περί "επαναστατών" με ανάλογες "επαναστατημένες συνειδήσεις"

Λοιπόν! Πριν παραθέσω τα παρακάτω επιλεγμένα αποσπάσματα από ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο, να επισημάνω κάποιες ιστορικές αλήθειες που δικαιώνουν σε όχι αμελητέο βαθμό τον αρθρογράφο:
α) Το ΚΚΕ αναμφίβολα και βαρύνεται από ιστορικό χαφιεδισμού ενάντια στους ίδιους τους αγωνιστές του, ειδικά ενάντια σε αυτούς που δεν μπορούσε να ελέγξει και παρέκκλιναν από τις κατευθυντήριες γραμμές της κεντρικής επιτροπής και των ινστρουχτόρων της. Η λίστα είναι μεγάλη και δεν χρειάζεται να παραθέσω κι ονόματα β) Σύμφωνα με τον Καστοριάδη: Στη Ρωσία, στην Κίνα και στις άλλες χώρες που περνιούνται για «σοσιαλιστικές» πραγματώνεται η πιο καθαρή και η πιο ακραία μορφή του γραφειοκρατικού καπιταλισμού...Η γραφειοκρατία είναι μια νέα εκμεταλλευτική και καταπιεστική τάξη με αυτόνομες και αυτοφυείς ιστορικές βάσεις... Η εθνικοποίηση των μέσων παραγωγής και η σχεδιοποίηση της οικονομίας, δεν έχουν σαν τέτοιες και από μόνες τους καμιά σχέση με το σοσιαλισμό, αντίθετα αποτελούν την πλήρη και ιδεώδη μορφή που επιτρέπει την απόλυτη συγκέντρωση της κοινωνικής, οικονομικής, πολιτικής, ιδεολογικής εξουσίας στα χέρια μιας κυρίαρχης μειοψηφίας, που φυσικά δεν ασκεί την εξουσία παρά για τα δικά της συμφέροντα και για να αυξήσει τα προνόμια της και να επεκτείνει τη δύναμη της...».γ) Σύμφωνα με το πολύ καλό άρθρο του Θοδ.Λαμπρόπουλου “ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ”: Η ΠΙΟ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΙΕΡΗ ΑΓΕΛΑΔΑ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΚΡΑΤΟΥΣ - Η αποδόμηση του εν λόγω εθνικού μύθου από διεθνιστική επαναστατική πλευρά: "(κατά το ξέσπασμα του Β' Παγκόσμιου Πολέμου)Αντί τα Κ.Κ. να υποδαυλίσουν –όπως όφειλαν σύμφωνα με τις ίδιες τις “ιερές γραφές” τους (βλ. π.χ. Β. Ι. Λένιν «Η Προλεταριακή Επανάσταση και ο Αποστάτης Κάουτσκυ» και «Οι Σοσιαλιστές και ο Πόλεμος») - συγχρονισμένες και αλληλέγγυες κοινωνικές επαναστάσεις στις εμπόλεμες χώρες ως απάντηση στον παγκόσμιο πόλεμο των αφεντικών, τις ανέστειλαν εν ονόματι της πατριωτικής απάτης και άρα υπέρ της ιμπεριαλιστικής σύρραξης. Έλεγαν π.χ. στον –πολύ τότε- κόσμο που ήλεγχαν ότι εν όψει του παγκοσμίου πολέμου η διεθνής κοινωνική επανάσταση έπρεπε να … αναβληθεί –ενώ ακριβώς τότε ήταν που έπρεπε να επιδιωχθεί- και οι ανά εθνική επικράτεια εργαζόμενοι όφειλαν να συμμαχήσουν με τους εγχώριους ταξικούς εκμεταλλευτές τους εναντίον του “φασισμού”. Με άλλα λόγια οι εργαζόμενοι έπρεπε να διευκολύνουν τα αφεντικά τους στην αναδιανομή του κόσμου. Λες και για έναν εργαζόμενο οι “δημοκρατικοί” άγγλοι αποικιοκράτες είχαν διαφορετικό στόχο από τους “φασίστες” ομοίους τους, με τους οποίους συγκρούονταν για την αναδιανομή του πλανήτη. Και λες κι οι εργαζόμενοι έπρεπε να διαλέξουν μοιρολατρικά το “καλύτερο” αφεντικό, που πάει να πει: να υπερασπιστούν αυτό που ήδη είχαν... Οι σταλινικοί αντεπαναστάτες είχαν “ξεχάσει” ότι τους εργαζόμενους δεν πρέπει να τους αφορούν οι δήθεν “εθνικοί” πόλεμοι των αφεντικών τους, αλλά μόνο ο διεθνοποιημένος κοινωνικός πόλεμος για τη χειραφέτησή τους. Είχαν “ξεχάσει” ότι ένας παγκόσμιος πόλεμος των αφεντικών είναι μοναδικά ευνοϊκή συγκυρία για να επιταχυνθεί το ξέσπασμα ενός εξίσου παγκόσμιου κοινωνικού πολέμου στα νώτα τους. Είχαν “ξεχάσει” ότι η “εθνική ενότητα” είναι μια διανοητική και συναισθηματική παγίδα κι ότι οι εκμεταλλευόμενοι δεν έχουν πατρίδα." δ) Ο αποικισμός της Παλαιστίνης από Εβραίους είχε ήδη ξεκινήσει πριν από το Β'Παγκόσμιο Πόλεμο και μεταφέρθηκαν αρχικά εκεί -οι πιο εύποροι, οι με τεχνική κι επιστημονική κατάρτιση τέτοια που θα δημιουργούσαν τις υποδομές της ίδρυσης τουκράτους του Ισραήλ λίγο αργότερα- με πλοία της...ναζιστικής Γερμανίας! Προφανώς είχαν ήδη συμφωνήσει ο μελλοντικός πρώτος πρόεδρος του Ισραήλ Μπεν Γκουριόν και τα αφεντικά του, το δόσιμο στους ναζί εκατομμυρίων συμπατριωτών τους στην Ευρώπη! Άλλωστε ο ίδιος ο Μπεν Γκουριόν είχε δηλώσει ότι η ύπαρξη -και βιωσιμότητα- του κράτους του Ισραήλ έχει μεγαλύτερη σημασία κι από την ύπαρξη των Εβραίων. ε) Χρηματοδότες και αρωγοί τόσο των μπολσεβίκων επαναστατών στο στήσιμο της δικτατορίας του προλεταριάτου όσο και του κόμματος των ναζί στο "ξύπνημα" του Γ΄Ράιχ ήταν Εβραίοι μεγαλοτραπεζίτες όπως ο οίκος των Ρότσιλντ που χρηματοδότησε αφειδώς την Oκτωβριανή "Επανάσταση". Ο συγγραφέας Alexander Solzhenitsyn στο έργο του "Αρχιπελαγος Γκούλαγκ" κεφ 2., επιβεβαιώνει ότι οι Χαζάροι που δήλωναν Εβραίοι δημιούργησαν και διαχειρίζονταν το οργανωμένο στρατόπεδο συγκέντρωσης , στο οποίο δεκάδες εκατομμυρίων Χριστιανών και μη Εβραίων έχασαν την Ζωή τους. Επίσης οι αδελφοί Max, Felix και Paul Warburg -Ο Paul Warburg θεωρείται ο εμπνευστής του Federal Reserve System, δηλαδή της (ιδιωτικής) Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ- που στήριξαν όσο μπορούσαν τους ναζί, οι αδελφοί  Lehman κ.ά. Αλλά και πολλοί άλλοι από το αγγλοσαξωνικό κατεστημένο που πρόσφεραν μεγάλες υπηρεσίες στους ναζί και κατά τη διάρκεια του πολέμου, όπως ο Χένρυ Φορντ που τους προμήθευε με καύσιμα κι όχι μόνο, η ΙΒΜ με υλικοτεχνική υποδομή και πάρα πολλοί άλλοι με τις εταιρείες τους, ενώ οι στρατιώτες των συμμαχων την ίδια στιγμή σκοτώνονταν στα πεδία των μαχών!


Να επισημάνω ότι εμείς δεν θεωρούμε πως όλα όσα αναφέρει το παρακάτω άρθρο αφορούν την πλειονότητα του κατατρεγμένου πάμπολλες φορές ιστορικά και παρ'όλα αυτά ανθεκτικού και δημιουργικού μέσα από τις αντιξοότητες εβραϊκού λαού. Που δεν περιορίζεται μέσα στο αιμοσταγές κράτος του Ισραήλ, κι όπου κι εκεί υπάρχουν έντονες αντιδράσεις για την πολιτική του από αρκετούς εκ των πολιτών του. Αλλά ο πολιτισμός του έχει οικουμενικό χαρακτήρα και γι'αυτό κάποιοι από τους κορυφαίους ραβίνους δεν είχαν δει ποτέ με καλό μάτι την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, γιατί θεωρούσαν ότι έτσι ο Εβραϊσμός περιχαρακώνεται και χειραγωγείται από συγκεκριμένα συμφέροντα και κλονίζεται ο οικουμενικός αυτός χαρακτήρας. Όσα αναφέρονται εμείς θεωρούμε πως αφορούν τους σιωνιστές που συνεργάζονται με ένα σιωνιστικό αδίστακτο σύστημα -ο σιωνισμός δεν αφορά μόνο τους Εβραίους- και ταυτόχρονα εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα ως ένα είδος ιερατείου με τις δικές του επιδιώξεις ελέγχου και καθορισμού των εξελίξεων, τόσο σε παγκόσμιο όσο και τοπικό επίπεδο στις κοινωνίες που ενεργοποιούνται.

Όσο για αυτά που αναφέρει περί σταλινικού πνεύματος απέναντι στην έννοια της επανάστασης; Και μηχανισμού παραγωγής "επαγγελματιών επαναστατών" -να προθέσω εγώ:
ελέγχοντας και διαφθείροντας ακόμα και ανθρώπους όπου τα κίνητρά τους για αλλαγή και κοινωνική δικαιοσύνη μπορεί να είναι αυθεντικά και τροφοδοτημένα από αγνές προθέσεις- δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι με βρίσκουν αντίθετο.
Δες κι αυτό από εμένα: Οι στρατευμένοι και οι εξεγερμένοι..- και ποιο ήταν και το πραγματικά σκοτεινό πρόσωπο της Γαλλικής Επανάστασης που αντικατέστησε την κληρονομική μοναρχία κι εδραίωσε την αστική εξουσία πάνω στις κοινωνίες...

Αυτά τα λίγα μόνο κι ενδεικτικά και πάμε να ρίξουμε μια ματιά στα περί "επαναστατών" με ανάλογες "επαναστατημένες συνειδήσεις". Ο τίτλος της ανάρτησης και οι επισημάνσεις με χρώμα από εμένα:
 Ο Ένοικος...

"...Το κόλπο ήταν απλό. Έχοντας το σύστημα κάνει τη μεγάλη «επιτυχία» στη Ρωσία, γνώριζε πώς να χειρίζεται τις καταστάσεις. Παντού στον ανεπτυγμένο κόσμο δημιούργησε τις «υποδομές» της προεπαναστατικής Ρωσίας. Τα γνωστά «γραφεία» των προδοτών, που δέχονται «δέματα». Ανέπτυξε με δικά του μέσα και δικά του χρήματα κομματικούς μηχανισμούς δυνάμει «επαναστατών». Μηχανισμούς χαφιέδων όμοιων με τους μηχανισμούς εκείνους, που «φιλοξενούσαν» τους Λένιν ή τους Τρότσκι της προεπαναστατικής εποχής.

Μηχανισμούς χαφιέδων, τους οποίους «αμολούσε» στην κοινωνία, για να ελέγχει τις τάσεις της. Μηχανισμούς, οι οποίοι της επέτρεπαν να γνωρίζει ανά πάσα στιγμή τα συμβαίνοντα μέσα σ’ αυτήν. Όμως, όλα αυτά μπορούσαν να έρθουν εις πέρας μόνον αν το σύστημα εξασφάλιζε συμμάχους στη μάχη εναντίον των λαών. Ειδικούς συμμάχους, οι οποίοι θα το βοηθούσαν στο «καπέλωμα» των αντιδράσεων των λαών. Συμμάχους, οι οποίοι στην ουσία θα πρόδιδαν τους λαούς που ξεσηκώνονταν.

Στο σημείο αυτό έρχεται κι αποκαλύπτεται η πολυτιμότητα των Εβραίων στις μεθοδεύσεις του συστήματος. Έρχεται κι αποκαλύπτεται η μεγάλη εκδούλευση των Εβραίων στο σύστημα. Το καπιταλιστικό σύστημα εκμεταλλεύτηκε τη μεγάλη διασπορά του εβραϊσμού μέσα στη Δύση, για να την ελέγξει στο σύνολό της. Εκμεταλλεύτηκε τη διασπορά ενός λαού, ο οποίος έχει συγκρουόμενα συμφέροντα με όλους τους λαούς. Η μεγάλη διασπορά σε συνδυασμό με τα «ασαφή» όρια των τραπεζικών λειτουργιών επέτρεπαν στους Εβραίους να είναι «χρήσιμοι» για το σύστημα.

Επέτρεπε στους Εβραίους προδότες να τα «παίρνουν» από τους Εβραίους τραπεζίτες, για να «καπελώνουν» τους λαούς υπέρ των αφεντικών. Δεν είναι τυχαίο ότι από τη Λούξεμπουργκ στη Γερμανία μέχρι τον Μπεναρόγια στην Ελλάδα οι «πρωτοστάτες» των αστικών «ψευδοεπαναστάσεων» ήταν πάντα Εβραίοι.

Τώρα μπορεί να καταλάβει ο αναγνώστης τον λόγο που είναι τόσο πολύτιμοι οι Εβραίοι για το παγκόσμιο σύστημα και τι είδους «εκδούλευση» του πουλάνε. Οι Εβραίοι προδίδουν στα «αφεντικά» επ’ αμοιβή τους λαούς που τους «φιλοξενούν»

Στο τέλος πρόδωσαν και τα «αφεντικά» και θα δούμε στη συνέχεια πού φτάσαμε. Αυτό, το οποίο εδώ έχει σημασία είναι να γνωρίζει ο αναγνώστης τον ρόλο τους Να καταλαβαίνει τον λόγο που πάντα υπάρχουν ως «ύποπτοι» στις συνειδήσεις όλων των λαών Να καταλάβει τον λόγο που πάντα παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε όλα τα συνωμοτικά σενάρια. Όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Προέρχονται από εμπειρικές γνώσεις των λαών, χωρίς αυτό να συνοδεύεται από απτές αποδείξεις, εφόσον οι αποδείξεις βρίσκονται πάντα στα χέρια του συστήματος και το σύστημα είναι το «αφεντικό» των Εβραίων.

Οι Εβραίοι λοιπόν πάντοτε συνδέονται με την έννοια της «επανάστασης», γιατί αυτό είναι το «καθήκον» τους για την προστασία των κοινοτήτων τους. Στις «επαναστάσεις» βγάζουν το μεροκάματό τους. Με τις «πλάτες» του συστήματος κλέβουν τους λαούς και με τις «στημένες» επαναστάσεις ανταποδίδουν την εξυπηρέτηση. Οι κοινότητες των Εβραίων γι’ αυτόν τον λόγο είναι πολύτιμες για το σύστημα. Μέσα στις ίδιες κοινότητες δραστηριοποιούνται τόσο οι τοκογλύφοι, που λιώνουν τους λαούς, όσο και οι «επαναστάτες», που θέλουν να τους σώσουν. Από τους ίδιους διεθνείς τραπεζίτες παίρνουν χρήματα τόσο οι τοκογλύφοι, για να λιώσουν τον κόσμο, όσο και οι «επαναστάτες», για να τον «σώσουν».

Μέσω αυτών των εγκληματιών και παρασίτων «έμπαινε» το εβραιοκρατούμενο διεθνές τραπεζικό σύστημα στα εθνικά κράτη, όταν δεν υπήρχε η παγκοσμιοποίηση. Γι’ αυτόν τον λόγο ήταν «μοναδικοί» οι Εβραίοι σ’ ό,τι αφορά τη χρησιμότητά τους.

Κορυφαία «στιγμή» της δραστηριότητάς τους ήταν η δημιουργία του «κομμουνισμού». Με «εμπνευστή» τον Εβραίο Μαρξ και χρηματοδότες τους Εβραίους τραπεζίτες χτίστηκε το παγκόσμιο κομμουνιστικό «δίκτυο» Το δίκτυο, το οποίο έλεγχαν πάντα οι Αγγλοσάξονες και χειρίζονταν οι Εβραίοι …Το δίκτυο, το οποίο δήθεν απειλούσε τον καπιταλισμό με «ανατροπή» Το δίκτυο, το οποίο στην πραγματικότητα είχε πάντα ως στόχο να υπηρετεί τα αγγλοεβραϊκά συμφέροντα

Το δίκτυο, το οποίο «επαγγέλλεται» την «επανάσταση» και την «πουλά» σε όποιον ενδιαφέρεται Το δίκτυο, το οποίο έχει ως καθήκον του απλά να «επαναστατεί» εκ των προτέρων «καπελωμένα», για να μην προλάβουν κι επαναστατήσουν κάποιοι άλλοι. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει σχεδόν ούτε ένα κομμουνιστικό κόμμα στον κόσμο, που να μην ιδρύθηκε από Εβραίους και να μην χρηματοδοτήθηκε από τους ίδιους Εβραίους τραπεζίτες.
Αυτός είναι ο ρόλος των κομμουνιστικών μηχανισμών παγκοσμίως.

Όπου το σύστημα ήθελε έναν εχθρό θεαματικό, «επικίνδυνο», αλλά πάντα «στημένο», εμφάνιζε τον κομμουνισμό. Όπου το σύστημα έπρεπε να ξεπεράσει τις αντιδράσεις των κρατών ή των λαών, παντού έκανε τα ίδια. Απειλούσε με εμφύλιους τις ηγεσίες και σε μερικές περιπτώσεις —όπως συνέβη στην Ελλάδα— δεν σταμάτησε στις απειλές. Καθήλωνε στην απραξία τον δημοκρατικό κόσμο, ο οποίος ναι μεν ήθελε ν’ αντιδράσει, αλλά ταυτόχρονα δεν ήθελε να ρίξει νερό στον μύλο των σταλινικών. Αυτήν τη δυνατότητα την είχε το σύστημα, γιατί μπορούσε και «κατασκεύαζε» μόνο του τις ηγεσίες των «επαναστάσεων». Ξεχώριζε μέσα από τα κομμουνιστικά «σκουπίδια» τούς διαγωνιζόμενους και κατόπιν αναγνώριζε ανάμεσά τους τούς «διακριθέντες».

Αυτό έκανε στη μεταπολεμική Ελλάδα με τον Ζαχαριάδη και τον εμφύλιο και το ίδιο κάνει καθημερινά με την Παπαρήγα και το ΠΑΜΕ. Γι’ αυτόν τον λόγο είχε πάντα ιδιαίτερη αδυναμία στους σταλινικούς «επαναστάτες» Στους έμπειρους και σχεδόν επαγγελματίες «επαναστάτες». Γιατί; Γιατί, εκτός του ότι είναι οι «δικοί» της άνθρωποι, είναι απόλυτα προβλέψιμοι και η εξουσία φοβάται το απρόβλεπτο. Γιατί τους γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα. Γνωρίζει ότι είναι πραγματικά «επαγγελματίες» της επανάστασης.

Γνωρίζει ότι οι περισσότεροι από αυτούς δεν έγιναν «επαναστάτες» εξαιτίας των ευαισθησιών τους Για να βολευτούν έγιναν «επαναστάτες».

Όπως κάποιοι γίνονται μηχανικοί, υδραυλικοί ή τσαγκάρηδες για να επιβιώσουν, έτσι και οι σταλινικοί γίνονται «επαναστάτες». Ενώ, ως φανατικά μέλη δογματικών μηχανισμών, είναι λάτρεις της εξουσίας, για βιοποριστικούς λόγους μαθαίνουν να την «απειλούν», αλλά και να την «υπηρετούν». Αυτά τα χαρακτηριστικά των σταλινικών βολεύουν το σύστημα και γι’ αυτό τους «προτιμά». Οι λαοί εύκολα παρασύρονται, γιατί εντυπωσιάζονται από την «εμπειρία» των επαγγελματιών.

Εντυπωσιάζονται από τις συνωμοτικές τους γνώσεις. Εντυπωσιάζονται από τη «γενναιότητά» τους.

Αυτό, το οποίο δεν γνωρίζουν για όλους αυτούς, είναι ότι τα πάντα είναι «στημένα». Αυτό, το οποίο δεν γνωρίζουν, είναι ότι ο «φωτισμένος» επαναστάτης —που «δείχνει» τους ένστολους εχθρούς του λαού—, ο «θερμοκέφαλος» οπαδός του —ο οποίος θα επιτεθεί με καδρόνια στην αστυνομία— και ο χωροφύλακας «απέναντι», ανήκουν στην ίδια συμμορία των ίδιων αφεντικών. Ακόμα δηλαδή και οι ψευδογενναιότητες των σταλινικών «επαναστατών» είναι πάντα προσυμφωνημένες.

Αυτός, ο οποίος κάνει τον ήρωα το πρωί στους δρόμους, το έχει παζαρέψει την προηγούμενη νύχτα σε κάποιο γραφείο της εξουσίας. Αυτό, το οποίο για έναν απλό δημοκράτη πολίτη θα σήμαινε οικονομική καταστροφή, βασανισμό και φυλάκιση, για τον σταλινικό «επαναστάτη» γίνεται θεατρική «παράσταση», η οποία θα εξελιχθεί σε «επένδυση».

Δεν υπάρχει «επαναστάτης» ή δυνάμει «επαναστάτης», ο οποίος να μην προστατεύεται από την κρατική ασφάλεια. Δε υπάρχει «επαναστάτης», που να μην έχει δικό του φάκελο στην κρατική ασφάλεια. Δεν υπάρχει «επαναστάτης», που να μην έχει συμπληρώσει ο ίδιος φακέλους άλλων πολιτών. Αυτό είναι το παιχνίδι και από αυτήν τη βάση ξεκινάει …Τη βάση του αλληλοεκβιασμού, για να υπάρχουν εγγυήσεις καί από τις δύο πλευρές. Μια εκ του ασφαλούς επένδυση, γιατί ένας γνήσιος σταλινικός, πριν γίνει «επαναστάτης», ξεκινάει από χαφιές της κρατικής ασφάλειας.
Αυτό τον κάνει επιθυμητό από την εξουσία, εφόσον είναι εκβιάσιμος από αυτήν. Αν παρακούσει τις εντολές της, μπορεί να τον κάψει. Η εξουσία τούς «φτιάχνει» και η ίδια μπορεί να τους καταστρέψει. Γι’ αυτόν τον λόγο προτιμά τα «προϊόντα» των σταλινικών «θερμοκηπίων». Τη βολεύουν τα χαρακτηριστικά τους. Τη βολεύει η κομματική εκπαίδευση και η νοοτροπία τους. Μια νοοτροπία, η οποία τους κάνει να βλέπουν τους υπόλοιπους ανθρώπους σαν «υποζύγια» των δικών τους φιλοδοξιών Υποζύγια, όπως έβλεπαν οι «πατέρες» τους τούς δουλοπάροικους των στεπών της Ρωσίας.

Για τους σταλινικούς είναι κάτι παραπάνω από φυσικό να προδώσουν αυτά τα «ζώα», για να βολευτούν οι ίδιοι. Πάντα έχουν την ιδεολογική δικαιολογία γι’ αυτήν την προδοσία. Ποτέ δεν φταίνε αυτοί. Πάντα φταίνε οι «αντεπαναστάτες». Όποιος διαφωνεί μαζί τους είναι «αντεπαναστάτης». Όποιος δεν δέχεται να χαφιεδίζει για λογαριασμό τους, είναι «αντεπαναστάτης». Ακόμα κι αυτός, ο οποίος πεινάει, πρέπει να τους προσκυνά, γιατί διαφορετικά θα εμφανιστεί σαν «αντεπαναστάτης» Απλά σταλινικά πράγματα.

Πρώτα περνάει ο «φωτισμένος» ηγέτης το χάσμα της φτώχειας και κατόπιν ακολουθεί το «κοπάδι». Αν δεν φτάσει η «λεία» για όλο το κοπάδι, δεν φταίνε οι «φωτισμένοι», αλλά το κοπάδι, που είναι μεγάλο. Αυτοί «έσωσαν» όσους μπορούσαν να σώσουν, οι οποίοι κατά σύμπτωση είναι ομοϊδεάτες τους. Οι υπόλοιποι θα περιμένουν …για κάποια «μετά θάνατον» ανταμοιβή.

Αντιλαμβανόμαστε ότι, το να είναι κάποιος σταλινικός «επαναστάτης», είναι μια «επένδυση» για το μέλλον. Απλά πρέπει να γνωρίζει κάποιος ποιος είναι ο στόχος τους. Κάνει λάθος όποιος νομίζει πως όλοι αυτοί οι σταλινικοί «επαναστάτες» ονειρεύονται ν’ ανατρέψουν κάποτε την καπιταλιστική τάξη πραγμάτων. Αυτό απαιτεί ηλιθιότητα και αυτοκτονική γενναιότητα και αυτοί δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο …αλλά ούτε και συνδυασμός αυτών των δύο. Πρέπει να είσαι ηλίθιος, για να πιστεύεις ότι υπάρχει «λύση» στον αφελή μέχρι ηλιθιότητας κομμουνισμό του Εβραίου Μαρξ …και οι σταλινικοί δεν είναι ηλίθιοι. Πρέπει να είσαι πολύ γενναίος, για να έρθεις σε πραγματική σύγκρουση με το σύστημα γι’ αυτήν την ηλίθια πεποίθησή σου …και οι σταλινικοί δεν είναι γενναίοι.

Οι σταλινικοί, που είναι «μεροκαματιάρηδες» της «επανάστασης», δεν έχουν τέτοιες φιλοδοξίες. Δεν έχουν ως στόχο τους να σφάξουν την αγελάδα, που την αρμέγουν εκ του ασφαλούς. Όσοι πρόλαβαν να γίνουν Στάλιν ή Τίτο, πρόλαβαν. Για τους υπόλοιπους …το «μεροκάματο» να βγαίνει. «Όνειρό» τους είναι να έχουν την τύχη να βρεθούν σε κάποια στιγμή σε θέση να εξυπηρετήσουν το σύστημα μέσα από τις διαδικασίες του ίδιου του συστήματος. Να ξεφύγουν από το «επίδομα» του χαφιέ της αστικής εξουσίας και να γίνουν αστοί εξουσιαστές και οι ίδιοι.

Να χρειαστεί δηλαδή το σύστημα έναν «Μάη» ή ένα «Πολυτεχνείο» και να μπορούν οι ίδιοι να το εξυπηρετήσουν. Να γίνουν μια Δαμανάκη ή ένας Τατούλης ή ένας Ανδρουλάκης. Να ξεφύγουν από το «χαρτζιλίκι» του κόμματος και ν’ αρπάξουν πραγματικά «φιλέτα» του συστήματος. Με αυτό το «όραμα» ζουν. Να ξεφύγουν από τη φτωχή καθημερινότητα του κόμματος και ν’ ανέβουν στην κεντρική πολιτική «σκηνή».

Καταλαβαίνει ο αναγνώστης τι λέμε; Στους «Περισσούς» αυτού του Πλανήτη δεν «ονειρεύονται» ανατροπές του καπιταλισμού. «Ονειρεύονται» να γίνουν χρήσιμοι για τον καπιταλισμό. Απλά πράγματα. Η ανατροπή έχει κόστος δυσβάστακτο, ενώ η «χρησιμότητα» πληρώνει χρυσάφι. Η «χρησιμότητα» έχτισε το Παλάτι του Περισσού. Η «χρησιμότητα» το έντυσε με γρανίτες και μοκέτες. Η «χρησιμότητα» αγόρασε το Λέξους της Αλέκας και πλήρωσε τα πανάκριβα δίδακτρα της κόρης της. Η «χρησιμότητα» το προστατεύει με τόνους σιδήρου και δεκάδες αστυνομικούς φύλακες. Αυτή η «χρησιμότητα» υπάρχει στο DNA του ΚΚΕ, γιατί αυτό το DNA είναι εβραϊκό. Όλα τα ΚΚΕ είναι εβραϊκά και ως εκ τούτου και το ελληνικό.

Η σύνδεση των Εβραίων με τα κομμουνιστικά κόμματα και η προδοτική τους δραστηριότητα ορίζουν από μόνες τους τα «φίλτρα» με τα οποία όλα αυτά τα κόμματα αναζητούν μέλη. Ελέγχοντας οι Εβραίοι τα κόμματα αυτά, γνώριζαν πού θα έπρεπε ν’ αναζητούν «στελέχη» και «συνεργάτες», προκειμένου να τα κάνουν «χρήσιμα» για τα συμφέροντά τους. Γνώριζαν σε ποιους θα έπρεπε να τα παραδώσουν, χωρίς να απειλούνται τα συμφέροντά τους. Έπρεπε να διαλεχτεί προσεκτικά ο Ζαχαριάδης, για να κληρονομήσει τον Μπεναρόγια. Το αποτέλεσμα όλων αυτών των επιλογών είναι κάτι, το οποίο λίγο-πολύ έχουμε αρχίσει πλέον να υποπτευόμαστε.

Τα κομμουνιστικά κόμματα πάντα ψάχνουν τα μέλη τους στις παρυφές όχι απλά της κοινωνίας, αλλά της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης. Δεν ψάχνουν απλά στον υπόκοσμο, όπου θ’ αναζητήσουν πρόσωπα, τα οποία για χρήματα θα μπορούσαν να προδώσουν τους λαούς τους. Ο υπόκοσμος, σε σχέση με τους χώρους όπου κινούνται οι σταλινικοί, είναι «σαλόνι». Οι σταλινικοί ψάχνουν κυρίως στα «ξέφτια» της ανθρώπινης ύπαρξης. Ψάχνουν ανάμεσα σε ανθρώπους «ελαττωματικούς» με μεγάλα ψυχολογικά προβλήματα. Ανθρώπους, που τα προβλήματά τους να τους φέρνουν όχι απλά «απέναντι» από την ιδεολογία των φυσιολογικών ανθρώπων, αλλά απέναντι στους ίδιους τους ανθρώπους.

... Αυτό κάνει και το σύστημα. Κάθε φορά που δήθεν απειλείται, διαλέγει μόνο του αυτόν που θα το «απειλεί». Αυτό θα διαλέξει εκείνον, ο οποίος θα «καρπωθεί» τα πολιτικά «κέρδη» της «επανάστασης». Αυτόν, που —ως δια μαγείας— θα «γλιτώσει» από όλους τους κινδύνους και στο τέλος θα κατακτήσει τον «θρόνο» της προδομένης «επανάστασης». Εκεί διαφέρουν άλλωστε οι γενναίοι Παναγούληδες —που δεν τη «γλιτώνουν»— από τους άλλους —που τη «γλιτώνουν»—. Ό,τι δεν έχει επιλεγεί από το σύστημα, είναι «άτυχο».

Καλό είναι μόνον για τα ηρωικά «μνημόσυνα». Το σύστημα, δηλαδή, διατηρεί μόνιμα έναν ενεργό κοινωνικό «βόθρο», ο οποίος την κατάλληλη στιγμή θα του δώσει τη δυνατότητα να «ψαρέψει» τον ηγέτη» της αρεσκείας του. Μιλάμε για ένα μόνιμο «απόστημα», το οποίο το σύστημα το ελέγχει απόλυτα, ώστε να μετατρέψει σε «μολυσματική» την οποιαδήποτε κοινωνική αντίδραση.

Αυτός είναι κι ο λόγος που το ιμπεριαλιστικό σύστημα πάντα έχει μια συγκεκριμένη συμπεριφορά απέναντι στους κομμουνιστικούς κομματικούς μηχανισμούς των κρατών, που επιδιώκει να ελέγχει. Τους «καταδιώκει» δήθεν, για να έχει μια «βιτρίνα» αντιπαλότητας, αλλά στην ουσία το ίδιο είναι αυτό που τους συντηρεί. Τους «καταδιώκει», ώστε να δίνει αθέμιτο πλεονέκτημα στους επαγγελματίες «διωκόμενους» «επαναστάτες» σε σχέση με τους απλούς δημοκράτες. Τους «καταδιώκει», για ν’ ανανεώνει διαρκώς την «παραγωγή» τους σε «επαναστάτες», οι οποίοι είναι ταυτόχρονα και χαφιέδες. Τους «καταδιώκει», για να ρίχνει στάχτη στα μάτια του κόσμου. Αυτό γίνεται σε όλο τον κόσμο και το ίδιο γίνεται και στην Ελλάδα.

Το ΚΚΕ, δηλαδή, δεν υπάρχει μόνον επειδή απλά βολεύει τους γίγαντες του δικομματισμού. Πίσω από το ΚΚΕ κρύβονται τεράστια ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, που το προστατεύουν. Συμφέροντα, που, μέσω του ΚΚΕ και της «παραγωγής», μπορούν να εκβιάζουν τις ελληνικές αστικές ηγεσίες ή να «καπελώνουν» τις κοινωνικές αντιδράσεις των Ελλήνων. Πίσω από τον «τσαμπουκά» του ΠΑΜΕ κρύβονται οι ιμπεριαλιστές. Πίσω από την «ανυπακοή» της Αλέκας κρύβονται οι «μεγαλοκαρχαρίες» της παγκόσμιας κοινωνίας.

Πίσω από την «τόλμη» του ΚΚΕ ν’ αρνείται τον οικονομικό έλεγχο κρύβονται «πλάτες» ξένων ισχυρών παραγόντων. Χάρη σ’ αυτές τις «πλάτες» το ΚΚΕ εξασφαλίζει την επιβίωσή του. «Πλάτες», οι οποίες θ’ αποκαλυφθούν, αν γίνει ένας τέτοιος οικονομικός έλεγχος. Πλάτες, οι οποίες φτάνουν στον Σόρος και από εκεί στον χρηματοδότη του Χίτλερ ή του Στάλιν τον Ρότσιλντ.

Ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται πλέον πώς λειτουργεί η παγκόσμια κοινωνία και πώς εξασφαλίζουν Αγγλοσάξονες και Εβραίοι τη δυνατότητα παρεμβάσεων στα εσωτερικά των θεωρητικά ανεξάρτητων κρατών. Όλο το μυστικό είναι ότι ελέγχουν ή απειλούν να ελέγξουν τους λαούς με «στημένες» επαναστάσεις. Όταν το σύστημα μπορεί να διαλέγει «επαναστάτες» σε ελεύθερες θεωρητικά χώρες, όπως η Ελλάδα, καταλαβαίνει κάποιος πώς διαλέγει σε χώρες όπου οι δυνατότητες αυτές πολλαπλασιάζονται.


Αποσπάσματα από το άρθρο του Παναγιώτη Τραϊανού Επανάσταση των γιασεμιών