Μετα-εκλογικές επισημάνσεις για κερδισμένους και χαμένους, στην Ελλάδα του ευρώ

Σαν λίγα μετεκλογικά σχόλια, απλώς να επισημάνουμε κάποια πράγματα στους μεθυσμένους από τη νίκη της "αριστεράς" και στους πεισματωμένους από την ήττα της δεξιάς και αναμένοντες σύντομη επάνοδο μετά το πολυπόθητο γι'αυτούς "κάψιμο" της νέας συγκυβέρνησης με ηγέτη το πρώην στην εφηβεία του μέλος του ΚΚΕ. Το οποίο παρεμπιμπτόντως εξακολουθεί να απολαμβάνει τη γυάλα της ξεστομίζουσας κατάρες και αφορισμούς ακινησίας του. Αλλά όχι τόσο κατά εκείνων που ισοπέδωσαν τον τόπο και μεγάλο μέρος των ανθρώπων του τα τελευταία 5 χρόνια κι εγκλωβίζοντας  μέσα σε αυτή τη σταλινική περίφραξη κι ένα σημαντικό μέρος νέων ανθρώπων και της ενέργειάς τους, που θα μπορούσε να αμφισβητήσει κάθε κρυφή αβάντα και δεκανίκι της εξουσίας και να οδηγηθεί σε ζυμώσεις για τη δημιουργία νέων γνήσιων λαϊκών κινημάτων. Όχι  βέβαια σαν το νέο έκτρωμα του ΓΑΠ-Έκθεση-φωτιά για κυβέρνηση Παπανδρέου: Φούσκωσε το έλλειμμα κι έστειλε την Ελλάδα στο ΔΝΤ ή το νεοφιλελεύθερο (προστατευόμενο  μεγαλοεκδοτών και μεγαλοεργολάβων) ξεροπόταμο, όπου "πλέει με βάρκα το σακίδιό του" ένας πρώην δημοσιογράφος που αδυνατεί καλά καλά να αρθρώσει σαφή πολιτικό λόγο αλλά κι έχει δηλώσει ότι μπορεί να...σώσει τη χώρα!

Να υπογραμμίσουμε λοιπόν ότι:


