Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2014

Μια "ασήμαντη είδηση" μέσα στην αιθαλομίχλη της δημοκρατίας

ήσυχη συνείδηση είναι πάντα μια ψευδής συνείδηση" Έντγκαρ Μορέν

Σχόλιο: ακολουθεί κείμενο με μία από τις "ασήμαντες" ειδήσεις, αυτές τις "λεπτομέρειες" που το "πλατύ κοινό" (το οποίο απολαμβάνει πληθώρα δικαιωμάτων κι ελευθεριών) δεν θέλει να ξέρει...Ειδησούλες που δεν πουλάνε στα ΜΜΧ (μέσα μαζικής χειραγώγησης) των "μαγείρων εύπεπτων συνταγών" της περίφημης "κοινής λογικής" και της συναινετικής παράκρουσης που προορίζεται μέχρι τελευταίας μπουκιάς για το θλιβερό αγελαίο μαζάνθρωπό τους...
 Εδώ! σε άλλο ένα κενοτάφιο της "δημοκρατίας" (υπάρχουν πολλά κα στις δυο "πολιτισμένες" πλευρές του Ατλαντικού, μα αυτό είναι από τα πιο αντιπροσωπευτικά της μεγάλης πτώσης των "πολιτικών ζώων"). Όπου επίσης κανείς σχεδόν δεν αναρωτιέται (πόσο περισσότερο να το θίξει στα βοθροκάναλα) τι είδους μυστικοπαθής δημοκρατία είναι τούτη, όπου εκλεγμένοι κυβερνώντες συναντιούνται με γραμματείς και φαρισαίους διευθυντηρίων (που και με ένα mail ανατρέπουν νόμους και τροπολογίες κοινοβουλίων), χωρίς να λένε στην ουσία τίποτα στο "πόπολο" για όσα σοβαρά και μη ειπώθηκαν ή επιβλήθηκαν ή τζογαρίστηκαν εκεί για λογαριασμό του πόπολου μα ερημην αυτού. Αλλά και ο ηγέτης της αριστερής αντιπολίτευσης που φιλοδοξεί να βγάλει το φέρετρο από την τρύπα και ν'αναστήσει το πτώμα, δεν παραλείπει να συναντιέται με Ομπάμες, πάπες, στελέχη της διεθνούς ελίτ σε μυστικοπαθείς λέσχες (τύπου Μπίλντεμπεργκ) στην Ιταλία κά. και να μην λέει κουβέντα για το τι είδε, άκουσε και είπε...
 Η κρυφή ατζέντα και το ψέμα με κύρος και με νομιμοποίηση λογής "ειδικών" και "διανοούμενων" είναι η δημοκρατία τους. (Κύριε Πρόεδρε της αγαπητής δημοκρατίας μας! - Mr President of our beloved Democracy...)
 Και όσοι το φωνάζουν με κάθε τρόπο και της γυρνούν συνειδητά την πλάτη και πασχίζουν να μην παίζουν το παιχνίδι με τα σημαδεμένα χαρτιά και τους στημένους όρους της εξουσιαστικής κτηνωδίας και των μηχανισμών μαζικής αποβλάκωσης (αλήθεια, γιατί όλοι στα κανάλια το'χουν ρίξει στις μαγειρικές, καθώς κι ο κόσμος ψοφάει της πείνας...έχει και κάποια δόση ειρωνείας ή προχωρημένου συμβολισμού;)...
Ε! Μα αυτοί δεν είναι ούτε "ρεαλιστές", ούτε "νομιμόφρονες", ούτε περιεχόμενο φαρέτρων για "συνταγματικά τόξα", ούτε φιλήσυχοι νοικοκυραίοι που κοιτούν μόνο την ησυχία (του νεκροταφείου) τους, ούτε δικαιούνται το παραμικρό...Το παραμικρό από αυτά τα μικρούλια προνόμια και κάποιες ευκαιρίες (πάντα μέσα στις λογικές ωστόσο των "αγορών" και των δουλεμπορικών τους) που προορίζονται για τους πληβείους κι οπαδούς της δημοκρατίας και πόσο από αυτά τα μεγάλα και δίχως όρια, μέτρα και σταθμά που καρπώνονται οι "προστάτες της δημοκρατίας"...

Και το κουρέλιασμα κάθε έννοιας και η καταδίκη κάθε ανθρώπινης αξίας μέσα σε σκοτεινά κελιά, έχει ξεπεράσει προ πολλού τα σύνορα της ύβρεως, όπως την αντιλαμβάνονταν κάποιοι "ένδοξοι προπάπποι", στον ίδιο αυτό τόπο πριν κάτι λίγες χιλιάδες χρόνια.

ανιχνευτής

Ο ΝΙΚΟΣ ΡΩΜΑΝΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ


Η περίπτωση του Νίκου Ρωμανού είναι γνωστή:

Καταδικάστηκε για τη ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης, αφού πρώτα βασανίστηκε απο ένστολα γουρούνια στο χοιροστάσιο της Βέροιας, οδηγήθηκε στη φυλακή, έδωσε εξετάσεις, πέρασε σε μία σχολή, αρνήθηκε τις υποκριτικές βραβεύσεις απο τους λακέδες του κράτους και το μόνο που ζητάει είναι να έχει τη δυνατότητα να σπουδάσει στη σχολή που πέρασε.

Σύμφωνα με το φάντασμα της δημοκρατίας οι κρατούμενοι έχουν τη δυνατότητα να σπουδάσουν. Δεν το λέμε εμείς, δεν το λένε οι θεωρητικοί της αναρχίας, ούτε οι φίλοι του Ρωμανού. Το λένε οι νόμοι τους, που, άσχετα αν κάποιοι τους σέβονται και τους αναγνωρίζουν, υποτίθεται ότι ισχύουν για όλους. Το έχουμε ξαναγράψει και στο παρελθόν, γίνεται ακόμα πιο εμφανές σήμερα: Οι δημοκράτες δεν αντέχουν τη δημοκρατία. Θέλουν μία επιλεκτική δημοκρατία όπου μόνο όσοι αποδέχονται την εξουσία και την υπηρετούν (π.χ. σιχαμένοι νοικοκυραίοι, μπάτσοι, δικαστές, πολιτικοί, επιχειρηματίες, ρουφιάνοι) θα έχουν το δικαίωμα της ίσης μεταχείρισης.


Οι δημοκράτες δεν αντέχουν τη δημοκρατία. Η προφυλάκιση, αυτός ο μεσαιωνικός θεσμός, εφαρμόζεται σπάνια στην Ευρώπη και διαρκεί μέχρι, το πολύ, ένα χρόνο.
Στην Ελλάδα εφαρμόζεται συνέχεια σαν προκαταβολική τιμωρία από τους εντιμότατους δικαστές και φτάνει τους 18 μήνες. Οι δημοκράτες δεν αρκούνται σε αυτό. Θέλουν σε ειδικές περιπτώσεις (π.χ. Μαζιώτης, Ρούπα) να διαρκεί η προφυλάκιση καμιά πενταετία. Βγάζουν σπυριά με αυτούς που αντιστέκονται γιατί τους θυμίζουν πόσοι σάπιοι και ξεφτιλισμένοι είναι οι ίδιοι. Τους καταλαβαίνουμε απόλυτα.
Ο Νίκος Ρωμανός κάνει απεργία πείνας και η ζωή του είναι σε κίνδυνο. Το μόνο που διεκδικεί είναι το αυτονόητο: Να μπορεί να σπουδάσει. Βέβαια, στη χώρα όπου το παρακράτος έγινε κράτος είναι κάπως δύσκολο να εξηγήσεις ακόμα και τα αυτονόητα. Για αυτό η Ελλάδα έχει τις πιο γεμάτες φυλακές στην Ευρώπη, την πιο αυστηρή νομοθεσία και το μεγαλύτερο ποσοστό σε ισοβίτες κρατούμενους. Γιατί οι πολίτες και οι πολιτικοί της είναι οπαδοί του σκοταδισμού και βλέπουν το κράτος σαν το μεγάλο εκδικητή που οφείλει να εξοντώνει συστηματικά τους εχθρούς του.

Οι δημοκράτες δεν αντέχουν τη δημοκρατία. Μαλιστα, έχουν και επιχειρήματα για αυτό: "Πως γίνεται ένας αναρχικός, δηλαδή ένα άτομο που δεν αναγνωρίζει τους νόμους, να ζητάει την εφαρμογή των νόμων;". Τόσα χρόνια γεμάτα Μενεγάκη, Πάολα, MEGA, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έφεραν αποτέλεσμα και για αυτό ψάχνουμε τη λογική με το σταγονόμετρο. Δηλαδή ο Ρωμανός σύμφωνα με ποιο νομικό δίκαιο καταδικάστηκε για τη ληστεία και είναι στη φυλακή; Ο νόμος που τον καταδίκασε είναι καλός, αλλά ο νόμος που του επιτρέπει να σπουδάσει είναι κακός; Οι νόμοι είναι για όλους, ναι ή όχι; Ισχύουν για όλους, ναι ή όχι; Αν εμείς δηλώσουμε δημόσια ότι μισούμε τους νόμους, δεν τους αποδεχόμαστε, τους κατουράμε και τους χέζουμε, πρέπει να γίνουμε έρμαιο του κάθε μαλάκα και να ανεχτούμε τα πάντα; 

Οι πιο "ψαγμένοι" δημοκράτες λένε κάτι άλλο: "Είναι αντιφατικό για έναν αναρχικό να ζητάει την εφαρμογή του νόμου". Ενώ το να γίνεται επιλεκτική χρήση του νόμου είναι λογικότατο, κάτι σαν το προπύργιο της δημοκρατίας και το θεμέλιο της ισότητας. Τα πράγματα είναι απλά: Ο Ρωμανός έχει όλο το δίκιο με το μέρος του. Ή θα του επιτραπεί το δικαίωμα στη μόρφωση, ή θα πεθάνει. Σε περίπτωση που συμβεί το δεύτερο θα πεθάνει και η Ελλάδα. Η επιλογή είναι δική σας.   


Το διαβάσαμε στο  Imf fu©k off 

2 σχόλια:

  1. Διάφοροι καραγκιόζηδες, νοικοκυραίοι και ευϋπόληπτες μπατσοφυλλάδες, ισχυρίζονται ότι του Ρωμανού του δίνεται το δικαίωμα να σπουδάσει ... δι' αλληλογραφίας (δηλ. με "τηλεδιάσκεψη" και άλλα γκάτζετς).
    Προφανώς οι ειδήμονες αυτοί καραγκιόζηδες, μόλις που έβγαλαν το δημοτικό, γιατί σε άλλη περίπτωση θα γνώριζαν ότι το να σπουδάσεις δεν σημαίνει μόνο να διαβάζεις τα μαθήματα και να δίνεις εξετάσεις (αν ήταν τόσο απλά τα πράγματα, θα είχαν σπουδάσει κι αυτοί, παρά τη διανοητική τους καθυστέρηση). Το να σπουδάσεις σημαίνει να μπεις σε ένα ακαδημαϊκό "κλίμα", σε μια επιστημονική κοινότητα, να αλληλεπιδράς με ανθρώπους (καθηγητές και φοιτητές), να έχεις πρόσβαση στις υπηρεσίες του εκπαιδευτικού σου ιδρύματος (βιβλιοθήκες, εργαστήρια, γραμματείες κλπ.) και πολλά άλλα.

    "Ξεχνούν" ότι ο Ρωμανός ούτε έκλεψε, ούτε πυροβόλησε κανέναν. "Ξεχνούν" ότι οι δολοφόνοι και τα κλεφτρόνια κυκλοφορούν νομιμότατα ανάμεσά μας.
    Το κωλοπαίδι του κωλοπαιδαρά Σαμαρά μπορεί να αντιγράψει στις εξετάσεις για να μπει στο πανεπιστήμιο. Κι αν κάποια επιτηρήτρια το "στριμώξει", ο μπαμπάς του θα φροντίσει για την απόλυσή της.
    Aυτοί είναι οι "νόμοι" τους. Μ' αυτούς τους "νόμους" ο Ρωμανός είναι στη φυλακή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βεβαίως και οι "νόμοι" της "δημοκρατίας" είναι κομμένοι και ραμμένοι ώστε να εφαρμόζουν απόλυτα στα μέτρα των "ημετέρων" και των μεγάλων αφεντικών τους. Μέσα στο γενικότερο και ασφυχτικό πλαίσιο εξαπάτησης, εκμετάλλευσης και χειραγώγησης του πληθυσμού (που δεν είναι καθόλου άμοιρος ευθυνών γι'αυτή την κατάντια) και σκόπιμης διαστρέβλωσης κάθε υγιούς έννοιας μέσα στα πλαίσια του κουρελιάσματος της αντίληψης και των κοινωνικών αξιών που (θα'πρεπε) να προσδιορίζουν μια υγιή και εύρυθμη κοινωνία.

      Κι όταν κάποιος "σκαλίσει" τις "ευαίσθητες χορδές" αυτής της "δημοκρατίας" (και του "πνεύματος" που εκπροσωπεί) τότε εκείνη μπορεί να γίνει πολύ εκδικητική κι ανελέητη...

      Διαγραφή