Ο μεγαλύτερος εθισμός...

Κι αν  τελικά "όλη η σοφία του σύμπαντος βρίσκεται μέσα σε έναν κόκκο άμμου"...;

Χμ! Ας κάνω ένα τσιγάρο, συντροφιά μου μέσα σε όλη αυτή την κοσμική απεραντοσύνη, να το σκεφτώ καλύτερα, να...όσο κρατήσουν οι τζούρες...

Κι αν ο Νίτσε είχε δίκιο όταν έλεγε ότι " η ύπαρξη είναι μια πορεία ανακούφισης από τους εθισμούς μας, έλα όμως που οι εθισμοί μας είναι η μόνη ανακούφιση που βρίσκουμε ";

Όχι, όχι! Κανένας εθισμός δεν μπορεί να σταθεί μπροστά στη μεγαλύτερη εξάρτηση της
ανθρώπινης φύσης στα καλύτερά της. Της εξάρτησης από την έλξη του Μυστηρίου και από τη σύμφυτη ανάγκη για την εξερεύνηση του Άγνωστου. Και με αυτή τη διαπίστωση ή μάλλον τη θύμηση, το νεφέλωμά του Φόβου, που επικαλύπτει την καρδιά και δηλητηριάζει το πνεύμα, αρχίζει να διαλύεται εις τα εξ ων συνετέθη...

Αd astra per aspera! - Στα άστρα μέσα από δύσβατους δρόμους! 
Όσο δύσκολοι κι αν είναι κι όσα εμπόδια κι αν παρουσιαστούν, γιατί αυτός ίσως να είναι και ο παράγοντας που κάνει την ύπαρξή μας πιο φωτεινή κι εμάς πιο ανθρώπους...

 Έτσι γίνονται οι άνθρωποι αυτό που δεν είναι, το οποίο νόμιζαν οι ίδιοι για τον εαυτό τους και οι άλλοι για τους ίδιους. Με το να κάνουν όλα όσα νόμιζαν ότι δεν μπορούνε να κάνουν. Κοιτώντας εκεί και αυτά που οι άλλοι δεν μπορούνε ή αμελούν να δούνε ή και φοβούνται να δούνε. - " Homo Aνεμπόδιστος "

(Λέω να επικαλεστώ εδώ και τις συμβουλές του Ένοικου:
" Μη λιποψυχείς. Μην κλείνεις τις στρόφιγγες της διαίσθησης. Μη διστάζεις ν'αφουγκραστείς, ν'αγαπήσεις τους ψιθύρους του Μυστηρίου και να κινηθείς προς το κάλεσμά του. Να συνομιλήσεις και ν'αλληλεπιδράσεις με αυτό. Έτσι κι αλλιώς κολυμπάς μέσα του, βρίσκεται ολόγυρά σου, οι παφλασμοί του αντηχούν επίμονα πάνω στη σχεδία της συναινετικής λογικής σου και των δημοφιλών πεποιθήσεων που σε απομόνωσαν από την ίδια τη Φύση και σε απομάγευσαν. Τη Φύση που πάλλεται στις συχνότητες και απ'τη ρευστότητα του μυστηρίου!
Κι αν, όπως είχε επισημάνει με το δικό του σκοτεινό και γι'αυτό διάφανο τρόπο ο μέγας φιλόσοφος, της Φύσης της αρέσει να κρύβεται, δεν έχεις παρά να τα φυλάξεις και μετά με διάθεση εξερευνητική να πεις "φτου και βγαίνω για σένα". Με ανοιχτά πια τα μάτια. Και να γυρέψεις να βρεις τα ίχνη της. Με θάρρος μα και σύνεση μαζί." - Μη διστάζεις ν'αγαπήσεις τους ψιθύρους του Μυστηρίου )