Ανθρωπότητα! Πόσο κατάλληλη είσαι για ανθρώπινα όντα; Πόσο ακατάλληλη είσαι για να ανθίσει, να ευημερήσει, να δημιουργήσει, να χαρεί, να υψωθεί πάνω από τη σκόνη των κανονισμένων στεγανών σου η νέα ζωή;
Πόση απανθρωπιά χωράει ακόμα στα κατάστιχα της ιστορίας σου; Πόση απανθρωπιά, μισαλλοδοξία, εχθρικότητα, αλαζονία, φθόνος ενάντια στην ευφυία, ανωριμότητα συναισθηματική, στασιμότητα διανοητική, αμάθεια ενάντια στα δώρα της γνώσης, φόβος μπροστά στις αιώνιες χαρές της ζωής, δαιμονοποίηση της ελευθερίας κίνησης, σκέψης, έκφρασης, πόση ενοχοποίηση των ενστίκτων και της φύσης, πόση μη ύπαρξη έχει διαποτίσει το συλλογικό σου ασυνείδητο;
Πόσο ακόμα θα'ναι ικανοποιημένοι οι τσοπαναραίοι και γελαδάρηδες-αφεντικά σου με τα βελάσματα και μουγκρίσματα των κοπαδιών τους, πόση σφαγή, πόση βοσκή σε τόνους βλακείας και νοσηρής μακαριότητας απαιτείται ακόμη για να σου περάσει έστω και σαν λάμψη αστραπής απ'την αντίληψη ότι μπορεί και να είσαι μαντρωμένη σε ιδιόκτητες φάρμες υψηλής εποπτείας κι ασφαλείας; Σαν τις ανάλογες φυλακές που χτίζουν οι επιστάτες των μεγάλων αφεντικών σου για να πετάνε μέσα τα μαύρα πρόβατα, που τους ίδιους συμφέρει πάνω απ'όλα να υπάρχουν ώστε απ'τη μια να σε εθίζουν όλο και περισσότερο σε αυτή τη φοβερή αίσθηση ανασφάλειας. Κι από την άλλη να σε ραντίζουν με όλο και περισσότερες δόσεις φόβου, ενισχυόμενου και με τις απάνθρωπες τιμωρίες των φόβητρων που οι ίδιοι δημιουργούν. Και συνάμα να σου υπενθυμίζουν κάθε στιγμή για την σκληρή τύχη που σε περιμένει αν παρεκκλίνεις (κι επιμένεις σε αυτό, πέρα από τα όρια που ελέγχονται με μαεστρία από αυτούς) από το προβλέψιμο, ορθό κι εγκεκριμμένο της φάρμας που σε εκτρέφουν κάθε φορά μέσα στη λεγόμενη Ιστορία σου.
Ανθρωπότητα για πόσα ψέματα ακόμα παρακαλάς σαν ρακένδυτος επαίτης, για να εισπράξεις ανακούφιση! Την ανακούφιση του έγκλειστου που συνήθισε τα σίδερα, που πάσχει από ιδρυματοποίηση και πείθεται από τις διαβεβαιώσεις των δεσμοφυλάκων ότι δεν υπάρχει τίποτα γι'αυτόν έξω από τα τείχη. Σε έμαθαν δόλια (μα καθόλου άνεϋ ευθυνών γι'αυτό) ότι η φαντασία και η περιπέτεια είναι από χάσιμο χρόνου μέχρι εφαλτήριο δεινών και πόνου. Στο στόχαστρο πάνω απ'όλα είναι η αμφισβήτηση που γεννάει η περιπέτεια, αμφισβήτηση για κάθε είδους μονόδρομους και ρητορείες περί επιλογών μέσα σε καθορισμένα πάντοτε πλαίσια (κι άρα περιορισμένων) και περί θέσφατων θεωρήσεων, επιστημονικών, ιδεολογικών, κοινωνικών, ηθικ(ολογικ)ών. Σε δίδαξαν να γυρνάς αλλού το κεφάλι όταν σε κάποιες κοντινές ή μακρινές γειτονιές το ανθρώπινο αίμα ρέει όπως το αίμα στα σφαγεία των ζώων που καταναλώνεις και να αναστενάζεις με ανακούφιση που δεν είναι το δικό σου ή των παιδιών σου. Και δεν σου πέρασε καθόλου απ'το μυαλό ότι μια και σε αντιμετωπίζουν σαν κοπάδι τότε σε αντιμετωπίζουν και σαν σφαχτάρι. Και δεν έχει καμία σημασία όσον αφορά την πιθανή επερχόμενη "κουρά και σφαγή", ανάλογα με τις διαθέσεις των αφεντάδων και την αναδιανομή "χωραφιών και φαρμών" μεταξύ τους. Καμία ασυλία δεν έχουν κάποια (μαρκαρισμένα κι αυτά από τα "οικόσημα" των αφεντικών τους) κοπάδια μέσα στις φάρμες, σε σχέση με την πλειονότητα των υποσιτιζόμενων και κακομεταχειρισμένων ανθρώπινων κοπαδιών, αν απολαμβάνουν περισσότερη τροφή και κάποια προνόμια, που αποκαλούνται και επιτεύγματα της τεχνολογίας και υψηλοί δείκτες διαβίωσης. Δεν σκέφτηκες ποτέ αλήθεια, εσύ η εθισμένη στις επίσημες εξηγήσεις των "ειδικών" (ποιος τους επέβαλλε ως ειδικούς και "παντογνώστες"; Τα ιερατεία της εξαπάτησης και της εκμετάλλευσής σου απ'τη στιγμή που γεννιέσαι ως τη στιγμή που πεθαίνεις;) κάτι τόσο απλό και γι'αυτό πέρα από τη "λογική" σου, δηλαδή τη συλλογική αποχαύνωσή σου; Πως αν εσύ νιώθεις σπουδαία και άξια θαυμασμού με μια τεχνολογία στη διάθεσή σου και τα φτιασίδια της, που με άριστα το "20" (ας πούμε ότι είναι το όριο που θεωρείς ότι η επιστημονική φαντασία συναντά την "πραγματικότητα" την οποία σου δίδαξαν ως αποδεκτή), κινείται γύρω στο "14", "15", "16" , άιντε και "17" στο πιο άξιο θαυμασμού στάδιο...
Τότε εκείνοι που σε εκτρέφουν, για να σου πίνουν το αίμα και να απομυζούν την ενέργειά σου, λειτουργούν (κρατώντας το βέβαια κρυφό από τις αγέλες τους) με δείκτες που κινούνται στο "40" και μπορεί να αγγίζουν και το..."50"; Κι ενώ κολυμπάς σε μια τεράστια πανίσχυρη και προπαντός δωρεάν ενεργειακή θάλασσα, που σου παρέχει τη δυνατότητα για αστείρευτη καθαρή και δωρεάν ενέργεια, έως και τη δυνατότητα διαστρικών ταξιδιών (αχ! καημένε Τέσλα που θέλησες να γίνεις ο νέος Προμηθέας πόσο σε εκδικήθηκαν οι "θεοί"), εσύ ακόμα σέρνεσαι σαν σκουλήκι στο χώμα και χρησιμοποιείς για τις ανάγκες σου τα παράγωγα της νεκρής οργανικής ύλης σαπισμένων θαλάσσιων ζώων και φυτών που έζησαν εκατομμύρια χρόνια πριν! Και το κωμικοτραγικό είναι ότι σε υποδουλώνουν, σε βομβαρδίζουν, σε σκοτώνουν, σε καταστρέφουν για να βάλουν λένε στο χέρι αυτές τις απαρχαιωμένες και εχθρικές στο περιβάλλον "υπερπολύτιμες" πηγές για την...επιβίωσή σου.
Ανθρωπότητα, θες να μας "κλειδώσεις" μέσα σε ευπρόβλεπτες ετικέτες ασφαλείας, στα τόσο οικεία σου "barcodes"; Και έτσι με ρωτάς τι είμαι, λες και μια λέξη, ένας όρος, ένας γαμημένος -ισμός, μπορεί να περιγράψει και να προσδιορίσει όλες τις πολύπλευρες πτυχές, τις δυνατότητες και τις πιθανότητες εξέλιξης ενός πολύπλοκου συστήματος όπως αυτό του ανθρώπινου όντος!
Με ρωτάς πού "ανήκω", τι φριχτή λέξη, με πόσες περιοριστικές αγκυλώσεις και συχνότατα μίζερες καθηλώσεις! Θες να μάθεις αν είμαι αναρχικός, αναρχοκομμουνιστής, κομμουνιστής, μαρξιστής, αρχειομαρξιστής, ρεβιζιονιστής, σοσιαλιστής, δημοκρατικός, ρεπουμπλικάνος, εθνικιστής, δεξιός, αριστερός, κεντρώος, φιλελεύθερος, πατριώτης, άπατρις, ανελεύθερος, απελεύθερος, πατρίκιος ή πληβείος, προοδευτικός, συντηρητικός, πουριτανός, χριστιανός, μουσουλμάνος, θεϊστής, θεοφοβούμενος, άθεος, κυνικός, μυστικιστής, παγανιστής, αυνανιστής ή ό,τι άλλο...Κι εγώ σου απαντάω σοβαρά ότι είμαι άνθρωπος ή τουλάχιστον το παλεύω...Τότε εσύ, ταλαντούχα μου κατασκευάστρια ύποπτων στοιχείων κι αποδιοπομπαίων τράγων, με κοιτάς από πάνω ως κάτω με έντονη καχυποψία κι ενίοτε με φόβο! Οι λέξεις και οι όροι σου, που κρύβουν ακαμψία κι επιβαλλόμενους κανόνες (που οι βοσκοί αρεσκονται να λένε ότι είναι για την ευρυθμία κι ασφάλεια του...ποιμνίου), αδυνατούν να αδράξουν την ουσία των πραγμάτων μίας ρευστής κι εύπλαστης πραγματικότητας. Η οποία διαμορφώνεται κι από την άντληση κι επεξεργασία και σύνθεση στοιχείων, που προσφέρουν τόσο οι θέσεις όσο και οι αντι-θέσεις, τα οποία και αναδιαμορφώνει, προσαρμόζει στις εκάστοτε συνθήκες, επεκτείνει, μεταλάσσει κι εξελίσσει στη γέννηση κάτι καινούργιου. Το αν αυτό είναι και θετικό κι ελπιδοφόρο για τον άνθρωπο, εξαρτάται από την ψυχική του κατάσταση και τη διάνοιά του. Άρα και την αντίληψή του κάθε φορά περί "καλού και κακού..."
"Τα πάντα ρει!" Κι εμείς μαζί τους!
Το χειρότερο όμως στην πτώση σου ανθρωπότητα είναι ότι μπορεί και σαν μέσα σε μια έκλαμψη διαύγειας να ένιωσες ότι πέφτεις σε ελεύθερη πτώση μέσα στις πιο σκοτεινές κι αντι-ανθρώπινες αβύσσους...Αλλά εσύ εξακολουθείς να φαντασιώνεσαι ότι μέχρι το αμέσως πιο κάτω σημείο τα πράγματα είναι ακόμη καλά!
Είμαστε αρκετοί, μέσα στους κόλπους σου, που ακόμη κι αν δεν γνωριζόμαστε, εντούτοις επικοινωνούμε και καταλαβαινόμαστε. Και που δεν θέλουμε να σε ακολουθήσουμε στην πτώση σου, τουλάχιστον όχι με τους δικούς σου όρους (δηλαδή των αφεντικών και προαγωγών σου τους όρους). Μη μας μισήσεις γι'αυτό ανθρωπότητα, δεν μας αξίζει. Όπως δεν αξίζει σε κανέναν μας να "ζει" μια "ζωή" που της φοράνε περιλαίμια, τη στηρίζουν με δεκανίκια και την ταΐζουν σανό και κόπρανα. Συμπάθα μας που δεν συμμεριζόμαστε τις αποδεκτές πεποιθήσεις σου και τις προτεραιότητες, τις φοβίες κι ανασφάλειές σου και τα καλλιεργούμενα μίση σου. Όχι πώς θα προσφέρουμε βέβαια οποιοδήποτε από τα μάγουλά μας σε οποιονδήποτε θέλει να μας αφομοιώσει στη δική του άποψη περί λειτουργίας του κόσμου ή αλλιώς να μας "χαστουκίσει". Ούτε θα φοβηθούμε οποιονδήποτε γραφικό σαλτιμπάγκο (επίγειο ή ουράνιο) που αν δεν είμαστε μαζί του είμαστε εναντίον του. Κι αν είναι να πέσουμε (με επιλογή όμως δική μας κι όχι κάποιου άλλου), ανθρωπότητα, πάνω στα ηλεκτροφόρα σύρματα κάποιας περίφραξής σου, να βυθιστούμε σε βαλτώδη εδάφη εκεί που η έκταση φαινόταν προσβάσιμη, να καταλήξουμε στα φλογερά καζάνια των εκδικητικών κολάσεών σου, τότε θα λυγίσουμε...Αλλά θα γυρέψουμε τη δύναμη και τον τρόπο να μη σπάσουμε.
ανιχνευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου