*για αστόχημα βολής (aberratio ictus) γίνεται λόγος όταν ο δράστης δεν προσβάλλει το υλικό αντικείμενο που είχε ήδη εξατομικεύσει και κατά του οποίου κατευθυνόταν η πράξη του, αλλά ένα άλλο, το οποίο δεν ήθελε να προσβάλλει.
(από τη θεωρία του γενικού ποινικού δικαίου)



σε εύστοχα ερωτήματα αστόχως σήμερα θα προσπαθήσω να απαντήσω

διερωτηθήκατε λοιπόν ποτέ

ποιοι πάνε στα ακροατήρια των δικαστηρίων ως φιλοθέαμον κοινό

πού αναγκάζονται να ακουμπάνε τα δάχτυλα των χεριών τους οι μάρτυρες

ώστε το ευαγγέλιο να μην αναγκαστούν να αγγίξουν

με πόσο περιπαιχτικό ύφος ο ναζωραίος κρεμασμένος από ψηλά όλους σας κοιτάζει

αν ο ένστολος ανθρωποφύλακας κάθε πρωί εντίμως τη στολή του σιδερώνει

αν τα πηλίκια έχουν μέγεθος, αρίθμηση, οσμή και κατά πόσον σε καλύπτουν έναντι του ήλιου

πόσα μειδιάματα χωράνε τα εννέα ημερών άλουστα μαλλιά της αξιοτίμου κυρίας δικαστού

παρατηρείστε σας παρακαλώ

πώς τρίβουν χαρισματικά οι γραμματείς τις παλάμες των χεριών τους

να ‘ναι άραγε λόγω κρύου ή να ‘ναι μήπως από την άγρια χαρά που προκαλεί η καταπάτηση ηθών

που η κοινωνία της γάγγραινας ως τάχα μου χρηστά ονομάτισε

κι ύστερα άνευ συναινέσεως στους ώμους σας σας φόρτωσε;

δείτε ακόμα το αυτάρεσκο χάιδεμα του προσώπου της δικαστού

επιτρέπεται ο δημόσιος βαυκαλισμός· απαγορεύεται επί ποινή ο ιδιωτικός αυνανισμός

κοιτάξτε γύρω τα μεγάλα φωτεινά παράθυρα

για δείτε πώς με σιδερόβεργες οριζοντίως και καθέτως βιάζεται νομίμως η ομορφιά τους

ξέρετε πως των χαρτοπαικτών οι λέσχες παράθυρα δεν έχουνε ποτέ

ώστε επιθυμία για φυγή στους δύστυχους της ατυχίας λάτρεις ποτέ να μην γεννιέται;

εν μέσω της δικαστικής αιθούσης αντιθέτως επιδιώκουν οι εξουσιαστές

μοναδική επιθυμία θύτη θύματος και μάρτυρα η ηρωική έξοδος να αποτελεί

και τέλος αναρωτηθείτε

αν άραγε τα ακροατήρια είναι πάντοτε ψηλοτάβανα

προκειμένου των υπηρετών της θέμιδος το ανύπαρκτο πανύψηλο ανάστημα εντός τους να χωράει
 
 
Το διαβάσαμε στο nullapoenasinelege