Αφιερωμένο σε όλους τους "εξωγήινους εφήβους"!

Μας έστειλε ένα mail ένας πιτσιρικάς 17 χρονών, μαθητής λυκείου, που δεν κρύβουμε ότι μας συγκίνησε. Ανέφερε ότι από το στυλ των γραφημάτων μας μαντεύει πως είμαστε "μεγαλούτσικοι", αλλά γουστάρει που εκπέμπουμε μια "εφηβική φρεσκάδα".
 Να του απαντήσουμε ότι είμαστε "αιώνια έφηβοι" και γουστάρουμε να'μαστε πάντα έτσι και να μην "ωριμάσουμε" ποτέ κι ότι αν και δεν θα'λεγα πως είμαστε και τόσο "μεγαλούτσικοι", εντούτοις πιστεύουμε πως ο καθένας είναι τόσο μικρός ή τόσο μεγάλος όσο νιώθει μέσα του...
 Επίσης μας έγραψε ότι θεωρεί ως "ένα από τα μεγαλύτερα βάρη για ένα σημερινό έφηβο το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα που πνίγει μαθητές και γονείς". Και πώς "είναι φοβερό να νιώθεις σα να'χεις πέσει από άλλο πλανήτη σ'έναν κόσμο χωρίς γοητεία".
 Εμείς να τον συμβουλεύσουμε, ως γνήσια "κακή επιρροή" που είμαστε, να μην προδώσει ποτέ αυτόν τον "πλανήτη" από τον οποίο νιώθει πως προέρχεται! Και πως υπάρχουν πολλοί άλλοι "εξωγήινοι" σαν αυτόν που ασφυχτιούν μέσα σε αυτό τον αντιερωτικό και "χωρίς γοητεία" κόσμο. Κι ακριβώς γι'αυτό ο κόσμος ετούτος εξακολουθεί και έχει λόγους άξιους για να ζει κανείς και να μη σταματά να γυρεύει αυτό που εμπνέει την καρδιά του. Να μη σταματήσει ποτέ να γυρεύει τις δονήσεις που τον υψώνουν πάνω απ'όλη τη μιζέρια και τη βλακεία του κόσμου. Δονήσεις γεμάτες γοητεία όπως εσύ νεαρέ μας φίλε.
Και να αναδημοσιεύσουμε μια παλιότερη ανάρτησή μας, αφιερώνοντάς την σε όλους τους "εξωγήινους" εφήβους που μπούχτισαν από το κουτόχορτο και τα δηλητήρια των "γήινων φωστήρων"...

Η αγωνία του να είσαι έφηβος

του ανιχνευτή
Aφιερωμένο σε όλους τους εφήβους.

Που ασφυχτιούν μέσα στα σχολικά ιδρύματα, εισπράττοντας μια γνώση που δεν είναι βιωματική, δεν περνά μέσα στον εαυτό και μέσα από τον εαυτό.
Υποχρεωμένοι να γίνουν οι στόχοι ενός ολόκληρου συστήματος που υποτίθεται ότι διαπνέεται από καλές και παιδαγωγικές προθέσεις, οι οποίες όμως οδηγούν στην κόλαση: στην παραγωγή εξειδικευμένων σκλάβων στα δουλεμπορικά της αγοράς "εργασίας", στη διαμόρφωση ημιμαθών πολιτών-υποζύγιων, στη διασπορά παραποιημένων γνώσεων, στη συσσώρευση πληροφοριών που περνιούνται ως γνώση και αποδεικνύονται καταστροφικό φορτίο...Ένα σύστημα που ενώ, υποτίθεται, ενισχύει την αμφισβήτηση, στην πραγματικότητα την απωθεί και τη χλευάζει.

 Γνώση χωρίς αμφισβήτηση δεν είναι γνώση αλλά στυγνή κατήχηση.

(Βέβαια, υπάρχουν και κάποιοι λίγοι αξιόμαχοι και φωτισμένοι εκπαιδευτικοί, που αν και υποχρεωμένοι να κινούνται μέσα στους κόλπους ενός τέτοιου συστήματος-χωνευτηρίου, εντούτοις διαφοροποιούνται από αναλυτικά προγράμματα και νοοτροπίες και δίνουν το δικό τους, συχνά μοναχικό κι άνισο, αγώνα. Απελευθερώνοντας πρώτα συναισθηματικά τα παιδιά για να εργαστούν ανάλογα και στο γνωστικό πεδίο).

Έτσι κι αλλιώς, η εφηβεία είναι μια πολύ δύσκολη περίοδος για τον άνθρωπο και οι αντιξοότητές της, τις πιο πολλές φορές, ενισχύονται και διογκώνονται μέσα στο μικρόκοσμο της σχολικής κοινωνίας, που αντικατοπτρίζει μια ολόκληρη κοινωνική πραγματικότητα.

 Είτε σε λένε Γιάννη, Αντώνη, Αλή, Ντμίτρι, Τζον, Πέτερ, είτε Μαρία, Αλίκη, Ελίζαμπεθ, Αϊσέ, Σβετλάνα, είναι σίγουρα λεπτή για σένα η ισορροπία:
 ανάμεσα στα εφηβικά σκιρτήματα και την απόρριψη, ανάμεσα στους "μπούληδες" και τα θύματά τους, στο να είσαι αποδεκτός στις παρέες ή απόβλητος, στο ν'ανήκεις στις κάστες "των πληβείων" ή των "πατρίκιων" ή να τις φτύσεις ακολουθώντας ξεχωριστά μονοπάτια, στο να γίνεσαι δέκτης πληθώρας άνισων κι αντιφατικών ερεθισμάτων και να τα επεξεργάζεσαι έτσι ώστε ή να σε ατσαλώσουν ή να σε λυγίσουν. Προβλήματα, που αν δεν υπάρξουν, απ'όλους τους εμπλεκόμενους γύρω από ένα παιδί, οι κατάλληλοι κι επιδέξιοι χειρισμοί, μπορούν να σημαδέψουν για πάντα τη ζωή του. Ή και να την τερματίσουν πρόωρα...

Σκέψου λοιπόν να είσαι έφηβος και να περνάς, εσύ και η οικογένειά σου, και από τη μισάνθρωπη στενωπό των σύγχρονων εποχών, με σπόνσορα τις "αγορές". Και να γίνεσαι ο δέκτης εκπαιδευτικών σχεδίων και πειραματισμών και ν'ακούς μέσα στην τάξη για χάρτες ανθρώπινων δικαιωμάτων και ηρωικούς αγώνες προγόνων και να τρέμεις κάτωχρος... λόγω υποσιτισμού ή ασιτίας! Ξέροντας πως οι άνεργοι γονείς σου κάνουν ό,τι μπορούν αλλά δεν...μπορούν! Και βλέποντας πως δεν είσαι ο μόνος που βρίσκεται σε τέτοια θέση, αλλά υπάρχει ένα ολόκληρο και διαρκώς αυξανόμενο  "κοινωνικό κλαμπ" γνωστών, φίλων, συμμαθητών που οφείλουν "να μορφωθούν" κι ας πεθαίνουν της πείνας! Και να είστε και υποχρεωμένοι να δίνετε κάθε λίγο και λιγάκι  εξετάσεις, έτσι για να εμπεδώσετε από νωρίς ότι τα πάντα στη ζωή εξαρτώνται από ανταγωνιστικά νούμερα και κοστολογούνται με βαθμολόγια και λίστες.

Και σκέφτεσαι πως ή εσύ δεν πας καλά ή όλοι αυτοί που διαχειρίζονται τον κόσμο στον οποίο καλείσαι να ζήσεις. Έναν τρελό κόσμο! ("mad world!")

Γιατί όλο και πιο συχνά σκέφτεσαι πως δεν θα'θελες να ζήσεις άλλο κι ας είσαι μόνο 14-15-16-17 χρονών, με μια ζωή να στρώνεται στα πόδια σου σαν τεντωμένο σχοινί που καλείσαι να ισορροπήσεις...

 Όμως πάντα υπάρχει και σε περιμένει κάτι ΟΜΟΡΦΟ εκεί έξω, που ξεκινάει από μέσα μας!
 Πίστεψέ το και...
....Μη το βάζεις κάτω!
Οι λύσεις δεν είναι μονόδρομοι και τα τεντωμένα σχοινιά μετατρέπονται σε μαγικά ραβδιά που μπογιατίζουν τη μαυρίλα που σου-μας πασάρουν με τα πιο ζωηρά χρώματα! Aρκεί να το πιστέψουμε ΟΛΟΙ πως μπορούμε και θα το καταφέρουμε! Κι εσύ κι εμείς οι μεγαλύτεροι!
 ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ/Η!

Να'σαι πάντα ο εαυτός σου! Αυτό δεν μπορεί και δεν πρέπει να στο πάρει κανείς "σωτήρας", κανείς ξερόλας, κανείς φασίστας, καμιά "αυθεντία", κανένα σχολείο-κενοτάφιο της εκπαίδευσης.

Έτσι, για να τους τη σπάσεις κιόλας!

To κείμενο αυτό είχε δημοσιευτεί στο antidras.blogspot.gr στις 30/12/2013