Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τρίτη 26 Αυγούστου 2014

Γράμμα στον στρατιώτη του παγκόσμιου σφαγέα και πολεμοκάπηλου...


 Το πολύ γνωστό τραγούδι των Animals, από τη δεκαετία του'60, που αποτέλεσε κάτι σαν αντιπολεμικό ύμνο όσον αφορά την στρατιωτική και καταστροφική εμπλοκή των ΗΠΑ στο μακρινό Βιετνάμ

Xιλιάδες μίλια μακριά από το σπίτι, τους γονείς σου, τη γυναίκα σου, τα μικρά σου αδέλφια που πνίγονται μέσα στην προγραμματισμένη ανία του high school και αγριεύουν από τις κάλπικες υποσχέσεις μιας αστυνομοκρατούμενης και ξεπουλημένης στους τραπεζίτες Εδέμ, σαν τη γη των γέρων σου. Μακριά από το παιδί σου, που οι μισθοί σου λες πως ίσως του ανοίξουν τις πόρτες κάποιου κολλεγίου ώστε να'χει την ευκαιρία που δεν είχες ποτέ εσύ. Και το κορίτσι που αφήνεις πίσω, με μια υπόσχεση που διαδέχεται τη γλυκιά ανατριχίλα του έρωτα. Μίλια μακριά από τους κολλητούς σου που πίνατε μπύρες μαζί και κάνατε σχέδια να φύγετε κάποια στιγμή από τη μιζέρια της επαρχιακής σας γενέτειρας και να αδράξετε τον κόσμο και τους χυμούς του.

Να παίρνεις διαταγές από επαγγελματίες καραβανάδες με φάτσες μαντρόσκυλων και κόπρανα στη θέση της ψυχής. Να ρισκάρεις κάθε στιγμή, να τραυματίζεσαι, να νιώθεις το μέταλλο να σου σκίζει τη σάρκα και τα σωθικά, να διαμελίζεσαι, να σε γυρνούν σπίτι σε κομμάτια μέσα σε ξύλινα κουτιά, να σου δίνουν παράσημα και τιμές όταν εσύ δεν είσαι πια εδώ ή είσαι σακάτης σε καροτσάκι ή σ'ένα κρεβάτι παγιδευμένος ζωντανός-νεκρός και ένα "ηρωικό βάρος" στη ζωή των δικών σου.

Να συνιστάς ένα ακόμη αναλώσιμο στατιστικό στοιχείο στον κατάλογο των απωλειών υπέρ του "έθνους". Και της "ασφάλειάς του".


Όμως κανένας δάσκαλος στο σχολείο, κανένας στρατολόγος που σου'λεγε ότι θα προσφέρεις υπηρεσίες στο "θείο Σαμ" και "θα γνωρίσεις και τον κόσμο", κανείς υψηλόβαθμος αστεράτος με ύφος θεΐσκου, κανένας δεν σου είπε ότι ο σκοπός δεν ήταν ποτέ τα ιδανικά του έθνους.
Αλλά οι επεκτατικές ατζέντες των αρχιμαφιόζων "Godfathers" των οικονομικών σου ελίτ και τα επεκτατικά σχέδια των πολυεθνικών σου εταιρειών, που αφού υποδούλωσαν και δηλητηρίασαν τη δική σου χώρα, βάζουν στο μάτι και λιγουρεύονται τους φυσικούς πόρους και τη γη των άλλων. Και, σαν το δικό σου οπλισμένο χέρι που διατάζεται να μακελεύει ακόμα και γυναικόπαιδα και μετά μιλουν για "ανθρώπινο λάθος", τα δολοφονικά κέρδη των μεγαλοτραπεζιτών της Wall Street.
Και η ευμάρεια των μετόχων κι επενδυτών της βιομηχανίας τεχνολογίας θανάτου και υπηρεσιών "ανοικοδόμησης", με το αζημίωτο, των ερειπίων που εσύ και οι συνάδελφοί σου αφήνετε πίσω σας.


Άλλο ένα πολύ καλό τραγούδι της rock/hip hop μπάντας από το Denver, των Flobots, μετά το φοβερό "Handlebars" από τον πάρα πολύ καλό δίσκο "Fight with tools".
 Περί Flobots δείτε κι αυτό: ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ ΠΙΑ: ΜΑΖΙ ΘΑ ΣΗΚΩΘΟΥΜΕ! - ΤΟGETHER WE RISE!

Για μια ελεύθερη στιγμή, σαν τη φτερωτή ανάσα των παιδικών σου σκανταλιών κι ονείρων, σκέψου στέλνοντας στο διάολο τα προδοτικά ψεύτικα λόγια των πολιτικών, ιεροκήρυκων, τηλεκαρνάβαλων και ομήγυρης της τοπικής κοινωνίας σου: Τι σχέση έχει η ελευθερία και ασφάλεια της χώρας σου και της οικογένειάς σου με μέρη που πιθανώς αγνοούσες και την ύπαρξή τους ακόμα; Με την Κορέα, τις αφιλόξενες ζούγκλες και τα φτωχικά χωριουδάκια του Βιετνάμ, τη Γρανάδα, το Ιράκ του πρώην συνεργάτη της CIA σου κι αργότερα δαιμονοποιημένου δικτάτορα, το Αφγανιστάν του επίσης εξοπλισμένου κι εκπαιδευμένου από τη CIA σου και τα "μαύρα προγράμματά της" επίσης δαιμονοποιημένου αργότερα "αρχιτρομοκράτη της Υφηλίου"; Ή όπου αλλού αποφασίσουν τα κοράκια κι ερπετά που τρώνε τις σάρκες της όμορφης χώρας σου να σε στείλουν, για να βάλεις στην ουσία τα φίδια που αυτοί επιθυμούν μέσα στις τρύπες και τα χαλάσματα που ανοίγουν μέσω εσένα...

Φτύσε φίλε/η μου πάνω στα σκουληκιασμένα τους μούτρα και φώναξέ τους πως "δεν θα πάρεις άλλο" από τα ψέματά τους, πως δεν θα γίνεις το πιόνι κι εξιλαστήριο θύμα στα βρώμικα σαν την ανάσα τους project, που τη βρίσκουν να λένε πως προκαλούν "σοκ και δέος" υπέρ της...δημοκρατίας!

Αν θέλουν στρατιώτες να ματώσουν για χάρη τους...ας στείλουν στα πεδία της σφαγής και του ολέθρου τους δικούς τους γιους και κόρες! Όλοι αυτοί οι πολιτικοί, οι γερουσιαστές, οι γραφιάδες, τηλεαστέρες και καναλάρχες, τα στελέχη, οι διευθυντές και οι μέτοχοι, οι μάνατζερ και τα golden boys.

ανιχνευτής


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου