Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Πέμπτη 19 Μαρτίου 2015

Τι θα γινόταν εάν... ...ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος είχε ξεσπάσει το 1938;


Τι θα γινόταν εάν...
...ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος είχε ξεσπάσει το 1938;



Κι αν τα πράγματα δεν είχαν γίνει όπως έγιναν; Η ερώτηση ίσως φαίνεται ηλίθια, αλλά από κάτι τέτοιες ερωτήσεις ξεκίνησε και η Θεωρία της Σχετικότητας. Άραγε τι θα δούμε αν ανοίξουμε κάποιες πόρτες πίσω από τις οποίες κρύβονται εναλλακτικές επιλογές και εκβάσεις ιστορικών γεγονότων; 

Τι διαφορά θα μπορούσε να παίξει μια μόνο χρονιά στο ξέσπασμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου; Αν ο πόλεμος είχε εκραγεί το 1938 αντί το 1939 θα είχε καμία ιδιαίτερη σημασία; Όχι μόνο ιδιαίτερη, αλλά τεράστια, λέει ο καθηγητής της ιστορίας Ουΐλιαμσον Μάρεϊ. Το ξέσπασμα του πολέμου το 1938 θα μπορούσε να αλλάξει πανεύκολα και αποφασιστικά το ρου της μετέπειτα ιστορίας.

Το Σεπτέμβριο του 1938, οι εκπρόσωποι της Αγγλίας, της Ιταλίας και της Γερμανίας συναντήθηκαν στο πλαίσιο της περίφημης Διάσκεψης του Μονάχου προκειμένου να επιλύσουν την κρίση που ο Χίτλερ είχε επιδέξια δημιουργήσει στην Τσεχοσλοβακία. Μακροπρόθεσμος στόχος του Χίτλερ ήταν να καταστρέψει την επικρατούσα ισορροπία δυνάμεων στην Ευρώπη, αντικαθιστώντας την με μια γερμανική ηγεμονία που θα επικρατούσε από τα Ουράλια μέχρι τον Ατλαντικό. Για το σκοπό αυτό οι Ναζί είχαν επιδοθεί σε έναν άνευ προηγουμένου αγώνα εξοπλισμών ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσαν να αποκτήσουν επικράτεια με άλλα μέσα. Στο πλαίσιο αυτό, η Γερμανία απορρόφησε την Αυστρία με το περίφημο Άνσλους το Μάρτιο του 1938.

Η όρεξη του Χίτλερ είχε ανοίξει. Επόμενος στόχος στη σειρά ήταν η Τσεχοσλοβακία. Ο μηχανισμός προπαγάνδας των Ναζί βάλθηκε να πείσει τους πάντες ότι τα δικαιώματα των Γερμανών της Σουδητίας, επαρχίας της Τσεχοσλοβακίας, υφίσταντο καταπάτηση. Η γερμανική εισβολή ήταν επικείμενη. Στο πλαίσιο αυτό οι Χίτλερ και Μουσολίνι συναντήθηκαν με τους Νταλαντιέ και Τσάμπερλεν, πρωθυπουργούς της Γαλλίας και Βρετανίας αντίστοιχα. Οι Αγγλογάλλοι υποχώρησαν απέναντι στη γερμανική επιθετικότητα κι έτσι υπογράφηκε η περίφημη Συνθήκη του Μονάχου με την οποία παραχωρούντο τα εδάφη της Σουδητίας στη Γερμανία. Η Τσεχοσλοβακία είχε διαμελιστεί αποτελεσματικά. 

Στην πραγματικότητα ο Χίτλερ ήταν εξαιρετικά θυμωμένος που οι Σύμμαχοι υποχώρησαν, παραχωρώντας του την Σουδητία. Η γερμανική εισβολή ήταν πανέτοιμη και ο Χίτλερ πόνταρε στην άρνηση των Τσάμπερλεν-Νταλαντιέ για να ξεκινήσει πόλεμο.
Πόσο έτοιμος ήταν όμως ο γερμανικός στρατός για να πραγματοποιήσει το 1938 τις κεραυνοβόλες νίκες που θα πετύχαινε το 1940; Ελάχιστα, σύμφωνα με τους ιστορικούς. Εάν ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ξεσπούσε το 1938, ελάχιστα θα έμοιαζε με τον πόλεμο που ξέσπασε ένα χρόνο αργότερα.

Ο εξοπλισμός της Γερμανίας δεν είχε προχωρήσει σε βάθος. Η Βέρμαχτ διέθετε ελάχιστες εφεδρείες. Ακόμα και οι τρεις τρομερές μεραρχίες των τεθωρακισμένων Πάντσερ έπασχαν από σοβαρές αδυναμίες. Το ναζιστικό ναυτικό ήταν σαφώς ανέτοιμο για πόλεμο. Επίσης, δεν είχε αποπερατωθεί η ναυπήγηση των μεγάλων μονάδων στο πλαίσιο του μεγάλου ναυπηγικού προγράμματος των Ναζί. Υπήρχαν μόνο επτά υποβρύχια, αριθμός ανεπαρκής για την προστασία των γερμανικών ακτών, πόσο μάλλον για πλήγματα σε νηοπομπές στον Ατλαντικό. Η Λουφτβάφε δεν διέθετε την ισχύ που θα της επέτρεπε να εξαπολύει κεραυνοβόλες αεροπορικές επιδρομές και να πλήξει ανελέητα το Λονδίνο το 1940.

Ακόμα χειρότερα, η εισβολή στην Τσεχοσλοβακία δεν θα ήταν ένας μικρός και περιορισμένος πόλεμος. Σύντομα θα γενικευόταν, και όσο περισσότερο γενικευόταν, τόσο πιο πολύ θα επιδεινωνόταν η στρατηγική θέση της Γερμανίας. Το 1938 η στρατηγική θέση των Συμμάχων ήταν πλεονεκτική. Δεν είχε υπογραφεί ακόμα το σύμφωνο μη επίθεσης μεταξύ Γερμανίας και ΕΣΣΔ. Ρουμάνοι και Γιουγκοσλάβοι ήταν σύμμαχοι των Τσέχων. Όμως από όλους τους δυσμενείς παράγοντες, χειρότερος ήταν η γερμανική οικονομία, η οποία το 1938 περνούσε πολύ βαθιά κρίση. Απλούστατα, η οικονομία του Ράιχ δεν μπορούσε ακόμα να υποστηρίξει ένα γενικευμένο πόλεμο. 

Έτσι όταν η Γερμανία εισέβαλλε στην Τσεχοσλοβακία την 1η Οκτωβρίου 1938, βρέθηκε αμέσως σε άσχημη θέση. Η τσέχικη αντίσταση ήταν σθεναρή. Αγγλία, Γαλλία και Πολωνία αντέδρασαν αμέσως, κηρύσσοντας τον πόλεμο στο Τρίτο Ράιχ. Η Σοβιετική Ένωση θέλησε να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία και κήρυξε τον πόλεμο στην Πολωνία –όμως ο Ερυθρός Στρατός, αποκεφαλισμένος από τις σταλινικές διώξεις- δεν κατάφερε και πολλά πράγματα. Η Γερμανία κατέλαβε σχετικά γρήγορα την Τσεχοσλοβακία, αλλά ο πόλεμος είχε αποτελματωθεί. Η αδύναμη Λουφτβάφε ελάχιστα μπορούσε να καταφέρει μέσα στην χειμωνιάτικη κακοκαιρία. Οι γερμανικές δυνάμεις ελάχιστα μπόρεσαν να εισχωρήσουν στο γαλλικό έδαφος –το ίδιο συνέβη και στο βελγικό μέτωπο. Και οι δυο πλευρές υπέστησαν βαρύτατες απώλειες και η αποτελματωμένη κατάσταση άρχισε να θυμίζει τον πόλεμο των χαρακωμάτων του 1914-18. 

Υπό αυτές τις συνθήκες δεν ήταν καθόλου παράξενο που η Γερμανία συνθηκολόγησε στα μέσα του 1939. Ο Χίτλερ ανετράπη, συνελήφθη και εκτελέστηκε. Το Τρίτο Ράιχ είχε εξοντωθεί στη γέννησή του. 

Η Ευρώπη είχε γλιτώσει από τη χειρότερη ανθρωποσφαγή της ιστορίας της. Δυστυχώς, στον δικό μας κόσμο, η τραγωδία της ευρωπαϊκής ιστορίας ήταν ότι το μεγάλο ρίσκο που ο Χίτλερ αποφάσισε την τελευταία στιγμή να αποφύγει, ήταν το ρίσκο που κάλλιστα θα μπορούσε να τερματίσει την τρομερή περιπέτεια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου λίγο μετά το ξεκίνημά της…

Θανάσης Βέμπος
 www.vembos.gr



To διαβάσαμε στο hellasgr.net

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου