Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Δευτέρα 25 Αυγούστου 2014

Μπορούν τα μαθηματικά να περιγράψουν αξιόπιστα τον κόσμο μας ;

"Τα μαθηματικά είναι η γλώσσα του σύμπαντος!" : άλλη μια θεωρία, που είχε σχεδόν αποκτήσει τη βαρύτητα επιστημονικού δόγματος, φαίνεται να καταρρέει!
 Γιατί; Μα όπως σύγχρονες και πολύ καλά τεκμηριωμένες έρευνες αποδεικνύουν, τα μαθηματικά δεν είναι παρά ένα ισχυρό μεν νοητικό εργαλείο ανεπαρκές δε να περιγράψει με ακρίβεια τη φυσική πραγματικότητα! Καθώς σε ορισμένες περιοχές έρευνας τα μοτίβα τους αδυνατούν απλώς να περιγράψουν όσα εξελίσσονται στο φυσικό κόσμο, άσχετα αν οι μαθηματικές δομές εφαρμόζονται μέσω της επανάληψης και ικανοποιητικά σε πολλές εκδοχές των φυσικών φαινομένων. Αλλά την ίδια στιγμή δεν μπορούν να προσφέρουν με επιτυχία ένα στέρεο περιγραφικό μοντέλο του ίδιου φαινομένου και απλώς...καταρρέουν!
 Διαβάστε, ακόμα κι αν δεν είστε ειδικοί σε αυτόν τον σημαντικότατο διαχρονικά τομέα της επιστήμης, το παρακάτω σύντομο άρθρο για τη συναρπαστική μελέτη πάνω σε αυτό το "ταμπού" της σύγχρονης επιστήμης, ενός διεθνώς αναγνωρισμένου ερευνητή: του καθηγητή Ηλεκτρολογίας και Ηλεκτρονικής Μηχανικής του Πανεπιστημίου της Αδελαΐδας (Αυστραλία) Derek Abbott.

Μπορείτε να έρθετε σε επαφή με το πολύ μεγάλο επιστημονικό έργο αυτού του σπουδαίου επιστήμονα, εδώ: http://www.eleceng.adelaide.edu.au/personal/dabbott/
 Kι αξίζει να κάνετε μια επίσκεψη κι εδώ:
The Unreasonable Effectiveness of Mathematics in the Natural Sciences by Eugene Wigner

ανιχνευτής

  • Μπορούν τα μαθηματικά να περιγράψουν αξιόπιστα τον κόσμο μας ;


Σύμφωνα με τον Derek Abbott οι περιπτώσεις στις οποίες τα Μαθηματικά είναι αποτελεσματικά στην περιγραφή του κόσμου είναι πολύ λιγότερες σε σχεση με αυτές στις οποίες αποδεικνύονται εντελώς αναποτελεσματικά.  (Credit: Derek Abbott. © 2013 IEEE)
Σύμφωνα με τον Derek Abbott οι περιπτώσεις στις οποίες τα Μαθηματικά φαίνονται να είναι αποτελεσματικά στην περιγραφή του κόσμου είναι πολύ λιγότερες σε σχεση με αυτές στις οποίες αποδεικνύονται εντελώς αναποτελεσματικά. (Credit: Derek Abbott. © 2013 IEEE)


Μια αρκετά ενδιαφέρουσα συζήτηση για τη φύση και την αποτελεσματικότητα των μαθηματικών ανοίγει ο καθηγητής στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων και Ηλεκτρονικών Μηχανικών στο Πανεπιστήμιο της Αδελαΐδας, Derek Abbott. To βασικό θέμα που τον απασχολεί συνοψίζεται στο ερώτημα : «Μπορούν τα μαθηματικά να περιγράψουν αποτελεσματικά τον κόσμο μας» ;

Tα μαθηματικά έχουν δεχτεί το χαρακτηρισμό της γλώσσας του σύμπαντος.
Οι επιστήμονες και οι μηχανικοί μιλούν, συχνά, για την κομψότητά τους όταν περιγράφουν τη φυσική πραγματικότητα, με αναφορές σε παραδείγματα που περιλαμβάνουν τον αριθμό π ή τη διάσημη εξίσωση του Αϊνστάιν : E = mc2. Ωστόσο, ενώ αυτά τα παραδείγματα δείχνουν πόσο χρήσιμα μπορούν να είναι τα μαθηματικά για μας, μπορούν άραγε να επιβεβαιώσουν ότι ο κόσμος μας, ακολουθεί με φυσικό τρόπο κάποιους μαθηματικούς κανόνες ; Πείθουν ότι τα μαθηματικά έχουν τη δική τους ύπαρξη, η οποία βρίσκεται κάπου κρυμμένη περιμένοντας να ανακαλυφθεί ;

Τέτοιου είδους προβληματισμοί, η σχέση των μαθηματικών με τον φυσικό κόσμο, απασχολούν τον καθηγητή Derek Abbot, ο οποίος σε πρόσφατο άρθρο του αντιτίθεται σθεναρά στην πλατωνική αντίληψη για τα μαθηματικά, υποστηρίζοντας ότι αυτά είναι μια επινόηση, ένα προϊόν της ανθρώπινης φαντασίας, το οποίο προσαρμόσαμε στα μέτρα μας στην προσπάθειά μας να περιγράψουμε την πραγματικότητα.

Αν και το θέμα που τον απασχολεί είναι αρκετά σύνθετο και δεν μπορεί να αναπτυχθεί σε ένα μικρό κείμενο, έχει ενδιαφέρον να δούμε, συνοπτικά, ορισμένα από τα επιχειρήματα της άποψής του περί αναποτελεσματικότητας των μαθηματικών: «μοιάζουν αποτελεσματικά επειδή επικεντρωνόμαστε επιλεκτικά σε προβλήματα για τα οποία έχουμε βρει έναν τρόπο να εφαρμόσουμε τα μαθηματικά», λέει ο ίδιος. Και προσθέτει : «Είναι πιθανόν να υπάρχουν αρκετά εκατομμύρια αποτυχημένων μαθηματικών μοντέλων, αλλά κανείς δεν τους δίνει σημασία. Μια ιδιοφυΐα είναι, άλλωστε, κάποιος που έχει μια σπουδαία ιδέα, αλλά και την κοινή λογική να αποσιωπά τις χιλιάδες άλλες παρανοϊκές σκέψεις του».

Ακόμα και η μέτρηση έχει τα όριά της σύμφωνα με τον Abbot. «Όταν μετράμε, για παράδειγμα, μπανάνες, κάποια στιγμή, ο αριθμός τους θα γίνει τόσο μεγάλος, ώστε η βαρυτική έλξη του συνόλου τους θα τις σύρει σε μια μαύρη τρύπα. Από ένα σημείο και μετά, η μέτρηση δεν μπορεί πλέον να βασίζεται στους αριθμούς», επισημαίνει. Και επιστρατεύει ένα ακόμα παράδειγμα : « Αν υποθέσουμε ότι οι άνθρωποι δεν ήταν φτιαγμένοι από στέρεο υλικό, αλλά υπήρχαν σε αέρια κατάσταση και ζούσαν στα σύννεφα, τότε η μέτρηση μεμονωμένων αντικειμένων δεν θα ήταν τόσο προφανής. Συνεπώς, αξιώματα που βασίζονται στην έννοια της απλής καταμέτρησης δεν είναι σύμφυτα του σύμπαντός μας, αλλά ανθρώπινες κατασκευές. Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι οι μαθηματικές περιγραφές που δημιουργούμε μπορούν να βρουν εφαρμογή στο σύμπαν».


Γιώργος Καρουζάκης – thalesandfriends.org - http://phys.org/


Eμείς το διαβάσαμε ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου