Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2015

" ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΗΣ ΜΠΑΝΑΝΑΣ " (ή η αγελαία μαϊμουδοποίηση των δίποδων όντων)


ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΗΣ ΜΠΑΝΑΝΑΣ 


Τη δεκαετία του '60, ο Αμερικανός ψυχολόγος Harry Harlow έβαλε 5 πιθήκους σ' ένα κλουβί. Στην οροφή του κλουβιού κρέμασε ένα τσαμπί μπανάνες και κάτω απ' τις μπανάνες έβαλε μια σκάλα που, ανεβαίνοντάς την οι πίθηκοι, μπορούσαν να τις φτάσουν.

Κάθε φορά που ένας πίθηκος δοκίμαζε να ανεβεί στη σκάλα, οι υπόλοιποι καταβρέχονταν βίαια με κρύο νερό.

Μετά από λίγο, όποτε ένας απ' αυτούς δοκίμαζε να ανεβεί στη σκάλα, οι υπόλοιποι τον χτυπούσαν άσχημα. Μετά από κάποιο διάστημα, παρά τον πειρασμό, κανείς απ' τους πιθήκους δεν τολμούσε να πλησιάσει τη σκάλα.

Μετά ο επιστήμονας πήρε έναν απ' τους πιθήκους απ' το κλουβί και στη θέση του έβαλε έναν καινούργιο. Το πρώτο πράγμα που έκανε ο καινούργιος πίθηκος ήταν να ανεβεί στη σκάλα.

Οι υπόλοιποι άρχισαν αμέσως να τον χτυπούν. Μετά από αρκετό ξύλο, το νέο μέλος έμαθε να μην ανεβαίνει στη σκάλα, άσχετα αν δεν ήξερε το γιατί.

Αντικαταστάθηκε και δεύτερος πίθηκος και συνέβη το ίδιο, με τον πρώτο πίθηκο να συμμετέχει
στον ξυλοδαρμό του δεύτερου. Αντικαταστάθηκε και τρίτος πίθηκος και συνέβη και πάλι το ίδιο, μέχρι που αντικαταστάθηκαν και οι 5 πίθηκοι.

Αυτό που απέμεινε ήταν μια ομάδα 5 πιθήκων οι οποίοι, αν και δε βράχηκαν ποτέ με κρύο νερό, εξακολουθούσαν να χτυπούν όποιον απ' αυτούς δοκίμαζε να σκαρφαλώσει στη σκάλα.

Αν μπορούσαμε να ρωτήσουμε τους πιθήκους για ποιόν λόγο χτυπούν όποιον δοκιμάζει να ανεβεί στη σκάλα, σίγουρα η απάντηση θα ήταν: "Δεν ξέρω. Έτσι γίνεται εδώ".

Συμπέρασμα:

Σύγκρινε τη συμπεριφορά των πιθήκων με τη συμπεριφορά των ανθρώπων που βλέπεις
γύρω σου. Σκέψου πριν ακολουθήσεις τη συμπεριφορά των άλλων. 

To διαβάσαμε στο ΒΑΣΙΛΙΑ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ 
Και "το κατιτίς" από εμάς:  Ο ανθρωπάκος..εκτός και εντός..
 Συνήθειες (ή ρομποτικές βδέλλες)
 Οι στρατευμένοι και οι εξεγερμένοι..
Κάποιες ιδέες προς επεξεργασία (ατομικότητα σε συνέργεια με τη συλλογικότητα)...
 Étienne de la Boétie: Πραγματεία Περί Εθελοδουλίας 
 Σκέψου! Πού θες να ανήκεις; απ'όπου και σας παραθέτουμε για άλλη μία φορά το θαυμάσιο αυτό βίντεο ως αφορμή για προβληματισμό:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου