Όταν η "ολοκλήρωση" γίνεται καταστρεπτική φαντασίωση και θηλειά και οι "μεταρρυθμίσεις" σπρώξιμο στο κενό

Aν
οι πρόεδροι κι αντιπρόεδροι Πινόκιοι. Οι εργολάβοι εγχώριοι Δον Κορλεόνε και οι τεχνοκράτες με σπουδές στις Ευρώπες και Αμερικές. Οι γραμματείς και φαρισαίοι, τα κόμματα κι αποκόμματα που βγαίνουν στη γύρα για μια προλεταριακή ψήφο και για μια μπούκα στο φέουδο, όπου οι προλετάριοι δεν έχουν συμμετοχική πρόσβαση παρά μόνο την υποχρέωση κατάθεσης ιδρώτα κι αίματος.

Αν
τα Ευρω-πέη think tanks, οι ποινές και τα ξεροκόμματα στα ολοένα πιο ασθενικά αποπαίδια σε αντίθεση με τα αναπτυγμένα και καλοταϊσμένα παιδιά. Τα κοστουμαρισμένα όρνια των Βρυξελών πάνω στις απισχνασμένες ματωμένες σάρκες των λαών και οι διευθυντάδες τραπεζικών παρασίτων. Οι αρλεκίνοι στο σουλούπι Βαν Ρομπέι, Γιούνκερ, Μπαρόζο και "η κυρά του σπιτιού" Μέρκελ που τους προσέλαβε να δώσουν παράσταση και με τα σκέρτσα και τις μπαρούφες τους να ξεγελούν την ανήλικη στην αντίληψη -όπως τη θεωρεί όλο το συνάφι τους- κοινή γνώμη. Και οι ουκρανοί ναζήδες που με τις επίσημες στολές του στρατού σφάζουν αθώους στο Ντόνετσκ και εδραιώνουν την "επανάσταση", ενώ τα Ευρωπέη κοιτούν αλλού και καταδικάζουν το ξανάνιωμα του φασισμού μέσα στα φέουδά τους.

Αν..

αυτές οι λάμιες και οι καρικατούρες που, με την ανοχή και νομιμοποίηση των λαών, μετατράπηκαν σε ρήτορες της τιποτολογίας και μπουκαδόρους στη ζωή και τα σπίτια των ανθρώπων, που τους κακοποιούν και τους πετούν μετά στο δρόμο και μοιράζονται μεταξύ τους λάφυρα και κλοπιμαία. Αν αυτές και τόσες άλλες ομοούσιες είναι οι επιμέρους ψηφίδες που όλες μαζί συνθέτουν το μεγάλο ψηφιδωτό της "ολοκλήρωσης".

Τότε πόση "σταθερότητα και ασφάλεια" αντέχεις ακόμα και πόσο  μεταρρυθμιστικό -όπως λέμε μετατραυματικό- στρες μπορείς ακόμα να διαχειριστείς, καημένε υπήκοε;
Γιατί πολίτης δεν είσαι! Αυτή η έννοια δεν παρακολουθεί -μια φορά κι έναν καιρό, από τη μακρινή χώρα της κάλπης- την ουσία και τον καθορισμό του κοινωνικού γίγνεσθαι. Αλλά συμμετέχει ενεργά και άγρυπνα σε αυτό και τις διαδικασίες θέσμισης και διαμόρφωσής του. Αυτή η έννοια δεν χαρίζεται στα λόγια και μόνο, κερδίζεται στην πράξη. Και στο ξαναμοίρασμα της τράπουλας από την αρχή, χωρίς ανακάτεμα και σημαδεμένα χαρτιά, με όσο το δυνατόν πιο δίκαιους και ίσους όρους και με ανάλογο τίμημα, όπως συμβαίνει στη ζωή και τις υπερβάσεις της.
Όταν διαπιστώνει την παγίδευσή της μέσα σε μια κοινωνία-ζούγκλα όπου ισχύει το δίκαιο των ισχυροτέρων, των κολάκων τους και των τσιρακίων τους.

Ο Ένοικος...