Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τρίτη 26 Αυγούστου 2014

Ιούλιος Βερν (1828-1905)



Verne 3O συγγραφέας που «εφύηρε» τον 20ο αιώνα



# Είναι ο πατέρας της επιστημονικής φαντασίας

# Για την ακρίβεια χαρακτηρίστηκε «Αρκούδα της Φαντασίας»

# Λένε ότι αυτός «ανακάλυψε» πρώτος τον 20ο αιώνα

# Γεννήθηκε στον αστερισμό του Υδροχόου και συγκεκριμένα στις 8 Φεβρουαρίου του 1828

# Τόπος γέννησης το νησάκι Φεηντό, του ποταμού Λίγηρα

# Μεγάλωσε στη Νάντη παρακολουθώντας τα πλοία στο λιμάνι να φεύγουν για μακρινές άγνωστες χώρες



# Σε μικρή ηλικία προσπάθησε αρκετές φορές να σκαρφαλώσει λαθραία σε ποντοπόρα πλοία

# Σε ηλικία 15 ετών πήγε στο Παρίσι για νομικές σπουδές

# Διάβαζε μανιωδώς και για ένα διάστημα απόλαυσε τη γοητευτική ζωή της Πόλης του Φωτός, αλλά τελικά τον κερδίζει η λογοτεχνία

# Γνωρίστηκε με τον Ζακ Αραγκώ, τον ιδρυτή της Λέσχης των Αργοναυτών

# Τα βιβλία του γρήγορα έγιναν μεγάλη επιτυχία και διαβάστηκαν αχόρταγα από εκατομμύρια ανθρώπους

# Μερικά έγιναν εξ αρχής κλασικά: Ταξίδι στο Κέντρο της Γης (1864), Από τη Γη στη Σελήνη (1865), Είκοσι Χιλιάδες Λεύγες Υπό τη Θάλασσα (1870), Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Μέρες (1872)

# Το 1884 ταξίδεψε στη Μάλτα, στην Αλγερία, στην Τυνησία και κατόπιν στο Αιγαίο, έχοντας πάντα στο νου του τον Κάπταιν Νέμο, το alter ego του


# Την ίδια χρονιά κλήθηκε σε ακρόαση από τον πάπα Λέοντα ΙΓ΄ από την οποία βγήκε κλαίγοντας



# Διαβάστηκε όσο κανένας άλλος συγγραφέας του 19ου αιώνα

# Πολλά κείμενά του υπήρξαν το λιγότερο προφητικά

# Ο Ιούλιος Βερν πέθανε στις 20 Μαρτίου του 1905

# Έφυγε χωρίς να αφήσει κανένα μήνυμα για τον προορισμό του…


ΕΓΡΑΨΕ

«Ό,τι και να εφευρίσκω, ό,τι και να κάνω θα είναι πάντα κατώτερο από την πραγματικότητα. Θα έρχεται πάντα η στιγμή όπου η δημιουργία και η επιστήμη θα ξεπερνούν τη φαντασία».



«…Το Πείραμά μου πέτυχε. Εκτέλεσα την αποστολή μου, αλλά έφτασα πολύ γρήγορα στο σκοπό μου. Βιάστηκα. Δεν είσαστε ακόμη ώριμοι, δε μπορείτε να καταλάβετε. Θα έρθει αργότερα αυτή η ώρα και τότε μόνο θα ανοίξετε τα μάτια σας. Φεύγω λοιπόν και παίρνω μαζί μου το μυστικό μου. Όμως, το τρομερό αυτό μυστικό δε θα χαθεί τελείως για την ανθρωπότητα. Τίποτε δε χάνεται. Πρέπει μονάχα κάθε αγγελιαφόρος να έρχεται στην ώρα του…» (Ροβήρος ο Κατακτητής).

«Εσείς τουλάχιστον δε θα παραπονεθείτε για την Ειμαρμένη, που σας ανάγκασε να συμμεριστείτε την τύχη μου. Θα βρείτε, ανάμεσα στα βιβλία, που μελετώ με ιδιαίτερη ευχαρίστηση, το έργο σας, για τα ‘’μεγάλα βάθη των ωκεανών’’. Το διάβασα πολλές φορές. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω, λοιπόν, κύριε καθηγητά, ότι δε θα λυπηθείτε για το διάστημα, που θα περάσετε μέσα στο πλοίο μου. Πρόκειται να ταξιδέψετε στη χώρα των θαυμάτων, και δε θα κουραστείτε εύκολα από το θέαμα, που διαρκώς θ’ αντικρίζετε. Θα δείτε εκείνα που κανένας άνθρωπος δεν τα είδε ως τώρα -γιατί κι εγώ και οι δικοί μου δεν συγκαταλεγόμαστε πια ανάμεσα στους ανθρώπους- κι ο πλανήτης μας, χάρη σε μένα, θα σας αποκαλύψει τα τελευταία του μυστήρια.»



«Θα με πιστέψουν οι άνθρωποι, που θα τα διαβάσουν; Λίγο μ’ ενδιαφέρει. Αλλά τι απέγινε ο Ναυτίλος; Μπόρεσε ν’ αντέξει στη δίνει του Μαελστρομ; Ο πλοίαρχος Νέμο ζει ακόμη; Εξακολουθεί τις φρικτές αντεκδικήσεις του στον ωκεανό; Τα κύματα θα μας φέρουν καμιά μέρα το χειρόγραφο, που κλείνει την ιστορία της ζωής του; Θα μάθω, τέλος, το όνομα αυτού του ανθρώπου; Το ελπίζω» (Είκοσι Χιλιάδες Λεύγες Υπό τη Θάλασσα).


ΠΗΓΗ: ΖΕΝΙΘ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου