Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τετάρτη 13 Αυγούστου 2025

To σκοτεινό ενυδρείο της νύχτας

Η πιο αληθινή μας ζωή είναι όταν είμαστε βυθισμένοι στα όνειρά μας ξύπνιοι. Henry David Thoreau, 1817-1862, Αμερικανός συγγραφέας - Ό,τι βλέπουμε δεν είναι παρά ένα όνειρο μέσα σε όνειρο. Edgar Allan Poe, 1809-1849, Αμερικανός συγγραφέας

Tι εκπληκτικό, ενίοτε απόκοσμα λαμπερό ή σκοτεινό, συμβαίνει όταν ο εγκέφαλος "χαλαρώνει", συνεχίζοντας να λειτουργεί σαν να δέχεται αληθινά ερεθίσματα κι επεξεργαζόμενος πληροφορίες, μα με το σώμα καθηλωμένο στο υπνωτήριό του; Πού ταξιδεύει η συνειδητότητα, εισχωρώντας σε "εναλλακτικές καταστάσεις"; Στα αχανή πεδία αστρικών συχνοτήτων και..ενοίκων, σε ανείπωτες για τη λεκτική επικοινωνία του "εξωτερικού κόσμου" διαστάσεις, σε ένα ολόκληρο εναλλακτικό σύμπαν, στη ρευστή πραγματικότητα καταπιεσμένων επιθυμιών, ευσεβών ή αχαλίνωτων κι ανεκδήλωτων ακόμα στο πεδίο της εγρήγορσης πόθων, στη μαγική χώρα όπου όλες οι δυνατότητες και άγνωστες στις εύθραυστες "λογικές" της εγρήγορσης δυνάμεις βρίσκουν θαυμαστή εφαρμογή και βίωση; Kαι με ποιους τρόπους όλα αυτά μπορούν να "εισχωρήσουν" στο πεδίο της εγρήγορσης και να ασκήσουν επιρροή;

Αν με ρωτήσεις ποια πραγματικότητα, αυτή των ονειρικών κόσμων ή της "εγρήγορσης"  -του "εξωτερικού κόσμου"- είναι πιο πραγματική..μάλλον θα σου απαντήσω με ειλικρίνεια, που πηγάζει πιθανότατα από τη μυστική γλώσσα της ψυχής, ότι ΔΕΝ ξέρω με σιγουριά..Άλλωστε για πόσα μπορεί να αποφανθεί με βεβαιότητα η νηπιακή ακόμα επιστήμη -που φαντασιώνεται σχεδόν θεϊκή υπόσταση και ανάλογη αναγνώριση από τα "ζαλισμένα πλήθη"- μπροστά στα Μυστήρια της ψυχής, του μυαλού, της Φύσης, της ίδιας της ύπαρξης και των στρώσεών της..Ο Νίτσε είχε γράψει ότι οι βεβαιώσεις είναι πιο επικίνδυνες  για την αλήθεια κι από τα ψέματα.

Έχει ειπωθεί ότι ονειρευόμαστε όλοι μέσα στο αχανές όνειρο κάποιου που μας ονειρεύεται. Κι αν τελικά Ό,τι βιώνουμε είναι όνειρο μέσα σε όνειρο  ;

Αλλά κι αν όλοι "υπάρχουμε" μέσα σε ένα τρομερό ΜATRIX, που τρέφεται από τη χειραγωγούμενη ενέργειά μας, ίσως βιώνουμε έναν στην ουσία εφιάλτη ; Από τον οποίο ξυπνάμε περιστασιακά για να διαπιστώσουμε ότι κοιμόμαστε..

Ο Ένοικος... 

Σαν σε όνειρο: μία εκούσια ανακωχή

" H oνειροπόληση είναι ο στοχασμός σε νεφελώδη κατάσταση, συνορεύει με τον ύπνο και συγχέεται μ' αυτόν σαν να μην υπάρχει διαχωριστική γραμμή. Θα μπαίναμε στον χώρο του αγνώστου, αν δεχόμασταν πως στους αιθέρες κινούνται διαφανή όντα. Αλλά μετά από αυτό, ανοίγεται μπροστά μας ο απέραντος κόσμος του δυνατού. Εδώ, άλλα όντα - εδώ άλλα φαινόμενα. Τίποτα το υπερφυσικό, μόνο η αόρατη διάρκεια της ατέρμονης φύσης...Ο ύπνος επικρατεί με το πιθανό, που το ονομάζουμε επίσης και απίθανο. Ο νυχτερινός κόσμος είναι και αυτός ένας κόσμος. Η νύχτα, σαν νύχτα, αποτελεί κι αυτή ένα σύμπαν...Τα σκοτεινά πράγματα του άγνωστου κόσμου γίνονται κι αυτά ορατά, είτε γιατί υπάρχει αληθινή επικοινωνία, είτε γιατί τα απώτατα σημεία του χάους μεγεθύνονται και φαίνονται...Έτσι ο κοιμισμένος, χωρίς να βλέπει τέλεια και χωρίς να αναισθητεί τέλεια, διακρίνει όλα τούτα τα παράξενα όντα, τούτα τα ασυνήθιστα φυτά, τούτα τα σκυθρωπά ή χαμογελαστά οράματα, τούτα τα σκουλήκια, τούτα τα προσωπεία, τούτες τις μορφές, τούτες τις ύδρες, τούτες τις θολούρες, τούτα τα φεγγαρόφωτα χωρίς φεγγάρι, τούτες τις αχνόφωτες θαυμαστές αποσυνθέσεις, τούτες τις ακανόνιστες διογκώσεις και σμικρύνσεις μες στην ομίχλη, τούτο τον κυματισμό των σχημάτων μέσα στον ζόφο, ολόκληρο τούτο το μυστήριο που το ονομάζουμε "όνειρο" και που δεν είναι τίποτα άλλο από το πλησίασμα μιας αόρατης πραγματικότητας. Το όνειρο είναι το ενυδρείο της νύχτας!"     ΒΙΚΤΟΡ ΟΥΓΚΟ, "Οι εργάτες της θάλασσας".

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου