Μικρό χρονικό μιας προμελετημένης πτώσης

Πριν λίγες δεκαετίες η χώρα διέθετε μια ανθηρή κι ελπιδοφόρα ελαφριά βιομηχανία, με παρουσία δυναμική μέσα στους κόλπους της κοινωνίας!

Επιχειρήσεις όπως η φίρμα παιχνιδιών Λύρα, η Αθηναϊκή Χαρτοποιία, η περίφημη ΧΡΩΠΕΙ, οι περιζήτητοι πλαστικοί σωλήνες του ομίλου Πετζετάκι, οι βιομηχανίες ηλεκτρικών ειδών ΙΖΟΛΑ, ΠΙΤΣΟΣ κ.ά., η ΕΛΚΟ, η Μίσκο που εξήγαγε μακαρόνια και στην...Ιταλία, η Πιρέλι στα ελαστικά, η βιομηχανία υφασμάτων Πειραϊκή Πατραϊκή -με εξαγωγές σε όλη την Ευρώπη- και η ΒΟΜΒΥΞ που συναγωνίζονταν μεγάλα ονόματα της ανάλογης διεθνούς αγοράς. Και άλλα πολλά αξιόλογα παραδείγματα.

 Υπήρχε ακόμη και μια αξιόλογη βιομηχανία οχημάτων που είχε, μάλιστα, τις προοπτικές να καλύπτει ως ένα ικανοποιητικό βαθμό τις ανάγκες της εγχώριας αγοράς μέχρι τις μέρες μας: η Alta, η BIOPLASTIC-S.A. , η NAMCO, η ΕΛΒΟ, η ΒΙΑΜΑΞ...


Και μέχρι το'80 η χώρα θεωρούνταν βιομηχανική. Και ανταγωνιστική στη διεθνή αγορά! Ως την έλευση των "σοσιαλιστικών" πακέτων "οικονομικού εκσυγχρονισμού" κι "επιδοτήσεων" κι ανεξέλεγκτων παροχών...

 Μια χώρα που αλώθηκε εκ των έσω  με "αναπτυξιακά οράματα". Κι όπου κάποιοι φρόντισαν, με μια σειρά χειρισμών, να την αποβιομηχανοποιήσουν. Επίσης, δρομολογήθηκε  - και με την είσοδο στην ΕΟΚ- το να επιδοτούνται οι αγρότες ώστε να ΜΗΝ καλλιεργούν και να θάβουν τα προϊόντα των καλλιεργειών τους. Όσα έτρεφαν τους ανθρώπους αυτού του τόπου, εδώ κι αιώνες, άρχισαν ξαφνικά να μπαίνουν στο στόχαστρο! Δεν είναι καθόλου τυχαίο το εξής: Στο διάβα του χρόνου οι αγρότες επιδοτήθηκαν με ευρωπαϊκά κονδύλια να καλλιεργούν...ακακίες, που είναι τελείως άχρηστες διατροφικά! Κι ενώ η ευρωπαϊκή εντολή για εκρίζωση των αμπελιών -Απαγόρευση καλλιεργειών από Ε.Ε. Εκρίζωση αμπελιών ζητάει η Ευρωπαϊκή Ένωση!- αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου οργανωμένου σχεδιασμού κατάλυσης της αυτάρκειας του τόπου, που εισάγει στις μέρες μας ως και σκόρδα, έως και...λάδι από τη Γερμανία!

Μεγάλα εγχώρια καταστήματα, όπως το "Μινιόν" και ο "Κατράντζος", υπέστησαν εμπρησμό, για να εγκατασταθούν εντός των πόλεων ξένα πολυκαταστήματα. Με τα γερμανικά και γαλλικά να έχουν την τιμητική τους.


 Παράλληλα: η διακοπή των τραπεζικών δανείων, οι διαρκείς αλλαγές του φορολογικού συστήματος, η έφοδος των "ελεγκτικών μηχανισμών" που επέβαλαν διαδοχικά και τελείως παράλογα πρόστιμα μέχρι να κλείσουν τις κερδοφόρες ως τότε επιχειρήσεις ως "προβληματικές" ή ό,τι άλλο μπορούσαν να τους προσάψουν και η επιδότηση σε επιχειρηματίες να μεταφέρουν την έδρα και τις παραγωγικές τους εργασίες εκτός χώρας...Οδήγησαν στο επιθυμητό για κάποιους, εντός κι εκτός Ελλάδος, κι αναπόφευκτο για την εγχώρια οικονομία αποτέλεσμα:

 Περίπου 50.000 μικρές ή μεγάλες επιχειρήσεις ξεπουλήθηκαν σε πολυεθνικές - η γνωστή, για παράδειγμα, SIEMENS "κατάπιε" τις εγχώριες εταιρείες του κλάδου ηλεκτρικών ειδών-  ή αναγκάστηκαν να βάλουν λουκέτο. Κάποιες απ'αυτές που έχουν απομείνει, μετρούν δυστυχώς αντίστροφα.
 Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του τελείως αναίτιου ξεπουλήματος της κερδοφόρας βιομηχανίας ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ: το'90 κι επί πρωθυπουργίας κ.Μητσοτάκη, πουλήθηκε στην ιταλική Caltsestrutsi, με τον αρμόδιο υπουργό κ.Μάνο να δηλώνει αοριστολογίες τύπου ότι αν δε γινόταν αυτό η τσιμεντοβιομηχανία θα έπαυε να είναι κερδοφόρα. Τελικά ο ιταλικός όμιλος κατέρρευσε οικονομικά, καθώς βρέθηκε μπλεγμένος και με την "Κόζα Νόστρα" - η ιταλική μαφία- και η πρώην ελληνική τσι­μεντοβιομηχανία, με ισχυρή θέση στην παγκόσμια αγορά τσιμέντου, εξαγορά­στηκε από την κοινοπραξία Blue Circle , η οποία λίγο αργότερα πουλήθηκε στη γαλλική Lafarge. Και σήμερα αποτελεί απλά μία μικρή θυγατρική του γαλλικού ομί­λου, με συρρικνωμένη την παραγωγή και λειτουργώντας πιο πολύ ως εμπορικό υποκα­τάστημα…

Κι έτσι φτάσαμε στις μέρες ετούτες. Όπου έχουν περάσει την είσοδο στην κόλαση της ανεργίας πάνω από 1 εκατομμύριο εργαζόμενοι και με πλήθος υποαποσχολούμενων ή συμβασιούχων με όρους μισθωτής ομηρίας. Κι ας μην ξεχνάμε ότι η ανεργία πλέον στους νέους αγγίζει ή και ξεπερνά το τρομαχτικό 60%!.
 Οι τράπεζες, που ανακεφαλοποιούνται με πακτωλούς χρημάτων του ανελέητα φορολογούμενου λαού, έχουν κλείσει τη στρόφιγγα του δανεισμού στον επιχειρηματία. Κι απ'την άλλη, εκτός ελληνικού "στρατοπέδου", οι γερμανικές για παράδειγμα επιχειρήσεις δανείζονται με μέσο επιτόκιο της τάξης του 1,5%, ενώ απολαμβάνουν και σημαντικότατες φοροαπαλλαγές.

Η δήθεν ανάπτυξη της οικονομικής στην ουσία καταβαράθρωσης γιγαντώθηκε με την είσοδο  της χώρας στο "σκληρό ευρώ", με τα πλαστά στοιχεία του κ.Σημίτη και των επιτελών του. Και τη ληστρική αντιστοιχία του ενός ευρώ με 341 δραχμές! Ώστε και η οικονομία του τόπου να απωλέσει το εργαλείο της υποτίμησης του εθνικού νομίσματος σε περίοδο σοβαρής κρίσης. Κι επομένως της ανταγωνιστικότητας στις αγορές.

 Μια χώρα που δέχτηκε εισβολή από τα προϊόντα Ευρωπαίων "συμμάχων" κι όχι μόνο.
 Μια χώρα που είδε να συρρικνώνεται η διατροφική της αυτάρκεια.
 Μια χώρα με απίστευτη ποικιλομορφία μικροκλιμάτων που προσφέρονται για πλείστες καλλιέργειες: από αρκτικά βατόμουρα έως μπανάνες. Και με μεγάλες δυνατότητες εξαγωγών σε όλο τον κόσμο.
Ένα πολύ μικρό μόνο παράδειγμα: Το ελληνικό Γκότζι κατακτά τον κόσμο και ΦΑΣΟΛΙΑ ΠΡΕΣΠΩΝ

Οι μεγαλο-σχεδιαστές των "πρότζεκτ" έχουν πάρει τις αποφάσεις τους για τον τόπο. Ίσως από πολύ καιρό πριν τις ημέρες που βιώνουμε σήμερα. "Εκσυγχρονίζοντας" κι "εξορθολογίζοντας" τα οικονομικά του τόπου. Μέχρι πτώσεως, σε βαθμό εξόντωσης, της  κοινωνίας του και καταστροφής της οικονομίας του.


Ο Ένοικος...