Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2018

Disneyland of the "Gods"

" Το αναπάντητο ερώτημα είναι: Ποιοι προηγήθηκαν του σύγχρονου Ανθρώπου, και τί τους συνέβη;"


Το 1925 ο Charles Fort έγραψε ότι «…σκάφη από άλλους κόσμους έχουν ειδωθεί από εκατομμύρια κατοίκους αυτής της Γης, να εξερευνούν, νύχτα μετά την νύχτα, στους ουρανούς της Γαλλίας, της Αγγλίας, της Νέας Αγγλίας και του Καναδά.»

Ο Φορτ αναφερόταν σε ένα φαινόμενο που δεν θα υπήρχε επίσημα για άλλα είκοσι δύο χρόνια, και το οποίο επίσημα έπαψε να υπάρχει το 1969, όταν η Αμερικανική Πολεμική Αεροπορία υποτίθεται ότι έκλεισε τον φάκελο έρευνάς του και αποθήκευσε τον εξοπλισμό της του κυνηγιού των UFO. Λοιπόν, ο παράξενος μικρός εκείνος ανθρωπάκος, ήξερε κάτι που οι μεγάλες κυβερνήσεις αυτού του κόσμου δεν το ήξεραν. Το ήξερε από την μεγάλη του έρευνα σε επιστημονικά περιοδικά, εφημερίδες, επιθεωρήσεις, βιβλία, έγγραφα και παλιά έντυπα, ό,τι μυστηριώδεις μηχανές και εναέριες κατασκευές έχουν ειδωθεί ξανά και ξανά κατά την διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, και ότι οι επιβάτες αυτών των θαυμάτων έχουν συχνά ειδωθεί από τους έκπληκτους γήινους, και, στην πραγματικότητα, μερικοί από τους πιο αγαπημένους μύθους της ανθρωπότητας έχουν βασιστεί στις επαφές με τέτοια αντικείμενα.

Ένα καλό παράδειγμα είναι ο θρύλος των «Φυλάκων», ή των «Παρατηρητών», των «Εποπτών», (The Watchers). Παράξενα όντα από κάποιο άλλο μέρος ή από κάποιο άλλο χωροχρονικό συνεχές, από πάντοτε κάθονταν στους ουρανούς μας, σιωπηλά παρακολουθώντας μας να παλεύουμε να βγούμε και να ανελιχθούμε από τις σπηλιές μας.

Στα βουνά του Θιβέτ, οι αρχαίοι Λάμας γνώριζαν τα πάντα για τους «Watchers». Μερικές φορές, εκεί, ακόμη και οι Δυτικοί έπεφταν επάνω τους, σε εκείνη την τόσο μακρινή κι αφιλόξενη χώρα. Ο Nicholas

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2018

Συνέχεια περί της εκπληκτικής, πανάρχαιας, πυραμιδικής κατασκευής στη Βοσνία ...

...Από την συνέντευξη του καθηγητή Γεωφυσικής Σταύρου Παπαμαρινόπουλου στο Κρήτη TV:



Συνδέστε το παραπάνω βίντεο με αυτά:

