Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τρίτη 26 Αυγούστου 2014

Αυτός ο Κόσμος Δεν Είναι ο Μόνος Δυνατός Κόσμος

 ένα...επιεικώς εξαιρετικό άρθρο!

Αυτός ο Κόσμος Δεν Είναι ο Μόνος Δυνατός Κόσμος

“Δεν υπάρχουν απαντήσεις. Υπάρχουν μόνον επιλογές”.
                                       Στάνισλαβ Λεμ, Σολάρις
Tvxs Doom diary

Tου Γιώργου Στάμκου
Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από το σύγχρονο κόσμο. Το φάντασμα του ΤΙΝΑ (There Is No Alternative). Μία ανίερη συμμαχία νεοσυντηρητικών, νεοφιλελεύθερων τουρμποκαπιταλιστών και νεοεθνικιστών, και φασιστών, συνεπικουρούμενη από τους φονταμενταλιστές των θρησκειών, προσπαθεί να μας πείσει να αποδεχθούμε την πραγματικότητα όπως είναι, επειδή «δεν μπορεί να αλλάξει». Μας λένε πως «δεν υπάρχει εναλλακτική λύση» και για να μην το ψάχνουμε παραπάνω φροντίζουν να μας καλλιεργούν κάθε λογής φοβίες, ανασφάλειες και «κρίσεις ταυτότητας». Καλλιεργούν εντέχνως την ανασφάλεια στις μάζες για να τις κάνουν να φοβηθούν και να μην έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους. Μας θέλουν παραλυμένους για να μην μπορούμε να αντισταθούμε στη «μονόδρομη» σκέψη τους, για να μην προτείνουμε και να διεκδικούμε «εναλλακτικές λύσεις» –ούτε καν να ονειρευόμαστε έναν «άλλο κόσμο».

Κι όμως, αν δεν θέλουμε να βρεθούμε στα αζήτητα της Ιστορίας, τότε δεν πρέπει να πιστεύουμε όσους μας λένε ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική λύση». Αντισταθείτε λοιπόν. Μην υποτάσσεστε αμαχητί στους ανελέητους νόμους της αγοράς. Μην αφήνετε τους νεοσυντηρητικούς να σας καλλιεργούν το φόβο του μέλλοντος για να σας κάνουν να οπισθοδρομήσετε σ’ ένα ανελεύθερο παρελθόν. Μην επιτρέπετε στους νεοεθνικιστές και στους δημαγωγούς να σας καλλιεργούν φοβίες και «κρίσεις ταυτότητας» για να σας κάνουν να μισείτε τους «Άλλους», έτσι ώστε να σας διαχειρίζονται καλύτερα. Ξεμαγευτείτε από το «αόρατο χέρι» της αγοράς, του μάρκετινγκ και των «διαφημιστικών ιών» και μην αφήνετε να σας μετατρέπουν, εύκολα, σε «target group» και «consuming zombies». Σταματήστε να είστε «στατιστικά νούμερα» και ξαναγίνετε Άνθρωποι.

Δεν θα τα έγραφα όλα αυτά αν δεν πίστευα, βαθιά μέσα μου, πως «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός».
Αν δεν πίστευα πως στην εποχή μας διακυβεύονται πολλά βασικά δικαιώματα και ελευθερίες μας και, κυρίως, η ύπαρξη μας ως είδος εξ αιτίας των κλιματολογικών μεταβολών. Γι’ αυτό και πρέπει να περάσουμε από τη θεωρία στη δράση.



Καταρχάς δεν πρέπει να συμπεριφερόμαστε ως λεηλατητές του πλανήτη μας, αλλά ως κηπουροί του. Να αλλάξουμε άμεσα ενεργειακό μοντέλο, να σταματήσουμε την κατανάλωση ορυκτών καυσίμων και να περάσουμε στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Είναι καιρός πλέον οι ιδέες του Τέσλα για την Ελεύθερη Ενέργεια να εφαρμοστούν, εφόσον οι τεχνολογίες είναι διαθέσιμες εδώ και δεκαετίες. Να μπουν, επιτέλους, όρια στην επέλαση του τουρμποκαπιταλισμού, που εξαθλιώνει τους πολλούς προς όφελος των λίγων, ενώ παράλληλα καταστρέφει ανεπανόρθωτα το περιβάλλον. Αν δεν θέλουμε να τον αλλάξουμε, τότε ας κάνουμε τον καπιταλισμό να δουλεύει και προς όφελος των πολλών. Να εκδημοκρατικοποιήσουμε την Παγκοσμιοποίηση, να την κάνουμε κάτι το θετικό για την ανθρωπότητα: μια Παγκοσμιοποίηση στην οποία θα παίζουν ρόλο όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου.


Να ξαναγίνουμε «πελάτες» και όχι «καταναλωτές», άνθρωποι και όχι «στατιστικά νούμερα».
Να μην αφήσουμε τα φαντάσματα του εθνικισμού και της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας να επιστρέψουν από τους τάφους τους για να μας στοιχειώσουν και να μας υποβάλλουν σε νέες αιματηρές θυσίες –φτάνει πια!
Να μην επιτρέψουμε τη διαμόρφωση νέων «αυτοκρατορικών» ελίτ, που θα ορίζουν τις τύχες μας σε πλανητικό επίπεδο.
Να εμβαθύνουμε τη δημοκρατία μας και να προστατεύουμε την ελευθερία της έκφρασης, άσχετα αν διαφωνούμε με τις απόψεις ορισμένων.
Να αναπτύξουμε μια νέα μορφή συνειδητότητας και να αυξήσουμε την κατανόηση μας προς το διαφορετικό.
Να επανακτήσουμε την πίστη μας στην πρόοδο και στον δημοκρατικό ανθρωπισμό.
Να σταματήσουμε να φοβόμαστε το μέλλον και να αρχίσουμε να το διαμορφώνουμε σ’ έναν κόσμο που θα θέλαμε να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας.
Με άλλα λόγια να αποκτήσουμε και πάλι συλλογικά οράματα.

Υπάρχουν πάντα εναλλακτικές λύσεις. Δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Ο κόσμος μας είναι πολύχρωμος, δεν είναι ασπρόμαυρος.

Είμαστε καταδικασμένοι να είμαστε ελεύθεροι –μην το ξεχνάτε ποτέ αυτό. Αφήστε λοιπόν τους συμβιβασμούς και κυνηγήστε τα όνειρα σας.

To διαβάσαμε στο περιοδικό ΖΕΝΙΘ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου