Η Αρχή της Αβεβαιότητας του Heisenberg

Ένα πάρα πολύ καλό βίντεο σχετικά με την περίφημη "Αρχή της Αβεβαιότητας" ενός εκ των κορυφαίων all time επιστημόνων στο νευραλγικό τομέα της Φυσικής: του Werner Heisenberg.

 Kι όπως πολύ εύστοχα αναρωτιέται και κάποιος στα σχόλια που αναρτήθηκαν στο youtube: "Το τρομακτικό της υπόθεσης είναι αν και τι θα συνέβαινε στην περίπτωση που τα σωματίδια κινούνταν με σχετικά μικρή ταχύτητα.." - Δεν θέλουμε, καλύτερα, να ξέρουμε!

"Strange Residues"

"Strange Residues"- Παράξενα κατάλοιπα (ή υπολείμματα)
Ένα πολύ ιδιαίτερο βίντεο του Αυστραλού, σπουδαίου δημιουργού, Alex Proyas, γεννημένου από Έλληνες της Αιγύπτου. Σκηνοθέτη της περίφημης ταινίας "Dark City" (trailer - εκπληκτική ταινία, παρά τις όχι επιτυχημένες εισπράξεις, το σενάριο της οποίας ίσως και... να μην απέχει και πάρα πολύ από την πολύ παράξενη "πραγματικότητα" του κόσμου μας..!), του "Εγώ, το Ρομπότ" (στηριγμένη στο ομώνυμο βιβλίο του μεγάλου Ισαάκ Ασίμοφ), της "cult" ταινίας "Το Κοράκι", καθώς και του πολύ γνωστού "Κnowing" (trailer) και της μεγάλης εισπρακτικής επιτυχίας "Οι Θεοί της Αιγύπτου" (trailer)

Το "μυστικό μήνυμα" του γερο-Ινδιάνου στους αστροναύτες

Bραχογραφία Ινδιάνων στην πολιτεία της Γιούτα, με χρονολόγηση γύρω στα 2.500 χρόνια από τις μέρες μας

" Στις 20 Ιουλίου 1969 ο Νηλ Άρμστρονγκ και ο Μπαζ Όλντριν προσεδαφίστηκαν στην επιφάνεια της Σελήνης. Τους μήνες που προηγήθηκαν της αποστολής τους, οι αστροναύτες του Apollo 11 εκπαιδεύτηκαν σε μια απομονωμένη, σεληνόμορφη έρημο στις δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες. Η περιοχή αυτή είναι η πατρίδα διάφορων κοινοτήτων αυτόχθονων Αμερικανών και υπάρχει μια ιστορία ή θρύλος που περιγράφει τη συνάντηση των αστροναυτών με κάποιον από τους ντόπιους.

Μια μέρα καθώς έκαναν την εκπαίδευσή τους, οι αστροναύτες συνάντησαν έναν ηλικιωμένο Ινδιάνο. Εκείνος τους ρώτησε τι έκαναν εκεί και του απάντησαν ότι ήταν μέλη μιας εξερευνητικής αποστολής που θα έφευγε σύντομα με σκοπό να εξερευνήσει τη Σελήνη. Όταν ο γέροντας το άκουσε αυτό, έμεινε σιωπηλός για λίγα λεπτά και μετά ρώτησε τους αστροναύτες αν θα μπορούσαν να του κάνουν μια χάρη. Κι εκείνοι τον ρώτησαν τι θέλει.

" Ξέρετε", είπε ο γέροντας, "οι άνθρωποι της φυλής μου πιστεύουν ότι στη Σελήνη ζουν ιερά πνεύματα. Σκεφτόμουν αν θα μπορούσατε να τους δώσετε ένα σημαντικό μήνυμα εκ μέρους του λαού μου".
"Τι μήνυμα;" ρώτησαν οι αστροναύτες.
"Α, δεν μπορώ να σας πω. Είναι ένα μυστικό που μπορούν να το γνωρίζουν μόνο η φυλή μας και τα πνεύματα".

 Όταν γύρισαν στη βάση τους οι αστροναύτες έψαξαν να βρουν κάποιον που γνώριζε τη γλώσσα της φυλής και του ζήτησαν να τους μεταφράσει το μυστικό μήνυμα. Όταν επανέλαβαν τις λέξεις που τους είχε πει ο Ινδιάνος και είχαν απομνημονεύσει, ο μεταφραστής άρχισε να γελάει ασυγκράτητα. Όταν ηρέμησε, οι αστροναύτες τον ρώτησαν τι σήμαινε το μήνυμα. Εκείνος τους εξήγησε ότι η πρόταση που είχαν απομνημονεύσει τόσο προσεχτικά έλεγε: "Μην πιστέψετε λέξη απ' ότι σας πουν αυτοί οι άνθρωποι. Έχουν έρθει να κλέψουν τη γη σας "..."

 Πηγή: Yunal Noah Harari, Homo Sapiens: Μια σύντομη Ιστορία του Ανθρώπου, Αλεξάνδρεια.

Εμείς το διαβάσαμε στο  περιοδικό ΑΒΑΤΟΝ (των εκδόσεων ΑΡΧΕΤΥΠΟ), τεύχος 150 Απρίλιος-Μάιος 2017.


 Η απάντηση των "απολίτιστων". Αυτή που έδωσε ο αρχηγός των Ινδιάνων Seattle στον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Φράνκλιν Πηρς, ο οποίος και απαίτησε να αγοράσει τη γη τους.

Διαβάστε και από εμάς:
 Ξεφυλλίζοντας τις σελίδες της αμερικανικής Ιστορίας: σύντομο χρονικό μιας γενοκτονίας!
 Ινδιάνικη σοφία σ'ένα ψυχολογικά κατακερματισμένο κόσμο...
 " Free spirit warrior " - Eλεύθερος στο πνεύμα πολεμιστής

Η αφήγηση της πραγματικής ανθρώπινης Ιστορίας πρέπει να ξαναειπωθεί;

κάποια πράγματα από προηγούμενες αναρτήσεις μας ως εισαγωγή:

...από το Η γραμμική εξέλιξη της ανθρώπινης Ιστορίας ουδεμία σχέση έχει με την αλήθεια - Γ΄ΜΕΡΟΣ:

αναπαράσταση της κατασκευής του "εξωπραγματικού" για τους επιστήμονες, που ανακαλύφθηκε στη νοτιοανατολική Τουρκία και στέλνει στον κάλαθο των αχρήστων την επίσημη "Προϊστορία" του ανθρώπινου είδους, αυτού του μεγάλου τελικά μυστηρίου.. 
Διαβάστε σχετικά:  Το κουρέλιασμα της "επίσημης" προϊστορίας": Gobekli Tepe

...απ'όπου και αυτό:
Το εκπληκτικό και πλήρως ανατρεπτικό εύρημα -δες κι εδώ: Αντικείμενα που "δεν θα έπρεπε να υπάρχουν":O μυστηριώδης χάρτης του Piri Reis- έρχεται από τον οικισμό του Ασικλί Χουγιούκ: ένα βραχιόλι του 7.500 προ χριστού, από οψιδιανό, το οποίο είναι κυκλικό και επίπεδο σε απίστευτη τελειότητα! -διαβάστε κι εδώ: http://www.ancient-wisdom.co.uk/turkeyashikli.htm. Επιστήμονες από τα πανεπιστήμια της Κων/πολης και Λυών, σε δημοσίευσή τους πριν λίγα χρόνια, ομολογούν για τα παραπάνω και την τέλεια επίσης λείανση αλλά και συμμετρία του κοσμήματος που συγκρίνεται μόνο με φακούς τηλεσκοπίων μεγάλου μεγέθους! Αναγκάζονται να παραδεχτούν ότι για να φτιαχτεί χρησιμοποιήθηκε κάποια μηχανική συσκευή και σε μια πολύ μικρή τρύπα του βραχιολιού ο κατασκευαστής δεν μπορεί παρά να χρησιμοποίησε κάποιο είδος τρυπανιού!! Τέτοια εργαλεία υποτίθεται όμως ότι εμφανίζονται στην εποχή των μετάλλων..


Kαι εκτός από τα παραπάνω, συνδέστε το κείμενο που θα ακολουθήσει με τις εξής από εμάς αναρτήσεις: 
  Όταν η συμβατική Ιστορία καταρρέει με πάταγο!
 Αντικείμενα που "δεν θα έπρεπε να υπάρχουν": O μυστηριώδης χάρτης του Piri Reis
 Η γραμμική εξέλιξη της ανθρώπινης Ιστορίας ουδεμία σχέση έχει με την αλήθεια - Β΄ΜΕΡΟΣ
(που περιέχει κι ένα εξαιρετικό βίντεο γεμάτο στοιχεία που σε αφήνουν το λιγότερο προβληματισμένο)
Οι μυστηριώδης πέτρες ICA στο Περού
  Οι αρχαιολογικές Συγκαλύψεις
 Η γραμμική εξέλιξη της ανθρώπινης Ιστορίας ουδεμία σχέση έχει με την αλήθεια. 
(συνδέστε τις πληροφορίες εδώ με τα υαλοποιημένα τείχη που αναφέρει το κείμενο που θα ακολουθήσει, τα οποία εξηγούνται μόνο λόγω απελευθέρωσης τεράστιας ποσότητας θερμότητας, όπως ας πούμε συμβαίνει στις...πυρηνικές εκρήξεις, τις οποίες φαίνεται να περιγράφουν με ανατριχιαστικό τρόπο τα αρχαία ινδικά έπη)
Διότι η επίσημη Ιστορία μοιάζει με μια υστερική νοικοκυρά που πασχίζει αποτυχημένα να σπρώξει την πληθώρα των ενοχλητικών στοιχείων κάτω από το "αστραφτερό ακαδημαϊκό χαλί". Το οποό όμως είναι διάτρητο από ανακολουθίες, ανακρίβειες και χάσματα μέσα στα οποία η λογική πέφτει και τσσακίζεται βάναυσα. Και τα βιβλία οφείλουν μάλλον να ξαναγραφτούν και πολλές ακαδημαϊκές καριέρες βασισμένες σε δόγματα και ραφιναρισμένες ανοησίες να επανααξιολογηθούν, το λιγότερο...

Ας κάνουμε λοιπόν μια συναρπαστική περιήγηση στα..."δεν υπάρχουν κι ας υπάρχουν", όπως παρουσιάζονται στο πολυ ενδιαφέρον παρακάτω άρθρο:

ΑΠΟΛΙΘΩΜΕΝΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ
ΥΠΟΒΡΥΧΙΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ
ΧΑΜΕΝΟΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΙ

Μήπως είναι τελείως λανθασμένη η εικόνα που έχουμε για το παρελθόν; Υπήρξαν στο απώτατο παρελθόν πολιτισμοί πιο εξελιγμένοι από τον δικό μας, οι οποίοι εξαφανίστηκαν, ξεχάστηκαν ή αποσιωπήθηκαν; Μας επισκέφτηκαν κάποτε εξωγήινοι, οι οποίοι επηρέασαν την εξέλιξη μας και -ίσως- το γενετικό μας υλικό;  
(σημείωση από εμάς: δεν μπορούμε ασφαλώς να είμαστε σίγουροι περί ενός τέτοιου ενδεχόμενου, αλλά και δεν μπορούμε να μην παραθέσουμε και τα στοιχεία που συλλέξαμε μέσα από μια πραγματική πλημμυρίδα που "φουσκώνει" εδώ και δεκαετίες: H "απομυθοποίηση του Αη Βασίλη": Νομίζετε ότι τα έχετε ακούσει όλα γύρω από το πολύ μεγάλο, και σκόπιμα υποβαθμισμένο από ΜΜΕ και "ειδικούς", θέμα των A.T.I.A. ; και Τι παίζεται με τον πλανήτη Άρη και πόσο βαθιά είναι η κοροϊδία (και "ρεαλιστικοποίηση") σε βάρος των ανθρώπων;
και  "Κοσμοσυρροή" πάνω από τον πλανήτη γη! Μελετήστε τα με ανοιχτό μυαλό, το οποίο ίσως οδηγεί στην προσέγγιση και ανακάλυψη των πιο μεγάλων, έστω και άβολων, αληθειών)
Μήπως η πορεία του πολιτισμού ξεκινά ξανά και ξανά από το μηδέν και δεν είναι αδιάκοπτη, γραμμική και ανηφορική όπως μας διδάσκουν οι συμβατικές ιστορικές θεωρήσεις;...

Η συμβατική ιστορία απαντά άμεσα «όχι» σε όλα τα προηγούμενα ερωτήματα. Υπάρχουν όμως χειροπιαστά στοιχεία που μοιάζουν να τα απαντούν θετικά. «Τεχνουργήματα» (artifacts), δηλαδή τεχνητά αντικείμενα, χτίσματα, μνημεία, μηχανές, έργα τέχνης, που δεν συμβαδίζουν με την ιστορική συνέχεια που διδάσκεται στα σχολεία, αλλά παρουσιάζουν μια τελείως διαφορετική εικόνα του παρελθόντος...
Τα περισσότερα από τα τεχνουργήματα που φιλοξενούνται σ' αυτές τις σελίδες είναι αντικείμενα αμφιβολιών και αντιπαραθέσεων. Δεν είναι μόνο η αντισυμβατικότητά τους που προκαλεί τις συζητήσεις και τις προσπάθειες απομυθοποίησής τους, είναι και το γεγονός οτι η ύπαρξη των πραγμάτων αυτών διαδίδεται μονάχα μέσα απο φήμες, θρύλους και urban legends - άρα είναι φυσικό κάποιες λεπτομέρειές τους να «παραφουσκώνονται» και άλλες να έχουν διαδοθεί τελείως λανθασμένα. Αυτό όμως δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι τα συγκεκριμένα τεχνουργήματα δεν είναι αυθεντικά. Σημαίνει ίσως και ακριβώς το αντίθετο:
Ότι η αυθεντικότητα κάποιων από αυτά απειλεί ακαδημαϊκά, πολιτικά και θρησκευτικά κατεστημένα και εκείνα μάχονται εναντίον τους, αρνούμενα να τα μελετήσουν πιο επισταμένα, αδιαφορώντας προκλητικά, παρεμποδίζοντας πολλές φορές με πλάγιους τρόπους τη σωστή ενημέρωση του κοινού και τη σχετική έρευνα...

Ο ΥΠΟΒΡΥΧΙΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΜΠΙΜΙΝΙ

 Το 1968, στο νησί Μπίμινι στις Μπαχάμες, μια ομάδα αεροσκαφών που έβγαζε τοπογραφικές φωτογραφίες εντόπισε μέσα στη θάλασσα, σε απόσταση περίπου ενός χιλιομέτρου...

...από τη βόρεια ακτή τού Μπίμινι και σε βάθος περίπου πέντε μέτρων κάτω από την επιφάνεια, κτίσματα που μοιάζουν με κτήρια, τοίχους και δρόμους. Οι πιλότοι είπαν ότι έβλεπαν από ψηλά πυραμίδες, πέτρινους κύκλους και κυκλώπεια τείχη. Παραδόξως, όμως, οι φωτογραφίες που φυσιολογικά τράβηξαν τα τοπογραφικά αεροσκάφη, δεν έφτασαν ποτέ στο κοινό. Το μοναδικό κτίσμα που είδαμε από όλα τα προηγούμενα, ήταν μια σειρά από πέτρινες πλάκες που είναι δηλωμένες σε σχηματισμό δρόμου ή τείχους, o οποίος ονομάστηκε «Δρόμος τού Μπίμινι».

Αυτό το εύρημα, αν και το μέχρι τώρα γνωστό κομμάτι του δεν είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό, απέκτησε διασημότητα γιατί σχετίστηκε με μια προφητεία του γνωστού «κοιμώμενου προφήτη» Έντγκαρ Κέισι. Ο Κέισι προφήτεψε το 1936 ότι «τα πρώτα σημάδια της ανέλκυσης της Ατλαντίδας θα φανούν στις Μπαχάμες, κοντά στο νησί τού Μπίμινι, το 1967 ή 1968»! Ο Κέισι δηλαδή «έπεσε μέσα» σε μια πρόβλεψη 31 ετών! Ετσι, πολλοί ήταν αυτοί που είπαν ότι επιβεβαιώθηκε και ο Δρόμος είναι πράγματι ένα ίχνος της χαμένης Ατλαντίδας.
Υπήρξαν βέβαια και εκείνοι που απάντησαν κακοπροαίρετα ότι αυτή η σύμπτωση είναι ο μοναδικός λόγος που ο Δρόμος τού Μπίμινι έχει τραβήξει το ενδιαφέρον του κοινού...

Μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια είναι οτι ο Δρόμος έχει ένα άνοιγμα από τη μια πλευρό του, το οποίο τον σχίζει κατά μήκος. Αυτό μοιάζει να είναι μια «υποδοχή» που επιτρέπει σε ένα μεγάλο πλοίο να «σταθεί» πάνω στον δρόμο, πιθανώς για να δεχθεί επιδιορθώση. Παρόλα αυτά, είναι σίγουρο ότι κανένας ναυτικός της πρόσφατης ιστορίας δεν το έχει κατασκευάσει για αυτόν τον λόγο.

Οι ειδικοί που έχουν μελετήσει τον Δρόμο δεν έχουν καταλήξει σε ένα ξεκάθαρο συμπέρασμα τι ακριβώς είναι (ή τι δεν είναι), το ίδιο ασαφής ήταν -όπως πάντα- και ο γνωστός εξερευνητής των ωκεανών Ζακ Κουστώ που μελέτησε πριν τρεις δεκαετίες το τεχνούργημα. Δεν έχουν καταλήξει καν αν είναι τεχνητό ή όχι.Έχει λεχθεί παρόλα αυτά ότι πολλές πέτρες του Δρόμου είναι κομμάτια αρχαίων ελληνικών κιόνων! Όσο για τα υπόλοιπα κτίσματα που είχαν δει οι πιλότοι το 1968, τελικά η ύπαρξη τους επιβεβαιώθηκε.

Το 2003 ανακαλύφθηκε μια τεράστια κυκλική πέτρινη πλατφόρμα κοντά στο νησί Άνδρος στις Μπαχάμες, η οποία είναι ολοφάνερα τεχνητή. Επίσης, σε ένα υποθαλάσσιο «υψίπεδο» στα δυτικά της Κούβας, εντοπίστηκαν πριν τρία χρόνια υποθαλάσσια «κτήρια» σε συμμετρικά γεωμετρικά σχήματα, σε βάθος 900 μέτρων! Ο Μανιούελ Ιτουράλδε, ένας από τους κορυφαίους γεωλόγους της Κούβας, εξέτασε τα στοιχεία και κατέληξε ότι «είναι παράξενο, είναι αλλόκοτο, δεν έχουμε ξαναδεί κάτι σαν κι αυτό, και δεν έχουμε καμιά εξήγηση να δώσουμε». Ίσως να μην πρόκειται για την αρχαία Ατλαντίδα, κά τι σημαντικό όμως κρύβεται ανάμεσα στις Μπαχάμες και στην Κούβα. Μα οι έρευνες μοιάζουν να μην προχωρούν καθόλου...

ΥΠΟΘΑΛΑΣΣΙΑ ΚΥΚΛΩΠΕΙΑ ΚΤΙΣΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ

Ανάμεσα στην Ταϊβάν και την Ια πωνία βρίσκεται το μικρό νησί Γιοναγκούνι. Στα ανοιχτά, κα τω από τη νότια πλευρά του νη σιού, σε βάθος περίπου 20 μέτρων, ένας δύτης, ο Κιχατσίρο Αρατάκε, ανακάλυψε τον Μάρτη του 1995 έναν μυστηριώδη σχηματισμό από κυκλώπεια ερείπια (kaitei iseki) μιας αρχαίας πόλης ενός άγνωστου πολιτισμού. Εκτός από τα κυκλώπεια τείχη, που παραπέμπουν στις μυθικές υποβρύχιες πόλεις των Αβυσσαίων της μυθολογίας Κθούλου, έχουν ανακαλυφθεί αψίδες, πλακόστρωτοι δρόμοι και σκάλες. Σε ένα σημείο λέγεται ότι υπάρχει και μια τεράστια πυραμίδα!



Σύμφωνα με τους ερευνητές της, η υποβρύχια αυτή πολιτεία εκτείνεται σε ένα αδιευκρίνιστο μήκος σε ολόκληρη την περιοχή μέχρι την Οκινάουα, που απέχει από εκεί 500 χιλιόμετρα! Κάποιοι δίνουν στα κτίσματα ηλικία τουλάχιστον 8.000 ετών, αλλά η τεχνολογία που απαιτείται για να φτιαχτούν αυτά τα κτίσματα δεν ταιριάζει με καμιά γνωστή ιστορική περίοδο.

Πολλοί πιστεύουν ότι πρόκειται για κάποια πόλη της καταποντισμένης ηπείρου της Μου ή για πόλη εξωγήινων. Οι απομυθοποιητές επιμένουν ότι όλα αυτά έχουν κατασκευαστεί από κάποια παράξενη γεωλογική διεργασία (η οποία προφανώς μπορεί και κατασκευάζει και σκάλες, αψίδες, και σύμβολα...) Η περιοχή είναι επικίνδυνη για τους δυτες, όμως πολλοί Ιάπωνες την επισκέπτονται ελευθέρα και την εξερευνούν. Οι Ιάπωνες ειδικοί είναι πλέον σίγουροι ότι έχουν να κάνουν με μια αρχαία πόλη ενός άγνωστου πολιτισμού, ανάμεσα τους ο Δρ. Κιμούρο, ο οποίος δηλώνει ότι έχει μαζέψει από την πόλη αρχαία αντικείμενα και έχει καταγράψει επιγραφές και αποδείξεις υπαρξης ανθρώπων μέσα της. Το πιο ανησυχητικό όμως είναι ότι ενώ η ύπαρξη της πολιτείας είναι επιβεβαιωμένη και κανονικά ολόκληρος ο πλανήτης θα έπρεπε να ασχολείται με αυτήν, επικρατεί γύρω της μια παράξενη σιωπή...

Η ΚΕΡΑΙΑ ΤΟΥ ΕΛΤΑΝΙΝ

 Στις 29 Αυγούστου 1964, το πλοίο Eltanin βρισκόταν χίλια περίπου μίλια νότια του ακρωτηρίου Χορν της Ανταρκτικής και έκανε έρευνες κατεβάζοντας ειδικές βολίδες στο νερό που τραβούσαν φωτογραφία του πυθμένα με τη βοήθεια ειδικής κάμερας. Μια από αυτές τις φωτογραφίες κατέγραψε ένα παράξενο αντικείμενο που βρισκόταν σε βάθος 4.115 μέτρων: μια μυστηριώδη ...κεραία! Το σχήμα της είναι τελείως συμμετρικό, οι πέντε απολήξεις της είναι κανονικοί σταυροί και στρέφονται η μία σε σχέση με τις άλλες με γωνία ακριβώς 15 μοιρών, ώστε όλες μαζί να καλύπτουν έναν πλήρη κύκλο χωρισμένο σε τέσσερα τεταρτημόρια. Οι πρώτες σκέψεις ήταν ότι επρόκειτο για κάποιο μηχάνημα το οποίο έπεσε εκεί από κάποιο πλοίο, αλλά αυτό δεν εξηγεί την ακριβή τοποθέτηση της κεραίας: Είναι απόλυτα κάθετη ως πρός τον πυθμένα και μοιάζει να αδιαφορεί για τα ισχυρά ρεύματα του βυθού.

Ή τοποθέτηση της εκεί από κάποιο υποβρύχιο απορρίφθηκε ως πιθανή, γιατί δεν υπήρχε τότε κανένα βαθυσκάφος που να μπορεί να κατέβει σε τέτοιο βάθος. Μια απομυθοποιητική -αλλά πολύ πειστική- εξήγηση που κυκλοφόρησε είναι ότι πρόκειται για κάποιου είδους θαλάσσιο φυτό, ένας σπόγγος «Cladorhiza Concrescens». Κάποιοι βιολόγοι όμως απορρίπτουν την εξήγηση αυτή, γιατί η φυτική ζωή δεν μπορεί να επιβιώσει σε τέτοιο βάθος όπου δεν φτάνει το φως του Ήλιου. Η πιο παράξενη ερμηνεία που δόθηκε για αυτό το αντικείμενο το συνδέει με το ενεργειακό πλέγμα της Γης και ισχυρίζεται ότι είναι ένας αρχαίος αναμεταδότης ενέργειας, ο οποίος ξέμεινε εκεί από έναν αρχαίο πολιτισμό. Δυστυχώς, δεν μπορούμε να βγάλουμε κάποιο ασφαλές συμπέρασμα για το τι μπορεί να είναι αυτό το αντικείμενο, γιατί η «κεραία» ή το παράξενο φυτό εξακολουθεί να βρίσκεται εκεί που βρισκόταν πάντα: στον βυθό του ωκεανού...

ΛΙΩΜΕΝΑ ΤΕΙΧΗ

Στην κεντρική και βορειοανατολική Σκωτία, υπάρχουν τουλάχιστον εξήντα οχυρώματα (των αρχαίων Σκώτων, άραγε;) των οποίων τα τείχη έχουν λιώσει και υαλοποιηθεί! Τα πιο γνωστά από αυτά είναι τα Ταπ ο' Νοθ, Άρκα Ούνσκελ, Κλίκχιμιν, Κρεγκ Φαντράιγκ στο Ινβερνές, Αμπέρναθι, Κρόμαρτι, κ.ά. Το φαινόμενο όμως δεν είναι μονάχα σκωτικό: Υαλοποιημένα τείχη έχουν βρεθεί σε όλον σχεδόν τον κόσμο. Στη βόρεια Γαλλία και στη Βρετάνη τα πιο γνωστά από αυτά είναι το Σατώ-Βε και το Πεντε Γκοντί. Στη Γερμανία βρίσκονται στη λίμνη Ού-κερ στο Μπράντεμπουργκ και στο Νάχε του Ρήνου. Στην Τουρκία, τμήματα των ερειπίων της αρχαίας πόλης Χιτουσα των Χιτιτών είναι λιωμένα και υαλοποιημένα. Στο Ιράν και το Ιράκ πολλά από τα αρχαία «ζιγκουράτ» που έχουν σωθεί μέχρι σήμερα έχουν κι αυτα υαλοποιημένα τοιχώματα (πιο ονομαστό από αυτά είναι το Μπιρς Νίμροντ, το οποίο συγχέεται με τον Πύργο της Βαβέλ). Στην Αμερική, υαλοποιημένα ερείπια έχουν εντοπιστεί στην περίφημη κοιλάδα του θανάτου. Στην κοιλάδα του Ινδού, μέσα στις πόλεις Χαράππα και Μοχέντζο-Ντάρο έχουν βρεθεί μάζες υαλοποιημένων πετρωμάτων... Πολλές θεωρίες αναπτύχθηκαν για να εξηγήσουν το φαινόμενο.



Τον δέκατο όγδοο αιώνα, πίστευαν ότι οι άνθρωποι που έχτισαν τα τείχη χρησιμοποίησαν πέτρες που είχαν εκτιναχθεί από ηφαίστεια! Ο Άρθουρ Κλαρκ περιγράφει ειρωνικά μια πιο πρόσφατη άποψη, στο βιβλίο του Τα Μυστήρια του Κόσμου: «...Τα πετρώματα έλιωσαν από τα ακτινοβόλα όπλα εκείνων των πλασμάτων των τόσο αφοσιωμένων στην εξαπάτηση των σύγχρονων αρχαιολόγων, των αρχαίων αστροναυτών». H ειρωνεία όμως του Κλαρκ δεν αποκλείει καθόλου την εξήγηση που γίνεται ολοένα και πιο δημοφιλής: Ότι πυρηνικές εκρήξεις ενός πυρηνικού πολέμου έλιωσαν στιγμιαία τα τείχη...

Οι αρχαιολόγοι προτιμούν να υποθέτουν ότι τα οχυρώματα καλύπτονταν από τόνους ξυλείας που οι κατασκευαστές των τειχών έβαζαν φωτιά, με σκοπό την υαλοποίηση τους. Δεν είναι παράλογη ιδέα, έχει όμως πολλά προβλήματα. Πρώτον, τα περισσότερα υαλοποιημένα τείχη έχουν καταρρεύσει στην διαδικασία της υαλοποίησης και σίγουρα δεν είναι δυνατότερα από τα κανονικά -άρα δεν υπάρχει κανένας λόγος οι αρχαίοι να είχαν φτιάξει περισσότερα από ένα. Δεύτερον, απαιτούνται πολλοί τόνοι ξυλείας για να ανάψει η κατάλληλη φωτιά, τα ξύλα όμως δεν ήταν ποτέ κάτι που ξόδευαν ή έκαιγαν για αμφιβόλου αξίας επιχειρήματα, ειδικά σε περιοχές όπου ο χειμώνας είναι πολύ βαρύς, όπως στη Σκωτία όπου υπάρχουν τα περισσότερα λιωμένα τείχη. Τρίτον, δεν είναι ολόκληρα τα τείχη υαλοποιημένα, αλλά μονάχα κάποια τμήματα τους.Θα ήταν παράξενο αυτοί που τα έφτιαξαν να υαλοποίησαν ηθελημένα κάποιο τμήμα και να άφησαν ανέπαφο κάποιο άλλο... Η άλλη «επίσημη» θεωρία είναι πως η υαλοποίηση έγινε τυχαία, όταν τα τείχη καταστράφηκαν απο εισβολείς.

Τη δεκαετία τού 1930 οι αρχαιολόγοι Γκόρντον Τσάιλντ και Ουάλας Θόρνυκροφτ έκαναν πειράματα, στα οποία έδειξαν ότι τα σκωτσέζικα τείχη θα μπορούσαν πράγματι να είχαν πυρποληθεί απο εισβολείς που συγκέντρωσαν γύρω τους κλαδιά και ξύλα. Όμως μια ομάδα χημικών εξέτασε δείγματα πέτρας από έντεκα διαφορετικά οχυρώματα της Σκωτίας και κατέληξε ότι οι θερμοκρασίες που είναι απαραίτητες για να γίνει η υαλοποίηση ήταν τόσο υψηλές -περίπου 1.100 C- που θα ήταν αδύνατο να είχαν δημιουργηθεί από παραδοσιακούς πολεμικούς εμηρησμούς... Αν πούμε ότι οι αρχαιολόγοι δεν ξέρουν τι να υποθέσουν για τα λιωμένα τείχη, απλώς υποτιμούμε το πρόβλημα. Δεν υπάρχει καμιά εξήγηση πώς και για ποιον λόγο τα τείχη των οχυρωμάτων υαλοποιήθηκαν. Ο Νίκος Κανακάρης συμπληρώνει: «Αν τα υαλοποιημένα τείχη ήταν ένα φαινόμενο που συναντάται μόνο στη Σκωτία, θα ήταν εύκολο να αποδοθεί η ύπαρξη τους σε κάποια συγκεκριμένη τεχνική που ακολουθούσαν οι κατασκευαστές τους. Η διάδοση τους όμως σε όλο τον κόσμο αποκλείει την ορθότητα ενός τέτοιου συλλογισμού»...

ΑΠΟΛΙΘΩΜΕΝΟΙ ΑΝΑΧΡΟΝΙΣΜΟΙ

" ΑΠΟΔΡΑΣΗ "

ΑΠΟΔΡΑΣΗ 

Οι πολλοί πρόδωσαν τα ευγενή πρότυπα του Ανθρώπου και μας δέσμευσαν σε αυτήν την κατάντια στην οποία ζούμε. Οι προδότες του ανθρώπινου πνεύματος, που συνωμότησαν συγχρονικά με τις άδικες συγκυρίες, τις αναπάντεχες διαστρεβλώσεις και παρακμές, τους εκβιαστικούς τυράννους και την ανοησία. Η Ελπίδα είναι στους λίγους. Πρέπει να φανταστούμε ότι μπορούμε να βγούμε έξω από τον βούρκο τους, να εκπαιδευτούμε μυστικά για να μπορέσουμε να το πετύχουμε στ' αλήθεια. Να ατενίσουμε αληθινά τον παράξενο κόσμο μας, να τον κατανοήσουμε με νέες ερμηνείες και με νέες προσδοκίες. Να αποφασίσουμε να ζήσουμε στ' αλήθεια, να προσεγγίσουμε το Θαυμαστό και να υπερβούμε τον μικρό δειλό εαυτό μας, να πολεμήσουμε τον κόσμο και την κατάντια μας και τους δεσμοφύλακές μας, να εξερευνήσουμε το Άγνωστο, να αναζητήσουμε την Ουτοπία, να εκφράσουμε την ομορφιά και τις πολυπλοκότητές μας και να υλοποιήσουμε το Όνειρο. Να φωτιστούμε μέσα στο σκοτάδι μας, να αποδράσουμε από την καθημερινή φυλακή μας, να συνωμοτήσουμε μεταξύ μας αν χρειαστεί, ενάντια στη δεδομένη πραγματικότητα, για να τα καταφέρουμε. Η ευκαιρία είναι τώρα!... Πρέπει να αρχίσουμε να αναλύουμε νέες μεθοδολογίες προσεγγίσεων, προς το απερίγραπτο, το ακατονόμαστο, το ανεκδιήγητο και το άπιαστο. Να αφυπνιστούμε. Να συνεχίσουμε τα βήματα που οδηγούν μακριά… Γνωρίζω πως αυτό ακούγεται τρελό –ακριβώς γι’ αυτό η Ελπίδα είναι στους λίγους. Θα τα καταφέρουμε. Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς...

το διαβάσαμε στο μπλογκ του συγγραφέα Παντελή Γιαννουλάκη

και κάτι από εμάς:
 Μέσα στη μεγάλη νύχτα ας λάμψει το βλέμμα του πειρατή κι ας σπινθηρίσει η μαγιά του ονειροπόλου...

Το σώμα σου είναι ένα δάσος ολάκερο

" Το σώμα σου δεν είναι ναός. Οι ναοί μπορούν να γκρεμιστούν και να βεβηλωθούν. Το σώμα σου είναι ένα δάσος, σκιάδα από φύλλα σφενδάμων, μυρωδάτα αγριολούλουδα που βλασταίνουν δίπλα σε θάμνους ανάμεσα στα δέντρα. Θα γεννηθείς ξανά και ξανά, όσες φορές κι αν έχεις καταστραφεί "

Eγώ με τη σειρά μου να τονίσω ότι ο διαχωρισμός της ευαίσθητης συνείδησης ή διάνοιας του σώματος από τη διάνοια του πνεύματος είναι καταστροφική για κάθε ανθρώπινο πλάσμα. Αυτά τα δυο αποτελούν μια αδιαίρετη ολότητα, όπου το ένα συμπληρώνει το άλλο και βρίσκεται σε διαλεκτική σχέση μαζί του, χωρίς το καθένα να απωλέσει την αυτονομία του. Μέσα στους κύκλους, τους πόνους, τις στιγμές της γαλήνης, της ομορφιάς ή των δεινών και την αντάρα της ζωής. Για την επίτευξη της λεγόμενης φυσικής και πνευματικής ευεξίας. Κι επειδή η φύση του ανθρώπου ολοκληρώνεται μέσα στο φυσικό της περιβάλλον, είναι σημάδι υγείας να διατηρεί ο άνθρωπος αρμονική σχέση με τη φύση και ακόμη κι αν λυγίζει στην πνοή των άγριων ανέμων να καταφέρνει να μη σπάει. Σαν ένα ανθεκτικό δεντράκι που δεν το πτοεί το σφυροκόπημα των στοιχείων της φύσης. Και ειδικά η γυναίκα, η, αρχέγονη σαν τη Φύση-μεγάλη Μητέρα θεά, πηγή της ζωής και μάλλον το πραγματικά ισχυρό φύλο, διαθέτει τόσο συναισθηματική ευφυία και αυθεντική εσωτερική φωνή όσο και εκείνες όλες τις ιδιότητες -που τόσο απεχθάνθηκαν και στοχοποίησαν οι μονοθεϊστικές θρησκείες- για να αφουγκραστεί τη δύναμη και τη γεμάτη ευωδιές υφή της δικής της φύσης. Και να συντονιστεί με την ιδιαίτερη σοφία και τις φυσικές κινήσεις του σώματός της. Ακόμη κι αν κακοποιείται και πνίγεται από τα παράσιτα και "σαπρόφυτα" της ζωής-εχθρούς της ίδιας της ανθρώπινης φύσης και των "αιώνιων χαρών" της. Αυτών που δεν μπορούν απ'τη φύση τους να κλειστούν μέσα σε κάθε είδους ναούς, που κάποτε έρχεται η ώρα τους να γκρεμιστούν με πάταγο στη γη, να στριμωχτούν μέσα σε πνιγηρούς κώδικες, να εκφυλιστούν μέσα σε κελιά από αρρωστημένη ηθική και μπετόν.

 Ο Ένοικος...

εδώ βρήκα την εικόνα, τα λόγια της οποίας και μετέφρασα.

Η πόλη των ψευδών αναμνήσεων

" Η πόλη των ψευδών αναμνήσεων "

Μία από τις παραποιημένες φωτογραφίες που χρησιμοποιήθηκαν στο πείραμα της Kimberley Wade. Παλιές φωτογραφίες των συμμετεχόντων επικολλήθηκαν σε κάποια άσχετη φωτογραφία αερόστατου, κατά τρόπο ώστε να παραπέμπουν σε οικογενειακές στιγμές του παρελθόντος. Από

τους συμμετέχοντες ζητήθηκε έπειτα να καταθέσουν, κατά την πορεία τριών διαδοχικών συνεντεύξεων, όλα όσα μπορούσαν να θυμηθούν σχετικά.

(κλίκαρε πάνω στην εικόνα για μεγένθυση)

Το 1992, ο Jim Coan, φοιτητής ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο Washington, ανέλαβε, ως μέρος μιας ευρύτερης μελέτης υπό την καθηγήτρια του, Elizabeth Loftus, την εκτέλεση ενός πειράματος σε σχέση με τη δυνατότητα εμφύτευσης ψευδών αναμνήσεων σε ανθρώπους. Ο Coan επέλεξε ως υποκείμενα του πειράματος τη μητέρα, την αδερφή και τον δεκατετράχρονο αδερφό του, Chris, παραδίδοντας τους ολιγόλογες περιγραφές τεσσάρων περιστατικών που είχαν λάβει χώρα κατά την παιδική ηλικία του Chris και ζητώντας τους να σημειώσουν μέσα στις επόμενες έξι μέρες όλα όσα περισσότερα μπορούσαν να θυμηθούν σχετικά. Τα τρία από τα αναφερόμενα περιστατικά αντιστοιχούσαν σε πραγματικά γεγονότα, το τέταρτο όμως ήταν φανταστικό και περιέγραφε τον Chris να έχει χαθεί σε ένα εμπορικό mall στην ηλικία των πέντε ετών, να περιμαζεύεται από κάποιον ηλικιωμένο άνδρα, και τελικά να παραδίδεται σώος πίσω στην οικογένεια του. Τις επόμενες πέντε μέρες, ο Chris θυμήθηκε και σημείωσε διάφορες λεπτομέρειες σε σχέση με το φανταστικό περιστατικό: θυμήθηκε ότι ο κύριος που τον είχε περιμαζέψει ήταν σπουδαίος τύπος, θυμήθηκε ότι είχε φοβηθεί πως δε θα έβλεπε την οικογένεια του ποτέ ξανά, θυμήθηκε την κατσάδα που του είχε ρίξει η μητέρα του.

Μερικές εβδομάδες αργότερα, ο Chris ερωτήθηκε και πάλι. Του ζητήθηκε να βαθμολογήσει τις αναμνήσεις των τεσσάρων περιστατικών σε μια κλίμακα από το 1 ως το 11, όπου το 1 θα αντιστοιχούσε στο πολύ θολό, ενώ το 11 στο εντελώς διαυγές. Για τα τρία αληθή περιστατικά, ο Chris έδωσε βαθμολογίες 1, 10 και 5, ενώ για το φανταστικό περιστατικό με το mall έδωσε 8 - τη δεύτερη υψηλότερη. Επιπλέον, τώρα μπορούσε να θυμηθεί και άλλες λεπτομέρειες, όπως ότι ο ηλικιωμένος άνδρας φορούσε μπλε φανελένιο πουκάμισο, ότι ήταν φαλακρός και ότι φορούσε γυαλιά. Όταν ενημερώθηκε ότι το ένα από τα τέσσερα περιστατικά ήταν φανταστικό και του ζητήθηκε να το αναγνωρίσει, ο Chris επέλεξε ένα από τα αληθή περιστατικά. Και όταν τελικά του αποκαλύφθηκε ότι το περιστατικό με το mall ήταν πέρα για πέρα φανταστικό, ο Chris δυσκολεύτηκε πολύ να το πιστέψει.

Με κεντρισμένο το ενδιαφέρον, οι Loftus και Coan, σε συνεργασία με άλλα μέλη από την ομάδα, σχεδίασαν ένα νέο πείραμα, βασισμένο στις ίδιες μεθόδους, στο οποίο τη φορά αυτή πήραν μέρος 24 άτομα. Οι έξι από τους συμμετέχοντες -δηλαδή, ένας στους τέσσερις, ή ποσοστό 25%- θυμήθηκαν το ψευδές περιστατικό με το mall, ενώ από αυτούς οι πέντε, όταν τους αποκαλύφθηκε ότι μεταξύ των τεσσάρων περιστατικών το ένα ήταν φανταστικό, υπέδειξαν κάποιο από τα τρία πραγματικά τους βιώματα. Τα ίδια αποτελέσματα επαναλήφθηκαν και σε σειρά άλλων ανάλογων πειραμάτων, από διαφορετικούς ερευνητές, μετά την ανακοίνωση της μελέτης των Loftus και Coan. Ένα 25%, όχι μόνο θυμόταν το ψευδές συμβάν της παιδικής ηλικίας με το mall, αλλά μπορούσε να ανακαλέσει και διάφορες ενδιάμεσες λεπτομέρειες. Έκτοτε, το συγκεκριμένο πείραμα έμεινε γνωστό και πέρασε στη βιβλιογραφία ως τεχνική «Χαμένος στο Mall» («Lost in the Mall» technique - ενδεικτικά μόνο: https://en.wikipedia.org/wiki/Lost_in_the_mall_technique, http://users.ecs.soton.ac.uk/harnad/Papers/Py104/loftus.mem.html).

Η δημοσίευση όλων αυτών τράβηξε την προσοχή ψυχολόγων, ψυχιάτρων και ερευνητικών ιδρυμάτων. Νέα πειράματα διενεργήθηκαν γύρω από το ζήτημα της δυνατότητας εμφύτευσης ψευδών αναμνήσεων, και τα αποτελέσματα ήταν από εντυπωσιακά έως ανησυχητικά. Έτσι, αν ένα 25% είχε αποδειχθεί δεκτικό στην εμφύτευση της ψευδούς ανάμνησης με το εμπορικό mall, ένα ποσοστό 50% των συμμετεχόντων στο πείραμα της Kimberley Wade, καθηγήτριας ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο Warwick της Αγγλίας, μπορούσε να θυμηθεί την εμπειρία μιας πτήσης με αερόστατο που δεν είχε γίνει ποτέ. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν η επίδειξη παραποιημένων φωτογραφιών, όπου οι συμμετέχοντες εμφανίζονταν να επιβαίνουν στο καλάθι ενός αερόστατου και να χαμογελούν ξέγνοιαστα, σε υποτιθέμενες παλιές οικογενειακές στιγμές. Σε μία άλλη, τρομακτική περίπτωση, ο John Ingram, αξιωματικός της αστυνομίας και πολιτευτής των Ρεπουμπλικανών στην πολιτεία Washington, κατηγορούμενος από τις δύο του κόρες για σεξουαλική κακοποίηση, θυμήθηκε με λεπτομέρειες μία φανταστική επιμέρους ιστορία κακοποίησης των παιδιών του, που ο Richard Ofshoe, κοινωνιολόγος και ειδικός στο θέμα των κατασκευασμένων αναμνήσεων, του είχε προβάλει ως δήθεν πρόσθετη κατηγορία, προκειμένου να ελέγξει την αξιοπιστία της ομολογίας του. Ο Ingram είχε αρχικά αρνηθεί τα πάντα, όμως, έπειτα από επανειλημμένες ανακριτικές συνεδρίες, είχε τελικά αποδεχθεί όλες τις κατηγορίες που του απέδιδαν οι κόρες του, μεταξύ των οποίων και η συμμετοχή σε οργιαστικές σατανιστικές τελετές (σε σχέση με τα προηγούμενα: http://www.bbc.com/news/science-environment-24286258, https://en.wikipedia.org/wiki/Thurston_County_ritual_abuse_case, http://www.spring.org.uk/2008/02/implanting-false-memories-lost-in-mall.php).

 Εκείνο που έγινε πολύ σύντομα φανερό ήταν ότι το φαινόμενο των ψευδών αναμνήσεων αντιστοιχούσε σε μια σύνθετη κατάσταση, με μεγάλο φάσμα υποκατηγοριών και υποπεριπτώσεων. Γι' αυτό και η όλη διαταραχή χαρακτηρίστηκε σύνδρομο: το σύνδρομο των ψευδών αναμνήσεων («false memory syndrome» - https://en.wikipedia.org/wiki/False_memory_syndrome).

Μία από τις πολλές προεκτάσεις του ζητήματος ήταν και η νομική. Γιατί, εφόσον ψευδείς αναμνήσεις μπορούσαν, αποδεδειγμένα πλέον, να κατασκευάζονται και να ενσωματώνονται σε δικαστικές μαρτυρίες, πόσο αξιόπιστες μπορούσαν να είναι οι όποιες καταθέσεις μαρτύρων, και πόσο μπορούσαν οι δικαστές, ιδίως σε υποθέσεις δίχως απτά στοιχεία, να βασίζονται σε αυτές; Ήδη το 1992, ταυτόχρονα με την έναρξη των πειραμάτων των Coan και Loftus, στην Αμερική είχε ιδρυθεί το «Ίδρυμα για το Σύνδρομο Ψευδών Αναμνήσεων», με σκοπό την παροχή νομικών συμβουλών και καλύψεων σε κατηγορούμενους που υποστήριζαν ότι είχαν πέσει θύματα ψευδών αναμνήσεων μαρτύρων («False Memory Syndrome Foundation» - http://www.fmsfonline.org, https://en.wikipedia.org/wiki/False_Memory_Syndrome_Foundation). Κατηγορούμενοι για εγκλήματα παιδικής κακοποίησης -αθώοι και ένοχοι- ήταν από τους πρώτους που προσέφυγαν στις υπηρεσίες του, καθώς τα κατηγορητήρια τους βασιζόταν συνήθως σε μαρτυρικές καταθέσεις συμβάντων του παρελθόντος, που πλέον μπορούσαν εύκολα να αμφισβητηθούν και να απορριφθούν στα δικαστήρια. Την ίδια χρονιά είχε ιδρυθεί και το «Innocence Project», ένα ινστιτούτο που προωθούσε την αναψηλάφηση δικαστικών υποθέσεων στις οποίες υπήρχε η υποψία κακοδικίας λόγω, μεταξύ άλλων, λανθασμένων ή και ολότελα ψευδών αναμνήσεων μαρτύρων (http://www.innocenceproject.org).

Πέρα από τα πρακτικά ζητήματα, οι ασχολούμενοι με τη διερεύνηση της όλης ιστορίας δεν άργησαν να φτάσουν και σε ορισμένες περίεργες διαπιστώσεις. Από την αρχή ήταν φανερό ότι οι περισσότερες περιπτώσεις ψευδών αναμνήσεων αφορούσαν άτομα που υποβάλλονταν από ψυχοθεραπευτές σε συνεδρίες αναδρομής υπό ύπνωση, προκειμένου να επαναφέρουν στη μνήμη τους απωθημένα τραυματικά συμβάντα του παρελθόντος και να μπορέσουν έτσι να τα αντιμετωπίσουν. Μεταξύ των ατόμων αυτών, λοιπόν, δύο ασυνήθιστα μοτίβα παράξενων αναμνήσεων διαπιστώθηκε ότι αναδύονταν με αυξημένη συχνότητα. Το πρώτο αφορούσε αναμνήσεις απαγωγής από εξωγήινους - «αναμνήσεις αστρόπλοιων», όπως έμειναν γνωστές («starship memories» - http://news.harvard.edu/gazette/story/2002/10/starship-memories). Το δεύτερο είδος ήταν πιο συχνό και αφορούσε, όπως στην περίπτωση του John Ingram που είδαμε, αναμνήσεις σατανιστικών τελετών. Στην ανάδυση των δύο αυτών μοτίβων αναμνήσεων είχε αναφερθεί ο γνωστός αστροφυσικός και συγγραφέας Carl Sagan, στο βιβλίο του «The Demon-Haunted World: Science as a Candle in the Dark» (https://en.wikipedia.org/wiki/The_Demon-Haunted_World). Πολύ πιο εκτεταμένη, ωστόσο, ήταν η έρευνα του ψυχιάτρου Colin Ross, ο οποίος, μέσα από το βιβλίο «Satanic Ritual Abuse: Principles of Treatment», εξέτασε το φαινόμενο των αναμνήσεων σατανιστικών τελετών υπό διαφορετικές οπτικές γωνίες, εκθέτοντας λιγότερο γνωστές πτυχές του (https://books.google.gr/books/about/Satanic_Ritual_Abuse.html?id=3PkKrgn2CrUC&redir_esc=y). Όπως σημειώνεται από τον Ross, μεταξύ των περιπτώσεων που εξέτασε, τόσο οι άνθρωποι που ανακαλούσαν στη μνήμη τους περιστατικά απαγωγής από εξωγήινους όσο και εκείνοι που διατηρούσαν αναμνήσεις σατανιστικών τελετών ήταν στην πλειοψηφία τους εχέφρονες, συνηθισμένοι κατά τα λοιπά πολίτες, που μάλιστα δυσπιστούσαν έντονα, οι μεν για τις ιστορίες των δε και αντιστρόφως. Ο ίδιος ερευνητής είχε προχωρήσει και σε μία ενδιαφέρουσα επισήμανση: από τα επιστημονικά και διοικητικά μέλη του Ιδρύματος για το Σύνδρομο Ψευδών Αναμνήσεων -του ιδρύματος παροχής νομικής στήριξης, στο οποίο αναφερθήκαμε πριν- ένας σημαντικός αριθμός ήταν άνθρωποι που σχετίζονταν με πειράματα ελέγχου του νου μέσω του σχεδίου MKUltra της CIA, έχοντας σε αρκετές περιπτώσεις λάβει χρηματοδότηση από την εν λόγω υπηρεσία (συγκεκριμένα: http://whale.to/c/falsememory.html - για το σχέδιο MKUltra: https://en.wikipedia.org/wiki/Project_MKUltra).

Υπάρχουν πολλά περισσότερα στην ιστορία αυτή, όμως ας αφήσουμε εδώ την ανασκόπηση. Στόχος της ήταν να μας εισαγάγει σε μία συζήτηση για τους αφανείς μηχανισμούς και τις κερκόπορτες της μνήμης - μιας λειτουργίας συνυφασμένης με τη ζωή σε βαθμό ώστε τα προϊόντα της να συγχέονται συχνά με αυτή. Μιλάμε για ένα περίπλοκο σύστημα καταγραφής εικόνων, σκέψεων, πράξεων, συναισθημάτων, προσώπων, χώρου, χρόνου, αισθήσεων, και γενικά εμπειριών κάθε είδους, με «καλωδίωση» που ξεκινά από τον πυρήνα της ύπαρξης και φτάνει ως τη συνείδηση. Βασικά κέντρα της αποτελούν δομές του εσώτερου εγκεφάλου, όπως ο ιππόκαμπος, η παρεγκεφαλίδα, τα βασικά γάγγλια και οι εγκεφαλικές αμυγδαλές, αλλά και νευρωνικά δίκτυα που διατρέχουν όλο τον εγκεφαλικό φλοιό. Δυσλειτουργία του υπερπολύπλοκου αυτού συστήματος, εκτός από συνήθεις σχετικά διαταραχές, του τύπου της αμνησίας ή της παραμνησίας, μπορεί να οδηγήσει και σε πολύ πιο παράξενες καταστάσεις, όπως η υπερθυμησία (εξαιρετικά εκτεταμένη και λεπτομερής μνήμη κάθε σχεδόν μέρας ζωής του ατόμου, γνωστή και ως αυτοβιογραφική μνήμη), η επιλεκτική αμνησία ενός μεμονωμένου γεγονότος (αμνησία που αφήνει ένα κενό στο αρχείο της μνήμης - «lacunar amnesia») ή η αποσυνδετική διαταραχή ταυτότητας (εναλλαγή δύο ή περισσότερων προσωπικοτήτων στη συμπεριφορά του ατόμου, γνωστή και ως διαταραχή πολλαπλών προσωπικοτήτων - ενδεικτικά σε σχέση με τις διάφορες διαταραχές της μνήμης: https://en.wikipedia.org/wiki/Category:Memory_disorders).
 

Στο σχήμα σημειώνονται η αριστερή εγκεφαλική αμυγδαλή, ο ιππόκαμπος και η παρεγκεφαλίδα. Κάθε μία από τις εγκεφαλικές αυτές δομές εξυπηρετεί διαφορετικά είδη μνήμης, με την παρεγκεφαλίδα να είναι υπεύθυνη για τη λεγόμενη διαδικαστική μνήμη, τη μνήμη δηλαδή που σχετίζεται με την εκμάθηση αυτοματοποιημένων διεργασιών (δεξιοτήτων), όπως το δέσιμο των κορδονιών ή η ισορροπία στις δύο ρόδες ενός ποδηλάτου, το δε ζεύγος των εγκεφαλικών αμυγδαλών να σχετίζεται με τη συναισθηματική μνήμη, τη σύνδεση δηλαδή καταστάσεων με συναισθήματα, και ειδικά με το φόβο (όπως όταν π.χ. η θέα ενός φιδιού, μέσω του φόβου, ανασύρει παρόρμηση φυγής). Ο ιππόκαμπος, από την άλλη, εξυπηρετεί τις πιο περίπλοκες λειτουργίες μνήμης, καθώς κωδικοποιεί και αποθηκεύει ολόκληρους νοητικούς χάρτες, όπου δεδομένα χώρου διασυνδέονται και εμπλουτίζονται με σχετικά στοιχεία και λεπτομέρειες.

 Όμως, και πάλι, αντικείμενο μας εδώ δεν είναι οι παθολογικές καταστάσεις μνήμης, αλλά μία συζήτηση για τη φυσιολογική μνήμη και τις επιδράσεις που το περιβάλλον της πόλης μπορεί να ασκεί στη λειτουργία της. Γιατί, εφόσον η πόλη επιδρά, άμεσα ή έμμεσα, σε κάθε σχεδόν παράμετρο της ζωής των πολιτών, θα ήταν παράδοξο να μην επιδρά και στις διεργασίες της μνήμης τους.

Μια τέτοια συζήτηση, λοιπόν, θα μπορούσε να διαχωριστεί σε δύο επιμέρους βασικές συζητήσεις. Η πρώτη αφορά τη μνήμη της ίδιας της πόλης από πλευράς των κατοίκων. Πρόκειται για ένα θέμα του οποίου πτυχές θίξαμε ήδη μέσα από την υποενότητα "Στην πεδιάδα με τις επιφάνειες". Εκεί, μιλώντας για το σύστημα χωρικής αντίληψης, είχαμε επισημάνει ένα ενδιαφέρον γεγονός: η μνημονική αποτύπωση της πόλης παρουσιάζει σημαντικές αποκλίσεις, τόσο ως προς την πραγματική της εικόνα όσο και μεταξύ των κατοίκων.

Σε σχέση με το προηγούμενο, αλλά και γενικότερα για το ζήτημα των επιδράσεων που ασκούν οι σύγχρονες πόλεις στις νοητικές λειτουργίες των κατοίκων τους, έχει συγκεντρωθεί ένας μεγάλος όγκος δεδομένων, προϊόν πολυάριθμων μελετών, εργασιών και αναλύσεων, των τελευταίων κυρίως ετών. Οι έρευνες αυτές -οι οποίες και μαρτυρούν το αυξανόμενο ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας γύρω από το θέμα- έχουν καταλήξει σε αναπάντεχα ευρήματα, οδηγώντας σε συμπεράσματα που ξεφεύγουν από τα προφανή. Κομβικές έννοιες σε κάθε έρευνα του είδους αποτελούν η αντιληπτικότητα και η μνήμη. Η πρώτη αναφέρεται στο κατά πόσο πληροφορίες του περιβάλλοντος που συλλαμβάνονται από τις αισθήσεις φτάνουν να εντυπωθούν στη συνείδηση, ενώ η δεύτερη αφορά τη δυνατότητα ανάσυρσης των πληροφοριών αυτών σε δεύτερο χρόνο. Ο διαχωρισμός είναι, βέβαια, σημαντικός αλλά και προβληματικός ταυτόχρονα, καθώς ο ανθρώπινος νους λειτουργεί ως σύνολο, του οποίου οι επιμέρους λειτουργίες είναι δύσκολο να απομονωθούν και να αναλυθούν ξεχωριστά. Όπως και να 'χει, εδώ θα προσπαθήσουμε να εστιάσουμε στις λειτουργίες της μνήμης, συμπληρώνοντας τη συζήτηση της υποενότητας "Στην πεδιάδα με τις επιφάνειες", η οποία περιστράφηκε κυρίως γύρω από τις αντιληπτικές λειτουργίες.

(κλίκαρε πάνω στην εικόνα για μεγένθυση)

Ιούνιος 2014. Παραπλεύρως της πλατείας Κλαυθμώνος, στις ανενεργές εδώ και πολλά χρόνια κυλιόμενες σκάλες προς τον υπόγειο χώρο στάθμευσης της πλατείας, έχει τοποθετηθεί μία πινακίδα LED matrix, στην οποία εναλλάσσονται οι λέξεις «REALITY DECOMPOSED»

(«ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΑΠΟΣΥΝΑΡΜΟΛΟΓΗΜΕΝΗ»). Το σκηνικό συμπληρώνεται από διάσπαρτα άδεια κουτιά και πολυάριθμα γυαλιστερά αυτοκόλλητα ορθογώνιων σχημάτων και ποικίλων μεγεθών, τα οποία προφανώς παριστάνουν τα αποσυνδεδεμένα μέρη της

«αποσυναρμολογημένης πραγματικότητας». Είναι ζήτημα αν ένας στους εκατό περαστικούς προσέχει την αλλόκοτη γωνιά. Και είναι ένα άλλο ζήτημα πόσοι από αυτούς που θα την προσέξουν θα εγγράψουν στη μνήμη τους το γεγονός σε βαθμό ώστε να θυμηθούν ή έστω

να νιώσουν ασυναίσθητα οτιδήποτε την επόμενη φορά που θα περάσουν από το σημείο. Παρεμπιπτόντως -και αυτό ανήκει σε ένα άλλο κεφάλαιο της συζήτησης περί μνήμης- από την πλατεία Κλαυθμώνος διερχόταν η Θεμιστόκλεια οχύρωση της αρχαίας πόλης των

Αθηνών, τμήματα της οποίας σώζονται ακόμα, εκτεθειμένα σε κοινή θέα (http://mlp-blo-g-spot.blogspot.gr/2016/04/klafthmonos.html). Κάποτε, εκεί τελείωνε η πόλη.

Η σύγχρονη πόλη, λοιπόν, δεν είναι μέρος φιλικό προς τη μνήμη, και αυτό δε χρειάζονται μελέτες για να γίνει φανερό. Αρκεί να αντιδιαστείλει κανείς την καθημερινή ρουτίνα ενός κατοίκου της υπαίθρου ή ενός αστού των παλιών καιρών με εκείνη ενός κατοίκου μιας σημερινής πόλης - και πολύ περισσότερο μιας μεγαλούπολης.

"Why Are There Lakes In This Desert ?"

 It's a very very strange world..!

"This desert in China is covered with lakes. Some are salty, while others are fresh. Why doesn’t the water simply evaporate?"

“The Hunger Games”: A Glimpse at the Future? - "Αγώνες Πείνας": μια ματιά σε ένα δυστοπικό μέλλον;

The hit movie “The Hunger Games” takes place in a dystopian future where the poor and wretched masses live under the high tech tyranny of a wealthy elite. Is the movie depicting the kind of society the elite is trying to establish for the New World Order? We’ll look at characteristics of the world presented in “The Hunger Games” and how they relate to plans for a New World Order.


Pushed by a gigantic marketing campaign, The Hunger Games did not take long to become a world-wide sensation, especially among teenagers and young adults. Sometimes referred to as the new Twilight, The Hunger Games has similar components to the previous book-to-movie craze (i.e. a young girl torn between two guys) but takes place in a very different context.

Set in a dystopian future (why is the future always “dystopian”?), The Hunger Games paints a rather grim picture of the world of tomorrow, whether it be from a social, economical or political point of view. In short, it is a big-brotherish nightmare where a rich elite thrives on the backs of a starving population. Meanwhile, the perversity and voyeurism of mass media is taken to absurd levels and is used by the government as a glue to keep its unjust social order intact. Is The Hunger Games giving teenagers a glimpse of a not-too-distant future? It doesn’t take a crystal ball to see the elite are trying to take the world in that direction. Is the author Suzanne Collins communicating a strong anti-NWO message to the youth by showing its dangers or is it getting the youth used to the idea? Let’s look at the fictional, yet possible, future world of The Hunger Games.
Note: This article is about the movie and not the book series. The movie has been formatted in a different way and conveys a slightly different message.

The NWO for Teenagers

The Hunger Games takes place in a context that is strikingly on-par with descriptions of the New World Order as planned by today’s global elite. One of the main characteristics of the New World Order is the dissolving of regular nation-states to form a single world government to be ruled by a central power. In The Hunger Games, this concept is fully represented as the action takes place in Panem, a totalitarian nation that encompasses the entire North-American territory. The United States and Canada have therefore merged into a single entity, a step that many predict that will happen before the full-on creation of the NWO.

 In Panem, the concepts of democracy and freedom have disappeared from America to be replaced by a high-tech dictatorship based on surveillance, monitoring, mass-media indoctrination, police oppression and a radical division of social classes. The vast majority of the citizens of Panem live in third-world country conditions and are constantly subjected poverty, famine and sickness. These difficult living conditions are apparently the result of a devastating event that engendered the complete economic collapse of North America. In District 12, home of the hero Katniss Everdeen, the locals live in conditions similar to the pre-industrial era where families of coal miners lived makeshift in shacks and eat rodents as meals.

While the masses look as if they are living in the 1800s, they are nevertheless subjugated to the high-tech rule of the Capitol, which uses technology to monitor, control and indoctrinate the masses. Surveillance cameras, RFID chips and 3D holograms are abundantly used by the government to manipulate the will of a weak and uneducated population (although there are signs of solidarity and rebelliousness among the peasants). To preserve the fragile social order, the Capitol relies on a massive police force that is always ready repress any kind of uprising. The workers are often rounded up in civilian camps where they are shown state-sponsored propaganda videos. Panem is therefore a high-tech police state ruled by a powerful elite that seeks to keep the masses in poverty and subjugation. As we’ve seen in previous articles on this site, all of these concepts are also thoroughly represented in other forms of media as there appears to be a conscious effort to normalize the ideas of a high-tech police state as the only normal evolution of the current political system.

Living in sharp contrast to the proletariat, the elite in The Hunger Games inhabits the glistening Capitol city and indulges in all sorts of extravagances and fashion trends. This upper-echelon of society perceives the rest of the population as an inferior race to be ridiculed, tamed and controlled. All valuable resources have been vacuumed from the people living in the districts to profit the Capitol, creating a clear and insurmountable divide between Regular People and The Elite. The concept of an opulent elite ruling over the dumbed-down and impoverished masses (thus making them easily manageable) is an important aspect of the New World Order and it is clearly depicted in The Hunger Games. The government’s reliance on high-tech surveillance and mass media to keep the population in check is something we are already seeing and, if we keep going in that direction, the world of The Hunger Games will soon become reality. There is another concept important to the occult elite that is at the heart of The Hunger Games, however: Blood sacrifices to strike fear and gain power.

Blood Sacrifices for the Elite

Όταν η οργιαστική Φύση δονείται

Βαλπουργιανή Νύχτα -30 Απριλίου- όταν μέσα στο ανοιξιάτικο οργιαστικό τοπίο η ανθρώπινη μαγική φύση φλέγεται και συντονίζεται με τη φυσική μαγεία. Αυτή που εμπεριέχει όλη την ύπαρξη μέσα στις αρχέγονες δονήσεις και χθόνιες -και μη- δυνάμεις της. Κι επηρεάζει την ανθρώπινη φύση και ύπαρξη με τρόπους που ο σύγχρονος αυτοματοποιημένος άνθρωπος αδυνατεί να συλλάβει, να κατανοήσει και, πόσο περισσότερο, να αδράξει και να καναλιζάρει αυτές τις ισχυρές ενέργειες και να χειριστεί τα στοιχεία ή "στοιχειακά" τους. Για να "σύρει προς επιθυμητές κατευθύνσεις" την εύπλαστη πραγματικότητα! Το πόσο εύπλαστη και ανοιχτή προς όλες τις "κατευθύνσεις" ή διαστάσεις είναι, έρχεται να το επιβεβαιώσει με συγκλονιστικό τρόπο και η πιο προωθημένη επιστημονική γνώση, μέσω και της κβαντομηχανικής όπου ο παρατηρητής αποδεικνύεται και πειραματικά πως διαμορφώνει την "πραγματικότητα" , η οποία τείνει να υιοθετήσει όλες τις πιθανές εκδοχές. Και μια εμβρόντητη επιστήμη που ανακαλύπτει ξανά μια ξεχασμένη πανάρχαια γνώση..
 Αν και αργήσαμε μερικές ημέρες, προχωράμε σε ένα μικρό αφιέρωμα με αποσπάσματα από δικά μας -κυρίως- γραφήματα κι ένα αντιπροσωπευτικό, όμορφο βίντεο.

Ο Ένοικος...



" Αρχαίες μαινάδες σκίζουν τα ρούχα τους με ουρλιαχτά, κατασπαράσσοντας στα δάση τους παρείσαχτους καταπατητές.
Ο τράγος μέσα από τα σκανδαλιστικά μάτια της ομορφιάς και της χαράς, στον ιεραπόστολο χαμογελάει περιπαιχτικά.
Πολύχρωμες εικόνες από τρικυμίες πάθους παίρνουν σάρκα και οστά μέσα σε απόκρυφες ανεξερεύνητες θάλασσες του νου.
Η υπέργηρη δεσποινίς "συναινετική ορθότητα" κοκκινίζει σαν ξελογιασμένη παπαρούνα που αρπάει φωτιά, σπαρμένη σε απερίφραχτους αγρούς. Με τις επικυρηγμένες παραινέσεις του Μαρκήσιου Ντε Σαντ, τους βελουδένιους πόθους της γλυκόλαλης Σαπφούς και του Επίκουρου τη σοφή ηδονή.
Καθώς ο ήλιος εισβάλλει με ανοιξιάτικες υποσχέσεις στα πνιγηρά κελιά, ο Aσμοδαίος ψιθυρίζει βλάσφημα στο αυτί του θεοφοβούμενου μοναχού.
Αναμνήσεις θολές από οργιαστικής λάμψης τοπία, που θεσπέσια κοσμούνται από ξέγνοιαστα γυμνά κορμιά."
αποσπάσματα από το "Ο Παν Μέσα μας" - "Απαγορευμένο"

"Ένα από τα χαρακτηριστικά του σαμανισμού είναι η πτήση της ψυχής (έκσταση). Ένας σάμαν μπορεί να περιέλθει σε έκσταση με τη χρήση τελετουργικών χορών, με το άκουσμα ήχων από τύμπανα ή με αυτοσυγκέντρωση. Eίναι ένα ταξίδι με σκοπό την προσέγγιση άλλων κόσμων ή διαστάσεων ύπαρξης και την επίτευξη επαφής με κάτι που θα τους βοηθήσει, είτε είναι πνεύμα είτε είναι φυσική ή ζωϊκή δύναμη. "
αποσπάσματα από το ΣΑΜΑΝΙΣΜΟΣ

" Είμαστε η πρωινή αύρα που πάνω στα νερά του ποταμού γλιστράει.
Είμαστε το ανάλαφρο περπάτημα που ανατριχιάζει το δέρμα της λίμνης.
Είμαστε ο αόρατος χορός
που τη σκόνη σηκώνει στις όχθες και ολόγυρα τη σκορπάει.
Αέρινα είμαστε παιχνιδιάρικα χάδια που καλοπιάνουν τις φυλλωσιές.
Είμαστε του δάσους τα ύποπτα σουρσίματα
και τα απότομα από το πουθενά τριξίματα
που προειδοποιούν τους καταπατητές.
Είμαστε οι φύλακες των ανθέων και οι ένοικοι των κορμών.
Της πληρότητας και της πολυχρωμίας είμαστε οι τιμητές
και οι αέναοι ψίθυροι των μύθων.
Άλλοτε οι φιλήσυχοι και κάποτε ζαβολιάρηδες γείτονες
κι άλλοτε της ασέβειας οι οργισμένοι τιμωροί.
Τα θαυμαστά είμαστε παιδιά της Μεγάλης Μητέρας."
από το ΤΡΑΓΟΥΔΙ "ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ"

Αϊεεεέ! Αϊοοοό! Τίποτα δεν είναι μόνο του, τίποτα δεν μένει στατικό, τίποτα δεν είναι συνηθισμένο, τίποτα δεν παραμένει ίδιο! Και τίποτε δεν είναι νεκρό!

(Κανένας δεν μπορεί να μας πάρει την πιο ιερή έκσταση που μας δονεί! Και ο πιο ισχυρός δυνάστης είναι ανίσχυρος μπροστά στην πιο τρελή μας μέθη!)

απόσπασμα από το δικό μας χορό

Εμβολιασμοί της συμφοράς (κυριολεκτικά) και ανθρώπινα πειραματόζωα σε σκοτεινές ατζέντες...

“Ο άνθρωπος δεν μπορεί να δει με τα μάτια του, αν ο νους του είναι τυφλός”

Αεροψεκασμοί και Εμβόλια
Brucella freq 20450 (brucellosis) 1423, 748, 643, 695

Το 1946, η μελλοντική φαρμακευτική czar George Merck θα αναφέρει στην γραμματεία του πολέμου των ΗΠΑ, ότι κατάφερε να να κάνει όπλο την τοξίνη που εξάγεται από το βακτήριο Brucella και να την απομονώσει σε μια ακατάλυτη κρυσταλλική μορφή, χρησιμοποιώντας μόνο τα σωματίδια του DNA. Οι αεροψεκασμοί των κρυστάλλων μέσω των αεροπλάνων αναπτύχθηκαν σε πληθυσμούς Κινέζων και Κορεατών κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Κορέας. Πολλοί βετεράνοι του πολέμου ανέπτυξαν αργότερα Σκλήρυνση κατά Πλάκας. Ο στρατός αναγνώρισε ότι η σκλήρυνση κατά πλάκας προκλήθηκε από τον ιό Brucella και κατέβαλε αποζημίωση στους βετεράνους.

Παρά το γεγονός ότι το μυκόπλασμα Brucella παραμένει αδρανές για δεκαετίες, μπορεί να προκληθεί από τα εμβόλια. Τα εμβόλια είναι υποχρεωτικά στο στρατό των ΗΠΑ από το 1911. Εκτός από την σκλήρυνση κατά πλάκας, αυτό το βακτήριο έχει συνδεθεί με μια ποικιλία ασθενειών, συμπεριλαμβανομένων του AIDS, του καρκίνου, του διαβήτη, του Πάρκινσον, του Αλτσχάιμερ και της αρθρίτιδας. Το 2000, ο Δρ Charles Engel του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας δήλωσε ότι το μυκόπλασμα Brucella ήταν υπεύθυνο για το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης καθώς και της ινομυαλγίας.
Σε αντίθεση με το αεροζόλ, τα κουνούπια ελέγχθηκαν ως παράγοντες διασποράς του παθογόνου. Στη δεκαετία του 1950, στο Εργαστήριο του Μπελβίλ, στον Καναδά ανάτρεφαν 100 εκατ. κουνούπια ανά μήνα. Στη συνέχεια αποστέλλονταν στο Πανεπιστήμιο Queens στο Κίνγκστον και σε άλλες εγκαταστάσεις όπου είχαν μολυνθεί με το κρυσταλλικό παράγοντας της νόσου. Ένα μεγάλο ξέσπασμα χρόνιας κόπωσης αναφέρθηκε το 1957 στο Punta Gorda, της Φλόριντα. Αρκετές φορές μια τεράστια εισροή κουνουπιών είχε αναφερθεί. Το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας ανέφερε ότι 450 άτομα ασθένησαν με χρόνια κόπωση εντός ενός μηνός. Πολλές τέτοιες δοκιμές έχουν διεξαχθεί σε πολίτες κατά τη διάρκεια των τελευταίων 50 ετών.

Ο Δρ Maurice Hilleman, επικεφαλής ιολόγος της Merck, δήλωσε πρόσφατα ότι το παθογόνο Brucella «μεταφέρεται» πλέον από όλους στη Βόρεια Αμερική κι ενδεχομένως σε όλο τον κόσμο. Το 1993, ο Δρ Shyh-Ching Lo ανώτερος ερευνητής στο Ινστιτούτο της παθολογίας Ενόπλων Δυνάμεων, πατεντάρισε αρκετά λοιμογόνα στελέχη του μυκοπλάσματος. Δήλωσε στους δικούς του κύκλους ότι προκαλούν το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης. Το Ινστιτούτο σήμερα ανακατασκευάζει την ισπανική γρίπη του 1918, την εισάγει σε σύγχρονες γρίπες για την ενίσχυση της θνησιμότητας της. Η ισπανική γρίπη σκότωσε 675.000 Αμερικανούς στο διάστημα 1918-1919.

Πολλοί από τους νεκρούς ήταν εμβολιασμένοι στρατιώτες. Ο καθένας που γεννήθηκε μετά το 1918 δεν έχει ανοσία στην ισπανική γρίπη. Από την 9-11 όλα τα αεροδρόμια των ΗΠΑ έχουν τεθεί υπό στρατιωτικό έλεγχο. Σύμφωνα με μια αξιόπιστη πηγή, υπάρχει ένα project γνωστό ως «τριφύλλι» που χρησιμοποιεί εγχώριες αερομεταφορές εφοδιασμένες με ειδικές δεξαμενές για να ψεκάζουν τον άμαχο πληθυσμό με μια ποικιλία χημικών ουσιών. Αυτός ο συνταξιούχος επιστήμονας της κυβέρνησης συνεχίζει λέγοντας ότι ανακατασκευασμένες εκδόσεις της γρίπης θα μπορούν να εισαχθούν σε εμβόλια μαζί με μια πιο ήπια ουσία του εμβολίου προκειμένου να επιβραδύνουν την εξέλιξη στο πιο θανατηφόρο συστατικό του.

Χημικές ουσίες στους αεροψεκασμούς αναφέρονται σε εθνικό επίπεδο κατά τη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας, οι οποίες μπορούν να βοηθήσουν στη σύντηξη με κύτταρα του πνεύμονα, εξασφαλίζοντας την ευκολία της διείσδυσης και της μόλυνσης. Οι άνθρωποι θα περάσουν την γρίπη σε άλλους και στη συνέχεια, θα ξεκινήσουν να πέφτουν σαν τις μύγες. Αυτό θα προκαλέσει πανικό, ζήτηση για περισσότερα εμβόλια γρίπης, επιταχύνοντας έτσι τον κύκλο. Έτσι άτομα που δεν εμβολιάστηκαν θα κατηγορηθούν για τη διάδοση της νόσου. (δες την σειρά UTOPIA)

{ σημείωση από εμάς: μετά από δυο εκπληκτικούς και σίγουρα σοκαριστικούς κύκλους, που άφηναν ανοιχτή πόρτα και για τον επόμενο κύκλο (ποιοι, που δεν μπορεί να τους "αγγίξει" κανένας νόμος, και γιατί φτιάχνουν θανάσιμους ιούς με στόχο τη μαζική διασπορά στους ανθρώπινους πληθυσμούς και τι είδους δολοπλόκες, μυστικοπαθείς και ψυχοπαθητικές μεθόδους χρησιμοποιούν για να πετύχουν τους στόχους τους), η βρετανική και πολύ τολμηρά αποκαλυπτική σειρά "UTOPIA" διακόπηκε χωρίς ουσιαστικά εξηγήσεις, προκαλώντας την απορία και διαμαρτυρία πολλών τηλεθεατών...
Αναζητήστε την!}

Το 2002 το Υπουργείο Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών αγόρασε 286 εκατομμύρια δόσεις του εμβολίου από τον βρετανικό προμηθευτή Acambis. Η Washington Post ανέφερε το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους ότι όλο το σύνολο του πληθυσμού των Ηνωμένων Πολιτειών μπορούσε να εμβολιαστεί εντός 5 ημερών. Συνακόλουθα, το Τμήμα σύνταξε ένα νόμο, γνωστό ως το μοντέλο έκτακτης ανάγκης της υγείας. Ο νόμος απαιτεί από οποιοδήποτε άτομο να εμβολιαστεί. Η μη συμμόρφωση του θεωρείται κακούργημα. Η τελευταία θεραπεία θαύμα που προωθείται από το ιατρικό κατεστημένο είναι τα γενετικά εμβόλια. Είναι όπως χαρακτηρίστηκε η τελευταία γραμμή της άμυνας μεταξύ των ανθρώπων και του μυκοπλάσματος.

Stargates: επιστημονική φαντασία, επιστήμη & αρχαιολογία

Η ιδέα των Stargates  (="αστροπύλες") ενυπάρχει εδώ και περίπου μία δεκαετία, σε πληθώρα τηλεοπτικών σειρών επιστημονικής φαντασίας καθώς και μυθιστορημάτων.

Φυσικά και η παρουσίαση μίας θεωρίας μέσω αυτού του πλαισίου σκέψης, ίσως να οδηγήσει αρκετούς από εμάς στην γρήγορη απόρριψή της, πράξη όμως εντελώς λανθασμένη. Φυσικά και ως θεωρία πρωτοπαρουσιάστηκε στο ευρύ κοινό ως ένα καθαρά φανταστικό δημιούργημα αλλά όλα τα δεδομένα που απαρτίζουν τη δομή της θεωρίας είναι άκρως επιστημονικά όπως θα δούμε παρακάτω και ίσως να έχουν ανταπόκριση και στην αρχαιολογική πραγματικότητα.

Η ιδέα γεννήθηκε αρχικά (1994) ως τηλεοπτικό προϊόν στα studio αρχικά του Showtime channel κι έπειτα στο κατεξοχήν κανάλι εκπομπών επιστημονικής φαντασίας, Sci Fi. Η τηλεοπτική σειρά ονομαζόταν Stargate SG-1 και η βασική πλοκή της ιστορίας της διαδραματιζόταν ως εξής: Η Αμερικάνικη, πολεμική αεροπορία χρησιμοποιεί ως μέσο μεταφοράς μεταξύ πλανητών στο γαλαξία μία εξωγήινη “κερκόπορτα” στους αποδεκτούς νόμους της Φυσικής, μία αστροπύλη (stargate). Η αστροπύλη, σε σχήμα δαχτυλιδιού ανοίγει μία “σκουληκότρυπα” προς εξωγήινους κόσμους. Μία επίλεκτη ομάδα των Αμερικάνικων δυνάμεων γνωρίζει στο πέρασμά της υλικούς πολιτισμούς, ανώτερων τεχνολογικά. Οι συγκεκριμένοι πολιτισμοί λατρεύτηκαν ως οι ιδρυτές των αντίστοιχων ανθρώπινων πολιτισμών..
Σε πρώτο άκουσμα, αρκετοί απλά θα κουνήσουν αδιάφορα τους ώμους τους. Κι όμως τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά.

Η ομορφιά...

Η ομορφιά δεν ισχυρίζεται τίποτα για τον εαυτό της.
Δεν χρειάζεται να το κάνει.
Η ομορφιά είναι.
Φαίνεται, ακτινοβολεί ως αυτόφωτη που είναι, μετέχει της ζωής για να την χρωματίσει και να την πλημμυρίσει με ευωδιές άνοιξης και θαλπωρή τζακιού μέσα στο χειμωνιάτικο διαπεραστικό ψύχος.
Η ομορφιά η πραγματική δεν απαιτεί, δεν κορδώνεται, δεν μετατρέπεται σε κατάρα μήτε σε αιτία δεινών, αντίθετα είναι σεμνή μέσα στη λάμψη και την απλότητά της και συχνά εύθραυστη σαν υπέροχο αγριολούλουδο. Το οποίο αδράττει την ευκαιρία να διεκδικήσει το χώρο και το χρόνο που του αναλογεί και του πρέπει μέσα στην άγρια βλάστηση της ύπαρξης.
Η ομορφιά είναι "νέκταρ μέλισσας και μπουμπούκια αγριοτριανταφυλλιάς πάνω σε σώμα ελαφίσιο" (να θυμηθούμε και κάποια λόγια του συγγραφέα Τομ Ρόμπινς). Είναι η θλίψη του ποιητή για έναν κόσμο που δεν τον χωράει και δεν τον καταλαβαίνει. Είναι η μοναξιά που αγκαλιάζει τη φύση της, είναι το γέλιο των εραστών που χαίρονται δίχως ενοχές το σμίξιμο των κορμιών τους, είναι το γέλιο της χαράς μπροστά στη μαγεία της στιγμής. Είναι η γλυκιά μελαγχολία και η βραδύτητα μέσα στους θορύβους, τα βιαστικά απλανή βλέματα, τα κλισαρισμένα λόγια και συνθήματα, τα δίχως γεύση φιλιά, τα δίχως πνοή λόγια και τους φρενήρεις κι άνισους ρυθμούς της μεγαλούπολης.
Η ομορφιά είναι ο ναυαγός στο ξερονήσι της ζωής που αρνείται να ενδώσει και να ενσωματωθεί στα σαλπίσματα της πασπαλισμένης με χημικά σκευάσματα και φανταχτερά μπογιατίσματα ασχήμιας και να παραδοθεί στις νόρμες του πρόωρου εκφυλισμού. Ακόμη κι αν αυτό της στοιχίσει πολύ ακριβά...

Αν πραγματικά σε γοητεύει, ανακάλυψέ την.
Αγκάλιασέ την στοχαστικά κι απαλά, όχι άσκεφτα και βουλιμικά, και γίνε κομμάτι της. Ο προστάτης και προστατευόμενός της συνάμα.

ανιχνευτής

Προσθήκη εκ των υστέρων: το παρακάτω βίντεο με το συνοδευτικό σχόλιο μας το'στειλε μια φίλη, ως συμπλήρωμα γι'αυτήν την ανάρτηση. Την ευχαριστούμε!



"Η ομορφιά είναι πολυπρόσωπη και υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι για να την εισπράξεις. Με όλες σου τις αισθήσεις αλλά και τις ανώτερες νοητικές λειτουργίες. Ένα μόνο από αυτά τα πρόσωπα είναι η μορφή. Ένα άλλο, πολύ πιο σημαντικό, είναι η αντίληψη που έχεις για την ελευθερία. "

ΟΤΑΝ ΤΟ ΜΝΗΜΑ ΡΑΓΙΖΕΙ

ΟΤΑΝ ΤΟ ΜΝΗΜΑ ΡΑΓΙΖΕΙ

Είναι ατελέσφορη και σχιζοφρενική

η πορεία μονίμως σε ευθείες γραμμές.

Θέλει να ριζώσει μέσα σου η γελοιότητα

αν όλο πιο συχνά ξεσηκώνεις

καμώματα κι ατάκες του παλιάτσου.

Άλλωστε γελοιοποιείται όποιος νιώθει ο ίδιος γελοίος.

Είναι ασυγχώρητα σκληρή η κατασκευή

των καθημερινών ρώσικων ρουλετών.

Των "δεν γίνεται αλλιώς" παραχωρήσεων,

των ατιμωτικών συμβιβασμών,

των υποταγμένων προσκολλήσεων,

των αταίριαστων ταυτίσεων.

Είναι αποκαρδιωτική δειλία

η αυτοϊκανοποίηση στη φαντασίωση του θανάτου.

Μα αν νιώθεις

πως μια ολάκερη ατμόσφαιρα περιρρέουσα

σε σκλαβώνει, σε ρουφάει, σε πνίγει,

γύρεψε τις οάσεις που ο αγέρας καθαρός φυσάει.

Γιατί ακόμα και στην πιο μεγάλη έρημο

υλοποιούνται τα εδάφη που βλασταίνουν

οι πιο γόνιμες και θαυμαστές υποσχέσεις ζωής.

Για σκέψου: Γίνε...

Ο σκαπανέας δίχως επιστάτες και ημερομίσθια.

Ο στρατιώτης δίχως στράτευμα και στολή

και ο αρχηγός χωρίς διακριτικά κι αρχόμενους. 

Ο εραστής ή ερωμένη δίχως όρκους και υπογραφές

για μια ωφελιμιστική, τσίγκινη, δήθεν αιωνιότητα.

Ο σύντροφος ή συντρόφισσα κι ο φίλος ή φίλη

που ωφελεί και ωφελείται δίχως να χειραγωγεί ή να χειραγωγείται.

Ο τρελός και μεθυσμένος μέσα στο μέγα ίδρυμα

βαλτώδους λογικής και γλιτσιασμένης νηφαλιότητας.

Ο έχων/έχουσα το μυαλό στους αιθέρες

δίχως να'ναι έρμαιο των ανέμων.

Ο ποιητής ή η ποήτρια

που τους αρνήθηκαν ένα αποστειρωμένο πόστο

στα εμπαθή γρανάζια της πλατωνικής πολιτείας.

Σε πείσμα 

κάθε νοικοκυρεμένης ομοιομορφίας,

    ευπρόβλεπτης αταραξίας, 

παγωμένης βουβαμάρας,

κάθε είδους νεκροταφείου.

 

Και ίσως τα μνήματα ν'αρχίσουν να ραγίζουν

και να σπάνε με υπέροχο πάταγο.

Και οι θαμμένοι ζωντανοί

έξω να ξεχυθούνε για να πάρουν πίσω 

τους ορίζοντες και τα θαύματα της ζωής.

Από τους εργολάβους και τους νεκροθάφτες της.

Αυτή κι αν είναι νεκρανάσταση!

 ανιχνευτής

" AΣΤΕΡΙ: Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ "

AΣΤΕΡΙ: Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

"  Είμαι ένα αστέρι. Στέκομαι στο πλανητικό στερέωμα απέναντί σου, αλλά εκατομμύρια μίλια μακριά από εσένα. Είμαι εκείνο το άστρο που σαν παιδί ξέχασες να μετρήσεις ή δεν πρόλαβες διότι σε πήρε ο ύπνος. Σε παρακολουθώ σιωπηλά από το παρελθόν να ζεις την καθημερινότητά σου στο τώρα, πάνω στο μικρό μπλε πλανήτη. Σε παρακολουθώ σιωπηλά από κάθε χρονική στιγμή κι από κάθε τόπο ταυτόχρονα. Είμαι άχρονο. Είμαι δίχως ιστορία. Είμαι όλη η ιστορία του σύμπαντος.
 Δεν θα μάθεις ποτέ το όνομά μου. Ίσως να μην αποκτήσω και ποτέ. Ίσως και να έχω χίλια ονόματα. Είμαι το αστέρι που ξεχνάς το ξημέρωμα και που βλέπεις μόνο την αυγή.

 Είμαι ο μαύρος αδάμας. Ένας εβένινος μεταξοσκώληκας που μεταμορφώνεται συνεχώς αλλάζοντας μορφή. Μουγκρίζω, περιδινούμαι, δημιουργώ και καταστρέφω. Είμαι ένα καλαμάκι που ρουφάει αχόρταγα ό,τι βρεθεί στον ορίζοντά μου. Είμαι η εν δυνάμει πεταλούδα.
 Με τα φιλιά μου ανασταίνω τη Θεά του Κάλλους και μαζί γεννάμε και τίκτουμε πέντε κορυφές και πέντε κόρες. Είμαι η Διάνοια που ξεπηδά μέσα από κάθε Ένωση. Είμαι το φωτεινό σκοτάδι. Είμαι το σκοτεινό φως. Eίμαι θεός που τρεμοπαίζει και θεοποιός που εκρύγνυται.

 Ζω στη γαλαξιακή σπείρα. Ζω στη ράχη ενός σαλιγκαριού. Βαδίζω ασάλευτα στο Γαλακτώδη Δρόμο. Η λάμψη μου ταξιδεύει μέσα από το Έρεβος και τη Νύχτα για να φωτίσει εραστές που κολυμπάνε στα μαύρα νερά της Στυγός, χρυσαφένιους Τελχίνες και φτέρνες που έμειναν αβάπτιστες. Είμαι μια κρεμ-άστρα. Κάθε φορά που κοιτάς τον ουρανό φαντάζεσαι να με στηρίζουν αόρατα νήματα. Ανύπαρκτα βέβαια. Διότι εγώ πέφτω σε μια ατέρμονη λούπα μέχρι να μην υπάρχουν άλλες ευχές για να εκπληρωθούν. Είμαι το Χάος. Είμαι η Τάξη. Είμαι κάπου στο ενδιάμεσο. Είμαι το στολίδι μιας κρυστάλλινης χειμωνιάτικης νύχτας μέσα σ'ένα καυτό καζάνι που λέγεται ζωή. Είμαι το στολίδι που κοσμεί την κορφή του χριστουγεννιάτικου δέντρου. Το κοιτάς και ασυναίσθητα ονειροπολείς. Γιατί κάπου μέσα σου ξέρεις ότι είμαι πολλά περισσότερα από ένα απλό μπιχλιμπίδι. Κάποτε με είδαν και ακολούθησαν τρεις μάγοι. Κάποτε είδα και ακολούθησα εγώ τρεις Μάγους. Έχει σημασία; Μάλλον καμία , διότι εγώ είμαι ακόμα εκεί και φωτίζω λαμπρά το δρόμο όλων των πιθανών και απίθανων Μάγων. Είμαι η μαγεία που ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια σου κάθε βράδυ.

 Είμαι το κάθε αστέρι που φώτισε το ουράνιο στερέωμα. Είμαι η μνήμη όλου του κόσμου. Είμαι η λήθη της αρχής και του τέλους. Είμαι όλες οι πιθανότητες και καμία. Είμαι το άναρχο όνειρο που ακόμα δεν συνετίστηκε. Είμαι η επιθυμία που ακόμα δεν θέλησες. Είμαι το αστέρι που στροβιλίζεται μέσα σου και που περιμένει απλά να το κοιτάξεις για να πυροδοτήσει τη σπίθα της αλήθειας. Ποιας αλήθειας; Εσύ θα μου πεις..."

ΜΑΡΙ-ΣΟΦΙ ΣΓΟΥΡΟΥ

πάρθηκε από το 14ο τεύχος (Δεκεμβρίου του 2016) του περιοδικού Nimbus, το οποίο αποτελεί ένα μικρό διαμάντι για τους αναζητητές "των εικόνων πίσω από και μέσα σε εικόνες", της γνώσης μέσα από την πλημμυρίδα και τον ορυμαγδό του infojunk, της λεγόμενης αιρετικής ή "μυστικής ροής" πληροφοριών. Αυτών δηλαδή που κάνουν τη διαφορά στη διαμόρφωση της πραγματικότητας ή πραγματικοτήτων που μας περιβάλλουν, σαν νέφη πιθανοτήτων ή κυματοσυναρτήσεων που περιμένουν την κβαντική τους κατάρρευση.
  Μέσα σε αυτόν τον (πολύ, αλήθεια) παράξενο κόσμο που μας φιλοξενεί και τον μεταφέρουμε σε κάθε βήμα, επιλογή, αστοχία, λύπη, χαρά, ανακάλυψη και υπέρβασή μας.

Το δικό μας "αναστάσιμο μήνυμα" δεν μπορεί παρά να είναι μόνο αυτό:

Δεν σκοπεύω να αναφερθώ σε μυστικά διευθυντήρια και αόρατα εργαστήρια κατασκευής αδίστακτων τρομοκρατών στην υπηρεσία των όποιων σκοτεινών σχεδίων μιας μυστικοπαθούς και μισάνθρωπης ελίτ. Τα οποία κοστίζουν πάμπολλες ζωές αθώων ανθρώπων, που σπάνε σαν εύθραυστα στάχυα στο σφύριγμα απαίσιων ανέμων.

Σκοπεύω να μιλήσω για το "ζουμί" αυτής της ζοφερής ιστορίας που τείνει να στοιχειώσει σαν μακάβρια κατάρα τον όποιο ανθρώπινο πολιτισμό και τις προοπτικές να ακμάσει και να ευδοκιμήσει. Για το αποτέλεσμα που συγχρόνως αποτελεί και αίτιο στοχευμένης εκπόρευσης κυρίαρχων μεθοδεύσεων και εκδήλωσης αγκυλώσεων με παθογενή πυρήνα κι απονεκρωτικών κυριαρχημένων συμπεριφορών.
 Η ανθρωπότητα μοιάζει να έχει άνισα διαιρεθεί σε δυο κατηγορίες.
Δυστυχώς αυτή της  αποκαρδιωτικής πράγματι πλειοψηφίας  των σκιαγμένων, που διαφέρουν μόνο στο βαθμό της οξύτητας ή της έντασης των συμπτωμάτων σε κάθε πτυχή της ζωής τους.
- Εδώ να επισημάνω ότι το εύπλαστο πεδίο του υποσυνείδητου αποτελεί μεγάλη παγίδα και κερκόπορτα για χειραγώγηση από κάθε είδους προπαγανδιστές και δημαγωγούς, αλλά και συγχρόνως μεγάλη ευκαιρία εξέλιξης και υπέρβασης για όσους επιθυμούν να εξερευνήσουν τις λειτουργίες του και να τις χειριστούν με σκοπό την απελευθέρωσή τους -

Όσο για την άλλη κατηγορία -αν η ποιότητα και ο βαθμός ανεξαρτησίας της αντίληψης κάνει την ειδοποιό διαφορά- που σχεδόν αναφέρεται σε άλλο είδος ανθρώπων, κατά κάποιο τρόπο: Πρόκειται για μια μειοψηφία, ωστόσο πιστεύουμε όλο και πιο ελπιδοφόρα αυξανόμενη, εκείνων που κλείνουν αυτιά και γυρίζουν την πλάτη σε επίσημες ερμηνείες και διάτρητα, κακοστημένα πακέτα εξηγήσεων για το πώς λειτουργούν ή οφείλουν να λειτουργούν τα "πράγματα". Εκείνων που αρνούνται να δελεαστούν από ψυχαναγκαστικούς ήχους των σύγχρονων ύπουλων Σειρήνων, που απαξιούν να συμμορφωθούν με τις άνωθεν υποδείξεις, που αρνούνται να αποδεχτούν την επιβαλλόμενη τάξη πραγμάτων και τις νόρμες της, που δεν κιοτεύουν μπροστά σε απειλητικά νοούμενα και υπονοούμενα και εκφοβιστικούς  βρυχηθμούς, που δεν δειλιάζουν να ακολουθήσουν συναρπαστικές ατραπούς και δύσβατα μονοπάτια.  Πρόκειται για εκείνη την "πάστα ανθρώπων" που συχνά στοχοποιούνται μνησίκακα τόσο από τους πάνω όσο κι από τους κάτω και ακόμη πιο συχνά αποκαλούνται ταραχοποιοί ή ό,τι άλλο φορτισμένο με αρνητική σημασία για το ευρέως αποδεκτό κοινωνικό status. Πολύ συχνά αποκαλούνται ακόμα και τρελοί. Αν και αυτό περισσότερο ταιριάζει στην επούλωση ψυχικών πληγών παρά σε εκδήλωση ψυχικών παθήσεων και προβληματικών συμπεριφορών. Πρόκειται από απλούς ανθρώπους αλλά με συνειδήσεις σκληρές σαν καρύδια μέχρι δονκιχωτικές φιγούρες, μέχρι και εμβληματικές μορφές πολεμιστών, που μοιάζουν μερικές φορές να εισχωρούν στην κυρίαρχη μιζέρια από εναλλακτικά σύμπαντα. Και που τα λόγια, τα μηνύματα, οι δράσεις τους, οι αυτοσχεδασμοί και η ευελιξία τους, η δυσκολία καταχώρησής τους σε αναγνωρίσιμα κουτιά και φακέλους, προκαλούν την οργή και την εκδικητική αντίδραση. Τόσο των εποπτών του "ιδρύματος" όσο και των ιδρυματοποιημένων "τροφίμων", ώστε να δοθεί η "λύση" για να "αποκατασταθεί" η "ομαλότητα".

«Ο θεός είναι ένα σπουργίτι που κουτσούλισε μια πέτρα» ή «Απίθανες πιθανότητες και πιθανές απιθανότητες»

Σε μια γωνιά της πιο άνυδρης και αφιλόξενης για ζωή ερήμου κάποια ημέρα ξεκίνησαν εργασίες. Σκοπός των εργασιών ήταν να περάσει ένας αγωγός πόσιμου νερού προς ένα χωριό.

Όταν ολοκληρώθηκαν οι εργασίες ο αγωγός παρουσίασε μια μικρή διαρροή . Η πρώτη από μια σειρά πιθανών συμπτώσεων είχε συμβεί. Αυτό το μικρό σημείο της ερήμου δεν ήταν πια αφιλόξενο. Παρ όλα αυτά όμως ακόμα δεν είχε ζωή

Ένα σπουργίτι που έτυχε να περνάει κατέβηκε να πιεί λίγο νερό και να ξεκουραστεί. Φεύγοντας κουτσούλισε στην υγρή άμμο. Ο δεύτερος και σημαντικότερος παράγοντας της εξίσωσης είχε προστεθεί. Η άμμος μολύνθηκε με ζωή. Εκατομμύρια βακτήρια αποίκησαν μια μικρή πέτρα.

Μέσα σε λίγες ημέρες τα βακτήρια με τον μικρό για εμάς κύκλο ζωής μέτραγαν ήδη αρκετές γενεές.

Μάλιστα ανέπτυξαν και πολιτισμό. Από τα πρώτα βακτήρια είχαν μείνει μόνο κάποιες προφορικές παραδόσεις που μίλαγαν για τον θεό «Πουλί» ο οποίος δημιούργησε  την ζωή. Του είχαν χτίσει και ναούς και λατρευόταν συστηματικά. Έφτιαξαν και ένα βιβλίο με την ιστορία του πουλιού και με τις οδηγίες του για κερδίσουν τα βακτήρια μια θέση στον παράδεισο. Στο τέλος του βιβλίου υπήρχε και μια υπόσχεση ότι κάποια ημέρα θα επιστρέψει για να τα σώσει από την δύσκολη ζωή τους στο αφιλόξενο περιβάλλον της ερήμου.

Μια ημέρα το απόλυτο κακό χτύπησε. Ένας κακός θεός που κάποιοι ονόμασαν «Άνθρωπο» ήρθε και διόρθωσε την διαρροή με αποτέλεσμα να αρχίσει να στεγνώνει το νερό .

Ήταν προφανές ότι ο πολιτισμός τους έφτανε στο τέλος του.

Κάποια βακτήρια άρχισαν να προσεύχονται στο πουλί να τα σώσει.

Κάποια άλλα είπαν ότι έπρεπε να αναπτύξουν τεχνολογία που θα τους επέτρεπε να εγκαταλείψουν την πέτρα και να ταξιδέψουν πέρα από την έρημο οπού υπήρχε πιθανότητα να σώσουν το είδος τους.

 Κάποια από αυτά είχαν οραματιστεί ότι πέρα από την έρημο υπήρχαν εκτάσεις με νερό και άγνωστες μορφές ζωής. Θα έφταναν μέχρι τις κατοικίες των θεών πουλιών όπου υπήρχε αφθονία τρεχούμενου νερού και τροφής και θα ζούσαν ευτυχισμένα με τους θεούς τους.

Οι αντιδράσεις ήταν πολλές . Με την ταχύτητα που ταξιδεύουν θα χρειαζόντουσαν πολλές γενεές βακτηρίων μέχρι να φτάσουν στην άκρη της ερήμου και το τι θα βρίσκαν εκεί ήταν αβέβαιο . Τα ταξίδια με αυτές τις ταχύτητες σε τόσο μεγάλες αποστάσεις είναι αδύνατα. Για αυτό τον λόγο και οι άγνωστες μορφές ζωής δεν έχουνε επισκεφτεί την πέτρα τους ή απλώς δεν υπάρχουν

.

Τελικά τα βακτήρια πέθαναν προσπαθώντας να βρουν λύση και προσευχόμενα στον θεό πουλί για λύτρωση η οποία δεν ήρθε ποτέ.

Τα συμπεράσματα από αυτό το γελοίο παραμυθάκι:

1.       Μη ψάχνεις σκοπό στην ύπαρξη ζωής . Το πουλί στην ιστορία μας ικανοποίησε μια ανάγκη του. Η ζωή που άφησε ήταν απλά παρενέργεια

2.       Αν κάποια ανώτερη μορφή ζωής μας καταστρέψει μπορεί και να μην υπάρχει αιτία. Ο άνθρωπος στην ιστορία μας απλά διόρθωσε την διαρροή . Η καταστροφή του πολιτισμού των βακτηρίων ούτε που του πέρασε από το μυαλό ούτε τον ενδιαφέρει. Απλά βρέθηκαν στον δρόμο του

3.        Αν περιμένεις λύτρωση από κάποιο προηγμένο πολιτισμό ή κάποια ανώτερη ύπαρξη έχε κατά νου ότι μπορεί να αγνοεί την ύπαρξή μας ή να τον ενδιαφέρει να μας σώσει τόσο όσο ενδιαφέρει εσένα να σώσεις τα μυρμήγκια σε μια φωλιά που κατά λάθος πλημμύρησες με νερό στον κήπο σου

4.       Οι χρόνοι και οι αποστάσεις είναι σχετικές . Τα βακτήρια δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τον μικρόκοσμό τους και να κάνουν μια απόσταση που ένας άνθρωπος κάνει σε δευτερόλεπτα

5.       Σε ένα σύμπαν που εκτείνεται σε τιτάνιες διαστάσεις στον τρισδιάστατο χώρο και σε άπειρα επίπεδα στον πολυδιάστατο όλες οι απιθανότητες είναι πιθανές έως και σίγουρες

Το παρακάτω απλά για να έχουμε αίσθηση των μεγεθών 

Και αυτό

ventas