Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2019

Οπτικοακουστική εμπειρία!


Όταν η Άγρια Δύση πάλλεται απ' το δαιμονισμένο βιολί της Lindsey Stirling, που πλαισιώνεται από κιθαριστικές ριπές κι εντυπωσιακές χορευτικές φιγούρες...

Masterpiece! Aπό κάθε άποψη...
Aπολαύστε το:


Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2019

Η μαγεία της προκλητικής ελευθερίας




Ακούγοντας αυτά τα λόγια του κ. Δανέζη, που τόσο εκτιμούμε, μου έρχεται -κάτι σαν κομμάτι, ίσως κι ως προέκταση των όσων θίγει- μια λέξη:
"Aκρασία": το να γνωρίζεις, να αναγνωρίζεις το σωστό, αλλά να καταλήγεις στο να επιλέγεις το εν γνώσει σου λάθος! Τη λάθος στάση, θέαση και πράξη ή το να μην πράττεις τίποτα εκεί που κάτι θα μπορούσες να κάνεις, μικρό ή μεγάλο δεν έχει σημασία, κάτι! Οι άνθρωποι - οι κατά πολύ περισσότεροι;- έχουν γίνει "ακρατείς".. Δυσκολεύονται ή αρνούνται να πράξουν, αν και μέσα τους γνωρίζουν, ξεχωρίζουν, αναγνωρίζουν, αλλά κωλύονται, δειλιάζουν ή απλώς επιλέγουν να συρθούν πίσω από το αντικειμενικά λάθος, γίνονται δέσμιοί του, το αναπαράγουν. Ή απλώς συναινούν, το αποδέχονται ως μη αναστρέψιμη πραγματικότητα.."Ακρασία" στην προσωπική, την κοινωνική κι επαγγελματική, τη δημόσια και πολιτική ζωή. Ένα συλλογικό ασυνείδητο βεβαρυμένο από τέτοιες δυσαρμονικές δονήσεις.
 Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.

Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2019

Περπατώντας πάνω στο παγωμένο «Μπλε Μάτι της Σιβηρίας»




Περπατώντας πάνω στο παγωμένο «Μπλε Μάτι της Σιβηρίας», την...25 εκατομμυρίων χρόνων βαθύτερη (1.680 μ. βάθος!) και καθαρότερη λίμνη του πλανήτη, κοντά στην πόλη Ιρκούτσκ της άγριας και συνάμα μαγευτικής φύσης της Σιβηρίας. Τη λίμνη που "αν κάποιος αποφασίσει να περπατήσει γύρω της χρειάζεται 4 μήνες καθημερινού βαδίσματος"..!

"Το μυστηριώδες αρχαίο -μεγαλιθικό- οικοδόμημα της Βρετανίας!"



" Τι αποκαλύπτουν σύγχρονες έρευνες; Ναός των Δρυΐδων ή ένα προχωρημένο αστεροσκοπείο των Yπερβορείων; "

Σύνδεση {και τολμηρή(;), συνάμα, υπόθεση}: ENTER THE STARGATE..!

Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2019

Μέσα από τη Σκιά στο Φως...


"Για να βγεις μέσα από μια έρημο πρέπει να τη διασχίσεις" Σύνθημα σε τοίχο


Η πολυπλόκαμη Σκιά της μεγάλης συνωμοσίας ενάντια στη συνείδηση, στην αντίληψη, στην ανεξαρτησία του πνεύματος, στην ακεραιότητα του μυαλού και του σώματος. Η σκιώδης (μα πέρα για πέρα ακμαία και καλπάζουσα) κυριαρχία της τυφλότητας χάριν της φαυλότητας, της διαρκούς προδοσίας, της μηχανορραφίας, της τιποτολογίας και της παγωμένης κενότητας της κοινωνίας του θεάματος και του "Homo Techno Freak", της ανελευθερίας που μασκαρεύεται στο αντίθετό της προς μαζική κατανάλωση, της θανάσιμης απληστίας, των φονικών πλοκαμιών του κέρδους, της επιβραβεύσιμης παθητικότητας, της πολιτικά ορθής α-νοησίας, της αντιεξελικτικής αυτοματοποίησης, της επέλασης του Φόβου και των τραυμάτων σε ψυχή και σώμα...


 Η Σκιά εχθρεύεται θανάσιμα τα θαύματα και τους ανθρώπους των μικρών και μεγάλων θαυμάτων, απεχθάνεται τους Πολεμιστές που απαλάσσονται πρωτίστως από το βαρύ φορτίο των εθισμών. Η παρασιτική αυτή oντότητα έχει πολλά προσωπεία και διαφεντεύει στρατιές

Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2019

Το μεγάλο Ρωσσικό Πάρτυ της Νέας Υόρκης Μια άγνωστη σχεδόν ιστορία!

(εντυπωσιακά τα γυρίσματα που έχουν οι καιροί! Σωστά;)


του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη 

Στις 4 και 5 Νοεμβρίου του 1863, επί δύο ολόκληρα εικοσιτετράωρα οι Νεοϋορκέζοι χόρευαν στους δρόμους σ’ ένα ξέφρενο πάρτυ που είχε οργανώσει η κυβέρνηση των Βορείων. Ήταν ένα από τα μεγαλύτερα θεάματα στην ιστορία της πόλης και έγινε προς τιμήν των αξιωματικών και των πληρωμάτων του Ρωσσικού στόλου του Ατλαντικού, που είχε καταπλεύσει στη Νέα Υόρκη κατά την σκοτεινότερη ώρα του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου. Ένα γεγονός που έκρινε σε μεγάλο βαθμό την έκβασή του υπέρ των Βορείων.
Προς τιμήν αυτού του ελάχιστα προβεβλημένου γεγονότος γίνεται κάθε φθινόπωρο το ετήσιο γκαλά της American-Russian Corporation Federation στη Νέα Υόρκη.

Αυτό που, επίσης, πολλοί αγνοούν είναι ότι, μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, οι ΗΠΑ είχαν πολύ καλύτερες σχέσεις με την Ρωσσία, απ’ ό,τι με την Βρετανία και την Γαλλία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν δώσει δύο σκληρούς πολέμους με την Βρετανία: τον πόλεμο της Ανεξαρτησίας και τον πόλεμο του 1812. Είχαν, επίσης, πολλά προβλήματα με την Γαλλία, με την οποία συγκρούστηκαν σ’ έναν ακήρυκτο πόλεμο το 1798.
Τον καιρό του αμερικανικού εμφυλίου, οι Γάλλοι, όπως φυσικά και οι Βρετανοί, στήριξαν τους Νότιους και υπήρχε μεγάλη ανησυχία στην Ουάσιγκτων, ότι οι Βρετανοί θα έμπαιναν στον πόλεμο, δίνοντας στους Βόρειους το τελειωτικό χτύπημα.
Αντίθετα, από την εποχή της Μεγάλης Αικατερίνης, η Ρωσσία ήταν πάντα φιλική στους εξεγερμένους Αμερικανούς, αφού αρνήθηκε να στείλει ρωσσικό στρατό στο πλευρό του βασιλιά της Αγγλίας όταν της ζητήθηκε. Μετά το 1832, η Ρωσσία είχε γίνει το πρώτο κράτος με το “πιο ευνοϊκό καθεστώς εμπορικών συναλλαγών" με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Μόνο οι ΗΠΑ στάθηκαν στο πλευρό της Ρωσσίας το 1854 και το 1855, κατά την διάρκεια του Κριμαϊκού Πολέμου.

Οι Αμερικανοί πολίτες που πολεμούσαν στον στρατό των Βορείων αποκαλούσαν τον Ρώσσο αυτοκράτορα Αλέξανδρο τον Β’ “Τσάρο Ελευθερωτή”, γιατί είχε καταργήσει την δουλοπαροικία τον

Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2019

Ο αποικισμός στις ΗΠΑ τον 15ο αιώνα σκότωσε τόσους πολλούς ανθρώπους που άλλαξε το κλίμα


Επιστημονική έρευνα διαπιστώνει ότι η γενοκτονία των γηγενών προκολομβιανών πληθυσμών από τους κατακτητές Ευρωπαίους αποίκους οδήγησε σε εκτεταμένη εγκατάλειψη γεωργικών γαιών, με αποτέλεσμα μεγάλες περιοχές να καλυφθούν ξανά από δάση.


Οι άνθρωποι μπορούν να διαταράξουν το κλίμα της Γης όχι μόνο με τις οικονομικές δραστηριότητές τους, αλλά και με τους μαζικούς σκοτωμούς τους. Αυτό ακριβώς συνέβη με τον ισπανικό αποικισμό της Αμερικής μεταξύ 1492-1600, όταν πέθαναν τόσοι πολλοί άνθρωποι που το κλίμα του πλανήτη έγινε πιο κρύο, όπως υποστηρίζουν Βρετανοί επιστήμονες.

Η μαζική εκκαθάριση -στην ουσία γενοκτονία- των γηγενών προκολομβιανών πληθυσμών από τους κατακτητές Ευρωπαίους αποίκους οδήγησε σε εκτεταμένη εγκατάλειψη γεωργικών γαιών, με αποτέλεσμα μεγάλες περιοχές να καλυφθούν ξανά από δάση και άλλη ψηλή βλάστηση. Τα φυτά αυτά απορρόφησαν πολύ μεγαλύτερες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα, κάτι που είχε ως συνέπεια ένα αντίστροφο «φαινόμενο του θερμοκηπίου» και την πτώση της θερμοκρασίας στον πλανήτη. Ήταν μια κρύα περίοδος για την Ευρώπη, που έχει καταγραφεί στην ιστορία ως η «μικρή εποχή των πάγων».

Οι ερευνητές του Τμήματος Γεωγραφίας του Πανεπιστημιακού Κολλεγίου του Λονδίνου (UCL), με

Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2019

Τζιορντάνο Μπρούνο: Ο Ιδιοφυής Μυστικιστής που θυσιάστηκε στην πυρά


Το Μνημείο του Τζιορντάνο Μπρούνο στην καρδιά της Ρώμης στέκεται εκεί για να υπενθυμίζει την μετάνοια των ανθρώπων που τον κατηγόρησαν και τον καταδίκασαν σε θάνατο. Εκείνος, αν και απεικονίζεται περίπου ως μοναχός, τα ρούχα του μάλλον αναδεικνύουν ένα μυστηριώδες άνθρωπο, ίσως ακόμη και ένα Μάγο. Και παρά τα αρκετά συγγράμματα που υποστηρίζουν το αντίθετο, υπάρχουν αρκετές ενδείξεις πως ο Τζιορντάνο Μπρούνο ήταν ένας εμπνευσμένος άνθρωπος που με τις ιδέες του τρομοκρατούσε τις παγιωμένες απόψεις του Χριστιανισμού.

Ένα ευφυές μυαλό που τρομοκρατούσε την Εκκλησία

H πιο πρώιμη απεικόνιση του Μπρούνο βρέθηκε χαραγμένη το 1715 στην Γερμανία.

 Ο Τζιορντάνο Μπρούνο γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου του 1548 στην Nola ως Filippo Bruno, και το πλήρες Λατινικό του όνομα ήταν Iordanus Brunus Nolanus. Ο Μπρούνο από πολύ μικρή ηλικία ανακάλυψε το πάθος του για την Επιστήμη, και ως Φιλόσοφος, Κοσμολόγος, Μαθηματικός και ποιητής, μετατράπηκε σε ένα ανατρεπτικό άνθρωπο της εποχής του. Ο Τζιορντάνο Μπρούνο πίστευε πως ένα λαμπρό μυαλό μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Ήταν Νεοπλατωνικός και ακολούθησε τον Αναγεννησιακό Ερμητισμό. Ο Τζιορντάνο Μπρούνο δεν επιθυμούσε να ζήσει μία συνηθισμένη ήσυχη ζωή, αφού λάτρευε να εξερευνά, να αναλύει και να κατανοεί διάφορα ζητήματα που τότε ήταν απαγορευμένα από την Καθολική Εκλησσία. Μελέτησε βιβλία που ήταν ριζοσπαστικά για την εποχή, αλλά και εκείνα που είχαν την σφραγίδα της θρησκείας που κυρίευε την Ευρώπη. Ο Μπρούνο όμως πάντοτε ακολουθούσε τον δικό του πνευματικό δρόμο και τις δικές του ιδέες, και σύμφωνα με την Karen Garvin:

” Η Φιλοσοφία του Τζιορντάνο Μπρούνο ήταν τουλάχιστον ασυνήθιστη. Ο ίδιος ήταν ένας

Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2019

Lost Bodies - αγάπαμε: " Δεν σέβομαι τον εαυτό μου, δεν μπορώ να σεβαστώ όποιον με σέβεται."




Από το άλμπουμ "Πάσα Αρχή Παυσάτω" και την ταινία "13 Tzameti"

 " Δεν σέβομαι τον εαυτό μου, δεν μπορώ να σεβαστώ όποιον με σέβεται. Μπορώ να σεβαστώ μόνο κάποιον που δεν με σέβεται. Μόνο ένα περιφρονητέο άτομο μπορεί να σεβαστεί κάποιον τόσο περιφρονητέο όσο εγώ.
Δεν μπορώ να αγαπήσω κάποιον που περιφρονώ, δεν μπορώ να πιστέψω ότι μ' αγαπάει. Ποιά απόδειξη μπορεί να μου δώσει.
Δεν μπορώ να σεβαστώ όποιον με σέβεται, μπορώ να σεβαστώ μόνο κάποιον που δεν με σέβεται.
Δεν σέβομαι τον εαυτό μου. "

"Freedom for Humanity"



Το περίφημο γκράφιτι του Kalen Ocherman, γνωστού και ως  "Mear One",  με τίτλο "Freedom for Humanity". Μια καλλιτεχνική μομφή προς τις μυστικοπαθείς λέσχες και κλειστές σέκτες της ελίτ (αλλά και του αποκρυφιστικού τους υπόβαθρου, κάτι που μάλλον αγνοεί πολύς κόσμος) που λυμαίνονται τις ανθρώπινες κοινωνίες και καθορίζουν τις ζωές μας. Και με τη διαχρονική ραδιουργία τους, τη συστηματική συνωμοτική τους δράση, αλλάζουν την πορεία της ανθρώπινης Ιστορίας προς ίδιον όφελος. Το γκράφιτι φιλοτεχνήθηκε στο East End του Λονδίνου και (όπως ήταν επόμενο) o Mear One εισέπραξε το μένος των ΜΜΕ (ποιων οικογενειών της υπερ-ελίτ άλλωστε αποτελούν ιδιόκτητα εργαλεία χειραγώγησης κι ελέγχου της κοινής γνώμης;). Για να αφαιρεθεί το έργο του, αν δεν κάνουμε λάθος, από το δήμο με τη συνήθη δικαιολογία, χρήσιμη και πολυμασημένη καραμελίτσα στα καθεστωτικά στόματα, του αντισημιτισμού...

Σύνδεση με:
"GRAY STATE" ("ΤΟ ΓΚΡΙΖΟ ΚΡΑΤΟΣ")
 Cowboys & Power junkies: ο Γιαχβέ να μας φυλάει!
 Περί Μπιλντερμπεργκεράδων....
 ΜΙΑ "ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ" ΠΟΥ ΚΙΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ: 

Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2019

Η απονομή των κοινωνικοπολιτικών ΟΣΚΑΡ του 2019

Έκτακτο ρεπορτάζ:


H φετινή απονομή των ακριβοθώρητων, και σύμφωνα με κάποιες κακοήθεις φήμες στημένων, βραβείων ΟΣΚΑΡ έγινε νωρίτερα από κάθε άλλη χρονιά! Διότι το μεγαλείο δύο υπερπαραγωγών που επισκίασαν όλες τις άλλες και καθήλωσαν, και συνεχίζουν ακόμα να το κάνουν, κοινό και κριτικούς, δεν μπορούσε να περιμένει την καθυστέρηση της αναπόφευκτης θριαμβευτικής επιβράβευσής τους!

 Το μόνο πρόβλημα για την αμερικανική Ακαδημία ήταν ότι η εγχώρια υπερπαραγωγή είχε πολύ σκληρό αντίπαλο: ένα εντυπωσιακό ευρωπαϊκό blockbuster! Με παραγωγό την περιβόητη εταιρεία "Σόρος & ΣΙΑ", καθόλου φειδωλή στις "χορηγίες" ανά τον κόσμο υπέρ πολλά υποσχόμενων ταλέντων και οργανώσεων που προωθούν τα νέα ολίγον έως πολύ παρελαύνοντα ξέκωλα της ψυχαναγκαστικής σεξουαλικής απελευθέρωσης, τα ολίγον ανθρωπιστικά πλάνα (με τα απαραίτητα κέρδη φυσικά για τις μεγάλες επιχειρήσεις που δίνουν φιλεύσπλαχνα "δουλίτσα" σε πλήθος αναξιοπαθούντων και ελάχιστα απαιτούντων) και πολυπολιτισμικά ("αχταρμάς" στην ουσία τους) σενάρια και τα διαλυτικά projects της παρωχημένης πια αυτοδιάθεσης των ανά τον πλανήτη τοπικών και οπισθοδρομικών αντιλήψεων.
Με τη στιβαρή επίσης συνδρομή-συμπαραγωγή του κολοσσού παραγωγής έργων θυελλώδους δράσης και άφθονου τρόμου, με την επωνυμία "ΝΑΤΟ Α.Ε.", έμπειρα στελέχη του οποίο ανέλαβαν και τη σκηνοθεσία. Και το όνομα της υπερπαραγωγής αυτής: "Η Συμφωνία των Πρεσπών". Με πρωταγωνιστές τον Έλληνα "ζεν πρεμιέ της πολιτικής" (αν και λίγα χρονακια στο κουρμπέτι, έχει επιδείξει ζηλευτούς ελιγμούς και κωλοτούμπες, με αναίμακτες συνέπειες)  Alexi Τσίπρα και τον Σκοπιανό "μπουμπούκο" Ζόραν Ζάεφ. Ο οποίος μπήκε τόσο πολύ στο "πετσί του ρόλου" που του ανάθεσαν οι εργοδότες και των δυο τους, ώστε δήλωνε όπου βρισκόταν και με όποιους χαριεντιζόταν, μετά το πέρας και την επίσημη προβολή της ταινίας, ότι ο όρος "βόρεια Μακεδονία" ήταν σεναριακή αδυναμία και το σκέτο "Μακεδονία" και "Μακεδόνας" ήταν