{ Περίπου 30 χλμ. από το Σαράγεβο βρίσκεται ένα από τα πιο αινιγματικά μέρη του πλανήτη μας, του οποίου η ύπαρξη αγνοείται σε μεγάλο βαθμό από το "ευρύ κοινό". Πρόκειται ίσως για τις πιο παλιές -;- πυραμίδες στη γη, τις "μητέρες όλων των πυραμίδων" όπως τις έχουν αποκαλέσει. Οι πανάρχαιες πυραμίδες της Βοσνίας, που φαίνεται να κρύβουν εκπληκτικά μυστικά, των οποίων η αποκωδικοποίηση μπορεί να σχετίζεται με την -σκοπίμως θαμμένη και- ξεχασμένη ιστορία του πλανήτη μας και των πολιτισμών που άκμασαν πάνω σε αυτόν! -ή και έξω από αυτόν;-
Πιθανών φορέων γνώσης και τεχνολογίας τις οποίες σήμερα η συμβατική επιστήμη "αδυνατεί να κατανοήσει". Και άρα ή αγνοεί προκλητικά τα στοιχεία ή, όποτε μπορεί και την παίρνει, τα θάβει κάτω από το χαλί - βλέπε αποθήκες Σμιθσόνιαν κι άλλων "μαγαζιών" και ιδρυμάτων "αναγνωρισμένου επιστημονικού κύρους" από τα ιερατεία της παραχάραξης και εσκεμμένης επιστημονικής αρτηριοσκλήρωσης, τόσο στο πεδίο της αρχαιολογικής έρευνας και ιστορικής μελέτης όσο και φτάνοντας μέχρι και στον τομέα της ιατρικής έρευνας πάνω στον καρκίνο και άλλες εκφυλιστικές ασθένειες.
 Ο Δρ Σεμίρ Οσμανάγκιτς, αυτός που ανακάλυψε τις Πυραμίδες της Βοσνίας, όπως εξηγεί ο ίδιος
έχει κάνει μια ακόμα συναρπαστική ανακάλυψη που αλλάζει όχι μόνο την ιστορία της ευρωπαϊκής ηπείρου, αλλά και ολόκληρου του πλανήτη…Η ανακάλυψη του αυτή αφορά τα στάσιμα κύματα Tesla στην κορυφή της Βοσνιακής Πυραμίδας του Ήλιου -τα οποία πιστεύεται ότι ταξιδεύουν γρηγορότερα από την ταχύτητα του φωτός, ενώ δεν χάνουν την δύναμή τους καθώς περνούν μέσα από κοσμικά σώματα- τα οποία αποδεικνύουν την ύπαρξη αυτού που αναφέρεται ως ένα «κοσμικό

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2018

Το Σύστημα και το Πέταγμα: φλυαρίες πάνω σε μια μαντινάδα...

     του ανιχνευτή (πρώτη δημοσίευση το Σεπτέμβρη του 2012 στο Ενάντια στην "επιπεδούπολη")

Το καλοκαίρι που μας πέρασε βρήκα την ευκαιρία να πάω, όπως συνηθίζω κάθε καλοκαίρι, λίγες μέρες στην αγαπημένη μου Κρήτη. Δεν κατάγομαι από κει (άλλωστε θεωρώ ότι κατάγομαι από όλα τα μήκη και πλάτη αυτού του κόσμου κι όχι από κάπου συγκεκριμένα), αλλά για δικούς μου λόγους νιώθω πάντα την ανάγκη να περνώ λίγες μέρες εκεί κάθε χρόνο. Η Κρήτη είναι ένα μέρος που δονείται από ενέργεια, η οποία φορτίζεται ακόμη περισσότερο από την πληθώρα των μύθων, θρύλων και παραδόσεών της, καθώς και από το ιδιαίτερα πλούσιο ιστορικό παρελθόν της και τεράστιο αρχαιολογικό της ενδιαφέρον...

Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2018

Σκέψεις γα το Σαββατοκύριακο, Μircea Eliade.


" Το Φως δεν προέρχεται από το φως, αλλά από το σκοτάδι"

Ο Μιρτσέα Ελιάντε γεννήθηκε το 1907 στο Βουκουρέστι. Σπούδασε στο εκεί Πανεπιστήμιο και μετά τη διδακτορική διατριβή του, συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Καλκούτας όπου ασχολήθηκε με τα σανσκριτικά και την ινδική φιλοσοφία. Από εκεί έφυγε και πήγε στην περιοχή των Ιμαλαΐων, όπου μέσα σε δυο χρόνια συγκέντρωσε υλικό για τους ashrams (θρησκευτικές κοινότητες ζωής και εργασίας ανύπαντρων, ένα είδος τάγματος) της Almora, Hardwar και Rishikesh, για τη διατριβή του η οποία δημοσιεύτηκε το 1936 στο Παρίσι με τίτλο «Essai sur les origines de la mystique indienne» («Δοκίμιο για την καταγωγή του ινδικού μυστικισμού»). To 1933 πήρε την έδρα της ινδικής φιλοσοφίας και της γενικής ιστορίας των θρησκειών στο Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου. Το

Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2018

Ένα απρόσμενο "άνοιγμα.."

