Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2016

Η Μαύρη Τρύπα επί Γης




Η Μαύρη Τρύπα δεν υπάρχει -αν υπάρχει τελικά και δεν είναι άλλη μια αναπόδεικτη κι αυθαίρετη θεωρία στην ουσία- μόνο στο Διάστημα. Κυρίως εστιάζεται στη γη. Κι αποτελεί την προσωπική εισχώρηση, πιο σωστά πτώση, χιλιάδων, εκατομμυρίων, μυριάδων ανθρώπινων υπάρξεων. Είναι ψυχικής φύσης. Και μέσα της εγκλωβίζει, παγιδεύει, δεσμεύει όλες εκείνες τις πτυχές και τα στοιχεία που προσδιορίζουν ένα αυτόνομο, πολυτάλαντο, ανήσυχο -με την πλέον δημιουργική και εξελικτική σημασία του όρου- ισορροπημένο ως προς την εκδήλωση συμπεριφοράς, ανθρώπινο ον.

 Η επίγεια αυτή ζοφερή τρύπα αποτελεί μια πραγματική χοάνη υποταγής της θέλησης. Της αντίληψης και της ανεξαρτησίας της. Μια ταφόπλακα της ίδιας της χειραφέτησης των ανθρώπων. Μια σαδιστική και μαζοχιστική στέρηση όλων των ικανοτήτων και δυνατοτήτων για μια ανώτερης ποιότητας ολοκληρωμένη ύπαρξη, σε σχέση και με τον Εαυτό και με τον Άλλον. Μια ταφόπλακα όλων αυτών  που θα μπορούσε να καταφέρει και να γίνει ο καθένας. Μια αντήχηση πένθιμης καμπάνας.

 Τα δομικά συστατικά της βρωμοκοπάνε διαστρεβλωμένη οπτική και αντιμετώπιση των νοημάτων που πλουτίζουν το άτομο και την κοινότητα. Οι ιδιότητές της μπλοκάρουν την Ενέργεια που ρέει μέσα σε κάθε ανθρώπινη ύπαρξη, ώστε αυτή να βρίσκεται σε ισορροπία με την αληθινή φύση της και τη φύση "που της αρέσει να κρύβεται" μόνο σε σχέση με αυτούς που την αντιμετωπίζουν ως κτήμα τους ή απομαγεμένη -αντίθετα με τους "πρωτόγονους" λαούς- οντότητα. Η εισχώρηση σε αυτήν ακυρώνει τη ζώσα πνοή και βυθίζει τα ανθρώπινα τρόπαιά της μέσα σε μια χαβούζα αρνητικών συναισθημάτων, εχθρικών προς την επιβίωση καταστάσεων και νοσηρών αναγκαιοτήτων, συνθημάτων και  φετίχ. Όπως η.. "θυσία".

Για την πατρίδα, που αποτελεί περιουσικό στοιχείο δυνάμεων οι οποίες ωφελούνται και ενδυναμώνονται από τέτοιου είδους "Θυσίες". Για την έξοδο από χρέη και κρίσεις, για την επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων που έτσι κι αλλιώς ακυρώνονται σε περιόδους μεγάλης και μακροχρόνιας ύφεσης, για την άνοδο των δεικτών της οικονομίας που από βοηθητικό εργαλείο μετατράπηκε σε μαζικό σφαγείο και ανήλιαγο μπουντρούμι. Για την καριέρα, για την εταιρεία και την άνοδο των μετοχών της, για μια θεσούλα στη δουλεμπορική γαλέρα, για το όποιο μέλλον των παιδιών μέσα σ'ένα ψυχοπαθητικό, νευρωτικό, ρημαγμένο παρόν όπου το μέλλον νοσεί.  Για την ασφάλεια από ανισόρροπους τρομοκράτες-γεννήματα ανισόρροπων "προστατών", με το να παραδώσεις εν μια νυκτί τα δικαιώματά σου και τις προοπτικές προέκτασής τους. Αλλά και "θυσία" για την πίστη και το θεό- καλύτερο όλων των άλλων που υπήρξαν και υπάρχουν, για την ομάδα και το κόμμα, για το κάθε λογής δόγμα και την ιδεολογία και το σχέδιό της αλλαγής του κόσμου. Το οποίο ίσως και ελάχιστα να διαφέρει από σωτηριολογικές κορώνες που αποκαλύπτεται αργά ή γρήγορα ότι εχθρεύονται την πραγματική ελευθερία της ανθρώπινης υπόστασης. "Θυσία" για τον "πλησίον", αντί να φροντίσεις με τον δικό σου ταιριαστό αλλά και ουσιαστικό τρόπο ώστε να ισχύουν εκείνες οι συνθήκες και αντιλήψεις που καθιστούν κοινωνικά αχρείαστη έως και λεξιλογικά ανύπαρκτη μια τέτοια έννοια. "Θυσία" και για τον έρωτα, που από φως και ελευθερία μεταβάλλεται σε διαφημιστική πινακίδα νέον, σε ιδιοκτησιακό καθεστώς εμμονοληπτικής μορφής, σε ψευδαισθήσεις ποιητικών μυαλών σύμφωνα με τη "ρεαλιστική" άποψη χρηματιστών και κάθε λογής φρικιών και βρυκολάκων της εξουσίας και του κέρδους ή της εξουσίας του κέρδους.

Αυτή η "Μαύρη Τρύπα" επί γης απαιτεί, με τον έναν ή άλλο τρόπο, να θυσιαστείς. Σαν σύγχρονος βωμός θεΐσκων με το ακαταλόγιστο, ύποπτων σκοπών και κακόβουλων προθέσεων. Που διψάνε κυρίως για έκχυση της ενέργειας σου και για αποστέωση της θέλησής σου. Θεωρώντας βεβαίως και τη σάρκα σου αναλώσιμη. Με άλλα λόγια τρέφεται από εσένα ποικιλοτρόπως.

Γιατί να της κάνεις αυτή τη χάρη;
Τουλάχιστον πάλεψέ την. Οι τρόποι πάντα υπάρχουν ή μπορεί να υπάρξουν αν έχεις ισχυρή θέληση, εστιασμένους κάθε φορά στόχους και, προπαντός, φαντασία. Και ίσως σε εκπλήξει το γεγονός ότι δεν είσαι μόνος σε αυτή την επιλογή. Ή πιο σωστά σε μια γενναία και υπερβατική σειρά επιλογών. Κάτι που ξεκινάει πάντα από την αντίληψη περί πραγματικότητας που διαμορφώνει το άτομο, μια ομάδα ατόμων, μια κοινωνία, ένα όραμα γεμάτο αλήθειες και σθένος..

Ο Ένοικος...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου