκμάθηση αυτοματοποιημένων διεργασιών (δεξιοτήτων), όπως το δέσιμο των κορδονιών ή η ισορροπία στις δύο ρόδες ενός ποδηλάτου, το δε ζεύγος των εγκεφαλικών αμυγδαλών να σχετίζεται με τη συναισθηματική μνήμη, τη σύνδεση δηλαδή καταστάσεων με συναισθήματα, και ειδικά με το φόβο (όπως όταν π.χ. η θέα ενός φιδιού, μέσω του φόβου, ανασύρει παρόρμηση φυγής). Ο ιππόκαμπος, από την άλλη, εξυπηρετεί τις πιο περίπλοκες λειτουργίες μνήμης, καθώς κωδικοποιεί και αποθηκεύει ολόκληρους νοητικούς χάρτες, όπου δεδομένα χώρου διασυνδέονται και εμπλουτίζονται με σχετικά στοιχεία και λεπτομέρειες.

 Όμως, και πάλι, αντικείμενο μας εδώ δεν είναι οι παθολογικές καταστάσεις μνήμης, αλλά μία συζήτηση για τη φυσιολογική μνήμη και τις επιδράσεις που το περιβάλλον της πόλης μπορεί να ασκεί στη λειτουργία της. Γιατί, εφόσον η πόλη επιδρά, άμεσα ή έμμεσα, σε κάθε σχεδόν παράμετρο της ζωής των πολιτών, θα ήταν παράδοξο να μην επιδρά και στις διεργασίες της μνήμης τους.

Μια τέτοια συζήτηση, λοιπόν, θα μπορούσε να διαχωριστεί σε δύο επιμέρους βασικές συζητήσεις. Η πρώτη αφορά τη μνήμη της ίδιας της πόλης από πλευράς των κατοίκων. Πρόκειται για ένα θέμα του οποίου πτυχές θίξαμε ήδη μέσα από την υποενότητα "Στην πεδιάδα με τις επιφάνειες". Εκεί, μιλώντας για το σύστημα χωρικής αντίληψης, είχαμε επισημάνει ένα ενδιαφέρον γεγονός: η μνημονική αποτύπωση της πόλης παρουσιάζει σημαντικές αποκλίσεις, τόσο ως προς την πραγματική της εικόνα όσο και μεταξύ των κατοίκων.

Σε σχέση με το προηγούμενο, αλλά και γενικότερα για το ζήτημα των επιδράσεων που ασκούν οι σύγχρονες πόλεις στις νοητικές λειτουργίες των κατοίκων τους, έχει συγκεντρωθεί ένας μεγάλος όγκος δεδομένων, προϊόν πολυάριθμων μελετών, εργασιών και αναλύσεων, των τελευταίων κυρίως ετών. Οι έρευνες αυτές -οι οποίες και μαρτυρούν το αυξανόμενο ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας γύρω από το θέμα- έχουν καταλήξει σε αναπάντεχα ευρήματα, οδηγώντας σε συμπεράσματα που ξεφεύγουν από τα προφανή. Κομβικές έννοιες σε κάθε έρευνα του είδους αποτελούν η αντιληπτικότητα και η μνήμη. Η πρώτη αναφέρεται στο κατά πόσο πληροφορίες του περιβάλλοντος που συλλαμβάνονται από τις αισθήσεις φτάνουν να εντυπωθούν στη συνείδηση, ενώ η δεύτερη αφορά τη δυνατότητα ανάσυρσης των πληροφοριών αυτών σε δεύτερο χρόνο. Ο διαχωρισμός είναι, βέβαια, σημαντικός αλλά και προβληματικός ταυτόχρονα, καθώς ο ανθρώπινος νους λειτουργεί ως σύνολο, του οποίου οι επιμέρους λειτουργίες είναι δύσκολο να απομονωθούν και να αναλυθούν ξεχωριστά. Όπως και να 'χει, εδώ θα προσπαθήσουμε να εστιάσουμε στις λειτουργίες της μνήμης, συμπληρώνοντας τη συζήτηση της υποενότητας "Στην πεδιάδα με τις επιφάνειες", η οποία περιστράφηκε κυρίως γύρω από τις αντιληπτικές λειτουργίες.

(κλίκαρε πάνω στην εικόνα για μεγένθυση)

Ιούνιος 2014. Παραπλεύρως της πλατείας Κλαυθμώνος, στις ανενεργές εδώ και πολλά χρόνια κυλιόμενες σκάλες προς τον υπόγειο χώρο στάθμευσης της πλατείας, έχει τοποθετηθεί μία πινακίδα LED matrix, στην οποία εναλλάσσονται οι λέξεις «REALITY DECOMPOSED»

(«ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΑΠΟΣΥΝΑΡΜΟΛΟΓΗΜΕΝΗ»). Το σκηνικό συμπληρώνεται από διάσπαρτα άδεια κουτιά και πολυάριθμα γυαλιστερά αυτοκόλλητα ορθογώνιων σχημάτων και ποικίλων μεγεθών, τα οποία προφανώς παριστάνουν τα αποσυνδεδεμένα μέρη της

«αποσυναρμολογημένης πραγματικότητας». Είναι ζήτημα αν ένας στους εκατό περαστικούς προσέχει την αλλόκοτη γωνιά. Και είναι ένα άλλο ζήτημα πόσοι από αυτούς που θα την προσέξουν θα εγγράψουν στη μνήμη τους το γεγονός σε βαθμό ώστε να θυμηθούν ή έστω

να νιώσουν ασυναίσθητα οτιδήποτε την επόμενη φορά που θα περάσουν από το σημείο. Παρεμπιπτόντως -και αυτό ανήκει σε ένα άλλο κεφάλαιο της συζήτησης περί μνήμης- από την πλατεία Κλαυθμώνος διερχόταν η Θεμιστόκλεια οχύρωση της αρχαίας πόλης των

Αθηνών, τμήματα της οποίας σώζονται ακόμα, εκτεθειμένα σε κοινή θέα (http://mlp-blo-g-spot.blogspot.gr/2016/04/klafthmonos.html). Κάποτε, εκεί τελείωνε η πόλη.

Η σύγχρονη πόλη, λοιπόν, δεν είναι μέρος φιλικό προς τη μνήμη, και αυτό δε χρειάζονται μελέτες για να γίνει φανερό. Αρκεί να αντιδιαστείλει κανείς την καθημερινή ρουτίνα ενός κατοίκου της υπαίθρου ή ενός αστού των παλιών καιρών με εκείνη ενός κατοίκου μιας σημερινής πόλης - και πολύ περισσότερο μιας μεγαλούπολης.