α) Ο δον Αντόνιο έκανε ότι μπορούσε για να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές και να τις χάσει, για τους δικούς του λόγους. Που ίσως έχουν και να κάνουν με το φτύσιμο προς το πρόσωπό του κι έλλειψη στήριξης στο θίασό του από τους "εταίρους" και ειδικά τη Μέρκελ, η οποία και του ξεκαθάρισε πως δεν του παρέχει κανένα περιθώριο κάποιων ελεφρύνσεων προς τον κόσμο μπας και τη σκαπουλάρει πολιτικά! Αρχικά προτεινε όχι ένα πρόσωπο ευρείας αποδοχής ως πρόεδρο της δημοκρατίας, στριμώχνοντας έτσι τον "εκλογολάγνο" όπως παρουσίαζε ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ένα άτομο του κόμματός του και στη συνέχεια προχώρησε σε μια γελοιωδέστατη προεκλογική καμπάνια, με οφθαλμοφανές λαϊκίστικο στυλ και μια παρωχημένη και αντιπαθέστατη πλέον απόπειρα τρομοκράτησης και κινδυνολογίας απέναντι σε έναν κόσμο που δεν είχε τίποτε πια να χάσει.
β) Ο "ενάντια σε ενδυματολογικά πρωτόκολλα και καθιερωμένα ήθη ορκωμοσίας" νέος πρωθυπουργός έχει ξεχάσει παντελώς τις εξαγγελίες του, τον Μάη του'12, περί λογιστικού ελέγχου της δημιουργίας των "υπερβολικών επιπέδων χρέους" (τι σημαίνει αυτό σε συνδυασμό και με άλλα "θαυμαστά"; στη σημαδεμένη πολιτική τράπουλα του τόπου:Κάποιες νέες σκέψεις σε συνδυασμό με αρκετές παλιότερες, ενόψει της νέας εκλογικής"αναμέτρησης"...). Κι επιμένει στο "μεταρρυθμιστικό ρόλο" μέσα στην Ευρώπη- Όταν η "ολοκλήρωση" γίνεται καταστρεπτική φαντασίωση και θηλειά και οι "μεταρρυθμίσεις" σπρώξιμο στο κενό και Η Ενωμένη Ευρώπη απορεί, προβληματίζεται, καταγγέλει, αφαιμάζει και συνεχίζει.. , του αλλεργικού απέναντι στην οικονομική υγεία, αυτάρκεια και αυτοδιάθεση των λαών, στραγγαλιστικού ευρώ και των φασιστοειδών γραφειοκρατών της Κομισιόν, με ένα υποτυπώδες ευρωκοινοβούλιο που δεν έχει την εξουσία να εισηγηθεί κανένα νόμο.  Δηλαδή των πέρα από κάθε έλεγχο οργάνων που καθορίζουν κάθε πτυχή της ζωής των Ευρωπαίων πολιτών με κανονισμούς και "νομικές πράξεις", των "νομοθετούμε-αποφασίζουμε,-επιβάλλουμε" στα ευρωπαϊκά κοινοβούλια όποιους νόμους και διατάξεις μας γουστάρουν υπέρ των "ελεύθερων(ανεξέλεγκτων)αγορών" και των μαφιόζων τοκογλύφων κι εκείνα να μην έχουν δικαίωμα να αντιδράσουν ή να αρνηθούν! Στην Ευρώπη όπου τα 450 και βάλε δισ. χρέους της Ελλάδας φαντάζουν αστεία μπροστά στα δύο τρισ. χρέους του "ανθηρού" Λουξεμβούργου ή το Βέλγιο και τη Βρετανία με χρέος πολύ πάνω από το 1 τρισ. ευρώ, αλλά κανείς δεν τους ζήτησε να απαλλοτριώσουν τις υποδομές, τους πόρους τους κι τους εργαζόμενούς τους! 
Κι έρχεται κι επιπλέον να ακούγεται, έστω και σαν φήμη, ότι ο νέος κ. πρωθυπουργός και η παράταξή του προτίθεται να προτείνει (όσο κι αν ήθελε να δώσει δείγματα "καλής θέλησης") ως πρόεδρο της παραπαίουσας δημοκρατίας(Είμαστε με τα καλά μας, ακόμα μιλάμε για δημοκρατία;) και τον Κώστα Καραμανλή! Δηλαδή δεν έχει την παραμικρή ιδέα για το ρόλο που διαδραμάτισε (έστω και με την ανοχή του αν όχι ενεργά) κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του, με την διαλυτική για την ελληνική οικονομία ενίσχυση των "ιδιωτικών ελληνικών"τραπεζών (στην ουσία ευρωπαϊκών μια και "παίζουν" ελεύθερα μέσα στις ευρωπαϊκές "αγορές")  με πακτωλούς κρατικού ρευστού; Ενώ ήταν στην πραγματικότητα ευθύνη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να τις επαναφέρει από τον εκτροχιασμό σ'ένα όσο γινόταν πιο ασφαλές και λειτουργικό "ίσιωμα", ανεξαρτήτως κόστους...Τον Κώστα Καραμανλή που όλοι τον παρακαλούν να μιλήσει αλλά αυτός έχει πάρει όρκο σιωπής σαν ασκητής αγιορείτης που θέλει να αγιάσει;

 Οι υποσχέσεις προεκλογικά του κ.Τσίπρα και το βράδυ των εκλογών περί "μη ανοχής της υποταγής", κάτι που έχει πολλές και σημαντικότατες πολυεπίπεδες προεκτάσεις και ιδιαίτερη κοινωνικοπολιτική βαρύτητα, για να υλοποιηθούν απαιτούν μία και μόνο λέξη που τα λέει όλα: ΡΗΞΗ! Με όλους και όλα, εντός κι εκτός τειχών! Ακόμη και με τα κουσούρια και αντιφάσεις του ίδιου του εαυτού σου αν επιζητάς την υπέρβαση. Και το τίμημα, είτε της αποτυχίας είτε της πιθανής επιτυχίας, είναι κατά κανόνα μεγάλο...
Κι αυτό για να επιτευχθεί, έστω και μέχρι ενός σημείου, απαιτεί και το back up της δημιουργίας και στήριξης, αν το αξίζεις, ενός μεγάλου επαναστατικού κινήματος από τα κάτω, που ελέγχει άγρυπνα και υπεύθυνα την ηγεσία (άλλο πράγμα η εξουσία, έχουμε εισπράξει και με το παραπάνω τις βουρδουλιές της) σε κάθε της βήμα. Και απαιτεί και παίρνει δημοψηφίσματα για κάθε σοβαρό θέμα που αφορά το παρόν και μέλλον της κοινωνίας και την παραδειγματική τιμωρία όλων εκείνων που έβαλαν το χεράκι τους στην πολυεπίπεδη καταστροφή: πολιτικών, τραπεζιτών και κάθε είδους εμπλεκόμενων και κανένας δεν νοείται να απολαμβάνει οποιαδήποτε ασυλία ή μη ανακλητότητα μια "και όλοι οι πολίτες είναι ίσοι απέναντι στο νόμο". Την διαπόμπευση και το μπουζούριασμα όλων των τρωκτικών που ξεχαρβάλωσαν υλικά και πνευματικά την υπόσταση αυτής της κοινωνίας κι εξακολουθούν αμετανόητα και πωρωμένα να το πράττουν.

ανιχνευτής