Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Πέμπτη 31 Μαρτίου 2022

We Have Arrived Into The Dystopian Future Dreamed Up By Science Fiction Writers


“The Internet is watching us now. If they want to. They can see what sites you visit. In the future, television will be watching us, and customizing itself to what it knows about us. The thrilling thing is, that will make us feel we’re part of the medium. The scary thing is, we’ll lose our right to privacy. An ad will appear in the air around us, talking directly to us.”Director Steven Spielberg, Minority Report

We have arrived, way ahead of schedule, into the dystopian future dreamed up by such science fiction writers as George Orwell, Aldous Huxley, Margaret Atwood and Philip K. Dick.

Much like Orwell’s Big Brother in 1984, the government and its corporate spies now watch our every move.

Much like Huxley’s A Brave New World, we are churning out a society of watchers who “have their liberties taken away from them, but … rather enjoy it, because they [are] distracted from any desire to rebel by propaganda or brainwashing.”

Παρασκευή 18 Μαρτίου 2022

" Λαμβάνουμε άγνωστα ραδιοκύματα από ένα σημείο του γαλαξία κάθε 18 λεπτά "

( Video:  Repeating Transient Animation )

Σαστισμένοι οι αστροφυσικοί

του Αλέξανδρου Καρατζά

Αστροφυσικοί του International Center for Radio Astronomy Research στο Curtin University της Αυστραλίας, εντόπισαν σε ένα σημείο του Milky Way ένα άγνωστο αντικείμενο το οποίο εκπέμπει σταθερά ριπές ραδιοκυμάτων κάθε 18.8 λεπτά. Αρχικά πίστεψαν πως πρόκειται για έναν αστέρα νετρονίων ή ένα λευκό νάνο με ισχυρό μαγνητικό πεδίο.

Το αντικείμενο εμφανιζόταν και εξαφανιζόταν κατά τη διάρκεια των πολύωρων παρατηρήσεών μας. Δεν το περιμέναμε. Ήταν λίγο τρομακτικό για έναν αστρονόμο επειδή δεν υπάρχει τίποτα γνωστό στο σύμπαν που να το κάνει αυτό. Και είναι πολύ κοντά μας, περίπου 4.000 έτη φωτός μακριά. Είναι στη γαλαξιακή μας γειτονιά. Natasha Hurley-Walker

Dust on the snow !

 16 March 2022: Dust from the Sahara covered this Spanish ski resort


source

When Rothschild called Putin a "traitor to the New (World) Order"

 


Τρίτη 15 Μαρτίου 2022

Wabi Portal

 

Έχω ένα ασήμαντο καδράκι στον τοίχο ενός μικρού δωματίου μου, το μοναδικό πινακάκι που υπάρχει εκεί : ένα σπιτάκι μέσα στην νύχτα με φωτισμένο παράθυρο κι ένα σκιερό δεντράκι, ω, ήταν μια αισθητική εκλογή. Δεν ήθελα πολλούς πίνακες εκεί, μόνο αυτό το μικρό. Αν και υποδήλωνε μια αίσθηση ασκητισμού ή λιτότητας, με μια πινελιά παλιομοδίτικου ρομαντισμού, ήταν μια δήλωση εκλεκτικής αυτάρκειας. Ναι, εκείνη η υπέροχη αίσθηση του Ιαπωνικού Wabi. (Έννοια που δεν μπορεί να μεταφραστεί ικανοποιητικά από τα Ιαπωνικά. Η αισθητική ικανότητα να βρίσκεις μια ομορφιά στα απλοϊκά αντικείμενα, μια ομορφιά πέρα από το περίτεχνο και το σχεδιασμένο. Έχει να κάνει με τη λιτή τοποθέτηση, ίσως μια διαχείριση της γεωμετρίας). Ένα λαμπατέρ με θολό κιτρινωπό φως σε ένα τραπεζάκι, ένα μοναδικό παλιό καδράκι με μικρό τοπίο στον τοίχο.  Βιβλία στο πάτωμα.  Παράθυρο. Τίποτε άλλο.

Δευτέρα 7 Μαρτίου 2022