 - Ή: η ώρα της "ντάγκλας" που ήταν και δεν ήταν για μένα -

Θυμάμαι σαν χθες εκείνη την πολύ μακρινή πια φθινοπωρινή βραδιά. Όταν το "Μάτι της συνειδητότητας", έστω εν υπνώσει αλλά έμφυτο χάρισμα της ανθρώπινης φύσης, ενεργοποιήθηκε εντελώς απροειδοποίητα και σχεδόν περιπαιχτικά ως προς τον "επιπόλαιο πειραματισμό" του παντελώς αρχάριου κι ανυποψίαστου, που αγνοούσε τα βασικά των συνεπειών. Ένα σχεδόν βίαια ξύπνημα, μια "άτσαλη" μα αποτελεσματική σπρωξιά στις απαγορευμένες όχθες της Πραγματικότητας, από το "φυτικό δώρο" της Μητέρας Φύσης.

  - Ωστόσο από εκείνη τη μακρινή, διερευνητική νύχτα, με τα όσα συνέβησαν, αποφάσισα να ακολουθήσω αυστηρά προσωπικούς και πιο κοπιαστικούς τρόπους, όπως για παράδειγμα ο υπερβατικός διαλογισμός, ακόμη και σε συνδυασμό με "ενεργό οραματισμό", με παράλληλο έλεγχο της αναπνοής, τουλάχιστον στα πρώτα στάδια. Ακόμη και συγκεκριμένες "Τεχνικές Σοκ" σε βάρος των φίλτρων της συνηθισμένης ροής αντίληψης ενός κατά βάσης ανιαρά μηχανιστικού εγκεφάλου. Αυτού που μπορεί και να αυτοεπαίρεται ή να θεωρεί πως βγάζει τη γλώσσα στους συμβατικούς και δέσμιους της καθημερινής ρουτίνας, με  ας τους αποκαλέσουμε "πειραματισμούς" των πιο "φευγάτων εγκεφάλων" υποτίθεται ανάμεσά μας, που ωστόσο καίνε τα κύτταρά τους από τα πολλά και "αδέξια μέχρι τρέλας ή τσακίσματος ταξίδια".. Με ελκύουν προσωπικά τρόποι μη "ζαβολιάρικοι", σαν "να κόβεις δρόμο" βιαστικά και μέσα από ανεξέλεγκτα έως κι επικίνδυνα "μονοπάτια". Σε μια πορεία, τελικά, υποσχόμενη τα πάντα και το πιο εντυπωσιακό τίποτα μαζί, μυστικολάγνα μα με "οδοδείκτες" στη διαδρομή που ακολουθείς, τουλάχιστον μέχρι ενός σημείου. Μια πορεία συχνά δυσβάσταχτη για τις απαίδευτες αρχικά αισθήσεις και διαισθήσεις, στα αποκαλυπτήρια μιας αχανούς και μορφοποιού συγχρόνως ρευστότητας. Που περιβάλλει, διαπερνά και σχηματοποιεί τα πάντα..Για σκέψου: να μπορέσεις να νιώσεις, να "Δεις" έστω και για τόσο δα λίγο την ίδια την Οργόνη του Βίλχελμ Ράιχ να πάλλει τα σχήματα και τις μορφές..-

 Eκείνη τη νύχτα λοιπόν..Τα πρώτα λεπτά της "κατάβασης" μέσα μου, έφεραν μια ολική αδιαθεσία. Θαρρούσα πως αόρατα χέρια άδρατταν με περιέργεια επώδυνη τα όργανά μου. Και το κεφάλι άρχισε να χορεύει πάνω στους ώμους. Για να'ρθει μετά η ναυτία. Που τη διαδέχθηκε η βεβαιότητα πως κάτι πρωτόγνωρο, απερίγραπτο, με καλούσε δίχως να δέχεται το όχι ως απάντηση, με παράσερνε προς αυτό!

 Τι είδους ξεμπερδέματα με περίμεναν; Από ποιο πουθενά και παντού, ποιες πύλες άνοιγαν ; Τι