Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τρίτη 26 Αυγούστου 2014

Αν νιώθεις κι εσύ ξένος κι αταίριαστος σε αυτούς τους "δρόμους" τότε βαδίζεις σε καλή κατεύθυνση...



Κατευθυντήριες γραμμές που χαράσσουν μια φτιασιδωμένη διανόηση.
Ρεύματα τέχνης που καλουπώνουν την αυτονόμηση.
Ιδεολογικές διατριβές που φυλακίζουν και νεκρώνουν τις ιδέες.
Επαναστάσεις απελευθέρωσης που δεν αργούν να παγιδέψουν σε δόκανα ολοκληρωτισμού.
Παραχαράξεις και διαστρεβλώσεις που ακυρώνουν απόπειρες φώτισης.
Πύρινοι λόγοι περί κατάργησης των προκαταλήψεων που μεταλάσσονται σε προσωπεία εχθρικότητας και χολή μίσους.

Τεχνικές εξαπάτησης και κλιμακούμενου τρόμου για τη διαμόρφωση και χειρισμό του κοινού κώματος- ή της κοινής γνώμης.
Πόρνες με αμφίεση καλογριών που εκμισθώνονται από κακόβουλους εμπόρους πλάνης και ψευδαισθήσεων.

Μάνατζερ της τιποτοσύνης. Αθεράπευτοι διαστροφείς και τρισάθλιοι φαρισαίοι. Χυδαίοι λωποδύτες ψυχών κι ευπρόβλεπτοι κατασκευαστές και φορείς κρίσεων.


Για σκέψου! Και μετά αποκαλείτε εμάς-τους άλλους-όσους "χαλούν την πιάτσα" σας μη ρεαλιστές, παράλογους, δυσλειτουργικούς, εκκεντρικούς, μονόχνωτους, ισοπεδωτικούς, ταραξίες, ή ό,τι άλλη ξηλωμένη δικαιολογία εφευρίσκετε. Για να καλύψετε τα  κόπρανα και όλες τις δηλητηριώδεις οσμές σας από αυτό που συστήνετε ως "πραγματικότητα" ή "κόσμο που δεν θ'αλλάξει ποτέ". Διδάσκοντάς μας να ξεστομίζουμε κι ένα στωικό, ρεαλιστικό "δυστυχώς!" στο τέλος της προηγούμενης δημοφιλούς ατάκας περί αναλλοίωτου κόσμου...

Έτσι λέτε;
 Οι "ξενοδόχοι που δεν λογαριάζατε" αυξάνονται! Και ξεφυτρώνουν με τα καλαίσθητα και χωρίς όλες τις περιττές ανέσεις "μοτέλ" τους στις άκρες και τα απόμερα σημεία των "λεωφόρων σας", ακόμη και καταμεσής τους πια. Για να ακούσουν και ν'ακουστούν, να περιμαζέψουν, να περιθάλψουν και να δώσουν νέα πνοή και γεμάτα ζωή οράματα σε ανήσυχους, αταίριαστους, κουρασμένους ταξιδιώτες ή τσακισμένους διαβάτες.


Και οι δρόμοι ν'αλλάξουν χρώματα και προβλέψιμες κατευθύνσεις. Και οι "τροχονόμοι" κι "οδοδείκτες" να μείνουν χωρίς δουλειά και λόγο ύπαρξης, οι πραγματικοί παρίες αυτού του κόσμου.


Ο Ένοικος...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου