Oι μάγοι των σκοτεινών καιρών!

του ανιχνευτή

Kαθώς ο χειμώνας πρόκειται να αγριέψει και πολλοί άνθρωποι αυτής της πνιγηρής πόλης πρόκειται να κάψουν ότι βρουν για να ζεστάνουν τα κόκαλά τους (μια και το πετρέλαιο έφτασε ν'αποτελεί  κοινωνικό προνόμιο για λίγους), συνεισφέροντας ό,τι τους αναλογεί στο θολό πέπλο της αιθαλομίχλης που καταλαμβάνει την πόλη, μαζί ωστόσο με τα αιωρούμενα σωματίδια που προκαλούν δύσπνοια σε "τυχερούς και άτυχους", χωρίς διακρίσεις, αιωρείται και κάτι άλλο. Ένα δεύτερο άυλο αλλά εξίσου πραγματικό πέπλο μέσα σ'εκείνο της επίφοβης αιθάλης. Ένα αόρατο τεράστιο πέπλο που υλοποιήθηκε από τη θλίψη, την απογοήτευση, την αγωνία, το δολοφονικό άγχος, το θυμό, τις ασήκωτες σκέψεις-σκιρτήματα επίδοξων αυτόχειρων, το παράπονο χιλιάδων πια απόκληρων, τον απολογισμό του δύσκολου χθες και τον υπολογισμό του αύριο. Ένα αύριο που φαντάζει σαν μεγάλη μαύρη χοάνη για χιλιάδες κομπάρσους και πρωταγωνιστές στο σκληρό θρίλερ που γράφουν και σκηνοθετούν μια χούφτα ατάλαντοι και ανίκανοι και αποτυχημένοι "εμπνευστές" και "παραγωγοί".

 Η επήρεια αυτής της δεύτερης νοητικής και συναισθηματικής "αιθάλης" είναι το ίδιο δύσοσμη, βαριά, αποπνιχτική με την πρώτη ή μάλλον ακόμη χειρότερη και πιο διαβρωτική...

Όμως...
...όμως να!

Κάποιες διαφορετικές δονήσεις, κάποιες φωτεινές ριπές, κάποιες αχτίνες που δημιουργούν ρωγμές στην αιθάλη πάνω από τα κεφάλια μας κι επιτρέπουν στο φως να περάσει, ενάντια σε όλες τις προβλέψεις εγχώριων και εξωτερικών παρατηρητών, από απόσταση ασφαλείας, στα τεκταινόμενα που σχεδιάστηκαν και υλοποιήθηκαν από τους παραγωγούς και σκηνοθέτες αυτής της σκοτεινής υπόθεσης, που διαδραματίζεται σαν εφιαλτική ταινία, η οποία μας ρουφά μέσα της και μας παγιδεύει στο νοσηρό σενάριό της (σαν την κατάρα που στοίχειωνε τις ανθρώπινες ζωές στο μεσαίωνα).
Eνάντια στην ίδια την επαναληπτικότητα (έστω και χαλαρής ή ελαφρώς διαφοροποιημένης στη μορφή, σε κάθε ειδική περίπτωση) των ιστορικών φαινομένων!

 Ναι!
το φως βρίσκει τρόπο και περνάει από την μπόχα και τη μαύρη και άρρωστη ατμόσφαιρα κι εξακολουθεί να φωτίζει πολλά πρόσωπα. Πρόσωπα ανήσυχα ή που αν και απηυδυσμένα,  ταλαιπωρημένα, χτυπημένα από τους "φύλακες" του παραπάνω εφιαλτικού σεναρίου-παγίδα, σαν από μια μαγική εσώτερη λάμψη... είναι αποφασισμένα  να πιστέψουν, να σιμώσουν και να εμπιστευτούν το ένα το άλλο. Να τα βάλουν κάτω για να δουν "πόσο κάνει", να αλληλοβοηθηθούν, να συνθέσουν, να παλέψουν...

Να φωνάξουν "όχι ρε σεις! δεν σας (υπ)ακούμε, δεν μας πείθετε και δεν θα πάρουμε αυτά που μας πετάτε!"... Εκεί που απαιτείται από τους "σεναριογράφους και σκηνοθέτες" η αποδοχή των ξεροκόμματων ως αμοιβή (μάλλον ως χαρτζηλίκι μιας αποτροπιαστικής επιβίωσης) και η συναίνεση στην αδιατάραχτη, νοσηρή ροή αυτής της εφιαλτικής "ταινίας". Μια εφιαλτική κακοστημένη κινηματογραφική ταινία μέσα στην οποία παγιδευτήκαμε χωρίς να το καταλάβουμε καλά καλά.

Να αναλάβουν δράσεις δημιουργίας, στήριξης και συνδρομής όπου αυτή απαιτείται. Kαι απαιτείται από πάρα πολλές πλευρές, συνανθρώπους που λαβώνονται βαρύτατα από τα πυρά των (τόσο κοινωνικών όσο και πολιτιστικών και πνευματικών) εξολοθρευτών. Και σωριάζονται ανήμποροι στο πεδίο εξόντωσης που αντικαθιστά την επιβίωση που αντικαθιστά τη ζωή...
Να χαρίσουν σε αυτούς που το χρειάζονται κουράγιο και εκείνη τη λυτρωτική σιγουριά ότι δεν είναι πια μόνοι και εγκαταλελειμμένοι! Να μετατρέψουν τη βροχή της αδιαφορίας σε θαλπωρή συντροφικότητας και συμπόρευσης.

Να συλλάβουν και να γονιμοποιήσουν ιδέες, να πρωτοπορήσουν, να τολμήσουν, να καινοτομήσουν.

Να αποβάλλουν απ'την καρδιά και το λογισμό τους όλα τα  κουσούρια του παρελθόντος και να αποκηρύξουν όλες εκείνες της παρωχημένες κι αποτυχημένες, ευρείας λαϊκής κατανάλωσης, "συνταγές ιδεολογικής απελευθέρωσης", οι οποίες αντί να απελευθερώσουν έχωσαν πιο βαθιά στην κινούμενη άμμο της εθελοτυφλίας, της μονολιθικότητας, της στασιμότητας, της υποκρισίας, της ακινησίας που οι λογής ποδηγέτες βάφτιζαν κίνηση. Των αλυσίδων πρώτα απ'όλα στο πνεύμα...

Να διεκδικήσουν τα αυτονόητα, να προστατέψουν όσα άυλα και υλικά δικαιωματικά ανήκουν σε όλους, να υψώσουν σαν οδοφράγματα τα κορμιά τους, τη λαλιά και το πνεύμα τους μπροστά στην επέλαση των βαρβάρων και των άψυχων ασκεριών τους.
Να μεταγγίσουν δύναμη και πίστη για δραπέτευση απ'τον εφιάλτη  σε όλους όσους σκύβουν μπροστά στο μαστίγιο...Και να φροντίσουν ώστε να μη στοιχειώσει κανέναν πια ξανά!

Να ερωτευτούν ελεύθερα, να εκφραστούν ακόμα πιο ελεύθερα, να ονειρευτούν άφοβα, να γυρίσουν περιφρονητικά την πλάτη σε όλα τα επιβαλλόμενα μοντέλα κανονικότητας και τα γαβγίσματα περί ορθότητας και ωριμότητας...

Να χαράξουν μια ολοκαίνουρια προοπτική και ν'ανακαλύψουν ένα διάφανο, σφύζον από σημασία, νόημα!

 Ναι! Αυτές οι αχτίδες φωτός θα μεταμορφωθούν σε μαγικά ραβδιά στα χέρια όλων των ανώνυμων μάγων στις απρόσωπες και αφιλόξενες και σκοτεινές πόλεις. Και θα διαλύσουν την ομίχλη και θα σκορπίσουν το άρρωστο σκοτάδι εις τα εξ ων συνετέθη...

Ο καθένας από εμάς μπορεί να ανήκει σε αυτή την απερίφραχτη μαγική παρέα, που θα γίνεται όλο και πιο αισθητή η παρουσία της..!
             Κι ας μη το ξέρει ακόμη!

Ακόμα κι αν ακολουθεί μοναχικούς δρόμους, ικανούς να εμπνεύσουν τους άλλους και να τους ανοίξουν περάσματα σε άλλους, πιο συναρπαστικούς και γεμάτους χρώματα κόσμους!