Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Σάββατο 23 Αυγούστου 2014

21/12/2012: μια συντέλεια, μια σύντομη ανασκόπηση και μια προσδοκία-ευχή

Τι έγινε βρε νοματαίοι;
έφτασε λένε κάποια συντέλεια;


Μα αυτή έχει, κατά κάποιο τρόπο, αλώσει τον κόσμο
τόσες φορές!
Με πολλές μορφές
λεηλατώντας τα άτομα και τους λαούς διαμέσου των αιώνων...
 (Αμήν!)

Ξεχνιούνται έτσι αβασάνιστα, ας πούμε,
1000 χρόνια θεοφοβούμενου σκοταδιού
με τρελαμένα κυνήγια μαγισσών και λυσσαλέα κυνήγια στοχασμών,
ανείπωτα βασανιστήρια, σάρκες να ψήνονται στην πυρά της αγάπης,
αλάθητα δόγματα που ξέρναγαν την υποταγή στο φόβο,
η χολή της δεισιδαιμονίας, η ψυχασθένεια των σωτήρων
που αρέσκονταν σε γενοκτονίες με σταυρούς στα χέρια.
Που ό,τι προσδιόριζε τη φιλοσοφική και φυσική έννοια "άνθρωπος"
είχε κατακρημνιστεί σε μια άβυσσο μαζικής παράκρουσης!

Κι αυτό είχαν το θράσος να αποκαλείται ευσεβής ζωή..!

Και μετά ήρθαν οι αστοί και οι φιλόσοφοι και επιστήμονές τους
που ύψωσαν τα δικά τους σκληρά αξιώματα και δόγματα
απέναντι στο μαγαζί των ρασοφόρων θηρίων.

Αφού πρώτα οι γκιλοτίνες, για δίκαιους και άδικους, διέπρεψαν
και τα πεδία των μαχών βάφονταν κόκκινα.
Για να επικρατήσει η μαμά βιομηχανική "επανάσταση"
του υδροκέφαλου μωρού που θα βαφτιζόταν σύντομα πρόοδος!
Με τη Φύση να αποκόπτεται από τους ανθρώπους
που συνωστίζονταν σαν έμμισθοι δούλοι σε δύσοσμα εργοστάσια
και σαν έγκλειστοι τρόφιμοι σε μολυσματικές τερατουπόλεις.
Με πολέμους-κολαστήρια λαών
για να θησαυρίζουν οι νέοι μεγαλοφεουδάρχες και οικονομικοί ολιγάρχες
που σπονσάρανε το ίδιο νικητές και ηττημένους.


Με τις μηχανές όλο και πιο πολύπλοκες να εξοβελίζουν τους εργάτες,
με τροχοπέδη απαρχαιωμένες και ασύμφορες πηγές ενέργειας
κι όλες τις θαυμαστές εναλλακτικές λύσεις να μένουν θαμμένες και κρυφές.
Με θεραπείες θαυματουργές, γνωστές από χιλιάδες χρόνια σοφίας κι επαφής με τη Φύση
να εξοβελίζονται στο όνομα του κέρδους από τον ανθρώπινο πόνο,
προς όφελος ενός ολόκληρου ιατροφαρμακευτικού εξαμβλώματος.
Με πελάτες ανθρώπους άρρωστους, χημειόπληκτους κι ανασφαλείς.
Με πλαστικά,μεταλλαγμένα εκτρώματα, τοξικά, θανάσιμα δηλητήρια
προς βρώση και πόση για ακόμα πιο αποδομημένες μάζες.
Που μαρκάρονται σαν σφαχτάρια από ακόμα πιο φρικαλέους νεοτσελιγκάδες.
Που τα παραμάγαζά τους ονομάζονται πια κράτη
και το πλανητικό τους λούνα παρκ "Νέα Τάξη Πραγμάτων".
Με δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω στα ρημαγμένα πλήθη.

Κι αν η λογική κατάντησε η τρέλα των πολλών
και με το Φόβο- πρωτομάστορα να κατέχει τα ανθρώπινα όντα,
η βούληση να καταρρέει ατροφική και η μνήμη  χάρτινο κουρέλι

θέλετε τώρα να σκιαχτούμε κι απ΄τη νέα απειλούμενη συντέλεια
που βομβαρδίζετε μ'αυτή ένα ολάκερο συλλογικό ασυνείδητο;
Και να τα κονομάνε μια χαρά ως τώρα
οι εκδότες σας, οι παραγωγοί, τα μέντιουμ και οι αστρολόγοι σας και οι τηλεπερσόνες,
του φόβου οι προγραμματιστές και οι χειριστές της μαζικής βλακείας...

 Ε! Όχι δα!

Παρ'όλο το σεβασμό προς τους σπουδαίους παλιούς πολιτισμούς
που μίλησαν για τέλος χρόνου ή μιας μεγάλης περιόδου χρονικής
και για επιστροφή των όποιων εκπολιτιστών ουράνιων θεών τους
κι ΟΧΙ για τέλη κόσμων και πλανήτες ανατιναγμένους ή φλαμπέ
και παρά τις ηλιακές προβλέψεις της δικής σας N.A.S.A. (Nener A Straight Answer)

σας φωνάζω με όλο μου το μπουχτισμένο Είναι
από τα πολιτιστικά σας επιτεύγματα

" Καλώς μας ήρθες κυρά Συντέλεια,
αλλά συγγνώμη! Δεν θα πάρουμε!
 Αντίθετα, ας ετοιμάζουν βαλίτσες
για άλλους πλανήτες-θύματα ή διαστάσεις βολικές
οι δημιουργοί της μέχρι τώρα πραγματικότητάς μας.
Γιατί, επιτέλους, αυτή ανήκει μόνο σ'εμάς
για να την πλάσουμε όπως μας ταιριάζει.
Και η συντέλεια μόνο σ'αυτούς! "


(Υ.Γ. : αλλά ακόμα κι αν ήταν να χαθούμε, ας το κάναμε με το κεφάλι ψηλά, χορεύοντας και τραγουδώντας ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΣΚΟΠΟΥΣ! Κι όχι μυξοκλαίγοντας, θρηνώντας και παρακαλώντας θεούς και δαιμόνους, σερνάμενοι στο χώμα σαν χαμερπή σκουλίκια που γυρεύουν μια κολότρυπα να χωθούν, μπας και σώσουν τη μιζέρια τους κι ας χαθούν τα υπόλοιπα σκουλίκια, μήπως και ξαναρχίσει μετά μια νέα σκουλικοκατάσταση απ'την αρχή...)

ανιχνευτής




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου