Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2015

"Γράμμα" από τους"παρατηρητές" ενός άλλου κόσμου


Σας παρατηρούμε να συνωστίζεστε, σαν ανθρωπόμορφα ανδροειδή, που δεν επιφυλάττουν καμιά έκπληξη, καμιά παρέκκλιση από τους κώδικες προγραμματισμένης συμπεριφοράς των προγραμματιστών τους. Να μαζεύεστε σαν υπνωτισμένοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των εξαρτημένων αντανακλαστικών σας και κράτησης των ευπρόβλεπτων συνηθειών σας, τα οποία αποκαλείτε εσείς εμπορικά κέντρα, νυχτερινά στέκια διασκέδασης, υπεραγορές. Από τις οποίες τελευταίες προμηθεύεστε τα γεμάτα τοξικές και μολυσματικές ουσίες πτώματα ζώων ή μελών τους, τα γενετικά τροποποιημένα δηλητήρια, τα επεξεργασμένα σκουπίδια με ετικέτα προέλευσης, για να ετοιμάσετε το εορταστικό τραπέζι, όπως το ονομάζετε, των ημερών αυτών. Αλήθεια, αδυνατούμε να καταλάβουμε γιατί θεωρείτε κάτι σαν γιορτή μαζική την είσοδο ενός ακόμα χρόνου στον παραπαίοντα κόσμο σας! Τι γιορτάζετε; Την ακόμα πιο βαθιά πτώση σας από το στάδιο των σκεπτόμενων και αυτόνομων αντιληπτικά ανθρώπινων όντων στο λάκκο των ωχρών, ασθενικών, μεταλλαγμένων, αγελαίων, ανεγκέφαλων -και γι'αυτό και ματαιόδοξων ή αυταπατώμενων- ανθρώπινων απομιμήσεων;

Είμαστε κάτι σαν απρόσκλητοι παρατηρητές, μπορεί και να μας προσδιορίσετε και ως χρονοταξιδιώτες. Και όχι οι μοναδικοί που σας έχουν επισκεφτεί, κατά τους ιστορικούς και μη καιρούς σας, από διάφορες και διαφορετικές "φυσαλίδες" του υπερσύμπαντος. 'Εχουμε αφιχθεί στη σκοτεινή τεχνοκρατική εποχή σας -κάτι ανάλογο με αυτό που εσείς ονομάσατε μεσαίωνα- ερχόμενοι από το χωρόχρονο μιας άλλης, παράλληλης γης. Είμαστε οι ταξιδιώτες από ένα άλλο κόσμο, πιθανόν κι από μια κρυσταλλωμένη εκδοχή του δικού σας μέλλοντος, εκδιαμέτρου αντίθετο από το παρόν σας και τις κυρίαρχες ατζέντες για το μέλλον του.

Είμαστε οι αγγελιοφόροι μιας εποχής που η πολύ προηγμένη τεχνολογία βρίσκεται σε απόλυτη αρμονία με το φυσικό περιβάλλον και στηρίζει την ανθρώπινη δημιουργία, αναδεικνύει το μεγαλείο της ευφυίας της. Και -όπως είναι εύλογο για εμάς αντίθετα με εσάς, απ'ότι έκπληκτοι διαπιστώνουμε- απελευθερώνει την πολυτάλαντη ανθρώπινη φύση από την επονείδιστη τεχνητή ανάγκη-κάτεργο της μισθωτής εργασίας. Είμαστε οι ένοικοι μιας ουτοπίας, τόσο εξωφρενικής για τους εκμεταλλευτές σας με τη δική σας συναίνεση, όπου η υποστηριζόμενη από τις καινοτόμες και πολυσύνθετες τεχνολογικές εφαρμογές παραγωγή προσφέρει αφειδώς στον άνθρωπο όλα τα απαραίτητα. Για την αρμονική ανάπτυξη και συνύπαρξη σώματος και πνεύματος.
 Και στο δικό μας συλλογικά δομημένο και διαχειριζόμενο κόσμο η κατανομή των αγαθών έχει εξαλείψει ανεπιστρεπτί τις ανισότητες και κραυγαλέες ανισορροπίες. Και οι ανθρώπινες οντότητες απολαμβάνουν δημιουργικά και ανακαλυπτικά τον πολύτιμο ελεύθερο χρόνο, ώστε να ερευνήσουν και να αντιληφθούν τη θαυμαστή τους φύση και την ουσιαστική θέση τους μέσα στο σύμπαν. Όπως ένας ασθενής του κόσμου σας απαλλάσσεται με θαυμαστό τρόπο -ή θαύμα όπως εσείς το αποκαλείτε, αγνοώντας τους ανθρώπινους μηχανισμούς αυτοΐασης και τη λειτουργία τους- από όλους τους καρκινικούς όγκους, είμαστε απελευθερωμένοι από κάθε υλιστική νοοτροπία, από κάθε μονόπλευρη θεώρηση στο όνομα ενός αυθαίρετου ψευδοεπιστημονικού δαρβινισμού -το εξωφρενικά παρανοϊκό οικονομικό σας μοντέλο είναι προέκτασή του- κι από κάθε θεϊστική εγκεφαλική παράκρουση κι ακόλουθο αντιεξελικτικό φανατισμό.

Δεν μας κατέχουν ανταλλακτικά χάρτινα ή μεταλλικά συμβόλαια, αυτά που εσείς ονομάζετε χρήμα, το οποίο και προσκυνάτε περισσότερο απ'όλους τους κατασκευασμένους θεούς σας και το οποίο μεταφράζεται σε σώρευση ισχύος σε όσο το δυνατόν λιγότερα χέρια. Παράγοντας αστείρευτη κοινωνική δυστυχία και ατέλευτες καταστροφικές συγκρούσεις.
Και η πτώση αυτή δεν έχει τέλος, σε σημείο που μας κάνει να απορούμε για το γεγονός της μη εξαφάνισής σας ακόμη.
Τα απαρχαιωμένα ορυκτά σας καύσιμα και τα πυρηνικά σας κουτιά της Πανδώρας, αποτελούν και το ενεργειακό σας κυρίαρχο μοντέλο. Ενώ γνωρίζετε ότι ταυτόχρονα αποτελούν παράγοντες απίστευτης πλανητικής μόλυνσης με αλυσιδωτές αρνητικές συνέπειες σε όλα τα οικοσυστήματα. Κάτι που επικυρώνει την εικόνα που έχουμε υιοθετήσει για εσάς: ένας αυτοκαταστροφικός, με μαζοχιστική εθελοτυφλία, πρωτογονισμός!

 Εμείς, στις συχνότητες και τα πεδία απ'όπου προερχόμαστε, σερφάρουμε σε καθαρούς ωκεανούς συμπαντικής και άπλετης ελεύθερης ενέργειας, που καλύπτει όλες τις ενεργειακές μας ανάγκες-δωρεάν βεβαίως, όπως όλα τα δώρα της φύσης- και ταξιδεύουμε ως τις εσχατιές του γαλαξία και σε ακόμα πιο ασύλληπτες για εσάς αποστάσεις και σε πραγματικότητες που τόσο μίζερα και ατάλαντα αποκαλείτε "επιστημονική φαντασία". Χρησιμοποιούμε ακόμη και τεχνητές ή φυσικές αστροπύλες -για τις οποίες πιστεύετε ότι υπάρχουν μόνο στους κινηματογράφους σας- και αλληλεπιδρούμε με άλλους προηγμένους πολιτισμούς.

Και να που βρισκόμαστε ως παρατηρητές ανάμεσά σας, με κύριο κίνητρο την περιέργεια, μέσα στις παραισθήσεις που αναγνωρίζετε ως καθημερινότητά σας. Μέσα κι έξω από τα μικρά ή θεόρατα κλουβιά σας, από τσιμέντο, γυαλί, μέταλλο ή ευτελή κι ανθυγιεινά υλικά στις παραγκουπόλεις που ζούνε -τρόπος του λέγειν- όλο και περισσότεροι από εσάς. Δαιμονοποιώντας κι εκχερσώνοντας τη φύση, αν κι εσείς προτιμάτε να αποκαλείτε "αστικοποίηση" αυτό το τεράστιο έγκλημα, σε βάρος και των ίδιων των εαυτών σας.


 Κινούμαστε αιωρούμενοι ανάμεσά σας, με τη χρήση μικρών φορητών συσκευών αντιβαρύτητας. Και αόρατοι από τα έτσι κι αλλιώς ατροφικά σας μάτια, περιβαλλόμενοι από "ασπίδες" ή πιο σωστά στροβίλους μη δεσμευμένων σωματιδίων που εξουδετερώνουν τα φωτόνια της ατμόσφαιράς σας. Και χρησιμοποιώντας υπερρευστούς μανδύες εκπομπής υψηλών συχνοτήτων ηλεκτρομαγνητικών πεδίων, εκτρέπουμε τα αντίστοιχα ηλεκτρομαγνητικά πεδία "στέρεων επιφανειών" -όπως οι φαινομενικά συπαγείς σας τοίχοι- κάνοντάς μας να περνάμε από μέσα τους σαν αυτά που με γραφική τρομάρα αποκαλείτε  φαντάσματα!

 Πού και πού, ωστόσο, όταν εισπράττουμε με την απλή και μόνο παρατήρηση όλη την πωρωμένη κυνικότητα των "προκαθήμενων" των κοινωνιών σας, υλοποιούμαστε κατά βούληση, έστω και για λίγο. Έτσι ώστε να παραστήσουμε τους ομοίους σας, που όμως βλέπουν λίγο "παραπέρα" από τη βαριά σκιά της συνολικής κατάντιας και προειδοποιούν για το ακόμα πιο σκοτεινό μέλλον ενός τέτοιου παρόντος. Του δικού σας. Και καταδεικνύουν την αργή μα σταθερότατη αποσύνθεση του θανάσιμου εκφυλισμού. Του επίσης δικού σας.

Ωστόσο, δεν το κάνουμε αυτό γιατί παριστάνουμε τα πάνσοφα πνεύματα που κατέβηκαν από το υπερπέραν στα εδάφη σας, δεν είμαστε φιλεύσπλαχνοι σωτήρες ούτε φιλάνθρωποι. Όχι!
Απεχθανόμαστε  τη σωτηριολογία των κατ'εξακολούθηση μεγαπαρασίτων σας ή τα εγωπαθή κίνητρα που κατέχουν τη λεγόμενη "φιλανθρωπία" σας- άλλο ένα δείγμα του τεχνοκρατικού πρωτογονισμού σας και τη νομιμοποίηση της κοινωνικής ολόγυρά της δυστοπίας. Και αποστρεφόμαστε ειδικά εκείνη τη σωτηριολογία και τη φιλανθρωπία που εκπορεύεται από τα λεγόμενα κέντρα της θρησκευτικής εξουσίας, εξίσου ωμής κι ακόμη πιο ύπουλης από την κοσμική εξουσία, που σας μεταχειρίζονται ως ιδιόκτητες άβουλες αγέλες τους.
Το κάνουμε γιατί λυπόμαστε τα μικρά σας, τα ανέγγιχτα ακόμη από τη γλίτσα της διανοητικής σας γούρνας. Αυτά που τα περιμένει ωστόσο, με το άνοιγμα των ματιών τους και το πρώτο κλάμα, η προσβλητική για το θαύμα της ζωής νουμεροποίηση και η κοινωνική βαρβαρότητα.

Κι όταν λοιπόν εσείς ακούτε αυτά που έχουμε να σας πούμε, συμβαίνουν συνήθως δυο τινά.
Ή μας καρφώνετε με ματιές που στάζουν φαρμάκι, ανάμεικτο ίσως με κάποιες υποψίες ενοχής που μετατράπηκαν σε σκουληκιασμένο πτώμα -κάτι που βρίσκεται δηλαδή σε πλήρη ακινησία μέχρι την εξαφάνισή του- και νιώθουμε πως η ίδια η υγεία μας βρίσκεται σε κίνδυνο!
Ή κάποιοι άλλοι από εσάς, μάς παίρνετε όπως λέτε στα σοβαρά και συμφωνείτε μαζί μας για την αναγκαιότητα της ατομικής και συλλογικής αφύπνισης και ανάληψης ανάλογης ευθύνης. Όμως συμφωνείτε έως το βαθμό του προβληματισμού. Γιατί ο όρος Δράση, με ό,τι ή όλα όσα κι αν σημαίνει, αποτελεί κάτι που όπως φαίνεται δεν συνάδει με την πραγματική σας νοοτροπία.

Και τα, όχι και τόσο σπάνια βαμμένα με το αναλώσιμο αίμα σας, καλέσματα από κατεχόμενους από μεσσιανικές φαντασιώσεις και υπερφίαλες επιδιώξεις "ποιμένες" σας σε μαζική αντίδραση -η οποία ακόμη και αν οι ιστορικοί σας κρίνουν ότι ήταν πετυχημένη, ωστόσο ακολουθείται από την ίδια στην ουσία της ομαδική βοσκή, έστω και με άλλου τύπου "χορτάρι"- που εσείς αποκαλείτε "επανάσταση", σας έχουν οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερη σύγχυση, άγνοια, εξαθλίωση, στέρηση φαντασίας και αυθεντικού οράματος και εντέλει υποταγή.

Και ξέρετε κάτι; Έχουμε αρχίσει να βιώνουμε αυτό που εσείς προσδιορίζετε ως απογοήτευση. Δεν επιθυμούμε να αρρωσταίνουμε περισσότερο, με την παρατήρηση και μόνο του νοσηρού σας παρόντος, που την ίδια αέναη στιγμή έχει μετατραπεί στο ζοφερό μέλλον.
Μάλλον αρκετά ασχοληθήκαμε μαζί σας. Δεν είμαστε σε τελική ανάλυση -κι αλίμονό μας αν καταλήξουμε να το πιστέψουμε- αυτόκλητοι σωτήρες σαν τους περιγέλαστα χυδαίους πολιτικούς σας ή τους ιεραπόστολούς σας ή -πώς τους αποκαλεί η τρομολάγνα γλώσσα των καιρών σας;- "τζιχαντιστές" του "ή μαζί με εμάς ή παρέα με το θεό σας", ως φιλόδοξοι διάδοχοι των παπικών στρατών, των κονκισταδόρων σας και της Ιεράς Εξέτασής σας.

Κι αν καταφέρετε τελικά να αλληλοαφανιστείτε, να αυτοκαταστραφείτε, να εξαφανιστείτε από το πρόσωπο του ζωντανού πλανήτη σας -όπως ζωντανές συνειδητές οντότητες είναι όλοι οι πλανήτες, αν κι εσείς παραείστε αυτιστικά σκεπτικιστές για να το κατανοήσετε- τότε να είστε σίγουροι. Δεν θα λείψει σε κανέναν στο γαλαξία η σχιζοφρενική βλακεία και η παροιμιώδης στενοκεφαλιά. Γιατί βεβαίως, αντίθετα με άλλη μια βλακώδη πίστη σας ενάντια σε κάθε μαθηματική λογική, "δεν είστε μόνοι" μέσα σε ένα υπερπολύπλοκο και ασύλληπτα αχανές σύστημα δισεκατομμυρίων αστεριών και ακόμα περισσότερων πλανητών σε τροχιά.

Μα αν κάποια μέρα επιστρέψουμε εδώ και προς κατάπληξή μας βρούμε το είδος σας, έστω και θεαματικά σε μικρότερους αριθμούς, να συνεχίζει σε διαφορετικές ατραπούς με τελείως διαφορετικές σημασίες από τις σημερινές κίβδηλες να το εμπνέουν σε όλο το φάσμα των δραστηριοτήτων και της αντίληψής του, τότε ίσως ένα αληθινά επαναστατικό γεγονός, μια συλλογική υπέρβαση που από καθάρια ρυάκια εξελίχτηκε σε ενιαίο και πρωτόγνωρο νέο ποτάμι,  θα έχει συμβεί στο κοντινό ή και μη παρελθόν. Ότι η μειοψηφία της συντριπτικής μειοψηφίας που αποτελούσε, μέχρι τις στιγμές της αποχώρησής μας, τη ζώσα ψυχή της ανθρωπότητας, παρ'όλες τις διαχρονικές φανερές μα κυρίως υπόγειες διώξεις σε βάρος της, βρήκε τον τρόπο. Να κάνει αισθητή την παρουσία της, όχι μόνο από τις δονήσεις που άφηνε ως τώρα πίσω της σαν σύμβολα ή ψιθύρους γεμάτους αληθινή γνώση και ζωτικά μηνύματα, αλλά από διάχυτες ισχυρές δονήσεις που άρχισε, και με βαρύ ίσως προσωπικό κάθε φορά τίμημα, να αφήνει ελεύθερες σε κάθε σκοτεινή γωνία. Σαν πολύχρωμα πουλιά μέσα από διάσπαρτα παντού κλουβιά. Στο γενναιόψυχο διάβα της προς ένα άλλο μέλλον από το προδιαγραφόμενο.
 Συμβάλλοντας αποφασιστικά στο εξελικτικό ξεμπλοκάρισμα και, ούσα πολύ πιο μπροστά από την εποχή της, μην έχοντας ανάγκη ούτε καν τη δική μας εκδοχή ενός πιθανού -μέχρι να γίνει πραγματικός- μελλοντικού κόσμου. Λουσμένου στο φως της Γνώσης και της Κατανόησης.


Ο Ένοικος...
-ως παραλήπτης και μεταβιβαστής αυτής της επιστολής-


(Εκ των υστέρων: μου το είχε στείλει, με τον χειρόγραφο παραδοσιακό τρόπο, γραμμένο σε χαρτί επιστολής ο καλός φίλος μου 'Ενοικος ανάμεσα στους κόσμους και το ανέβασα εγώ, λόγω δικού του εκείνες τις ημέρες "τεχνικού κωλύματος"...Οι εικόνες επιλέχθηκαν από εμένα.)

4 σχόλια:

  1. Σε ολα οσα λενε εχουν δικιο. Ας ζησουν εστω μια μερα τη δικη μας πραγματικοτητα και ας μην κρινουν τοσο αυστηρα.Να ζησουν σαν ζητιανοι σε χαρτοκουτο η σαν μια μανα που δεν εχει να δωσει γαλα στο παιδι της η σαν εναν εχμαλωτο που βασανιζεται με οποιο τροπο μπορει να φτασει η φαντασια τους και τοσα αλλα παραδειγματα.Εχουμε απο την φυση μαας το καλο και το κακο μεσα μας ζουμε σε ενα δυαδικο κοσμο με οτι αυτο συνεπαγεται.Και εχουμε ερθει σε αυτον τον κοσμο ειτε με την εγκριση μας ειτε με οποιον αλλο τροπο για να βιωσουμρ ολα αυτα τα αισχη πιυ περναμε. Νομιζω οι παρατηρητες μας αντι να καθονται και να κτινουν θα επρεπε να γινονταν φιλοι μας και οπως ολοι οι φιλοι βοηθαει ο ενας τον αλλον ετσι να εκαναν και αυτοι για οσους απο εμας εχουν την επιθυμια να αλλαξουν και η βοηθεια τους να ειναι ουσιασυικη και σρ αληθινο χρονο και οχι σε υποσεινηδητα μηνυματα και σε αλλες παραστασεις που δεν τις πιανει ευκολα το θολωμενο μας μυαλο οπως λεει και ο μεγαλος μας καζατζιδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. εμαθα για εσας τυχαια απο καποιο γνωστο μου και ενω δεν ασχολουμαι ειπα (επηρρεασμενη απο μια συζητηση που ειχαμε ) να αφιερωσω λιγο απο τον πολυτιμο χρονο μου και να διαβασω το αρθρο σας..(γιατι περι αρθρου προκειται μεταξι μας...και μαλιστα πολυ καλο...αν και για λιγους) γεμισα με αποριες σχετικα με τους "παρατηρητες" (το λεω καλα?) ...θα ηθελα πολυ να πω την γνωμη μου αν και απο οτι ειδα δεν μετραει και τοσο και επισης αμφιβαλλω για το αν "εγκριθει" απο τον ιδιοκτητη αυτου του μπλογκ. Ενιωσα την αναγκη να πω την γνωμη μου σχετικα με οσα διαβασα ασχετα με το αν συμφωνω ή οχι...γεμισα με αποριες που δεν προκειται να μου λυθουν ασχετα με το αν ποτε κανεις τις διαβασει...Υπαρχει μια παροιμια που λεει πως "η περιεργεια σκοτωσε την γατα" ερχονται λοιπον οι προαναφερομενοι "παρατηρητες" να μας πουν πως απο περιεργεια θελουν να μαθουν για εμας...εχω να πω πανω σε αυτο πως "παρατηρουν" επιλεκτικα και επιφανειακα τους ανθρωπους...αν ειναι "ανωτεροι" απο εμας θα ειχαν και την αναλογη λογικη να κανουν κατι πιο δικαιο...να σκεφτουν σαν εμας..να αποκτησουν συναισθηματα και ψυχη οπως την δικη μας...να αντιμετωπισουν εστω και για 24 ωρες τα προβληματα που αντιμετωπιζουμε ολοι μας και ο καθενας ξεχωριστα...γιατι ωραια ειναι να κουτσομπολευω και να κρινω τον απεναντι μου...στην πραξη ομως ολα ειναι διαφορετικα....ενα παραδειγμα που θα μπορουσε να σας βοηθησει να καταλαβετε τι εννοω ειναι το εξης...βλεπεις σε μια παιδικη χαρα δυο παιδια που παιζουν...τα παρατηρεις..εσυ χαλαρωνεις στο παγκακι απλα παρατηρωντας τα...ξαφνικα αυτα τα παιδια αρχιζουν και τσακωνονται ..εσυ οντας παρατηρητης θα πεις..."ε..παιδια ειναι , ολα τα παιδια καυγαδιζουν" ομως τα πραγματα δεν ειναι ακριβως ετσι..αυτα τα παιδια εχουν αναπτυξει θυμο και μισος εκεινη την ωρα (κατι που εσενα σαν παρατηρητη δεν σε απασχολει) εσυ θα συνεχισεις να παρατηρεις την εξελιξη του καυγα και στο τελος θα πεις..."βρε τα μπαγασικα, τι χωριζουν? τα καραβια τους?"..και θα συνεχισεις" αντι να κατσουν να απολαυσουν τις ξενοιαστες στιγμες τους κατω απο τον υπεροχο ηλιο μεσα στο πρασινο και τις μυρωδιες των ανθισμενων λουλουδιων...αυτα καθονται και τσακωνονται" ... αυτο κανετε και εσεις οι "παρατηρητες" παρατηρειτε τις διαφορες συμπεριφορες των ανθρωπων ε π ι φ α ν ε ι α κ α ζειτε σε εναν δικο σας κοσμο (δικαιωμα σας) και κρινετε εναν αλλο κοσμο που δεν σας αρεσει...οχι οτι μπορειτε να κανετε κατι ωστε να βοηθησετε ...αυτο μαλλον δεν σας απασχολει καθολου..."απο πιτα που δεν τρως τι σε νοιαζει και αν καει" σωστα? και εγω ξερω να "λεω" και να το παιζω εξυπνη κρινοντας και σχολιαζοντας αλλους απλα και μονο επειδη δεν μου αρεσει ο τροπος τους...αυτο λοιπον πιστευω οτι κανετε και εσεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θυμάμαι κάποια λόγια του Όργουελ: "Σε εποχές παγκόσμας εξαπάτησης -σαν αυτές που η ανθρωπότητα βιώνει εδώ και αώνες- το να λες την αλήθεια αποτελεί επαναστατική πράξη".
    Κι αυτό είναι μια μορφή Δράσης. Ένα πρώτο βήμα: το ν'αναγνωρίσες, με ή χωρίς τη βοήθεια "παρατηρητών", το ΟΛΟΦΑΝΕΡΟ! Να κατανοήσεις το υλικό από το οποίο έχει στηθεί η φυλακή σου σε κάθε τηςπτυχή-πτυχή της δικής σου ζωής, να αναγνωρίσεις το ΑΦΥΣΙΚΟ, το ΠΑΡΑΛΟΓΟ, ώστε κάποια στιγμή να ψάξεις να βρεις τους ομοίους σου -και δεν έχει να κάνει μόνο με την τάξη όπου σε έχουν οι "προγραμματιστές" κατατάξει και συγχρόνως εσύ ο ίδιος αποδέχεσαι ως μόνη πραγματικότητα κοινωνικοπολιτική, κάτι σαν τις αμετακίνητες "κάστες" των Ινδών- και να καταστρώσετε μαζί τα σχέδια "Απόδρασης", γκρεμίσματος της φυλακής αν μπορείς για όλους τους "κρατούμενους", αν και πλείστοι εξ αυτών μπορεί να έχουν πάθει "ιδρυματοποίηση" και να υπερασπιστούν με σθένος και ζήλο και συγκινησιακή καθήλωση το δικαίωμα στη.."φυλάκιση"και τα "κεκτημένα πόστα" μέσα σε αυτή! Ενώ ένας ολόκληρος κόσμος άπειρων πιθανοτήτων και προοπτικών καραδοκεί έξω από τους φράχτες για τους τολμηρούς και τους λάτρεις της Α-λήθης, δηλ. της Αλήθειας, του να μη λησμονείς αυτό που πάντα ήξερες μέσα σου ως κυτταρική πάνω απ'όλα γνώση.
    Κι εδώ μου έρχονται στο μυαλό και τα λόγια του Ντεκάρτ, ενός στοχαστή που επηρέασε όσο λίγοι την επιστημονική και φιλοσοφική σκέψη: " Για να φτάσει ο άνθρωπος στην αλήθεια πρέπει, σε κάποια στιγμή της ζωής του, να εγκαταλείψει όλες τις ιδέες που δέχτηκε και να ανακατασκευάσει εκ νέου κι εκ θεμελίων όλο το σύστημα των γνώσεων και των αξιών του"
    Τέλος, προτείνω να συνδέσετε το "άρθρο" που απ'ότι φαίνεται σας προβλημάτισε -και αυτός ήταν και ο κύριος στόχος- με αυτές τις αναρτήσεις κι εδώ και στο antidras:
    οι "τοξικές ανησυχίες" του "Homo Securitus"- http://dreamerwithacause.blogspot.gr/2015/05/homo-securitus.html
    Η διαχρονική πτώση του μαζάνθρωπου- http://dreamerwithacause.blogspot.gr/2015/03/blog-post.html
    και ως κατακλείδα:έγκλειστοι στη "μαύρη σιδερένια φυλακή" - http://dreamerwithacause.blogspot.gr/2015/01/blog-post_54.html
    Όσο για τα συμπεράσματα του δεύτερου σχόλιου για τον επιφανειακό δικό μας κόσμο και την αποστασιοποίησή μας από τα προβλήματα -διαρκώς ανακυκλούμενα και ανατροφοδοτούμενα με τους έπί πληρωμεί και με κρατικά πτυχία "ψυχολόγους της κακιάς ώρας" να ψάχνουν γιατρειά των συμπτωμάτων και ν'αποφεύγουν διόλου τυχαία τις αιτίες- καλή μας επισκέπτρια δεν ξέρεις τίποτε για εμάς...
    Σ'ευχαριστούμε για την χρήσιμη παρέμβασή σου!Όπως ευχαριστούμε και το συντάκτη του πρώτου σχόλιου, με την επισήμανση ότι οι "χείρες βοηθείας", που μπορεί να προέρχονται και από τα εσώτερα πεδία κάθε όντος, προσφέρονται -έστω και σαν ερεθίσματα ή μηνύματα- σε πνεύματα ευγενικά και συγχρόνως μαχητικά και ανεξάρτητα ως άτομα, ώστε να μπορούν να τα αξιοποιήσουν. Ξεκινώντας από την εσωτερική κατανόηση και επανάσταση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ειμαι απολυτα συμφωνος σε οτι διαβασα στην απαντηση σας. Ζουμε σε ενα κοσμο τοσο ψευτικο που εχουμε ξεχασει τι σημαινει αληθεια και το συστημα ειναι ετσιφτιαγμενο εδω και χιλιαδες χρονια για να σε κανει να πιστευεις οτι αυτη ειναι η αληθεια που ζουμε.Σε οτι λετε συμφωνω απλα οπως σας ειπα θα προτιμουσα μια βοηθεια απο τους ανωτερους παρατηρητες πιο ουσιαστικη και ο καθενας ας επαιρνε τις αποφασεις του ειτε να ξυπνησει απο τον ληθαργο του ειτε να παραμεινει σε μια συνηθεια που τον βολευει για να μην ταρακουνηθει και νιωσει μετεωρος. Σας ευχαριστω παντως για την απαντηση που μου δωσατε

    ΑπάντησηΔιαγραφή