Όταν ενεργοποιείται η σύνθεση
και το ενεργητικό αλληλεπιδρά με το παθητικό
και η αντίθεση παράγει το τρίτο στοιχείο
κι εκπέμπονται οι κραδασμοί της τριάδας,
το αποτέλεσμα κρυσταλλώνεται στην ανώτερη ενέργεια της τετράδας,
που γεννιέται απ'την τριάδα μαζί με τη μονάδα.
Οικογένεια. Να μια τετράδα.
Πατέρας - μητέρα - τέκνο : Οικογένεια!
Που κυοφορεί μια νέα, ανώτερης τάξης μονάδα. Προς μια διευρυμένη νέα σύνθεση:
κοινότητα -> φυλή -> λαός.
Άλλο; Το ίδιο ισχύει για τη μάθηση.
Δάσκαλος - μαθητής -> διδασκαλία: μάθηση.
Και η μονάδα -ή πρώτος παράγοντας-, ο δάσκαλος, γίνεται η αιτία μέσα απ'το μαθητή για την επέκταση των γνώσεων που του πρόσφερε -μάθηση- σε ακόμα περισσότερα άτομα.
Το αν αυτή η μάθηση εμπλουτιστεί με νέα στοιχεία κι άρα θα εξελιχτεί ή αν βαλτώσει και εκφυλιστεί, αυτό είναι μια άλλη ιστορία κι όχι επί τούτου.
Τα ίδια ισχύουν και για τις ιδέες.
Οι αριθμοί αποτελούν έκφραση των ιδεών.
Ή μήπως οι ιδέες έκφραση των αριθμών;
Κι όταν η μορφή εμπεριέχει τη διάνοια και η διάνοια τα μυστικά της γνώσης και η γνώση το δέος, ο αιώνιος σπινθήρας φλέγεται και οι κραδασμοί ανέρχονται σε πεδία πάνω από πεδία, αδράττοντας τη λεπτοφυή ενότητα των κόσμων.
Ο Ένοικος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου