Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Δευτέρα 25 Αυγούστου 2014

Κατάθλιψη, Μια Απολύτως Υγιής Αντίδραση

από 


Ψυχολογία, Θετική Σκέψη, και άλλα δαιμόνια…

1) Οι στατιστικές λένε ότι η κατάθλιψη θα είναι μια αληθινή μάστιγα τον 21ο αιώνα. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι αναζητούν βοήθεια σε ψυχολόγους και γκουρού της Θετικής Σκέψης για να αποφύγουν την ολική κατάρρευση στο Μηδέν.

2) Η Ψυχολογία υποτίθεται ότι αντιμετωπίζει προβλήματα μιας ανθρώπινης συνισταμένης την ύπαρξη της οποίας ουσιαστικά αρνείται, της ψυχής.

3) Αυτά που αποκαλεί «ψυχολογικά προβλήματα» είναι στην ουσία ο αντίκτυπος στον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου των θεμελιωδών υπαρξιακών προβλημάτων της ζωής: αρρώστιες, γηρατειά, θάνατος, αδυναμία επικοινωνίας, πόλεμος των φύλων, χάσμα των γενεών, μοναξιά, κλπ.

4) Επομένως, η Ψυχολογία ουσιαστικά προσπαθεί να πείσει τον άνθρωπο ότι δεν είναι στραβός ο γιαλός αλλά ότι αυτός στραβά αρμενίζει, κι αναλαμβάνει πρόθυμα να του διορθώσει την εσωτερική του πυξίδα.

5) Μια άλλη περίπτωση είναι όταν ο άνθρωπος, που συνήθως κρύβεται από τον εαυτό του σε θέματα συμπεριφοράς, αναθέτει στον ψυχολόγο να τον βρει και να του τον αναλύσει. Αλλά ποιος γνωρίζει τον εαυτό μας καλύτερα από μας;

6) Συχνά, η Ψυχολογία παρουσιάζει κάποια στατιστικά δεδομένα ως επιστημονική εξήγηση. Π.χ. «τα 2/3 των παιδιών που υφίστανται σεξουαλική κακοποίηση γίνονται σεξουαλικοί κακοποιητές όταν ενηλικιώνονται».
Καμία απάντηση στο ερώτημα γιατί να κάνουν κάτι που τα ίδια βίωσαν ως άκρως οδυνηρό και μάλιστα σε άτομα παντελώς άσχετα με το δικό τους πάθημα. Καμία νύξη στο ότι το παράδοξο αυτό σχετίζεται με την μονίμως παράλογη συμπεριφορά του ανθρώπου και με το θεμελιώδες πρόβλημα του Κακού.

7) Η Θετική Σκέψη προωθεί το εγωιστικό και ουτοπικό σκεπτικό ότι ο άνθρωπος μπορεί να είναι ευτυχισμένος σε έναν κόσμο γεμάτο δυστυχία, αρκεί να βλέπει τα θετικά και να σκέφτεται θετικά. Ωστόσο, έχει κόστος το γεγονός ότι συχνά προσπαθούμε απλά να ξεγελάσουμε τον εαυτό μας. Τραγική περίπτωση αποτελεί ο Λέο Μπουσκάλια, από τους πρωτοπόρους της Θετικής Σκέψης, ο οποίος τελικά αυτοκτόνησε.

8) Η Ψυχολογία και η Θετική Σκέψη αποτελούν μέγιστες παγίδες επειδή ωθούν τον άνθρωπο στην αναζήτηση της επίγειας χαράς κι ευτυχίας και όχι στην πραγματοποίηση του Μεγάλου Έργου που είναι η σωτηρία της Ψυχής από την κόλαση της ύλης.

9) Εν κατακλείδι, η κατάθλιψη είναι μια απολύτως υγιής αντίδραση του ανθρώπου μπροστά στην ολοκληρωτική εισβολή του παραλόγου της ζωής. Ο 21ος αιώνας είδε να καταρρέουν ανθεκτικά οχυρά όπως η θρησκεία, η ιδεολογία, ο ορθολογισμός, η επιστήμη, η οικογένεια, η ανθρωπιά… Είναι φυσιολογικό ο 21ος αιώνας να είναι ο αιώνας της κατάθλιψης… Ας ελπίσουμε ότι ο 22ος θα είναι της κατάπληξης! …

Πηγή: terra papers

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου