Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Παρασκευή 29 Αυγούστου 2014

"Trust" του Hal Hartley, μια γοητευτικά ιδιόρρυθμη ταινία...




 Aγαπάμε τις ανεξάρτητες κινηματογραφικές παραγωγές που έχουν κάτι ουσιαστικό να πούνε στο θεατή. Μια απ'αυτές είναι και το αμερικανικό (1990) "Trust"(=εμπιστοσύνη), για το οποίο θα κάνω μια σχετικά σύντομη παρουσίαση και θα σας προτείνω να το ψάξετε σε ενημερωμένα dvd clubs ή και στο διαδίκτυο για να το κατεβάσετε (με ή χωρίς υπότιτλους στα ελληνικά).

Σ'έναν κόσμο όπου η εμπιστοσύνη (trust) είναι δυσεύρετο ζητούμενο: Ήρωες που από νεαρή ηλικία ακολουθούν εσωτερικές συχνότητες που τους οδηγούν σε αντισυμβατικές επιλογές και μονοπάτια, που συχνά φλερτάρουν με την κόψη του ξυραφιού. Ενάντια στον αποπνιχτικό μικροαστικό καθωσπρεπισμό, τη μονοτονία, τη συμβιβαστική ανία που βαραίνει τις ζωές των οικογενειών τους. Μια προαναγγελθείσα πορεία για τη ζωή των ηρώων, μέσα σ'έναν φαύλο κύκλο ασφυχτικής προβλεψιμότητας κι απώλειας του εαυτού σε τροχιές συνηθειών και καθημερινής "κανονικότητας". Κάτι που το ζευγάρι των βασικών ηρώων αποκηρύσσει, ο καθένας με τον τρόπο του.

 Από τη μια η επέλαση του αυθορμητισμού, του πάθους για ζωή και για κάθε τι το αυθεντικό. Που κοχλάζουν στις ψυχές του αντικοινωνικού 30άρη και της αφυπνισμένης έφηβης κοπέλας-μαύρο πρόβατο της οικογένειάς της. Από την άλλη, όσον αφορά το οικογενειακό περιβάλλον, συσσωρευμένα απωθημένα και εχθρικότητα ανάμεικτη με ένα ανομολόγητο θαυμασμό, απέναντι στη διαφορετικότητα που περιφρονεί τους κανόνες. Και γίνεται άθελά της κι αιτία πρόκλησης οικογενειακών δραμάτων(ο θάνατος του πατέρα της κοπέλας από ανακοπή, κάτι που η μάνα της τής το χρεώνει εφ'όρου ζωής).

 Διάλογοι που δεν πλατιάζουν, αλλά είναι μεστοί, αποκαλυπτικοί, συχνά μια καλοζυγισμένη γροθιά στο στομάχι μιας κοινωνίας που τρώει τις ίδιες τις σάρκες της και μηρυκάζει τα αδιέξοδά της.
 Βαθιά ανθρώπινη σπουδή των χαρακτήρων του, εσωτερική ατμόσφαιρα που εναλάσσεται με γρήγορους κι απρόβλεπτους ρυθμούς, οι οποίοι καταλαμβάνουν συχνά εξαπίνης το θεατή: αυτό είναι το διαμάντι του ανεξάρτητου αμερικανικού σινεμά και του εξαιρετικού σκηνοθέτη Hal Hartley, το Trust.

Αν το ψάξετε και το δείτε ελπίζω να σας αρέσει και να σας αγγίξει όσο εμάς...

ανιχνευτής

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου