 |
| Οι σκελετοί που βρέθηκαν στο μυστηριώδες Μοχέντζο Ντάρο, με τέτοια ραδιενέργεια που συγκρίνεται με την ανάλογη των πτωμάτων σε Ναγκασάκι και Χιροσίμα, μετά την πυρηνική έκρηξη... |
...Στο παρελθόν αυτού του πλανήτη αναπτύχθηκαν -και καταστράφηκαν-τέτοιοι πολιτισμοί (κι όχι μόνο ένας), που οι συμβατικοί επιστήμονες του "βαράω προσοχή στις οδηγίες των διαμορφωτών της πραγματικότητας" τρομάζουν περισσότερο κι από τους απλοϊκούς ανθρώπους!
Το παρακάτω άρθρο που περιγράφει τα συγκλονιστικά ευρήματα στις περίφημες πανάρχαιες πόλεις Μοχέντζο Ντάρο και Χαράππα, προσφέρει σοβαρότατες ενδείξεις, (σε πολλές άλλες περιπτώσεις υπάρχουν έως κι αποδείξεις!), που ανατρέπουν όλο το επίσημο κατασκεύασμα της Ιστορίας περί εμφάνισης και ανάπτυξης πολιτισμού του ανθρώπου και περί ανάπτυξης της σύγχρονης τεχνολογίας! Συνδέστο το και με την ανάρτηση του ανιχνευτή για τον Τσούτσουρα στην Κρήτη, ένα από τα πιο ιδιαίτερα μέρη του πλανήτη και μια από τις πιο εκπληκτικές ιστορίες που έχουν συμβεί στη χώρα.
(Mου την επιβεβαίωσαν πριν μερικά χρόνια και κάποιοι άνθρωποι της περιοχής, άτομα με μόρφωση κι ευφυία, όταν την είχα επισκεφτεί προσωπικά και μίλησα μαζί τους. Και δεν είχαν πρόβλημα να αναφερθούν σε αυτά τα θέματα, τα οποία είναι γνωστά στον τόπο τους εδώ και δεκαετίες)
Ιστορίες που είτε καλύπτονται έντεχνα με ένα πέπλο δήθεν ανούσιου μύθου, είτε αναφέρονται μέσα σε μύθους των λαών και ιερά βιβλία ή έπη, μέχρι που...η "πραγματικότητά μας" τους αντικρίζει έκπληκτη να εισβάλλουν μέσα στη ροή της για να την αμφισβητήσουν έντονα και να τη... χλευάσουν! Όπως τα γεγονότα του παρακάτω άρθρου...
Θα αναφερθούμε μάλλον κι άλλες φορές σε αυτό το τεράστιων προεκτάσεων θέμα, όσον αφορά την πραγματική Ιστορία και τα μυστήριά της...Αξίζει για πολλούς λόγους!
Ο Ένοικος...
" Mύθος είναι το καταφύγιο ή η κατάσταση παρανομίας στην οποία είναι υποχρεωμένη να περιέλθει μια ουσιαστική αλήθεια που έχει απαγορευτεί η εκφορά της" ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΡΑΠΤΗΣ από το βιβλίο του "Τεχνοφεουδαρχία"
" Μη μου πεις ότι ανήκεις στην κατηγορία αυτών των αμόρφωτων ηλίθιων που πιστεύουν ότι μύθος δεν είναι τίποτε άλλο από μια σειρά παραφυσικών γεγονότων. Ένα μύθος, αν θες να ξέρεις, είναι μια αλληγορική μέθοδος περιγραφής, δραματοποίησης και σύντμησης ιστορικών γεγονότων και ψυχολογικών καταστάσεων, που, διαφορετικά θα ήταν πολύ περίπλοκα για να μπορέσει να τα χωνέψει ή να τα κατανοήσει η κοινωνία μας" ΤΟΜ ΡΟΜΠΙΝΣ, ο συγγραφέας του περίφημου "Τρυποκάρυδου"
Μοχέντζο-ντάρο – Χαράππα
Μοχέντζο-ντάρο και Χαράππα: Δυο αρχαιότατες πόλεις στην Ινδική Κοιλάδα άγνωστες στον περισσότερο κόσμο. Δυο ερειπωμένες πόλεις που αποδεικνύουν περίτρανα ότι χιλιάδες χρόνια πριν (γύρω στο 2300 με 1750 π.Χ.) υπήρχε στον πλανήτη μας ένας προηγμένος πολιτισμός που χάθηκε για πάντα, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες… Οι εικασίες για το ποιοι άνθρωποι κατοικούσαν τότε εκείνες τις περιοχές και για το τι απέγιναν είναι πολλές – κι οι αποδείξεις αρκετές. Εμπρός, λοιπόν, ας ετοιμαστούμε για ένα παράξενο ταξίδι στο Σιντ και το Παντζάμπ του σημερινού Πακιστάν, όπου έχουν ανακαλυφθεί τα απομεινάρια των παλαιότατων αυτών πόλεων… και ας αφεθούμε στη μαγεία της μυστηριώδους Ανατολής, μα και στη γοητεία της εναλλακτικής θεώρησης της Ιστορίας του ανθρώπου!
Οι πρώτες αρχαιολογικές έρευνες στην περιοχή ξεκίνησαν τη δεκαετία τού 1920 και συνεχίστηκαν για αρκετά χρόνια. Κάτω από γήλοφους ήταν καλά θαμμένες η Μοχέντζο-ντάρο (που σημαίνει «ο γήλοφος των νεκρών») και η Χαράππα, οι οποίες την εποχή της ακμής τους, αποδείχθηκε ότι είχαν πολύ μεγάλη έκταση: Συγκεκριμένα, η περιφέρειά τους ξεπερνούσε τα πέντε χιλιόμετρα και απ' ό,τι φαίνεται η μια από τις δύο θα πρέπει να ήταν η πρωτεύουσα ενός μεγαλύτερου κράτους, που περιελάμβανε τέσσερις ακόμα πόλεις και τουλάχιστον άλλες 150 κωμοπόλεις και χωριά.
Ό,τι προκαλεί μεγαλύτερη εντύπωση αναφορικά με τις πόλεις αυτές είναι η πολεοδομία τους, αφού με τα μέσα που υποτίθεται ότι διέθεταν οι άνθρωποι εκείνης της εποχής θα ήταν αδύνατο να είχαν φτιάξει τέτοια οικοδομήματα:
Ειδικότερα, η Μοχέντζο-ντάρο διέθετε δημόσιο λουτρό και προηγμένο, πολύπλοκο αποχετευτικό σύστημα που την κάλυπτε ολόκληρη. Στο υψηλότερο σημείο της δέσποζε η Ακρόπολη, η οποία ήταν καλά περιφρουρημένη. Σε αυτήν υπήρχε ένα υψηλότατο κτήριο με ύψος 6-12 μέτρα που αποτελούσε το θρησκευτικό κέντρο της πόλης. Επίσης, σε κάθε οικία υπήρχαν ατομικές τουαλέτες με ξύλινα καθίσματα, μπάνιο και τρεχούμενο νερό. Καθώς απείχε μόλις 3 χιλιόμετρα από τον Ινδό ποταμό, οι κάτοικοι είχαν φροντίσει να προστατέψουν την πόλη τους από τις πλημμύρες με τεχνητά φράγματα. Ωστόσο, η οχύρωσή της δεν ήταν ιδιαίτερη, κάτι που αποδεικνύει ότι επρόκειτο για έναν ειρηνικό πολιτισμό που δεν είχε εχθρότητες.
Επίσης η πόλη ήταν χωρισμένη σε 12 όμοια συγκροτήματα κτηρίων (το καθένα είχε διαστάσεις 384 μ. από Βορρά προς Νότο και 228 μ. από Ανατολή προς Δύση), τα οποία χωρίζονταν μεταξύ τους από φαρδείς ίσιους δρόμους. Η ομοιομορφία της πόλης αποδεικνύει από μόνη της ότι είχε σχεδιαστεί πολύ καλά προτού χτιστεί – ή τουλάχιστον ότι υπήρχαν αρμόδιοι φορείς που καθόριζαν πού θα χτίζονταν τα κτήρια, ώστε να αποφευγόταν η άναρχη οικοδόμηση. Την πόλη κατοικούσαν τουλάχιστον 35.000 άνθρωποι.
Κατ' ανάλογο κι εντυπωσιακό τρόπο ήταν χτισμένη και η Χαράππα. Τα περισσότερα κτήρια και στις δυο πόλεις είχαν πανομοιότυπο μέγεθος και ήταν διώροφα, ενώ δεν φαίνεται να υπήρχαν σημαντικές κοινωνικές αποκλίσεις, αφού δεν βρέθηκαν ερείπια κάποιου υπερβολικά μεγάλου κτηρίου που θα μπορούσε να δώσει την εντύπωση παλατιού. Όμως, αν και οι άνθρωποι εκείνου του άγνωστου πολιτισμού διέθεταν αξιόλογες τεχνικές γνώσεις, παρόλα αυτά τα υλικά που χρησιμοποιούσαν για τις κατασκευές τους ήταν μάλλον απλοϊκά και ευπαθή: λάσπη, πέτρες και ξύλο.
Ποιοι ήταν, λοιπόν, οι φορείς εκείνου του πολιτισμού και γιατί χάθηκαν ξαφνικά και ανεξήγητα; Οι μελέτες που έχουν γίνει επί των σκελετών και των κρανίων που βρέθηκαν στις θαμμένες πόλεις της κοιλάδας του Ινδού, κατέληξαν ότι μπορούμε να μιλάμε για δύο τύπους ανθρώπων: για εκείνους του μεσογειακού τύπου και για εκείνους που προσιδιάζουν στους Αβοριγίνες της Αυστραλίας.
Οι άνθρωποι εκείνοι ζούσαν αρμονικά και ασχολούνταν με το εμπόριο, τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Συναλλάσσονταν με τη Μεσοποταμία, τη νότια Ινδία, το Αφγανιστάν και την Περσία για χρυσό, ασήμι, χαλκό και τιρκουάζ. Τα προϊόντα που καλλιεργούσαν ήταν κριθάρι, σουσάμι, πεπόνια και μπιζέλια. Ακόμη είχαν οικόσιτα ζώα καθώς και ελέφαντες και γνώριζαν την επεξεργασία βαμβακιού για τη δημιουργία ρούχων.
Όσον αφορά τα έργα τέχνης τους, θα πρέπει να ήταν κατασκευασμένα ως επί το πλείστον από φθαρτά υλικά που παραδόθηκαν στην αλλοίωση του χρόνου. Τα ελάχιστα δείγματα τέχνης που βρέθηκαν είναι χάλκινα ή πέτρινα, τα οποία μόνο και μόνο χάρη στην πρώτη ύλη τους επέζησαν της φθοράς. Συγκεκριμένα στη Χαράππα ανακαλύφθηκε ένα αγαλματίδιο της Μητέρας Θεάς η οποία γεννά ένα φυτό. Ανάλογες γυναικείες θεότητες λατρεύονται ακόμη και σήμερα από τους Ινδουιστές, στις αγροτικές κυρίως περιοχές. Στη Μοχέντζο-ντάρο βρέθηκε ένα μπρούτζινο αγαλματίδιο μιας μελαχρινής νεαρής γυμνής κοπέλας που χορεύει. Το μόνο που έχει στο σώμα της, και συγκεκριμένα στα χέρια της, είναι σειρές από πολλά βραχιόλια. Το αγαλματίδιο αυτό προσιδιάζει σε κατοπινές αναπαραστάσεις τής Τάντρα. Επίσης έχουν βρεθεί πολλά καλλιτεχνήματα από τερακότα τα οποία απεικονίζουν μια αντρική θεότητα, η οποία μοιάζει καταπληκτικά στον θεό Σίβα (έχει τρία κεφάλια, είναι περιτριγυρισμένος από τέσσερα ζώα και είναι καθισμένος σε γιογκική στάση). Αν ισχύει αυτό, τότε ο Σίβα κατατάσσεται αυτόματα στη θέση του παλαιότερου θεού της ανθρωπότητας. Ακόμα, στα πήλινα σκεύη που βρέθηκαν στη Χαράππα απεικονίζεται συχνά το σύμβολο της ιερής συκιάς, ένα συνηθισμένο μοτίβο της ινδουιστικής παράδοσης.
Τα παραπάνω βάζουν τους μελετητές σε σκέψεις και τους κάνουν να πιστεύουν ότι ο Ινδουισμός είναι πιθανότατα μια συνέχεια του παλαιότατου εκείνου πολιτισμού του Ινδού ποταμού: Οι πόλεις μπορεί να παρήκμασαν, αλλά πολλοί άνθρωποι επέζησαν –και μαζί μ' αυτούς και οι ιδέες, τα πιστεύω τους, οι συνήθειές τους– ώστε να μεταβιβάσουν στους μεταγενέστερους ό,τι ήταν δυνατό από την παλιά πίστη και γνώση…
Κάτι επίσης εντυπωσιακό σχετικά με τον πολιτισμό αυτόν, είναι ότι οι άνθρωποι εκείνοι διέθεταν γραφή με 250-500 περίπου χαρακτήρες, οι οποίοι δεν έχουν ακόμη αποκρυπτογραφηθεί (δες και τις σημειώσεις μετά το τέλος του άρθρου). Πιθανότατα επρόκειτο για συλλαβική γραφή που διαβαζόταν από τα δεξιά προς τα αριστερά. Μια τραβηγμένη θεωρία μάλιστα υποστηρίζει ότι υπάρχει μεγάλη ομοιότυπα ανάμεσα στη γραφή του πολιτισμού της κοιλάδας του Ινδού και στη γραφή Ρόνγκο-Ρόνγκο που ανακαλύφθηκε στο νησί του Πάσχα και ότι οι πόλεις αυτές σχηματίζουν τρίγωνο με τις πόλεις Αγκούνι και Λχάσα. Σύμφωνα με τη θεωρία, οι πόλεις αυτές πρέπει να βρίσκονταν σε στενή επαφή τα χρόνια εκείνα.
Τέλος, πολλά ερωτήματα έχουν εγερθεί σχετικά με την καταστροφή τής Μοχέντζο-ντάρο και τής Χαράππα, αλλά και ολόκληρου εκείνου του πολιτισμού, που πρέπει να συνέβη στα μέσα της δεύτερης χιλιετίας π.Χ. και εξής: Στη Μοχέντζο-ντάρο βρέθηκαν ανθρώπινοι σκελετοί στους δρόμους, πολλοί από τους οποίους κρατιούνται χέρι-χέρι με άλλους, λες και μια μεγάλη συμφορά τους είχε βρει μεταδίδοντάς τους πανικό. Κάποιοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι έγινε κάποια βίαιη εχθρική επίθεση, αλλά στους σκελετούς δεν έχουν βρεθεί σημάδια κακοποίησης και βίας, που να συνηγορούν απόλυτα στον παραπάνω ισχυρισμό. Άλλοι λένε ότι η υπεραύξηση του πληθυσμού σε συνδυασμό με μια μεγάλη πλημμύρα η οποία προκλήθηκε από τον Ινδό ποταμό, επέφερε το τέλος. Αυτό δεν είναι απίθανο, αφού υπολογίζεται ότι πολλές φορές πριν από τη μεγάλη καταστροφή είχε πλημμυρίσει ο ποταμός προκαλώντας προβλήματα και αναγκάζοντας τους κατοίκους να χτίζουν και να ξαναχτίζουν κάποια κτίσματα.
Η θεωρία όμως που κερδίζει έδαφος τα τελευταία χρόνια –αν όχι στους επιστημονικούς, τουλάχιστον στους εναλλακτικούς χώρους– είναι ότι κάτι σαν πυρηνική έκρηξη προκάλεσε το μεγάλο κακό. Η θεωρία αυτή γεννήθηκε όταν έγιναν μετρήσεις στο ποσοστό ραδιενέργειας που υπήρχε στους σκελετούς τής Μοχέντζο-ντάρο. Tα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα ποσοστά ραδιενέργειας είναι ίδια με αυτά που μετρήθηκαν σε σκελετούς στο Ναγκασάκι και τη Χιροσίμα. Επιπλέον, εντοπίστηκε ποσότητα τηγμένου μαύρου γυαλιού που προήλθε από πήλινα δοχεία τα οποία φέρονται να έλιωσαν υπό την πίεση μεγάλης θερμότητας (!)*
Όπως και να έχει το θέμα, το σίγουρο είναι χιλιάδες χρόνια πριν την έλευση του Χριστού στη γη, σε διάφορα μέρη του πλανήτη υπήρχαν προηγμένοι πολιτισμοί που χάθηκαν ξαφνικά παίρνοντας μαζί τους και τα μυστικά και τις γνώσεις τους. Ατυχία; Κατάρα; Ή μήπως Μοίρα των ανθρώπινων πολιτισμών και πόλεων: να ακμάζουν και να παρακμάζουν, να χάνονται και να ξαναγεννιούνται από το μηδέν, αιώνια, απόλυτα, εις το διηνεκές…;
Το διαβάσαμε ΕΔΩ
* Κάποια πράγματα που δεν γράφονται στο άρθρο: Αυτή η επιβεβαιωμένη ανακάλυψη με την εκλυόμενη θερμότητα που έκανε τα πήλινα δοχεία να λιώσουν(=εξαιρετικά μεγάλη έκλυση θερμότητας) και η απίστευτη ραδιενέργεια των σκελετών, θυμίζει έντονα τους θρύλους για πολέμους ανάμεσα στην ινδική "Αυτοκρατορία των Ράμα" και πολεμικών λαών που ήρθαν πέρα από τη θάλασσα (αχ! Πλάτωνα με την Ατλαντίδα σου...). Αυτοί οι πόλεμοι αναφέρονται στα ιερά κείμενα του ινδουισμού: Κάποια ενδιαφέροντα σημεία στα Ινδικά έπη (Maharabata, Ramagiana και Mahavira) αναφέρονται με λεπτομέρειες σε κάτι που θυμίζει έντονα... πυρηνική έκρηξη, με όλες τις ανάλογες περιγραφές...
Πυρηνικά όπλα στην απώτατη αρχαιότητα; Σας φαίνεται, παρά τα ευρήματα, τελείως απίθανο; Γιατί; Εδώ οι σημερινές κοινωνίες έχουν υπεύθυνους για την προκοπή τους άτομα σαν τον Μπους Τζούνιορ και τον ΓΑΠ...Και η σωτηρία των λαών μεταφράζεται σε σωτηρία των τραπεζών! Αυτά σας φαίνονται πιο λογικά στην "πραγματικότητα" που σας έπεισαν να συναινέσετε;
> Ας πάμε και σε στοιχεία που αντλήσαμε κι από ΕΔΩ (περί αρχαίων όπλων, γνωστών και συμβατικών, αλλά και..."εξωτικών"):
Περιγραφές στα σανσκριτικά κείμενα αναφέρουν την διάρκεια ενός πολέμου «μία έκρηξη που έλαμψε σαν 100 χιλιάδες ήλιους». Το όπλο αυτό έκανε στάχτη όλη την πόλη Vrishnis, και τις Andhakas. Τα πτώματα ήταν τόσο καμένα που ήταν αγνώριστα. Έκαιγε ελέφαντες, άλογα, στρατιώτες και άρματα με αόρατη φωτιά. Έκανε να πέφτουν τα νύχια και τα μαλλιά, άσπριζε τα φτερώματα των πουλιών, κοκκίνιζε τα πόδια τους και τα τύφλωνε Μετά από λίγο όλα τα τρόφιμα μολύνθηκαν. Οι στρατιώτες έτρεχαν να πλυθούν προσπαθώντας να αποφύγουν τις θανατηφόρες συνέπειες του όπλου Φαίνεται σαν η Mahabharata να περιγράφει ένα πυρηνικό πόλεμο! Τέτοιες αναφορές δεν είναι μεμονωμένες, καθώς τα ινδικά έπη είναι γεμάτα από τέτοιες περιγραφές με τρομερά όπλα και ιπτάμενα οχήματα. Ένα από τα έπη περιγράφει, δε, πόλεμο στη Σελήνη.
Αρχαίες πόλεις με τείχη λιωμένα και υαλοποιημένα βρίσκονται στην Ινδία, Ιρλανδία, Σκοτία, Γαλλία, Τουρκία και άλλα μέρη. Κάποια άλλη πιθανή εξήγηση για την υάλωση πέτρινων τειχών, εκτός από την πυρηνική έκρηξη(;) δεν υπάρχει.
Επίσης: Το άγνωστο είδος γραφής που βρέθηκε εκεί (Mohenjo Daro και Harapa) είναι ίδιο με των νησιών του Πάσχα, με τα μυστηριώδη περίφημα αγάλματα. Τα νησιά αυτά βρίσκονται απομονωμένα στην άλλη άκρη της γης.
(κάνε κλικ στον παραπάνω σύνδεσμο για να μάθετε γι'αυτόν τον "αέναο τόπο μυστηρίου")
(Συνεχίζουμε με) αποσπάσματα από τα Ινδικά Έπη:
«Μια φορά όταν ο βασιλιάς Citaketu ταξίδευε στο εξώτερο διάστημα με ένα σκάφος που του έδωσε ο Vishnu, είδε τον Σίβα...»
«Τα βέλη που εκτόξευσε ο Siva έμοιασαν με ακτίνες που βγαίνανε από την σφαίρα του ήλιου και κάλυψαν τα τρία σκάφη που είχαν μείνει, και μετά αυτά χάθηκαν».
Srimad Bhagasvatam, Sixth Canto, Part 3
«... ανάμεσα σε ρουκέτες, πυραύλους, φλογοβόλα χωρίς διακοπή. Ο ουρανός φαινόταν να έχει εκατό ήλιους, εκατό φεγγάρια και εκατό εκατομμύρια άστρα.»
The Mahabharata
«Το αεροπλάνο που καθόταν ο Σάλβα ήταν πολύ μυστήριο. Ήταν τόσο παράξενο που μερικές φορές πολλά αεροπλάνα φαίνονταν στον ουρανό και μερικές φορές κανένα. Μερικές φορές το αεροπλάνο ήταν ορατό και μερικές όχι και οι πολεμιστές της δυναστείας του Yadu μπερδεύονταν. 'Αλλοτε βλέπανε το σκάφος στη γη, άλλοτε να πετάει στον ουρανό, άλλοτε στην κορφή ενός λόφου και μερικές φορές να πλέει στο νερό.»
Bhaktivedanta, Swami Prabhupada, Krsna
Έχουμε λοιπόν κατά σειρά την αναφορά ακτινοβόλου (λέιζερ;), ταξιδιού στο απώτερο διάστημα, πυραύλους και το... πρώτο Stealth της εποχής".
> Και για να ολοκληρώσουμε:
Όσο για τα περίφημα Βιμάνας ; κάνε κλικ στον κατατοπιστικό σύνδεσμο (αλλά και σε αυτό το σύντομο για τα "αεροπλάνα" τους). Ίσως και ν' αποτελούσαν αρχαία διαπλανητικά σκάφη που κινούνταν με κύριο καύσιμο τον ΥΔΡΑΡΓΥΡΟ και στα έπη περιγράφονται με λεπτομερείς πληροφορίες η κατασκευή τους.
Aυτά, προς το παρόν, κι ελπίζουμε να μη σας έπεσαν μαζεμένα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου