Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015

"...Ο αληθινός σου εαυτός τ'όνομά σου δεν ξέρει...είμαστε όλοι ινκόγκνιτο "


Oι παρακάτω-γεμάτοι πνεύμα και σαρκασμό και σοφία και αφοπλιστική ειλικρίνεια-στίχοι είναι παρμένοι από το 8ο εκπληκτικό μυθιστόρημα του περίφημου Τομ Ρόμπινς (κλίκαρε πάνω στο όνομα για να διαβάσεις ένα πολύ χαρακτηριστικό άρθρο για τον "τριπαρισμένο" συγγραφέα) με τίτλο "Villa Incognito", εκδόσεις ΑΙΟΛΟΣ. Κι όπως εύστοχα γράφεται στο οπισθόφυλλο της έκδοσης : ...η Βίλα Ινκόγκνιτο με τον αχαλίνωτο και διασκεδαστικό της τρόπο υμνεί την ίδια την ύπαρξη ενώ ταυτόχρονα αμφισβητεί τις ιδέες μας γι'αυτή". Ένα βιβλίο που σας συστήνουμε ανεπιφύλαχτα, όπως και τα άλλα  μυθιστορήματα του Ρόμπινς (σε εντυπωσιάζουν σε βαθμό που...σαστίζεις!), αν δεν τα έχετε διαβάσει ήδη: "Τρυποκάρυδος", "Ακόμα και οι καουμπόισσες μελαγχολούν", "Το άρωμα του ονείρου", "Αμάντα το κορίτσι της γης", "Αγριεμένοι ανάπηροι επιστρέφουν από καυτά κλίματα"(από τα αγαπημένα μας μαζί με τις "καουμπόισσες"), "μισοκοιμισμένοι μες στις βατραχοπιτζάμες μας", "Ο χορός των εφτά πέπλων"...


Απλά και μόνο επειδή είσαι γυμνός
δεν σημαίνει πως είσαι και σέξι,
απλά και μόνο επειδή είσαι κυνικός
δεν σημαίνει πως είσαι και κουλ.
Μπορεί να σερβίρεις ωραία το ψέμα

και να φοράς το προσωπείο σου καλά,
αλλά δεν μπορείς να ξεφύγεις απ'το βλέμμα
εκείνου που κοιτά πίσω από μάσκες.
Στο τέλος εκείνο που λάμπει
είναι το πάθος σου, όχι η απάτη
γιατί'ναι Γκρααλ Ιερό* η αγάπη,
ακόμα και στο ιν Κόγκνιτο**
Γι'αυτό μωρό μου, καλά άκουσέ με.
κι εσύ, κύριος, δώσε προσοχή:
της ζωής το παιχνίδι καλά είναι να παίζεις,
να τέρπεις τους θεούς, απ'τον πόνο να μακραίνεις,
μα πλούτο και φήμη μην τα πιστεύεις.
Ο αληθινός σου εαυτός τ'όνομά σου δεν ξέρει
και σ'αυτό είμαστε ίδιοι χωρίς εξαιρέσεις,
είμαστε όλοι ινκόγκνιτο.


* το άγιο δισκοπότηρο και οι θρύλοι γύρω απ'αυτό, με προεκτάσεις εσωτερικής αναζήτησης του ίδιου του ανώτερου εαυτού και των Αληθειών των οποίων είναι φορέας, μέσα από την πορεία και τις περιπέτειές της (π.χ.των ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης του Αρθούρου) που αφορούν την ανακάλυψή του και τη θέληση να το γυρέψεις, υποβαλλόμενος σε δοκιμασίες και αντιξοότητες.

** από το Βικιλεξικό:
ινκόγκνιτο:
για πρόσωπο (προσωπικότητα) το οποίο κατά τη μετακίνησή του ή την παρουσία του σε ένα χώρο, προσπαθεί να αποκρύψει την ταυτότητά του, ώστε να διατηρήσει την ανωνυμία του και να περάσει απαρατήρητος και η μυστικότητα στη μετακίνηση ή στην παρουσία προσωπικότητας σε ένα χώρο.

Όπως καταλαβαίνετε η Βίλλα Ινκόγκνιτο ήταν το μέρος (στο ορεινό εξωτικό Λάος της Ασίας) στο οποίο είχαν καταφύγει και κρύβονταν για δικούς τους λόγους κάποιοι ήρωες της ιστορίας του Ρόμπινς (τρεις Αμερικανοί που προτίμησαν να παραμείνουν αγνοούμενοι μετά τον πόλεμο του Βιετνάμ)...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου