Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τρίτη 26 Αυγούστου 2014

Πετώντας πάνωαπό και μέσαστον κόσμο



Δεν υπάρχει τίποτε πιο φωτεινό από τη διαύγεια μιας απόρριψης. Φαινομένων, εντυπώσεων, ψευδαισθήσεων και προσώπων που στοίχειωναν ως τώρα τη ζωή σου.

Τίποτε πιο επιθυμητό από τη λάμψη της ετοιμόγεννης παρόρμησης να εξερευνήσεις τον εαυτό σου και τον κόσμο ολόκληρο, να ρισκάρεις, να σαλπάρεις για μια νέα γη.

Δεν υπάρχουν στέρεα να στηριχτείς! Όλα μια ιδεατή επιδίωξη στις δονήσεις της επιθυμίας. Ακόμα και της μη-επιθυμίας. Και η εχθρικότητα που εισπράττεις είναι ο τελευταίος ομφάλιος λώρος που σε συνέδεε με αμπαρωμένες πόρτες εθελοτυφλίας και απώλειας του είναι σου.

Τρέξε! Πέταξε! Απελευθέρωσε τον εαυτό!
Προσγειώσου κι ανώμαλα αν χρειαστεί, παρασυρόμενος από άγρια κι απρόβλεπτα ρεύματα. Χωρίς να το βάλεις κάτω, χωρίς να θρυμματιστείς.
Έτσι κι αλλιώς πτήσεις εκ του ασφαλούς δεν είναι πτήσεις.
Εξάλλου, πώς θα μάθεις να σηκώνεσαι πάνω και να βαδίζεις στα δύο-αρκετά έχουμε μπουσουλήσει, αν δεν γευτείς πρώτα το χώμα; Πώς θα μάθεις να νοιάζεσαι για τη φροντίδα των πληγών, αν δεν ματώσεις πρώτα ο ίδιος;

Διαπέρασε όλο το συσσωρευμένο μες στους αιώνες σκοτάδι, γινόμενος κομμάτι του φωτός.

Μέσα από λανθασμένες συλλήψεις και οχλαγωγίες, αναδεικνύεσαι ο κήρυκας μιας διάφανης, αιχμηρής σαν λεπίδα λογικής!

Για σκέψου τι σημαίνει:
Να ξεφορτώνεσαι από μέσα σου όλα τα σκουπίδια. Τραυματικές φοβίες κι εμμονές, αόριστες εντυπώσεις και προβλέψιμους αυτοματισμούς, "θέσφατες" αλήθειες που εξυπηρετούν άλλων τα σχέδια και καθόλου τη δική σου ζωή.
Να σταματήσεις να στρατεύεσαι στις σταυροφορίες των δηλητηριαστών της ανθρωπότητας, στα σχέδιά τους για "σωτηρία του κόσμου". Να πιθηκίζεις και να εμπεδώνεις τις νουθεσίες και νοσηρές "διδαχές" εκείνων που ταΐζουν τοξικά δηλητήρια τόσο το σώμα όσο και την ψυχή σου. Οδηγώντας σε ενάντια στη Φύση και τη φύση σου, που είναι η συμπόνια και η ελευθερία.

Και άρα για σκέψου τι σημαίνει να κάνεις δικιά σου αυτή τη ζωή! Κάνοντάς την και παρακαταθήκη για τις ζωές εκείνων που πρόκειται να έρθουν.

Πόσο μικροί πάσχισαν να μας πείσουν ότι είμαστε; Πόσο ανέτοιμους μας κατέστησαν στη διαχείριση της ίδιας της ελευθερίας μας;

Τίποτα δεν αλλάζει ως διά μαγείας και ουσιαστικά, αν δεν αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι.

Ο Ένοικος...



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου