Ίσως η κορυφαία ταινία επιστημονικής φαντασίας όλων των εποχών: "Βlade Runner"(1982)
Οι κριτικές του cine.gr δεν αποδίδουν τίποτα περισσότερο ή λιγότερο πέρα από αυτό που εισπράττει κανείς αφήνοντας τον εαυτό του να παρασυρθεί σε αυτή τη μοναδική κινηματογραφική εμπειρία:
"Εκπληκτικη ταινια που περιγραφει πειστικα μια εκφραση του κοσμου της λογοτεχνιας του cyberpank.Το μελλον δεν ειναι ροδινο και η τεχνολογια χρησιμοποιειται για ολα χωρις ηθικους ενδοιασμους. Οι σκοτεινες σκηνες δημιουργουν μια κλειστοφοβικη ατμοσφαιρα που ομοια της μπορει κανεις να συναντησει στις ταινιες The Crow : Το Κορακι και Dark City : Σκοτεινη Πολη, οι οποιες αγγιζουν το χωρο του gothic.
Ανάμεσα σε cult και αναμφισβήτητο classic, το Blade Runner σημαδεύει πιθανότατα την καλύτερη ώρα ενός visual σκηνοθέτη όπως o Ridley Scott, μια από τις πιο ώριμες ερμηνείες του Harrison Ford και σίγουρα το ζενίθ της καριέρας του Rutger Hauer, που μπορεί να συνοψιστεί σε ένα πλάνο και σε έναν καταπληκτικό (όσο και σπαρακτικό, για όσους μέσα στην επανάληψη το ξέχασαν) μονόλογο."
Αυτόν λοιπόν τον καθηλωτικό μονόλογο* -για κάποιους ο κορυφαίος σχεδόν στην ιστορία του σελιλόιντ- ας απολαύσουμε στο βίντεο του τέλους της ανάρτησης. Το ανδροειδές-ανελέητος πολεμιστής για λογαριασμό των ανθρώπινων κατασκευαστών του, το οποίο είχε ξεφύγει από τον έλεγχο και λίγες στιγμές πριν "σβήσουν οι μπαταρίες του", σώζει τον ανθρώπινο φθαρτό εχθρό του, αποκαλύπτοντας το σάλεμα μιας ψυχής(;) γεμάτης σκιές αλλά και πληγές που παραπέμπουν σε ανθρώπινο ον. Ο δεύτερος -που τον υποδύεται εξαιρετικά ο Harrison Ford- στο φινάλε της ταινίας αναρωτιέται: "Δεν ξέρω γιατί μου έσωσε τη ζωή. Ισως σε αυτά τα τελευταία λεπτά αγάπησε τη ζωή περισσότερο απ' όσο είχε κάνει ποτέ. Οχι μόνο τη δική του ζωή... τη ζωή όλων... τη ζωή μου. Το μόνο που ήθελε ήταν οι ίδιες απαντήσιες που όλοι μας αναζητούμε. Από που έρχομαι; Που πηγαίνω; Πόσο θα ζήσω; Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να καθίσω εκεί και να τον βλέπω να πεθαίνει".Και ίσως τελικά όλα τα ανθρώπινα επιτεύγματα-θαύματα-κακουργήματα-δυστοπίες και τα συναισθήματα που εκλύονται από αυτά και απελευθερώνονται διάχυτα στο χωροχρόνο, να μην είναι τίποτα περισσότερο από "δάκρυα στη βροχή" ή χαμόγελα υπό το ζεστό φως του ήλιου. Που παρασύρονται μέσα στις δίνες του χρόνου και μετατρέπονται σε σκόνη και σφυρίγματα των συμπαντικών ανέμων. Οι δονήσεις των οποίων, είτε έρχονται από το παρελθόν είτε από το...μέλλον -καθώς ο χρόνος μόνο γραμμικός δεν είναι- φτάνουν και σ'εμάς, έστω σαν αντηχήσεις των γεγονότων που τα εμπεριείχαν. Για να επηρεάσουν με χαοτικούς τρόπους τη διαμόρφωση και τις κατευθύνσεις που ακολουθεί η εύπλαστη και ανοιχτή σε όλες τις πιθανότητες πραγματικότητα.
Ο Ένοικος...
* "I've seen things, you people wouldn't believe. Attack ships on fire off the shoulder of Orion. I watched c-beams glitter in the dark near Tannhäuser Gate. All those moments will be lost in time, like tears in rain. Time to die."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου