Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Δευτέρα 25 Αυγούστου 2014

Αν βρισκόμαστε στην "παραμονή της ολοκληρωτικής καταστροφής", τότε είμαστε κι εμείς υπεύθυνοι που επιτρέπουμε στους καταστροφείς να ευδοκιμούν και ν'αλωνίζουν ελεύθερα...




 Ένα θρυλικό τραγούδι από τα μέσα του'60 της Αμερικής του βρώμικου ιμπεριαλιστικού πολέμου στο Βιετνάμ, του βρώμικου απατεώνα προέδρου, του βρώμικου ένστολου σκυλολογιού που ξαμόλυσαν για να καταστείλει με λύσσα το τεράστιο τότε αυθόρμητο λαϊκό κύμα διαμαρτυρίας. Και της βρώμικης συνεργασίας κυβέρνησης κι οργανωμένου εγκλήματος! Που κατέκλυσαν, στα τέλη του '60 με αρχές του'70, τους αμερικάνικους δρόμους με τόνους ηρωίνης για να ξεπαστρέψουν και να εγκλωβίσουν στη θανατηφόρα εξάρτηση τα ρεύματα, τις κινήσεις και τάσεις αυτονομίας κι αυτοπροσδιορισμού, τις ελεύθερες χειμαρώδεις φωνές και τα οράματα των τόσο πολλών ανθρώπων(και ειδικά των νέων), που γύριζαν άφοβα την πλάτη στο αρτηριοσκληρωτικό κατεστημένο. Με διάθεση να συγκρουστούν μαζί του, να το χλευάσουν, να το γελοιοποιήσουν, να το απονομιμοποιήσουν...

Σήμερα, δεκαετίες μετά, τίποτα δεν άλλαξε. Αντίθετα τα πράγματα εξελίχτηκαν πολύ άσχημα. 

Όλος ο κόσμος μοιάζει με πυριτιδαποθήκη. Που δείχνουν να μην έχουν κανένα πρόβλημα να τινάξουν στον αέρα οι ψυχοπαθείς ιθύνοντες νόες, οι οποίοι μας αντιμετωπίζουν όλους σαν ιδιόκτητα κοπάδια τους...
 Ο παγκοσμιοποιημένος νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός έχει αφήσει ελεύθερα τα γεράκια και τα σκυλιά του πολέμου να φυλακίζουν, να εξοντώνουν, να κατακρεουργούν και να "απελευθερώνουν" χώρες και λαούς για λογαριασμό των συμφερόντων των εντολέων τους. Όπου, όποτε και όπως αυτοί θέλουν. Εξαθλιώνοντας τους ανθρώπους και στερώντας τους κάθε προοπτική. Απ'την άλλη, κανείς δεν ξεφεύγει από το διψασμένο για έλεγχο κι αίμα άγρυπνο μάτι της "αυτοκρατορίας". Από το πεινασμένο για τα προσωπικά δεδομένα μάτι και αυτί του Μεγάλου Αδελφού: ηλεκτρονικό, ψηφιακό, σε μορφή τεχνολογίας  RFID ή ό,τι άλλο ετοιμάζουν για τον μαζάνθρωπό τους.
Και οι τράπεζες και οι θεωρητικοί τους μετέτρεψαν την οικονομία σε αυτοσκοπό της ζωής και σε ευκαιρία για πρωτοφανές άγριο πλιάτσικο του παραγόμενου πλούτου της ανθρωπότητας και αρπαγή όλων σιγά σιγά των δικαιωμάτων των λαών της. Μέσω του φόβου, της τρομολαγνείας, της συνωμοσίας από τα πάνω. Και με αλλεπάλληλες παρανοϊκές μεθοδεύσεις, κάτω απ'το μανδύα του "νόμου" ή εν μέσω μιας συνωμοτικής αποσιώπησης, που υποσκάπτουν ύπουλα και που αποδομούν την υγεία του ανθρώπου και του στερούν την ελεύθερη πρόσβαση σε βασικά αγαθά για την ύπαρξη της ζωής!

Μια καταστροφή που σέρνεται σαν ταφόπλακα πάνω από το λάκκο της ίδιας της ανθρωπότητας, για να σκεπάσει οριστικά τα όνειρα, τις δυνατότητες, την ίδια την εξέλιξή της...

ανιχνευτής

ΥΓ: και τι μας πρέπει; Ας δούμε τι έχουν να μας προτείνουν ο σπουδαίος Eric Burdon και οι Animals, πάλι από την αστείρευτη μουσική "μήτρα" των '60ς:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου