Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τρίτη 26 Αυγούστου 2014

ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΕΡΓΟ ΤΕΧΝΗΣ ΠΟΥ ΔΙΔΑΣΚΕΙ: "ΛΟΥΣΤΡΟ ΠΑΠΟΥΤΣΙΩΝ" τού Βιττόριο Ντε Σίκα, 1946 (ελληνικοί υπότιτλοι)




Κάντε κλικ να απολαύσετε αυτή τη μοναδική ταινία:
http://youtu.be/WFfDDusfHko

Σχόλια του ΥΠΝΟΒΑΤΗ που ανέβασε την ταινία υποτιτλισμένη στο γιουτιούμπι:

" ΛΟΥΣΤΡΟ ΠΑΠΟΥΤΣΙΩΝ (1946)
Από κάποιους η ταινία αυτή του Βιττόριο Ντε Σίκα θεωρείται (μαζί με τον "Κλέφτη Ποδηλάτων" τού 1948) ο Παρθενώνας της κινηματογραφικής τέχνης.
Μάλιστα ο Όρσον Ουέλλς είχε πει για τον Ντε Σίκα, ότι είναι ο σκηνοθέτης που "κατάφερε το αδιανόητο: εξαφάνισε την κάμερα".
Ο πρωτότυπος τίτλος "Sciuscià" προέρχεται από παραφθορά/σύντμηση των αμερικάνικων λέξεων "shoe shine", όπως τις είχαν αντιγράψει εξ ακοής τα χιλιάδες ορφανά ή εγκαταλειμμένα αγόρια στην κοινωνικοοικονομικά διαλυμένη Ιταλία του 1945, τα οποία γυάλιζαν τα παπούτσια των αμερικανών στρατιωτών, για να επιβιώσουν.
Σχεδόν κάθε σκηνή αυτής της "παιδοκεντρικής" ταινίας είναι ένα -συχνά ντροπιαστικό- μάθημα ζωής για ενήλικους. Αλλά και απαγγελία κατηγορίας εναντίον ενός Συστήματος που στραγγαλίζει εν τη γενέσει του ό,τι ευγενέστερο διαθέτει από τη φύση του ο άνθρωπος.
Ο Ντε Σίκα δεν χάνει ποτέ το μέτρο, δεν καταφεύγει σε δοκιμασμένα κολπάκια για εύκολους μελοδραματισμούς, δεν προσπαθεί να εκβιάσει συγκινήσεις, ή να βγάλει επιτηδευμένο γέλιο, δεν ηθικολογεί. Χρησιμοποιώντας την κάμερα με τρόπο τόσο επιδέξιο, που είναι σαν να την καταργεί, "εγκαταλείπει" τον θεατή μέσα στην εικόνα αφήνοντάς του τη νοητική και συναισθηματική πρωτοβουλία. Επιπλέον, όλες οι ταινίες του εκείνης της περιόδου είναι γυρισμένες με ηρωικό τρόπο, χαμηλού προϋπολογισμού και με ηθοποιούς αυθεντικούς ανθρώπους μιας αβέβαιης καθημερινότητας (βλ. αληθινή οικονομική κρίση), που υποδύονται τον εαυτό τους. Αληθινά ντοκουμέντα. Και, φυσικά, απολύτως σύγχρονα, όπως παραμένει πάντα κάθε μεγάλη τέχνη.
Οι συγκεκριμένοι ελληνικοί υπότιτλοι είναι οι καλύτεροι που μπόρεσα να βάλω και τούς μετέφρασα από τους απείρως πιο αξιόπιστους αγγλικούς. Παλιότερα είχε κυκλοφορήσει ένα απαράδεκτο dvd από την ελληνική Αrt Free με υπότιτλους σχεδόν αυτοσχέδιους (δηλ. άσχετους), όπως θα μπορούσε να αντιληφθεί ακόμα και κάποιος με ελάχιστη γνώση ιταλικής. Αν το βρείτε, μην πετάξετε τα λεφτά σας.
Εδώ είναι η ψηφιακά αποκατεστημένη έκδοση της ταινίας από την Κοινωνία Φίλων Τού Βιττόριο Ντε Σίκα.
Tην αφιερώνω στον γιό μου, που μοιάζει πολύ και σε πολλά του μικρού Τζουζέπε.

Θοδωρής Λαμπρόπουλος (hypnovatis.blogspot.de) "

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου