Γιαχβέ: μια ασήμαντη ηφαιστειακή θεότητα των Αράβων, που κατέληξε να είναι ο θεός των Εβραίων και χριστιανών, του ιουδαιο-χριστιανισμού (άλλωστε ο χριστιανισμός είναι βγαλμένος από τα σπλάχνα του ιουδαϊσμού). Ένας "θεός" που άμα μελετήσεις αυτό το τρομαχτικό, ανιστόρητο έργο γνωστό και ως "Βίβλο", γεμάτο ανισορροπίες, θηριωδίες, μίση, εντολές θεϊκές στον "περιούσιο λαό" για γενοκτονίες (σφαγές ακόμη και νηπίων και...ζώων!)...Διαπιστώνεις με όπλο την απλούστερη λογική (αν διαθέτεις ακόμη, μετά τη διανοητική λοβοτόμηση που πασχίζει η κάθε είδους προπαγάνδα των -ισμών να σου επιβάλλει) ότι ο "θεϊκός χαρακτήρας" δηλώνει ζήλεια, φονική μανία κι εκδικητικότητα, αλλά και αρρωστημένες δοκιμασίες "πίστης" σε βάρος των ευσεβέστερων οπαδών του (Αβραάμ). Που αργότερα το ξανασκέφτηκε κι έστειλε (σύμφωνα με τα "επίσημα" ευαγγέλια της "καινής διαθήκης"-κενής από αλήθεια και γεμάτα εξόφθαλμες αντιφάσεις μεταξύ τους) τον "υιό" του για να διδάξει μια ψυχαναγκαστική "αγάπη", απευθυνόμενος αυτός και οι αγράμματοι μαθητές του (που έγιναν μέσα σε λίγα λεπτά φωστήρες χάρη σ'ένα λευκό θαυματουργό περιστέρι) στα πιο ποταπά και απαίδευτα και δουλοπρεπή στοιχεία της τότε εποχής. Και μην παραλείποντας να διακηρύξει με περίσσια ανεκτικότητα και γλυκύτητα ότι "όποιος δεν είναι μαζί του είναι εναντίον του". Και αργότερα ο καιροσκόπος των εθνών, Παύλος ή πιο σωστά Σαούλ, νομιμοποίησε με τον πιο βολικό τρόπο την επίγεια δουλεία, αλλά ευτυχώς όλοι είναι μεταξύ τους ίσοι στα μάτια του σαδιστή Γιαχβέ μετά το θάνατό τους:«όσοι έχουν χριστιανούς γι'αφεντικά θα γίνουν ακόμη εργατικότεροι, γιατί θα δουλεύουν για αδελφούς (...) να δουλεύετε με καλή διάθεση σαν να πρόκειται για τον Κύριο κι όχι για ανθρώπους (...). Γνωρίζοντας ότι από τον Κύριο θα πάρετε την ανταπόδοση (...). Γιατί δουλεύετε για τον Κύριο Χριστό (...) είτε δούλος (είσαι), είτε ελεύθερος» (Εφεσ. στ', 7· Τιμόθ., στ', 1-2- Κολοσ., γ', 22-24· Εφεσ., στ', 8)
Οι επαγγελματίες και δολοπλόκοι κήρυκες του "αντισημιτισμού": οι δικαστές-διαπομπευτές όποιου τολμήσει να ξεστομίσει έστω και υποψία προβληματισμού και διαφορετικής άποψης. Αφού αγιοποίησαν το "ολοκαύτωμα" του Β΄Παγκ.Πολέμου (διαβάστε με τη δέουσα προσοχή: "μην τα λες αυτά, είναι επικίνδυνα πράγματα!": οι θεμελιώδεις ιστορικοί μύθοι της σιωνιστικής υπόστασης και πολιτικής), νομιμοποιήθηκαν στη συνέχεια να προκαλούν λουτρά αίματος, να δολοφονούν μαζικά ή ατομικά όποιον κρίνουν επικίνδυνο, να απειλούν διά κυβερνητικών χειλιών ότι αν πέσει το Ισραήλ θα τους πάρει όλους μαζί του (εννοώντας προφανως και την ισχύ του κρυφού καμαριού του πυρηνικού οπλοστασίου).
Και η Ιστορία να στέκεται χλωμή μπροστά στα πεπραγμένα, το σκοταδισμό και παραλογισμό, τους τόνους υποκρισίας και υπουλίας και τη φρίκη που έχουν προκαλέσει όλοι οι παραπάνω, οι οπαδοί τους, τα ιερατεία τους και τα σκυλιά τους (στους καιρούς μας τα σκυλιά τόσο του πολέμου όσο και του μαφιόζικου χρηματοπιστωτικού ολοκληρωτισμού).
ανιχνευτής
Τα παρακάτω είναι επιλεγμένα αποσπάσματα από το άρθρο Οι καταραμένοι «Απικορσείμ», εδώ
 |
| το ελληνιστικό βασίλειο των Σελευκιδών |
" H Αυτοκρατορία των Σελευκιδών ήταν ένα από τα Ελληνιστικά κράτη που προήλθαν ύστερα από την κατάτμηση της αυτοκρατορίας των κτήσεων του Αλεξάνδρου του Μέγα, από τους Επιγόνους.
Το κράτος που περιήλθε στον Σέλευκο τον Α΄ εκ του οποίου και έλαβε το όνομα αναπτύχθηκε τελικά σε ολόκληρη αυτοκρατορία που περιλάμβανε την κεντρική Ανατολία, την Μεσοποταμία, την Παλαιστίνη, την Περσία, το Τουρκμενιστάν, το Αφγανιστάν, το Παμίρ και την Κοιλάδα του Ινδού ποταμού. Διήρκεσε από το 312 μέχρι και το 64 π.κ.ε.
Αρχικά ο Σέλευκος ένας από τους κυριότερους στρατηγούς του Αλέξανδρου το 321 π.κ.ε (δύο χρόνια πριν τον θάνατο του Αλέξανδρου), ανέλαβε σατράπης της Βαβυλώνας. Όμως το 316 αναγκάσθηκε να την εγκαταλείψει, όταν ο Αντίγονος Α΄ του έκανε έλεγχο επί των προσόδων της περιοχής. Τότε αντιδρώντας ο Σέλευκος συμμάχησε με τους Κάσσανδρο Λυσίμαχο και Πτολεμαίο κατά του Αντιγόνου. Οι δε κάτοικοι της περιοχής ενθυμούμενοι την άριστη συμπεριφορά του, από την περίοδο της σατραπείας του, έσπευσαν και συστρατεύθηκαν μαζί με τον Σέλευκο όπου και το 312 π.κ.ε ανακατέλαβε την Βαβυλώνα. Από τότε αρχίζει και ουσιαστικά ν’ αναπτύσσεται το Βασίλειο των Σελευκιδών που έφθασε στη πλήρη ακμή του να είναι ολόκληρη αυτοκρατορία.
*Χανουκά: Ιουδαϊκή εορτή, κατά την οποία οι εβραίοι σύμφωνα με το βιβλίο των Μακκαβαίων, νίκησαν τα στρατεύματα του Επίγονου του Μακεδόνα Αλεξάνδρου, Αντίοχου του Επιφανούς και κατέσφαξαν τους Έλληνες που κατοικούσαν στην Παλαιστίνη. Την Χανουκά φροντίζουν να τιμούν δια κομματικού αντιπροσώπου οι κοινοβουλευτικοί μας «εθνοπατέρες» περιλαμβανομένου και του ΛΑ.Ο.Σ. Η Ορθοδοξία και η Ελληνική εκκλησία, εορτάζει κι αυτή το συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός την 1η Αυγούστου, τιμώντας, όχι βέβαια τον Έλληνα Αντίοχο, αλλά τους Εβραίους «Αγίους Μακκαβαίους» καθώς και την μητέρα τους Σολομονή, ακόμα και τον διδάσκαλό τους Ελεάζαρο. Σύμφωνα με επίσημες διαδικτυακές χριστιανικές σελίδες οι οποίες πέφτουν σε αντιφάσεις, οι 7 αδελφοί Μακκαβαίοι πιστοί στον Θεό, βασανίστηκαν φρικτά και εκτελέσθηκαν από τον βάρβαρο, Έλληνα βασιλιά γιατί δεν έφαγαν από τα απαγορευμένα φαγητά που τους πρόσφερε !!!
Ζητούν από τον πλανήτη να εξαλείψουν τον αντισημιτισμό και τον ρατσισμό, ενώ οι ίδιοι την ίδια στιγμή στα ιερά τους βιβλία διδάσκουν τον σημιτισμό και τον ρατσισμό. Αλλωστε κανένας ικανότερος, φανατικότερος, εμπαθέστερος αντισημίτης, από τον σημίτη
«Θὰ ξεσηκώσω τὰ παιδιά σου, Σιών, ἐναντίον τῶν παιδιῶν τῶν Ἑλλήνων καὶ θὰ σὲ κρατήσω ὡς ξίφος πολεμικό ὁ Κύριος ὁ παντοκράτωρ θὰ τοὺς ὑπερασπίσῃ (τοὺς Ἑβραίους), καὶ θὰ τοὺς κατασπαράξουν (τοὺςἝλληνες), καὶ θὰ τοὺς θάψουν κάτω πὸ πέτρες σφεντόνας, καὶ θὰ τοὺς πιοῦν σὰν κρασί, καὶ θὰ γεμίσουν (μὲ τὸ αἷμα τους) φιάλες σὰν αὐτὲς τοῦ θυσιαστηρίου» (Ζαχαρίας, θ’ 13-15)
«Καὶ ἐξολοθρεύσω Κρῆτας καὶ απολῶ (θὰ καταστρέψω) τοὺς καταλοίπους τοὺς κατοικοῦντας τὴν παραλίαν· καὶ ποιήσω ἐν αὐτοῖς ἐκδικήσεις μεγάλας, καὶ ἐπιγνώσονται (=θὰ ἔρθουν στὰ συγκαλά τους), διότι ἐγὼ Κύριος ἐν τῷ δοῦναι τὴν ἐκδίκησίν μου ἐπ’ αὐτούς» (Ἰεζεκιήλ, κε’ 16-17).
«Πέρσαι καὶ Κρῆτες καὶ Λυδοὶ καὶ Λίβυες καὶ πάντες οἱ ἐπίμικτοι καὶ τῶν υἱῶν τῆς διαθήκης Μου μαχαίρᾳ πεσοῦνται ἐν αὐτῇ» (Ἰεζεκιήλ, λ’ 5)
«Οὐαὶ (αλίμονο!) οἱ κατοικοῦντες τὸ σχοίνισμα (= τὶς ακτές) τῆς θαλάσσης πάροικοι Κρητῶν λόγος Κυρίου ἐφ’ ὑμᾶς, Χαναὰν γῆ αλλοφύλων, καὶ πολῶ ὑμᾶς (θὰ σᾶς καταστρέψω) ἐκ κατοικίας· καὶ ἔσται Κρήτη νομὴ ποιμνίων καὶ μάνδρα προβάτων» (Σοφονίας, β΄5-6)
«Καὶ ράξει (= θὰ τσακίσῃ) ὁ Θεὸς τοὺς ἐπανιστανομένους ἐπ’ ὄρος Σιών ἐπ’ αὐτοὺς καὶ τοὺς ἐχθροὺς αὐτῶν διασκεδάσει (= θὰ διασκορπίσῃ) Συρίαν φ’ ἡλίου νατολῶν καὶ τοὺς Ἕλληνας φ’ ἡλίου δυσμῶν τοὺς κατεσθίοντας τὸν Ἰσραὴλ ὅλῳ τῷ στόματι» (Ἡσαΐας, θ’ 10-11)
«Ὁ τράγος τῶν Αἰγῶν βασιλεὺς Ἑλλήνων» [Ἀναφέρεται στὸν Μακεδόνα Ἀλέξανδρο.] (Δανιήλ, η’ 21)
Δίνουν στα χριστιανικά πρόβατα το «να γυρνάτε το άλλο μάγουλο» και κρατάνε για τον εαυτό τους το «οφθαλμός αντί οφθαλμού» "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου