Ας φτιάξουμε κι ας διηγηθούμε τη δική μας γενναία αφήγηση, στην ολόδική μας φωτεινή ιστορία!

Θυμηθείτε κι αυτό από τον ανιχνευτή: Η αφήγηση του παγκοσμιοποιημένου "παραμυθιού" μας πρέπει να λάβει τέλος, έτσι όπως την κατάντησαν!

" Tα παραμύθια είναι κάτι παραπάνω από αλήθεια, όχι γιατί μας λένε πως υπάρχουν δράκοι, αλλά γιατί μας λένε ότι οι δράκοι μπορούν να νικηθούν " Neil Gaiman

Ίσως κάποιες φορές να'χεις νιώσει κι εσύ ότι, δίχως και καλά καλά να κατάλαβες πώς, βρέθηκες εγκλωβισμένος κι αβοήθητος εδώ μέσα. Μέσα σ'αυτό τον άλλοτε βαριανασαίνοντα κι άλλοτε με σαλεμένα ιλιγγιώδεις ρυθμούς ζωντανό εφιάλτη! Με κυρίαρχη πνοή αυτή του Φόβου..

Αυτή τη στιγμή όμως δεν έχει πρωταρχική σημασία αν σε στενοχωρεί το ότι δεν ήταν στις δυνάμεις σου, ή ήσουν πολύ μόνος, ή ήμασταν μόνοι, λίγοι και ανέτοιμοι για να αποτρέψεις/-ουμε να συμβεί αυτή η εξέλιξη. Μια "φωνή βοούσα εν τη ερήμω" μπρος στα εφιαλτικά πέπλα που αγκάλιαζαν τον κόσμο και τώρα φιλοδοξούν να του κλέψουν κάθε ζωογόνο σπινθήρα. Ίσως και να είναι δύσκολο να αντιληφθείς εσύ ή ο καθένας μας πόσο και ποιο ήταν το μερίδιο ενοχής που του αναλογεί, ή και δεν του αναλογεί καθόλου. Μια σειρά γεγονότων που έστρωσαν το μαύρο χαλί στον εφιάλτη, μια σωρεία μικρών ή γενικευμένων παραλείψεων, λανθασμένων εκτιμήσεων και παραχωρήσεων και πράξεων.. Που με την εθελοτυφλία ή την άγνοιά τους -μπροστά στο βαριά πληρωμένο τίμημα- ενήργησαν ή συνήργησαν προς αυτή την κατεύθυνση. Μία μαζική παραπλάνηση από τα πασπαλισμένα με "χρυσόσκονη" τα "ξόρκια" μιας άσκεφτης ευημερίας και υποσχέσεων κάλπικων που έσπειραν στον κόσμο "κακόβουλοι μάγοι". Πλάσματα που θαρρείς πως ξεβράστηκαν στην πραγματικότητα από τα πιο σκοτεινά "παραμύθια", που προτιμάει να απωθεί η ατομική και συλλογική μνήμη. Για να μανιπιουλάρουν την πραγματικότητα και να την πλάσουν στα δικά τους μέτρα.
Το γεγονός, αυτή τη στιγμή, που μετράει και βαραίνει είναι ότι βρίσκεσαι/ότι βρισκόμαστε εδώ, μέσα σε μια πραγματικότητα τέτοιων χαμηλών δονήσεων! Σε μια ωστόσο ιστορία που δεν παύει να συνίσταται και να δονείται κι από τη δική σου "προσωπική αφήγηση", από τις "προσωπικές αφηγήσεις" των "αφηγητών" ολόκληρου του κόσμου.
Ποιοι στοιχειώνουν την κυρίαρχη αφήγηση άραγε του κόσμου μας;
Ποια είναι τα τέρατα του σύγχρονου παραμυθιού; Αιμορουφήχτρες ικανές για κάθε ανοσιούργημα; Φαινομενικά πανίσχυροι δράκοντες; Επικίνδυνες υπάρξεις που πίσω από καλοραμμένα κοστούμια και φινετσάτα ταγιέρ, πίσω από αινιγματικά διφορούμενα λόγια και γκρίζα χαμόγελα και προσποιητή έγνοια για το καλό σου/μας, υφαίνουν τα χειρότερα, τα πιο δυστοπικά σχέδια για τα "αναλώσιμα κοπάδια τους"; Με συμμάχους-υποτελείς τους άβουλα πιόνια με ανθρώπινη μορφή κι ελειμματική ψυχή, σε θέσεις στρατηγικής ισχύος και πόστα "κοινής ωφέλειας κι ασφάλειας". Όμως, ποιος μπορεί να'ναι στ'αλήθεια ασφαλής; Ανάμεσα σε αλεπούδες που συνεργάζονται με σκυλιά και τσακάλια για λογαριασμό δρακόντων; Ποιον να εμπιστευτεί πια κανείς όταν γύρω του περιπολούν "αμνοί" με έχιδνες κι οχιές μέσα στο τομάρι τους, που στέλνουν ανάμεσα στα "μακάρια κοπάδια" ψυχρόαιμοι και σκοταδολάγνοι σε μυστικοπαθείς στοές "τσελιγκάδες";
 Το κακό, επίσης, είναι ότι όλη αυτή η παραπάνω κουστωδία φαίνεται πως πιστεύει ότι είναι δικαιωματικά οι πρωταγωνιστές και κινητήριοι μοχλοί αυτής της παγκοσμιοποιημένης αφήγησης. Η οποία όμως, κι επειδή όλα τελικά είναι θέμα αντίληψης, μοιάζει στα μάτια τα δικά σου αλλά κι αρκετών άλλων ως μια σατανική φάρσα. Που όσο κι αν απειλεί -και το βλέπεις καλά πια αυτό- να μας καταπιεί και ξεράσει όλουςαπισχνασμένους, αποστεωμένους, κουρελήδες ψυχικά και ματωμένους σωματικά στις πιο ανήλιαγες κι αζήτητες γωνιές ενός όλο και πιο μαύρου τοπίου..Εντούτοις, διαισθάνεσαι πως τίποτα δεν έχει τελεσφορήσει, γιατί το τοπίο αυτό είναι δικό σου/δικό μας. Είναι η δική μας ιστορία. Και ξέρεις πως τα νήματά της θα σαλέψουν με το δικά μας ξυπνήματα και θα παράγουν εξελίξεις και θα υφάνουν μορφές στα δικά μας παραγγέλματα!
 Θυμάσαι; σαν τους ήρωες αγαπημένων παιδικών παραμυθιών και ιστοριών, τόσο για μικρούς όσο και μεγάλους που διατηρούν την παιδική μαγιά και μαγεία μέσα τους.
Σκέψου!Θυμήσου: Πόσο έτοιμοι έμοιαζαν στις αρχές εκείνων των ιστοριών να εγκαταλείψουν, να παραδοθούν, να λυγίσουν και να συντριφτούν απέναντι στις φαινομενικά ανυπέρβλητες δυνάμεις κι αξεπέραστες καταστάσεις! Πόσο μόνοι κι εγκαταλελειμμένοι, αδύναμοι κι εύθραυστοι έμοιαζαν, αποκομμένοι από τον αληθινό τους ανώτερο εαυτό κι από τους συντρόφους τους. Που πάντα αυτοί υπήρχαν σε κάποιες γωνιές της ίδιας ιστορίας. Μα στο τέλος κατάφερναν να βρεθούν με τον ήρωα, να μετατραπούν όλοι τους σε ήρωες - ή και αντιήρωες και να συνδράμουν στη συλλογική πια  περιπέτεια, ο καθένας με τις δυνατότητες και τον τρόπο του. Για το -αν και καθόλου εύκολα- αίσιο τέλος!

 Γιατί η ζωή, όσο συχνά κι αν φαντάζει ένα κάποτε λαμπερό μα συνήθως σκοτεινό και γεμάτο παγίδες παραμύθι, δεν παύει να είναι μια εξαιρετική περιπέτεια! Και οι πρωταγωνιστές της, παρά το αρχικό ή παρατεταμένο μούδιασμά τους και την έκθεσή τους σε δύσκολες συνθήκες και δύσβατα μονοπάτια, ξέρουν να βρίσκουν τόσο μέσα τους όσο κι έξω απ'αυτούς τη μεταμορφωτική δύναμη! Να μη το βάλουν κάτω και να μην επιτρέψουν να ρουφηχτούν -τουλάχιστον αμαχητί- από τη χοάνη των αρνητικών δυνάμεων. Βρίσκουν τη διαύγεια και το σθένος να ψαχθούν με ανοιχτό μυαλό και τολμηρή καρδιά, να ωριμάσουν, να δοκιμαστούν, να υψωθούν. Και να συνάψουν συμμαχίες και με άλλους "οδοιπόρους" που πάλλονται σε ομοειδείς ρυθμούς. Κι έτσι να γίνουν συνοδοιπόροι, να διδαχτούν από αστοχίες και να συνθέσουν ιδέες σε πράξεις, να αντιμετωπίσουν με ευελιξία, ευστροφία και πονηριά -όπου απαιτείται- και θάρρος όλες τις προκλήσεις. Και να κερδίσουν το στοίχημα με τον ίδιο τους κυρίως τον εαυτό. Που συχνά, στα χειρότερά του και τις μεγαλύτερες στιγμές αδυναμίας του, λειτουργεί ως τροχοπέδη.
 Πώς άλλωστε θα ήταν μια εξαιρετική περιπέτεια αυτή; Δίχως εμπόδια και δυσκολίες, που όσο πιο υψηλά και αναπάντεχα τόσο πιο πολύ υψώνουν το φαινομενικά "απλό άνθρωπο"! Εκείνον, που με έναν ανεξήγητο τρόπο στα αλαζονικά μάτια των κακόβουλων οντοτήτων των ιστοριών όλων, καταφέρνει να ανακαλύψει και να "κουρδίσει" τις πιο "μαγικές εσωτερικές χορδές του". Στην προσωπική του υπέρβαση! Εμπνέοντας τους φοβισμένους, σε σύγχηση, χαμένους και διασκορπισμένους "κομπάρσους". Μετατρέποντάς τους σε πρωταγωνιστές! Και η ραστώνη μεταμορφώνεται σε δράση, το ψέμα υποχωρεί μπροστά στη σαρωτική ισχύ της αλήθειας, το δόγμα γονατίζει μπροστά στη ζωτική ανάσα της Κίνησης και η σκυφτή ύπαρξη αναδεικνύεται σε ρωμαλέα ευθυτενής οντότητα!

ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΖΩΗ! ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΑΦΗΓΗΣΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΖΙ.
Όπως ο ήλιος που το ξημέρωμα διαλύει κάθε σκοτάδι και ζόφο και υπόσχεται το θάμα ενός νέου ξεκινήματος.
Όπως ο σκληροτράχηλος κι αποφασιστικός ταξιδιώτης δεν φοβάται να διασχίσει την εχθρική κι άγονη έρημο και βγαίνει από αυτήν πιο σοφός, παρά τις πληγές και τα σημάδια που χαράχτηκαν στο κορμί του.
Όπως το παλιό κι αποτυχημένο υποχωρεί και καταρρέει μπροστά στη φρεσκάδα και το σφρίγος του νέου και θαυμαστού.

 Της δικής μας, ανείπωτης ως τώρα, ιστορίας!

Ο Ένοικος...