Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τετάρτη 11 Μαρτίου 2015

Ζωή και θάνατος


Αν διαπιστώνεις ότι στην επίγεια ζωή κυριαρχούν το αναποδογύρισμα των εννοιών και το φαρμάκωμα των νοημάτων, η απουσία ζωηρών αυθεντικών χρωμάτων, η επικήρυξη και διαπόμπευση της Α-λήθειας και της πραγματικής γνώσης, το σκοτάδι της απανθρωπιάς και η ομίχλη της μυστικοπάθειας, δεν αποκλείεται κάποια στιγμή να σε πολιορκήσει η σκέψη ότι είναι προτιμότερος ο θάνατος! Εφόσον έχεις την ικανότητα να κάνεις τέτοιες διαπιστώσεις, πράγμα που σημαίνει ότι νοιάζεσαι!
Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιο είδος ζωής μετά τον θάνατο, ενεργειακής ας πούμε μορφής, επομένως δεν γνωρίζω αν είναι καλύτερη ή χειρότερη, ούτε αν παίζει η "μετεμψύχωση" για καρμικούς ή άλλους λόγους. Αυτό που ξέρω όμως, όσον αφορά το τώρα εδώ κάτω, είναι ότι με τίποτα δεν θα' θελα να καταντήσω κάτι σαν χριστιανός μάρτυρας ή επίσης χριστιανός δούλος επίγειων αφεντικών που περιμένει παθητικά τη μεταθανάτια ανταμοιβή -άρα ένα είδος μεταφυσικού ρουσφετιού- και παραδείσια ισότητα των πάντων. Ούτε σαν μουσουλμάνος ζηλωτής ή καμικάζι, που όσο πιο πολλούς άπιστους εχθρούς φονεύσει ή πάρει μαζί του τόσο πιο δεδομένο είναι το εισιτήριο για την παραδείσια ρέκλα.

Να σου πω και κάτι άλλο;
Ίσως να είναι προτιμότερο σε αυτό εδώ το επίγειο παρόν, κι αφού καταλήξεις στις αρχικές αποκαρδιωτικές διαπιστώσεις, να δώσεις βάρος με μικρούς καθημερινούς τρόπους δράσης και σκέψης και μεγαλύτερους, με εμβέλεια χρονικού βάθους, ώστε να αποκαταστήσεις την απουσία και να πεις "όχι" στην παρουσία όλων αυτών που επισημάνθηκαν στην αρχή. Νιώθοντας συγχρόνως ζωντανός με μια γεμάτη δονήσεις σημασία που μόνο όταν τη βιώνεις την κατανοείς!
Δεν χρειάζεται στράτευση, απερίφραχτη αντίληψη κι εσωτερική πάνω απ'όλα λευτεριά-άρα Δύναμη, αυτά χρειάζονται! Ίσως σε εκπλήξει και το γεγονός ότι στην κατάλληλη στιγμή ανακαλύψεις και τους κατάλληλους συνοδοιπόρους. Κάτι που είναι πέρα από την "τυχαιότητα" των "συμπτώσεων".

Κι αν δεν τα καταφέρεις, αν δυνάμεις, που δεν ελέγχονται έτσι κι αλλιώς εύκολα, υψώσουν εμπόδια που δεν έχεις το σθένος και τη στρατηγική να τα ξεπεράσεις ή ν'αποφύγεις, τότε τουλάχιστον μην προδώσεις ποτέ τον.."εσωτερικό σου ήλιο". Είναι κι αυτό μια νίκη και μάλιστα μεγάλη, απέναντι σε μια ζωή μόνο κατ'ευφημισμόν, όπου οι άνθρωποι μετατρέπονται σε ζωντανούς-νεκρούς. Πεθαίνοντας ήδη πριν την εγκαταλείψουν με φυσικό τρόπο.

Ο Ένοικος...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου