Η δική μας γενναιόψυχη στάση

Παροχολογία, σαγηνευτικές πραγματικά υποσχέσεις, διάχυση -συγκρατημένης στις πιο sic εκδοχές της- ελπίδας στα πλήθη που βλέπουν τη ζωή να μεταφράζεται σε όλο και πιο επώδυνη κι αναξιοπρεπή επιβίωση, διαβεβαιώσεις για έστω και μικρές βελτιώσεις και διορθώσεις, παραδοχή κακώς κειμένων ή απουσία ακόμα και στοιχειώδους αναγνώρισης σφαλμάτων -με οφθαλμοφανή και μετρήσιμα αποτελέσματα στο βιοτικό επίπεδο των μαζών- κι αντίθετα επίδειξη αλαζονικής σωτηριολογίας και υπεράσπισης καταστροφικών μονόδρομων.

Από τα ίδια πρόσωπα στην ουσία, που λες κι ως τώρα δεν έβλεπαν τη σωρεία αστοχιών και καταστρεπτικών σφαλμάτων που χρήζουν διορθώσεων ή βελτιώσεων. Όλως τυχαίως μια "αφύπνιση" που, σε τέτοια διαύγεια αυτοκριτικής ή κατανόησης, λαμβάνει χώρα πάντα πριν τις εκλογές. Ναι! είναι τα ίδια πρόσωπα, κι ας έχουν αποχωρήσει σε πολλές περιπτώσεις απ'το ενεργό πολιτικό προσκήνιο οι προκάτοχοι ή "μέντορές τους". Είναι τα ίδια πρόσωπα, κι ας είναι απόγονοι κι επίγονοι και "μαθητές" των προηγούμενων, ή "κλώνοι" τους σε αναβαθμισμένες ή αποτυχημένες "version" όπως τους αποκαλεί ένας φίλος. Που προέρχονται από συγκεκριμένους χώρους, με συγκεκριμένο ιστορικό παρελθόν το οποίο διαμόρφωσε ανάλογα και την κοινωνική, οικονομική και πολιτική φυσιογνωμία του τόπου. Ένα σενάριο που έχει γραφτεί και παιχτεί και συνεχίζει να παίζεται και σε άλλες "παραγωγές", εκτός από την εγχώρια.

Ακόμα και χώροι που κι αν δεν ανέλαβαν κυβερνητικό ρόλο, δεν στελέχωσαν πόστα και τομείς και κινήθηκαν σε αυτό που ονομάζεται αντιπολίτευση, ωστόσο εμπλέχτηκαν στην υπονόμευση του κοινωνικού οικοδομήματος με διάφορους φανερούς και κρυφούς τρόπους. Με τους δικούς τους επιχειρηματίες, μεταπράτες-απατεώνες κι εργατοπατέρες, τους δικούς τους συνδαιτημόνες στα τραπέζια του μεγάλου φαγοποτιού δημόσιου χρήματος και κοινοτικών κονδυλίων, τα δικά τους αλισβερίσια με το αζημίωτο με άλλες -φαινομενικά- διαφοροποιημένες ιδεολογικές στάνες και τις μεταγραφές-μεταπηδήσεις ποδοσφαιρικού σχεδόν χαρακτήρα σε αντίπαλα στρατόπεδα. Κάτι το οποίο ισχύει κι αντίστροφα για το "ρόστερ" αντίπαλων παρατάξεων, κάποιων ειδικά με ύποπτο μέχρι βεβαρυμένο παρελθόν. Και με τη δική τους στείρα άσκηση κριτικής και δημαγωγίας, όπου η θεωρία θέτει "αναπόφευκτους στόχους" με τη σύνθεση να εξοβελίζεται.

Ποια θα έπρεπε, κατά τη γνώμη μου, να είναι η δική μας στάση;
Η στάση των απλών ανθρώπων και τόσο υποτιμημένων ακόμα κι από τον ίδιο τους τον εαυτό, τον εκτεθειμένο στην αριστοτεχνική έως ξετσίπωτη προπαγάνδα των κυρίαρχων ελίτ; Απέναντι σε όλους τους νυν κι επίδοξους μεσάζοντες και πληρεξούσιούς μας. Που "είναι στο πλευρό μας", μας λένε ότι "μπορούμε" -μέσω αυτών εννοείται- και συμμερίζονται "την αγωνία μας", άσχετα αν την προκάλεσαν οι δικές τους "φαμίλιες", αν συμμετείχαν έστω και για λίγο στις διαδικασίες δημιουργίας της. Ή δεν έκαναν, στο μέτρο που θα μπορούσαν να ασκήσουν αποτελεσματική πίεση, και πολλά για να αμβλυνθεί και να απαλυνθεί αυτή η καταθλιπτική και δολοφονική αγωνία.

Μα να φωνάξουμε με όλη την πίστη μας στην ατομική και πολιτική ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη, την πίστη μας στην ευγενέστερη και γενναιότερη μαζί ψυχή του ανθρώπινου όντος:

"Δεν γουστάρουμε άλλο τη γενναιοδωρία σας!
Δεν θέλουμε να μας πετάξετε τίποτα ψίχουλα!
Δεν είμαστε όνοι για να εναλάσσετε το μαστίγιο με το καρότο!
Θέλουμε το αναφαίρετο δικαιωμα στην αυτοδιάθεση και την αυτοκυβέρνησή μας, απόρροια της ελευθερίας που γνωρίζετε μια χαρά να υπερασπίζεστε στους φλογερούς λόγους σας!
Θέλουμε να πάρουμε στα χέρια μας τα μέσα παραγωγής! Γιατί σιχαθήκαμε να βλέπουμε τον πλούτο να συσσωρεύεται στα χέρια ελάχιστων και τους πόρους να διοχετεύονται στην προστασία τους και την εξασφάλισή τους και τις κοινωνίες να γίνονται η μια μετά την άλλη τριτοκοσμικές και η ζωή των ανθρώπων φρικαλέα!"

Επιθυμούμε ειλικρινά υψηλές κοινωνικές αξίες να εμπνέουν και να προσδιορίζουν τον κόσμο που καλούνται να ζήσουν, εκτός από εμάς εδώ και τώρα, τα παιδιά μας και τα παιδιά τους; Τίποτα δεν είναι δεδομένο στον κόσμο αυτό και σίγουρα η διατήρηση και συνέχεια αυτών των αξιών.

Τη ζωή θέλει να την παλεύεις, να τη σέβεσαι, να τη νοηματοδοτείς και να μοιράζεσαι με τους άλλους τον πλούτο των νοημάτων, να την εξελίσσεις, να την ανακαλύπτεις κι από την αρχή αν χρειαστεί. Και να την υπερασπίζεσαι!

Διαφορετικά καταντά μία εκφυλιστική συνθήκη και απονεκρωμένη κατάσταση. Και η φύση -όπως και η Ιστορία- απεχθάνεται την παρακμή και δεν συντηρεί για πολύ τη σαπίλα.

Ο Ένοικος...