Όταν εύχεσαι πρέπει να βάζεις κι ένα χεράκι κι εσύ για την πραγματοποίηση των ευχών σου...

Eυχές! Μόνο τις μέρες των κατεστημένων θρησκευτικών εορτών, ως συνήθως!

"Ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος!"
Κι ας ξέρουμε καλά ότι το πλέον πιθανό είναι πως οι διαμορφούμενες καταστάσεις και οι τρέχουσες εξελίξεις οδηγούν τα πράγματα, τα κοινά, σε μονοπάτια που απέχουν πολύ από αυτό που (φυσιολογικά) προσδιορίζουμε ως ευτυχία, ως ολοκληρωμένη και αξιοπρεπή ζωή, ως αρμονική συμβίωση με τον Άλλον. Ίσως γιατί και οι ίδιες οι (εμφυτευμένες απο γεννησιμιού) πεποιθήσεις και πιστεύω μας είναι και οι αιτίες που μας κρατούν ζαλισμένους, ξεγελασμένους, αποξενωμένους, κατακερματισμένους...

"Αγάπη!", "Υγεία!", "Ειρήνη!"...Κι ας βλέπουμε ότι τα πράγματα και οι μεθοδεύσεις, σε τοπικό κι έξω απ'αυτό επίπεδο, μοιάζουν να εχθρεύονται και να αποστρέφονται αυτές τις θεμελιώδεις για το "ευ ζην" έννοιες...

Κι αυτές τις μέρες: "Καλή ανάσταση!" "Να είμαστε καλά!"
 Αν πίσω από αυτές τις ευχές, ανεξαρτήτως θρησκευτικών πεποιθήσεων και προσκολλήσεων, υπάρχει ισχυρό συμβολικό νόημα, τότε για ποια και ποιων τελικά την "ανάσταση" ευχόμαστε κι αποβλέπουμε; Αυτών, ολόκληρων πληθυσμών και γενεών ανθρώπων, που σταυρώνονται διαχρονικά, καθημερινά, βασανιστικά, σαδιστικά και ύπουλα σε καθημερινή ανελέητη πλέον βάση; Για την ευημερία δεικτών, στατιστικών, προγραμμάτων διάσωσης "ευαγών ιδρυμάτων" και "ιδρυματαρχών", για ποιους και στο όνομα ποιου τέλος πάντων;
Εκείνου του μακάριου κι άφθαρτου όντος (ο εβραϊκής καταβολής, για την...ελληνική πραγματικότητα, εκδικητικός και ζηλόφθονος Γιαχβέ!), που αποφάσισε και να ενσαρκωθεί και να μαρτυρήσει (ποιος του το ζήτησε;) για να εξαγνίσει τον κακόμοιρο τον άνθρωπο από κάποια απροσδιορίστου μυθικού χρόνου στοιχειωμένη βαριά αμαρτία; Και να νομιμοποιήσει την επίγεια χειραγώγηση και δουλεία στο όνομα των επί γης αντιπροσώπων και "ειδικών" του; Που μόνο από την φιλανθρωπία και την αλληλεγγύη τους δεν διακρίνονται, αντίθετα με τη σωρεία ψεμάτων, φριχτών κουσουριών και αμαρτημάτων που τους ονοματίζει; Αρα...το εγχείρημα της "ανάστασης" απέτυχε παταγωδώς σε ηθικό, φιλοσοφικό και...πρακτικό επίπεδο, μιας και "το γεμάτο σοφία και θεϊκή πρόνοια" οικοδόμημα οδεύει σταθερά, σκοταδιστικά και φανατικά...κατά διαόλου! Εκτός κι αν οι φουκαράδες άνθρωποι, φτιαγμένοι από χώμα, νερό και σκόνη και καημούς και πάθη...οφείλουν να υποφέρουν απαίσια στους αιώνες των αιώνων για την υπόστασή τους...Αφού και το φιλοδοξο θεϊκό "εγχείρημα" αποδείχτηκε άνεϋ ουσίας λόγω ισχυρών επίγειων συμφερόντων και με "θεϊκή" επιπλέον βούλα και νομιμοποίηση. Άρα ηδουλεία έγινε πιο υποφερτή ελέω μεταθανάτιας ανταμοιβής στους πειθήνιους και πτωχούς τω πνεύματι...

Γι'αυτό προσέχετε τι εύχεστε, αν δεν θέλετε να μοιάζετε με άδεια κελύφη που τα παρασύρουν οι άνεμοι και τα ρεύματα της κενότητας και τιποτοσύνης! ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΔΟΝΗΤΙΚΟΙ ΦΟΡΕΙΣ και μεταφέρουν ενέργειες, τότε ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΙΣ ΕΝΝΟΕΙΤΕ! Και να ΑΝΑΛΑΒΕΤΕ ΔΡΑΣΗ για την ευόδωση των ενεργειών που μεταφέρουν αλλαγές προς θετικές κατευθύνσεις για κάθε ανθρώπινο ον χωριστά (αφού "όλοι είναι παιδιά του ίδιου θεού") κι όλους μαζί...Κι ας μην τους γνωρίζουμε, κι ας μην ανήκουν στον προσωπικό μας κύκλο αγαπημένων προσώπων, στη δικιά μας πίστη, σέχτα, στρατόπεδο, ιδεολογία...

Γιατί μόνο η ενεργός ανάληψη ευθυνών και ο θάρρος της επιλογής είναι η πραγματική απελευθέρωση για τον άνθρωπο! Με αδιαπραγμάτευτους στόχους ζωής την ανάπτυξη της αυτο-επίγνωσης (που ουδεμία σχέση έχει με την...οικονομική ανάπτυξη!) και της ανεξαρτησίας της αντίληψης!
Και κάθε μέρα είναι η κατάλληλη μέρα για να αρθρώνεις ευχές...που τις εννοείς πραγματικά και βάζεις κι ένα καλό χεράκι και λιθαράκι κι εσύ για την πραγματοποίησή τους, με όποιο τρόπο μπορείς... Κι όχι γιατί υπόκεινται σε κάποιο εορταστικό πρωτόκολλο. Και κάθε μέρα που είμαστε ζωντανοί και παλεύουμε, όχι απλώς για να επιβιώσουμε αλλά και για να προετοιμάσουμε το έδαφος για καλύτερες πιο φωτεινές ημέρες, είναι μέρα άξια εορτής!

Διαφορετικά ο επίγειος φαύλος κύκλος θα παραμένει αέναα κατηλειμμένος κι ανατροφοδοτούμενος από ό,τι χειρότερο παράγεται κι αναδύεται από τις τρομαχτικές αβύσσους της στρεβλής ύπαρξης...Της Μη-Ύπαρξης.
Διαφορετικά τα μηχανικά, καθωσπρέπει, ευχολόγια θα μοιάζουν μονίμως με δείκτες χρηματιστηρίων σε σταθερή καθοδική πτώση (για να μιλήσουμε και τη γλώσσα των εποχών) ή με σανίδες σωτηρίας που πετιούνται σε πνιγμένους με μη αναστρέψιμο σχεδόν βύθισμα, ολοταχώς στον πάτο των πιο σκοτεινών ωκεανών της ύπαρξης...

ανιχνευτής

To κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στο antidras.blogspot.gr στις 20/4/2014(Πάσχα)