Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τρίτη 31 Μαρτίου 2015

" τα θεμελιώδη προβλήματα του ανθρώπου δεν είναι πολιτικά, είναι φιλοσοφικά "



Sissy: You really don't believe in political solutions do you?
The Chink: I believe in political solutions to political problems. But man's primary problems aren't political; they're philosophical. Until humans can solve their philosophical problems, they're condemned to solve their political problems over and over and over again. It's a cruel, repetitious bore.
Sissy: Well, then, what are the philosophical solutions?
The Chink: Ha ha ho ho and hee hee. That's for you to find out. I'll say this much and no more: there's got to be poetry. And magic. At every level. If civilization is ever going to be anything but a grandiose pratfall, anything more than a can of deodorizer in the shithouse of existence, then statesmen are going to have to concern themselves with magic and poetry. Bankers are going to have to concern themselves with magic and poetry. Time magazine is going to have to write about magic and poetry. Factory workers and housewives are going to have to get their lives entangled in magic and poetry.
Sissy: Do you think such a thing can ever happen?
The Chink: If you understood poetry and magic, you'd know that it doesn't matter.”
Tom Robbins, Even Cowgirls Get the Blues

Μεταφρασμένος από εμάς διάλογος, που βρήκαμε μεταξύ πολλών άλλων φράσεων και μικρών αποσπασμάτων απ'το ίδιο βιβλίο εδώ, μεταξύ δυο εκ των ηρώων του εκπληκτικού μυθιστορήματος του Τομ Ρόμπινς, "Ακόμα και οι καουμπόισσες μελαγχολούν"-"Even Cowgirls Get the Blues". Από τα πλέον αγαπημένα μας βιβλία, όπως και τα περισσότερα του ίδιου πολύ ιδιαίτερου Αμερικανού συγγραφέα:

-Σίσσυ (η βασική ηρωίδα): Δεν πιστεύεις στ'αλήθεια στις πολιτικές λύσεις, σωστά;
-Τσινκ: Πιστεύω σε πολιτικές λύσεις στα πολιτικά προβλήματα. Αλλά τα θεμελιώδη προβλήματα του ανθρώπου δεν είναι πολιτικά, είναι φιλοσοφικά. Και ώσπου οι άνθρωποι να καταφέρουν να λύσουν τα φιλοσοφικά τους προβλήματα, είναι καταδικασμένοι να πρέπει να λύνουν τα πολιτικά τους προβλήματα ξανά και ξανά και ξανά. Πρόκειται για μια σκληρή κι επαναλαμβανόμενη τρύπα.
-Σίσσυ: Τότε λοιπόν ποιες είναι οι φιλοσοφικές λύσεις;
-Τσινκ (μετά από γελάκια): Αυτό είναι κάτι που πρέπει εσύ η ίδια να το μάθεις. Θα σου πω μόνο αυτό και τίποτα περισσότερο. Πρέπει να υπάρχει ποίηση. Και μαγεία. Σε κάθε επίπεδο. Αν ο πολιτισμός πρόκειται ποτέ να είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από μια μεγαλοπρεπή αποτυχία, κάτι περισσότερο από ένα αποσμητικό δοχείο μέσα στον υπόνομο της ύπαρξης, τότε οι πολιτικοί θα πρέπει να αρχίσουν να ασχολούνται με τη μαγεία και την ποίηση. Το περιοδικό "Τime" θα πρέπει να γράψει για τη μαγεία και την ποίηση. Ο εργάτες των εργοστασίων και οι νοικοκυρές θα πρέπει να εντάξουν μέσα στις ζωές τους τη μαγεία και την ποίηση.
- Σίσσυ: Πιστεύεις ότι κάτι τέτοιο μπορεί ποτέ να συμβεί;
-Τσινκ: Αν κατανοούσες τη μαγεία και την ποίηση, τότε θα ήξερες ότι κάτι τέτοιο δεν έχει σημασία.

Χμ! Μια τέτοια οπτική σίγουρα δεν θα έβρισκε καθόλου σύμφωνο τον Πλάτωνα και δεν θα είχε καμία σχέση με την "παγωμένη φιλοσοφία του"(κατά τον Νίτσε) και τον κόσμο των "καθαρών μορφών" ή άκαμπτων ιδεών, όπως το βλέπουμε εμείς. Και βεβαίως θα έβρισκε κλειστές τις πύλες της ιδανικής Πολιτείας του. Η οποία άλλωστε είχε από την αρχή φροντίσει, σύμφωνα με τα δομικά σχέδια του δημιουργού της, να εξορίσει από τους κόλπους της τους ποιητές...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου