Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Δευτέρα 25 Αυγούστου 2014

"μορφογενετικά πεδία", το πνευματικό υπόβαθρο του φυσικού κόσμου


- εξαιρετικό βίντεο που δυστυχώς δεν υπάρχει πια στο youtube και το ανεβάζουμε μέσω του μπλογκ εδώ ξανά, αναγνωρίζοντας τη μεγάλη του αξία και συνδρομή στην κατανόηση όχι και τόσο εύκολων εννοιών, ωστόσο κρίσιμων για την κατανόηση του ίδιου του τρόπου λειτουργίας της Ύπαρξης..-


-Αναδημοσίευση μιας σημαντικής ανάρτησης του ανιχνευτή στο άλλο μπλογκ-

Ο Ρούπερτ Σέλντρεϊκ, διάσημος βιολόγος, μιλά για τα μορφογενετικά πεδία, το πνευματικό υπόβαθρο του φυσικού κόσμου.
 ------------------------


"...Δηλαδή όπου υπάρχουν συνήθειες, αυτό σημαίνει ότι υπάρχει και μνήμη. Είναι η μνήμη που κάνει κάτι να επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά.
Γιατί λειτουργούν παρόμοιες δομές με παρόμοιο τρόπο;
Πώς ξέρουν τα πουλιά ή τα ψάρια πώς να φτιάξουν τις φωλιές τους, να μεταναστεύσουν κ.ο.κ. ;
Αν και κανένας δεν τους τα δείχνει, υπάρχουν συνήθειες, σε κάθε επίπεδο της έμβιας και άβιας ύλης, που επαναλαμβάνονται διαμέσου των αιώνων.
Εφόσον υπάρχουν συνήθειες, άρα υπάρχει μνήμη, άρα υπάρχει νους στη φύση.
Εφόσον η φύση έχει νου που επηρεάζει τις λειτουργίες των διαφόρων συστημάτων,
έτσι και εμείς, ως μέρος της φύσης, έχουμε νου που επηρεάζει τις λειτουργίες των δικών μας βιολογικών και κοινωνικών συστημάτων, όπως π.χ. τις λειτουργίες του εγκεφάλου και του νευρικού συστήματος, ή τις συλλογικές εμπειρίες των κοινωνικών ομάδων.
Άρα, εφόσον διαμορφωτής της βιολογίας και των εμπειριών μας είναι ο νους,
αποκτώντας έλεγχο πάνω στο νου αποκτάμε έλεγχο πάνω στη ζωή και τις καταστάσεις και σταματάμε να είμαστε παθητικά θύματα αυτών.
Γι’ αυτό, από φιλοσοφική άποψη, η θεωρία του
Ρούπερτ Σέλντρεϊκ για τα μορφογενετικά πεδία δεν ανήκει, όπως η θεωρία του Δαρβίνου, στην μηχανιστική κοσμοθέαση (λέγοντας δηλαδή ότι η βιολογία και η νόηση λειτουργούν σαν μηχανές και ορίζονται από καθαρά υλιστικούς παράγοντες), αλλά ακριβώς το αντίθετο: λέει ότι πίσω ακόμα και από εκδηλώσεις της ύλης που φαίνονται να είναι μηχανιστικές (όπως π.χ. λειτουργία γονιδίων), βρίσκεται μια νόηση που επηρεάζει και διαμορφώνει τη λειτουργία των διαφόρων κομματιών της ύλης, χωρίς η ίδια να είναι κλεισμένη εντός των υλικών ορίων των κομματιών αυτών.
Απλώνεται χρονικά και επηρεάζει διαφορετικά σημεία της ζωής (ή των διαδοχικών μετενσαρκώσεων) ενός ανθρώπου, διαφορετικές γενιές μέσα στους αιώνες, απλώνεται τοπικά και επηρεάζει διαφορετικά κομμάτια της ύλης που δομικά μοιάζουν μεταξύ τους ή που έχουν κοινό παρελθόν.
Αυτή η μη τοπική σύνδεση μεταξύ κομματιών της ύλης απαντάται επίσης στη φυσική.


...Ένα άλλο βίντεο στο οποίο διαφαίνεται η υποκείμενη σύνδεση μεταξύ διαφορετικών χωροχρονικών σημείων/οργανισμών είναι το
Τεχνολογία για τηλεπάθεια και διόραση
στο οποίο ο ερευνητής νευρολόγος που μιλά εξηγεί πώς είναι δυνατόν να συγχρονίσεις δύο εγκεφάλους (έτσι ώστε δημιουργώντας ένα ερέθισμα στον ένα, να το βλέπεις να αποτυπώνεται στο εγκεφαλογράφημα του άλλου) χωρίς να "στέλνεις" οτιδήποτε (ηλεκτρομαγνητικό σήμα) από τον ένα στον άλλον. Αν και εξωτερικά οι εγκέφαλοι δεν συνδέονται, εσωτερικά ανταποκρίνονται ο ένας στον άλλο (όπως στην τηλεπάθεια). Άρα υπάρχει μια κοινή σύνδεση μεταξύ οργανισμών (όπως συμβαίνει στην κβαντική φυσική μεταξύ διαφορετικών σωματιδίων κατά τη "κβαντική διεμπλοκή"), η οποία δεν είναι υλική, κι αυτό είναι η κεντρική ιδέα της θεωρίας του Σέλντρεϊκ για τα μορφογενετικά πεδία. Ότι πέραν της ύλης, πέραν των χωροχρονικών περιορισμών, υπάρχει υποκείμενη ενότητα.
Όπως διαφορετικά μέλη μιας οικογένειας ενώνονται με εσωτερικούς δεσμούς, έτσι και τα διαφορετικά μέρη του σύμπαντος ενώνονται με εσωτερικούς δεσμούς.

... διαφορετικές βιολογικές και συμπεριφορικές μορφές «συνηχούν» μεταξύ τους διαμέσω του χρόνου και του χώρου (με κάποιο τρόπο που μοιάζει με τηλεπάθεια), εξού και «μορφική συνήχηση», συνήχηση μεταξύ των μορφών.
Οι συμπεριφορικές μορφές είναι τα ένστικτα, καθώς και η λειτουργία των βιολογικών συστημάτων. (Ο τρόπος ανάπτυξης των συστημάτων, π.χ. των φυτών, μπορεί να ληφθεί κι αυτός ως συμπεριφορά – πρόκειται για τη συμπεριφορά των κυττάρων κατά τη λειτουργία της ανάπτυξης του φυτού).
Οι βιολογικές μορφές είναι οι βιολογικές δομές.
Φυσικά, δομή και λειτουργία είναι αλληλένδετα. Η λειτουργία καταλήγει σε δομή.
Με αυτό τον τρόπο, το έμβιο σύμπαν (αλλά και το άβιο) εμφανίζεται ως πλαστικό (εύπλαστο, μεταβαλλόμενο, ζωντανό). Η συμπεριφορά του αναπτύσσεται και αλλάζει, πολύ ανόμοια με τη συμπεριφορά μιας μηχανής, και λειτουργεί όλο ως ένας οργανισμός που συνδέει με μια κοινή ζωή (μια κοινή νόηση, μνήμη, απόκριση και συμπεριφορά) μέρη του που απέχουν μεταξύ τους τοπικά και χρονικά."



Περισσότερες προσεγγίσεις - σχόλια επί του θέματος (απ'όπου αλιεύσαμε και τα παραπάνω) ΕΔΩ 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου